Όταν στις 5 Σεπτεμβρίου, μετά από την παρουσίαση του Εβάν Φουρνιέ από την ΚΑΕ Ολυμπιακός, γράψαμε αυτό το κείμενο, ξέραμε ότι θα υπάρξουν οι... καλοπροαίρετοι που θα απομονώσουν τον τίτλο και δεν θα διαβάσουν γραμμή.

Δύο μήνες μετά, οι Πειραιώτες θα ξυπνήσουν χαρούμενοι για τον θρίαμβό τους στο ΟΑΚΑ (θα μιλήσουμε στη συνέχεια αρκετά για το γήπεδο και για την ατμόσφαιρα), ένας από αυτούς όμως θα αισθάνεται λίγο πιο "γεμάτος" από τους υπόλοιπους. Όλως τυχαίως θα είναι ο άνθρωπος με την μεγαλύτερη περιουσία στον οργανισμό.

Ο Εβάν Φουρνιέ έχει εισπράξει 145 εκατομμύρια δολάρια στα 12 χρόνια που αγωνίστηκε στο NBA. Στα 32 του, είναι ακόμη στο prime του, είχε προτάσεις για να μείνει στις ΗΠΑ, ήθελε όμως να αγαπήσει ξανά το μπάσκετ, να μπει σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα είναι σημαντικός, είχε στο μυαλό του την προοπτική του Ολυμπιακού και είχε βάλει προορισμό στο GPS του τον Πειραιά.

Στο ξεκίνημα της σεζόν υπήρχε πολύς κόσμος που πίστευε ότι ο Φουρνιέ έμοιαζε "χαμένος". Πολλοί προβληματίζονταν από την αγωνιστική του κατάσταση. Άλλοι έλεγαν ότι δεν είναι πια μπασκετμπολίστας που θα κάνει τη διαφορά. Όσοι όμως γνώριζαν ποιος είναι, στοιχημάτιζαν υπέρ του. Ήξεραν ότι θα χρειαστεί απλώς μερικές εβδομάδες για να φτάσει στο επίπεδο να κρίνει αγώνες.

Το βράδυ της Παρασκευής (8/11) ο Γάλλος μπήκε στο ΟΑΚΑ με τα ακουστικά του για το πρώτο ζέσταμα και κοιτούσε δεξιά κι αριστερά για να "ρουφήξει" εικόνες. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είχε τροποποιήσει το σύνθημα των φίλων του Ολυμπιακού, όμως εκείνος δεν το άκουγε. Έβλεπε το γήπεδο, συγκεντρωνόταν στον στόχο και προετοιμαζόταν για μάχη. Και κάποια στιγμή έβγαλε τα ακουστικά για να προσαρμοστεί με το περιβάλλον, για να γίνει ένα με την ατμόσφαιρα.

Είναι, προφανώς, αστείο να συζητήσουμε για την ποιότητα και για την κλάση του. Κι όσοι είχαν αμφιβολία για το αν ήρθε για να νικήσει ή για να κολλήσει τα τελευταία ένσημα της καριέρας του, θα έχουν αλλάξει γνώμη. Πιθανότατα θα πείσθηκαν και όσοι δεν έβλεπαν στο πρόσωπό του τον παίκτη με την προσωπική φάση που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Anyway, που λένε οι Αμερικανοί...

Για τον Φουρνιέ των 145 εκατομμυρίων, των 13.6 πόντων και των 723 αγώνων στο NBA (523 φορές starter) ο Ολυμπιακός είναι το καταφύγιό του. Οι άνθρωποι της ομάδας έχουν μείνει άναυδοι με τον επαγγελματισμό και με την αποφασιστικότητά του, εκείνος, όμως, δεν συμπεριφέρεται σαν σταρ. Όχι γιατί στον συγκεκριμένο οργανισμό είναι όλοι ίσοι, αλλά γιατί δεν αισθάνεται έτσι.

Ο Φουρνιέ καταλαβαίνει ότι μπήκε στην ομάδα του Βεζένκοβ. Και του Γουόκαπ. Και του Παπανικολάου. Και του Φαλ και του Μιλουτίνοβ και του ΜακΚίσικ. Ξέρει ότι μπήκε σε μία μηχανή που δουλεύει για χρόνια σε υψηλές στροφές, ξέρει ότι αυτή η μηχανή χρειαζόταν ένα καλό λάδι για να επιβιώσει στην τελική ευθεία. Αυτός είναι το λάδι και το έδειξε χθες βράδυ στην έδρα της ομάδας με την οποία θα παλέψει για τουλάχιστον δύο, ίσως και τρεις τίτλους στη σεζόν.

Έπαιξε περισσότερο απ' όλους (28:30) και όταν η μπάλα έκαιγε, πήρε τρίποντα NBA και τα έβαλε. Διάβασε την αντίπαλη άμυνα και την έπληξε. Και ήταν εκεί και στην άμυνα, για να βάλει τα χέρια του στη φωτιά και να κερδίσει κατοχές για την ομάδα του.

