Είναι να τρελαίνεσαι

Τέσσερις αγωνιστικές στη σεζόν 2019/20 και ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει παρατήσει κάθε προσπάθεια για να δείξει... κάτι. Δεν είναι ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στην οκτάδα που θα τον στείλει στα playoffs, αυτό είναι μάλλον το λιγότερο στην παρούσα φάση, είναι που κάνει συνεχώς βήματα προς τα πίσω, παίζει κακό μπάσκετ, είναι προβλέψιμος και δεν μπορεί να βγει από αυτή τη μαύρη τρύπα που τον ρουφάει όλο και περισσότερο απομακρύνοντάς τον από την ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ξέρω, αρχίζει να κουράζει η επανάληψη, όμως ομάδα αυτού του επιπέδου, που να έχει γκρεμιστεί τόσο απότομα, τόσο νωρίς σε μια χρονιά, πραγματικά προκαλεί σοκ και δέος.

Το βράδυ της Παρασκευής (25/10) η εικόνα του Ολυμπιακού στη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα δεν ήταν ακριβώς τραγική. Ήταν μεν κακός, είχε όμως κάποια καλά στοιχεία. Αποκαρδιωτικοί οι Πειραιώτες στο ριμπάουντ, με τον ρούκι των 222 εκατοστών Γιουσουφά Φολ να καταπίνει το ένα "σκουπίδι" μετά το άλλο (16 πήρε ο άγουρος επιθετικά Σενεγαλέζος), έβγαλαν το ματς με δύο γκαρντ, άφησαν τόσα ερωτήματα που μπορούμε να γράφουμε ώρες χωρίς να βρίσκουμε απαντήσεις.

Ας είμαστε ρεαλιστές, δεν μάθαμε κάτι στο ματς της Βιτόρια, ξέραμε τι να περιμένουμε, ξέραμε πως θα εξελιχθεί το ματς, ξέραμε τι θα κάνει η Μπασκόνια, τι δεν θα κάνει ο Ολυμπιακός, ποιος θα είναι στο φινάλε ο νικητής. Φαίνεται πως το ήξεραν και οι ίδιοι οι παίκτες του Κεμζούρα. Το body language ήταν χαρακτηριστικό, στην αρχή, στα μέσα, στο τέλος της αναμέτρησης...

Βλέπεις τις εικόνες. Αντιλαμβάνεσαι πως το καράβι μοιάζει ακυβέρνητο. Τι να κρίνεις; Τους χρηματοδότες της ομάδας; Δεν μπορείς να κάνεις κουμάντο στο πορτοφόλι κάποιου άλλου, τόσο θέλουν/μπορούν να επενδύσουν, τόσα επένδυσαν και από τη στιγμή που δεν τίθεται θέμα αλλαγής σκυτάλης, προχωράς παρακάτω. Να κρίνεις τον Κεστούτις Κεμζούρα; Δεν μπορείς να είσαι πολύ αυστηρός μαζί του, αν και σίγουρα φέρει κι αυτός ευθύνη για τον Ολυμπιακό που βλέπουμε. Να κρίνεις τον Ντέιβιντ Μπλατ που είχε... αιώνες μπροστά του από τον περασμένο Απρίλιο για να χτίσει τη φετινή ομάδα; Να κρίνεις τους παίκτες; Να πεις ξανά και ξανά αυτά που τόνιζες τον περασμένο Αύγουστο;

Τέλη Οκτωβρίου, στα δικά μου μάτια ο άνθρωπος που φέρει τη μεγαλύτερη ευθύνη γι' αυτό το ρόστερ είναι ο coach Μπλατ. Δύο καλοκαίρια έζησε στον Ολυμπιακό, δύο σχεδιασμούς έτρξε, η μία επιλογή του ήταν χειρότερη από την άλλη. Ήθελε τον πόιντ γκαρντ Πιέρια Χένρι και τελικά πήρε τον σμολ φόργουορντ Γιάνις Τίμα που στη Χίμκι μοιάζει με τον κλώνο του... Μίρζα Τελέτοβιτς. Σπατάλησε το ταλέντο του Αξέλ Τουπάν που τα πηγαίνει μια χαρά στην Ουνικάχα Μάλαγα. Δεν εκμεταλλεύθηκε ούτε τον Ζακ ΛεΝτέι, έναν παίκτη που παρακολούθησε στενά στο πρωτάθλημα του Ισραήλ και προσπάθησε να τον μετατρέψει σε σέντερ. Ο Αμερικανός δεν είχε σπίθα, πείσμα, ενέργεια, ήταν ασυνεπής και ενοχλημένος με τον ρόλο του, πήγε στη Ζάλγκιρις και βγάζει μάτια. Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος ήταν ένα επίπεδο καλύτερος απ' όλους, αλλά και αυτός έπαιξε έναν χρόνο λες και έκανε αγγαρεία, λες και έκανε υπομονή μέχρι να πάρει το συμβόλαιο των Γιούτα Τζαζ.

