Με τον Ολυμπιακό να παραμένει -εκτός απροόπτου- εκτός Basket League για ακόμα μία σεζόν και με τον Παναθηναϊκό να ρίχνει τον πήχη σε μια μεταβατική περίοδο, η ΑΕΚ βλέπει να ανοίγεται μπροστά της ένα μονοπάτι που μπορεί να την οδηγήσει εκεί που ο κορονοϊός δεν της επέτρεψε να φτάσει φέτος. Στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Προμηθέας, Περιστέρι, Ηρακλής είναι τρεις ομάδες που θα παρουσιάσουν ανταγωνιστικά ρόστερ, σίγουρα όμως οι κιτρινόμαυροι είναι το αντίπαλο δέος για τους πράσινους σε μια εποχή αρκετά "περίεργη" όχι μόνο για το χιλιοταλαιπωρημένο ελληνικό μπάσκετ, αλλά για τον παγκόσμιο αθλητισμό γενικότερα.

Η μετακόμιση στο κλειστό των Άνω Λιοσίων είναι μια απόφαση που μπορεί να τονώσει την ΑΕΚ, η αύρα ενός νέου γηπέδου είναι πάντα... διαφορετική, θα πρέπει όμως και ο κόσμος να υποστηρίξει την επιμονή και την υπομονή που έδειξαν ο Μάκης Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του για να φύγει η ομάδα από το ΟΑΚΑ και να μπει σε ένα δικό της σπίτι. Χρήματα για να ομορφύνουν οι χώροι του γηπέδου θα δοθούν, αγωνιστικά όμως το ρόστερ που διαμορφώνεται προκαλεί αρκετά ερωτήματα. Η πεντάδα των Ζήση, Λάνγκφορντ, Λοτζέσκι, Ματσιούλις (δεν υπάρχει ακόμη συμφωνία για την παραμονή του), Σλότερ αγγίζει σε μέσο όρο τα 36 χρόνια, νούμερο που μπορεί να "μεταφραστεί" κατά το δοκούν. Τα σχεδόν χίλια ματς που έχουν παίξει όλοι μαζί σε επίπεδο EuroLeague είναι ο αντίλογος σε κάθε προβληματισμό, από την άλλη όμως ένα ρόστερ σαν αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο με δύο λέξεις: μιας χρήσης.

Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Η ΑΕΚ θα συμμετάσχει το φθινόπωρο στο Final Eight του Basketball Champions League και η κατάκτηση του τίτλου είναι ένας στόχος που πρέπει να διεκδικηθεί με πείσμα. Τρεις αγώνες, τρία σαραντάλεπτα, σε ένα τουρνουά που ίσως διεξαχθεί στην Ελλάδα, η ΑΕΚ έχει την ανάγκη έμπειρων παικτών που ξέρουν πως να "καθαρίζουν" τέτοια ματς, πως να αποφασίζουν και πως να "διαβάζουν" τις αδυναμίες των αντιπάλων τους. Ο Λοτζέσκι, για παράδειγμα, προτιμήθηκε από τον Ολεκσάντρ Λίποβι επειδή στα δύσκολα θα βάλει το μεγάλο σουτ και αυτή η κίνηση είναι τόσο... ΑΕΚ που δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση.

Από εκεί και πέρα, όμως, στο ρόστερ που χτίζεται υπάρχουν "τρύπες" που σε βάθος χρόνου θα είναι δύσκολο να κλείσουν αν δεν αποκτηθούν όχι ένας, αλλά δύο παίκτες με χαρακτηριστικά που λείπουν απ' όσους έχουν υπογράψει και πρόκειται να υπογράψουν το αμέσως επόμενο διάστημα.