Είναι ευλογία για το ελληνικό μπάσκετ το γεγονός ότι ο Εβάν Φουρνιέ βρίσκεται και όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει στα μέρη μας για πολλά χρόνια. Όπως είναι ευλογία να βλέπουμε και τον Κέντρικ Ναν και τον Ματίας Λεσόρ και όλους αυτούς τους παικταράδες που χθες βράδυ μας χάρισαν ένα εκπληκτικό σαραντάλεπτο.

Από το πανέμορφο ΟΑΚΑ φύγαμε γεμάτοι και χαρούμενοι, για πολλούς λόγους. Το γεγονός ότι παρακολουθήσαμε ντέρμπι αιωνίων χωρίς να υπάρχει μπροστά μας προστατευτικό δίχτυ, ήταν ένα άλμα προς τα εμπρός.

Ο κόσμος ξέρει ότι οι επενδύσεις των δύο ομάδων είναι τεράστιες και έχει αλλάξει κι αυτός νοοτροπία. Και ναι, στα ματς του πρωταθλήματος το δίχτυ μάλλον θα επιστρέψει, ελπίζουμε όμως όχι για πολύ.

Ευχόμαστε σύντομα να φύγουν και τα προστατευτικά πίσω από τους πάγκους. Και να αγκαλιάσουμε ακόμη περισσότερο τον ανταγωνισμό που κάνει και τους δύο καλύτερους. Κι ας παραπονιούνται οι υπόλοιπες ομάδες ότι η λίγκα έχει χάσει το ενδιαφέρον της και έχει γίνει ανούσια. Ανούσια, στα δικά μας μάτια, σίγουρα δεν έχει γίνει εξαιτίας του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Το ΟΑΚΑ είναι μαγικό και έχει μία αύρα που θυμίζει μεγάλα ποδοσφαιρικά γήπεδα όπως το Μπερναμπέου, το Άνφιλντ και το Όλντ Τράφορντ. Κι αυτό όσο υπέροχο κι αν είναι για τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, τόσο δυσκολεύει την ομάδα του Εργκίν Αταμάν, καθώς όλοι ονειρεύονται να νικήσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης σε αυτή την αρένα. Μπαίνουν, την χαζεύουν, παίζουν με έξτρα κίνητρο, θέλουν ο κόπος τους να έχει αποτέλεσμα.

Αν μπορούσαμε να αλλάξουμε κάτι στη χθεσινή βραδιά, αυτό θα ήταν η ατάκα του Αταμάν για την ατμόσφαιρα στη Σερβία. Ο Τούρκος προπονητής αποκάλεσε σοφτ και τον κόσμο, εκτός από τον εαυτό του και τους παίκτες του, όμως πιστεύουμε ότι και ο ίδιος προτιμά να βρίσκεται σε μία ατμόσφαιρα όπως η χθεσινή, χωρίς το παραμικρό επεισόδιο, χωρίς την παραμικρή ένταση, χωρίς ακραίες καταστάσεις, παρά να προσπαθεί να προφυλαχθεί από γυάλινα μπουκάλια και άλλα αντικείμενα.

Είναι προφανές ότι ο Αταμάν εννοούσε τις φωνές και τον ηλεκτρισμό, τις αποδοκιμασίες και την πίεση που βάζουν οι οπαδοί της Παρτίζαν και του Ερυθρού Αστέρα στον αντίπαλο και όχι τα αντικείμενα που μπορούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά. Ωστόσο επειδή στην Ελλάδα έχουμε ζήσει ακραίες καταστάσεις, έχουμε δει μαχαίρια να καρφώνονται στο παρκέ και ψυγεία να πέφτουν από εξέδρες, είμαστε χαρούμενοι που βλέπουμε ότι ο κόσμος έχει αλλάξει.

Στο τέλος της ημέρας, για μπάσκετ μιλάμε. Κι ο κόσμος του Παναθηναϊκού αποχώρησε χθες με την παραδοχή ότι ο αντίπαλος ήταν ανώτερος συνολικά στο σαραντάλεπτο. Όπως ήταν ανώτερος ο Παναθηναϊκός πριν από μερικές εβδομάδες στο ΣΕΦ. Δεν είναι κακή η παραδοχή, ίσα-ίσα που είναι και υγιής.

Παρακολουθούμε δύο εκπληκτικά ρόστερ, δύο τεράστιους οργανισμούς να μάχονται εντός αγωνιστικών χώρων και ταυτόχρονα να παρουσιάζουν τεράστια ποιότητα και θέαμα υψηλού επιπέδου αντί να ψάχνουν πώς θα καταστρέψει ο ένας το παιχνίδι του άλλου. Και ακόμη δεν προσεγγίζουν καν ένα ποσοστό που θα ικανοποιεί τους προπονητές τους. Είναι μια καλή εποχή για όσους αγαπούν το άθλημα, είναι μια καλή εποχή για να βοηθήσουμε όλοι το προϊόν να αναπτυχθεί.