ΚΑΤΑΡΡΙΦΘΗΚΕ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ RECRUITER

Για το καλοκαίρι του 2019, πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Αφήστε τον Σλούκα και τον Τεόντοσιτς, έγινε μια προσπάθεια, δεν στέφθηκε με επιτυχία, η ζωή συνεχίστηκε. Η επόμενη καλύτερη επιλογή ήταν ο Γουέιντ Μπάλντγουϊν; Από τον Μπλατ και το δίκτυό του, θα περίμενε κάποιος πραγματικά λαβράκια. Ο συγκεκριμένος δεν γινόταν να είναι τέτοια περίπτωση, απλά δεν γινόταν να "βγει" αυτή η επιλογή που κόστισε και πολλά χρήματα. Ταλαντούχος, γκαρντ με μέγεθος, μπήκε στο ΝΒΑ, δούλεψε στα καλύτερα γήπεδα, σε σοβαρούς οργανισμούς, είχε τις καλύτερες συνθήκες, ταξίδευε με ιδιωτικό αεροπλάνο, πληρωνόταν στην ώρα του, πήρε κάποιες ευκαιρίες και δεν τις εκμεταλλεύθηκε ποτέ γιατί απλά βάζει μόνος του τον πήχη χαμηλά. Δεν έχει πείσμα, πετάει το ταλέντο του από το παράθυρο, δεν τα κατάφερε σε μια τριετία στο ΝΒΑ, θα τα κατάφερνε στον Ολυμπιακό, στη σκληρή EuroLeague όταν θα ταξίδευε με πτήσεις της γραμμής, όταν θα είχε ένα ματς την εβδομάδα, όταν θα ζούσε με την πίεση για το αποτέλεσμα; Αυτός ήταν ο καλύτερος που μπορούσε να βρει ο Μπλατ για τη θέση του βασικού πόιντ γκαρντ;

Πραγματικά, είναι να τρελαίνεσαι...

Έναν αθλητικό σέντερ είχαν ανάγκη οι Πειραιώτες, ώστε να ξεκουράζουν ποιοτικά και αξιόπιστα τον -επίσης αθλητικό και αμυντικό ογκόλιθο- Νίκολα Μιλουτίνοβ, σε τεσσάρι (Ρούμπιτ) που προσπάθησε να βαφτίσει για δεύτερη σερί χρονιά πεντάρι επένδυσε ο Μπλατ. Ταυτόχρονα επέλεξε τον άγνωστο Ίθαν Χαπ που ουδείς έχει καταλάβει τι ακριβώς κάνει στην Ελλάδα. Προφανώς η εικόνα του νεαρού Αμερικανού στις προπονήσεις δεν είναι καλή, αλλά για μισό λεπτό... Απέναντι στη Μπασκόνια των θηρίων Έρικ, Ντιοπ, Φολ ο Χαπ δεν μπορούσε να πάρει μια ευκαιρία; Ο Κεμζούρα προτίμησε να τον αφήσει εκτός δωδεκάδας για να βάλει μέσα τον ανέτοιμο Κόνιαρη και τον Βεζένκοβ που χρησιμοποιήθηκε για μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα, μπήκε στο τέλος της τρίτης περιόδου και απλά παρακολούθησε τον Σενγκέλια να εκτελεί από το τρίποντο...

Πολύς κόσμος λοιδόρησε τον Γουίλ Τσέρι, από το καλοκαίρι λέγαμε όμως ότι ο συγκεκριμένος είναι ένας φιλότιμος παίκτης που θα έπρεπε να πάρει τον ρόλο του τρίτου γκαρντ και να κριθεί γι' αυτόν. Στη Βιτόρια ο Τσέρι άφησε πίσω του το δίδυμο Κόνιαρη - Μπάλντγουϊν και έκανε μια πολύ αξιόλογη εμφάνιση . Τίμιος, δεν θα λάμψει, είναι όμως σοβαρός. Όπως και ο Μπράντον Πολ. Δεν γίνεται να παίρνει 21 σουτ ο Κέβιν Πάντερ απέναντι στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης κι ο πενταδάτος Πολ να κάνει το τρόλεϊ από την άμυνα στην επίθεση. Δεν γίνεται όχι γιατί είναι ο Τζέιμς Χάρντεν που μπορεί να σκοράρει 25 πόντους, αλλά γιατί δεν πρέπει να "κάψεις" το μυαλό του, πρέπει να επενδύσεις στο all-around ταλέντο του και να τον υποστηρίξεις. Μια χαρά ήταν ο Πολ στη Βιτόρια, πήρε σουτ, τα έβαλε, είχε μερικά θέματα στην άμυνα αλλά πάλεψε.