Με μια πρώτη ανάγνωση είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος ότι Λάνγκφορντ και Λοτζέσκι δεν χωρούν μαζί στην αρχική πεντάδα. Η λογική λέει πως ο Βλάντο Γιάνκοβιτς θα ξεκινάει στο πλευρό του Λάνγκφορντ για να "βγαίνει" το αμυντικό πλάνο των κιτρινόμαυρων και ο "Λότζο" να λειτουργήσει περισσότερο στον ρόλο του 6th man προσφέροντας instant scoring ερχόμενος από τον πάγκο. Ακόμη κι έτσι, λείπει από την περιφέρεια ένας πραγματικά καλός αμυντικός, ο παίκτης δηλαδή που θα κληθεί να μαρκάρει τον κορυφαίο σκόρερ της αντίπαλης ομάδας. Προφανώς και δεν μπορεί η ΑΕΚ να βρει defensive stopper του επιπέδου του Χάουαρντ Σαντ-Ρος, από εκεί και πέρα όμως η ανάγκη για έναν τέτοιου στυλ αθλητή είναι επιβεβλημένη.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη φροντ λάιν, όπου αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρεις παίκτες (Λίνος Χρυσικόπουλος, Μάρκους Σλότερ, Γιανίκ Μορέιρα) και αναμένεται να προστεθούν έως και τρεις ακόμη (Ντούσαν Σάκοτα, Γιόνας Ματσιούλις, Δημήτρης Μαυροειδής που θέλει να συμμετάσχει στο επερχόμενο Final Eight του BCL). Αν προκύψει αυτή η εξάδα, το πρόβλημα στην περιφέρεια θα μεγεθυνθεί καθώς οι κοντοί που θα περνούν την πρώτη γραμμή άμυνας δεν θα βρίσκουν μπροστά τους έναν αθλητικό ψηλό που θα κόβει, θα αλλοιώνει ή έστω θα δυσκολεύει τις προσπάθειές τους.

Κι αν η λύση στα γκαρντ ονομάζεται Δημήτρης Κατσίβελης (υπάρχουν επαφές εδώ και πολλές εβδομάδες ανάμεσα στις δύο πλευρές), στη φροντ λάιν η κατάσταση δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει. Υπάρχει παίκτης που έχει ξεχωρίσει, χωρίς όμως κάτι περισσότερο από αυτό. Η ΑΕΚ είχε ανάγκη από έναν... γκολκίπερ, ένα ελικόπτερο, έναν παίκτη σαν τον Τζεχάιβα Φλόιντ που ενθουσίασε τη σεζόν 2019/20 με τη φανέλα της Λάρισας, είχε 2.2 μπλοκ ανά 18.5 λεπτά συμμετοχής και 3.4 κοψίματα από την 7η έως τη 18η αγωνιστική με αποκορύφωμα τα επτά απέναντι στον Άρη και τα έξι απέναντι στον Ιωνικό Νικαίας.

Οι κινήσεις της ΑΕΚ δεν έχουν ολοκληρωθεί, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε για να υπάρξει ένα πιο ξεκάθαρο συμπέρασμα. Κάποια χαρακτηριστικά ξεχωρίζουν από... χιλιόμετρα (εμπειρία, εκτέλεση, απόφαση, ψυχραιμία στα κρίσιμα), κάποια λείπουν σε σημαντικό βαθμό (σκληράδα, φρεσκάδα) και ίσως πληγώσουν μια ομάδα που έχει στόχο να κάνει πρωταθλητισμό, να αρπάξει την ευκαιρία λόγω των συγκυριών και να κάνει κι άλλα βήματα προς τα εμπρός. Αν σε αυτή τη σεζόν υπάρξει καλή διαχείριση συγκεκριμένων παικτών, αν ο Νίκος Ρογκαβόπουλος ως μοναδικός νεαρός υποστηριχθεί με κάθε κόστος, αν ο κόσμος είναι σταθερός επισκέπτης στα Άνω Λιόσια -κορονοϊού επιτρέποντος- και οι αδυναμίες που θα φανούν στη διάρκεια της περιόδου καλυφθούν με διορθωτικές/ενισχυτικές κινήσεις, τότε ναι, οι κιτρινόμαυροι θα μπορούν να ονειρεύονται την κορυφή.

Έστω και με ομάδα μιας σεζόν.

Υ.Γ.: Η κατάσταση κάτω από την Α1 είναι πραγματικά τραγική. Παίκτες των... 100 δραχμών παίρνουν προτάσεις για 30, αμέτρητοι προτιμούν να μην αγωνιστούν για ψίχουλα και πραγματικά, όσο κι αν ακούγεται ακραίο, δεν θα προκαλέσει έκπληξη το ενδεχόμενο να συζητηθεί ακόμη και η ακύρωση ολόκληρης της σεζόν. Ενδεχόμενο που θα είναι φυσικά καταστροφικό.