Για τον Μιντάουγκας Κουζμίνσκας τι να πούμε... Φανερά εκτός κλίματος, είναι ξεκάθαρο ότι δεν αισθάνεται καλά στον Ολυμπιακό και δεν θα μας προκαλέσει καμία εντύπωση αν τον δούμε να γίνεται ο φετινός Τίμα, αν φύγει δηλαδή για να τελειώσει τη χρονιά σε άλλη ομάδα. Ο Ρούμπιτ είναι διαφορετική περίπτωση γιατί και πείσμα έχει και μπορεί να προσφέρει στη φροντ λάιν. Δεν είναι όμως σέντερ, έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μπορεί να δώσει λύσεις γιατί έχει και την εμπειρία της EuroLeague. Μεγάλες οι ευθύνες στους ανθρώπους που πληρώνουν και διοικούν, αλλά πραγματικά αυτό που έφτιαξε ο Μπλατ δεν βλέπεται. Και μη νομίζετε ότι οι επιλογές του ήταν ΤΟΣΟ οικονομικές...

Είναι τόσο κακοστημένος ο φετινός Ολυμπιακός, είναι τόσο άβολο να το λέμε ξανά και ξανά, είναι επίσης άβολο γιατί πολύς κόσμος θεωρεί ότι κάνουμε υποδείξεις και κρίνουμε τα πορτοφόλια αυτών που πληρώνουν. Δεν είναι έτσι. Μπασκετικά μιλάμε, μπασκετικά κρίνουμε, κρίνουμε αυτό που βλέπουμε χωρίς να βρισκόμαστε στην καθημερινότητα των ερυθρόλευκων κι αυτό που βλέπουμε αγγίζει το επίπεδο του αποκρουστικού. Μια ομάδα με τρεις Έλληνες, μια ομάδα που με πεντάδα στην οποία υπήρχαν τέσσερις Αμερικανοί δίπλα στον Μιλουτίνοβ έχασε τα αυγά και τα πασχάλια στο τρίτο δεκάλεπτο απέναντι στη Μπασκόνια. Δεν υπάρχει λόγος για τακτικές αναλύσεις, ούτε καν για απλά πράγματα που δεν έκανε ο Ολυμπιακός στη Βιτόρια. Τι να εξηγήσεις δηλαδή όταν ο Σενγκέλια σουτάρει ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΣ τρίποντο και φυσικά το βάζει; Τι να σχολιάσεις όταν κάνει ρεκόρ καριέρας βάζοντας ελεύθερα σουτάκι; Τι να σχολιάσεις όταν τα ριμπάουντ ήταν 51-31 και ένας ρούκι πήρε 16;

ΤΟ ΝΕΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΣΗ ΤΟΥ ΡΟΣΤΕΡ

Η απόκτηση του Τέιλορ Ρότσεστι και του Γουίλι Ριντ ίσως φρεσκάρει αυτό το πολύ δυσλειτουργικό ρόστερ. Δεν γίνεται ο πρώτος να είναι χειρότερος από τον Μπάλντγουϊν, δεν γίνεται ο δεύτερος να προσφέρει λιγότερα από αυτά που (δεν) έχουν προσφέρει στη θέση του σέντερ ο Ρούμπιτ και ο Χαπ. Αρκούν όμως αυτές οι δύο προσθήκες; Σε καμία περίπτωση. Και δεν εννοούμε ότι πρέπει να γίνει και τρίτη και τέταρτη μεταγραφή. Το σοφό είναι να αποσυμφορηθεί το ρόστερ, διότι κακά τα ψέματα κάποιες φορές είναι καλύτερο να διώχνεις κάποιον από το να τον έχεις στο δυναμικό σου ή να τον παρκάρεις στη γωνία. Με ένα ματς την εβδομάδα, ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από μια καλή δεκάδα, από δύο παίκτες σε κάθε θέση. Οτιδήποτε άλλο είναι υπερβολικό και μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει.

Ο Ρότσεστι, ο Κόνιαρης και ο Τσέρι είναι αρκετοί για τον άσο, ο Σπανούλης κι ο Πάντερ πρέπει να είναι οι δύο σούτινγκ γκαρντ, ο Πολ και ο Παπανικολάου οι δύο σμολ φόργουορντ, ο Πρίντεζης και ο Ρούμπιτ οι δύο πάουερ φόργουορντ, ο Μιλουτίνοβ και ο Ριντ οι δύο σέντερ. Ο Κουζμίνσκας και ο Μπάλντγουϊν δεν έχουν θέση σε αυτό το ρόστερ, ο Χαπ είναι πολύ φθηνός και ίσως αξίζει να μείνει για να "αναβαθμιστεί" σε περίπτωση ανάγκης, ο Βεζένκοβ χάνει τον χρόνο του και πρέπει να δοθεί δανεικός, ο Ποκουσέβσκι παίζει στην αναπτυξιακή ομάδα, δεν έχει ενθουσιάσει και έχει πολύ δρόμο μπροστά του για να πάρει ευκαιρίες στην EuroLeague. Αυτή είναι η κατάσταση και όσο στον Ολυμπιακό δεν την ξεκαθαρίζουν, όσο χάνουν χρόνο, τόσο πιο πίσω θα πηγαίνουν.

Ειλικρινά, δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί ο Ρότσεστι κι ο Ριντ δεν βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα, γιατί χάθηκε τόσος χρόνος, γιατί δεν αποκτήθηκαν μια εβδομάδα, δέκα μέρες, δύο εβδομάδες νωρίτερα. Ήταν τόσο ξεκάθαρη η αδυναμία του Ολυμπιακού στον άσο και στο πέντε, που δεν χρειάζονταν ματς για να αποφασιστεί αυτή η ενίσχυση. Οι δύο Αμερικανοί δεν ταξίδεψαν στη Βιτόρια για να προσαρμοστούν στο σύνολο, δεν θα ταξιδέψουν όπως όλα δείχνουν ούτε στη Μόσχα για το ματς με την ΤΣΣΚΑ στο οποίο θα μπορούσαν να πάρουν μερικά λεπτά, ο χρόνος περνάει, η οκτάδα απομακρύνεται, οι ήττες μαζεύονται η μία πίσω από την άλλη και η εικόνα μιας ομάδας που πέτυχε τα προηγούμενα χρόνια σπουδαία πράγματα χάρη στο πείσμα και την επιμονή της, δείχνει να έχει χάσει την ταυτότητα και τον χαρακτήρα της.

Δεν είναι κακό να χάνεις, όλες οι ομάδες κάνουν κύκλους, όλες οι ομάδες γνωρίζουν βαριές ήττες, όλες οι ομάδες παίζουν κάποια στιγμή άσχημο μπάσκετ (η Φενέρμπαχτσε το ζει, η Ρεάλ Μαδρίτης έκανε δύο αρνητικά ρεκόρ στην ιστορία της στην αναμέτρηση με την Αναντολού Εφές κ.ο.κ.). Έτσι είναι η ζωή. Το κακό είναι να παρακολουθείς και να μην δρας. Το κακό είναι να βλέπεις το dna σου να αλλοιώνεται και να μην προσπαθείς να συμμαζέψεις μια κατάσταση που μοιάζει τουλάχιστον άβολη. Το κακό είναι να σπαταλάς παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης, ο Μιλουτίνοβ. Ακόμη κι έτσι, ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει καλύτερο μπάσκετ, αν και η οκτάδα θα συνεχίσει να μοιάζει με ανέφικτο στόχο. Αυτή τη στιγμή σημασία έχει η βελτίωση και η επιστροφή στην... κανονικότητα.

Αλήθεια, προσέξατε την φωτογραφία του Σέρβου σέντερ;

Δεν γίνεται να βλέπεις αυτές τις εικόνες από τη Βιτόρια και να μην προβληματίζεσαι. Δεν γίνεται να βαφτίζεις το ψάρι κρέας. Κι αυτό το τελευταίο δεν αφορά μόνο τον Ολυμπιακό, αλλά και τον Παναθηναϊκός και κυρίως την ΑΕΚ. Για τους κιτρινόμαυρους θα τα πούμε σε επόμενο blog και πιθανότατα αφού προηγουμένως έχει αποκτηθεί ο πόιντ γκαρντ που έπρεπε να έχει έρθει στην Ελλάδα από το καλοκαίρι...