Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ο καλύτερος στον κόσμο, and it's not even close
Ντόντσιτς και Γιόκιτς, ΛεΜπρόν και Ντουράντ, Έντουαρντς και Τέιτουμ, Κάρι και Εμπίντ, Μπάτλερ και Χάρντεν θα δουν από την τηλεόραση τον τελικό του NBA Cup και τον κορυφαίο μπασκετμπολίστα του κόσμου να διεκδικεί το τελευταίο παράσημο που του έχει μείνει. Στα 30 του χρόνια. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Στη 12η σεζόν της καριέρας του, παρουσιάζει την πιο πλήρη version του. Όχι γιατί είναι ο πρώτος σκόρερ του NBA με 32.7 πόντους ανά αγώνα, αλλά γιατί είναι απλά ο καλύτερος παίκτης της Λίγκας, ο καλύτερος two-way μπασκετμπολίστας του κόσμου, ο τύπος που δεν θα είναι ποτέ ευχαριστημένος με τη μισή προσπάθεια.
Τα ξημερώματα της Κυριακής (15/12) ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κουβάλησε τους Μπακς στον τελικό του Κυπέλλου του NBA. Οι Μπακς είναι η μόνη ομάδα που έφτασε στο Final Four και πέρυσι και φέτος, η πρώτη ομάδα που είναι εκεί και στις δύο πρώτες σεζόν του θεσμού, αυτή τη φορά όμως θέλουν το τρόπαιο και ο Greek Freak είναι ο πρώτος που πιέζει τους γύρω του για να επιτευχθεί ο στόχος.
Μόνο που ο Αντετοκούνμπο κοιτάζει και τη μεγαλύτερη εικόνα. Προφανώς τον ενδιαφέρουν "η επόμενη προπόνηση κι ο επόμενος αγώνας", όμως δεν έχει στο μυαλό του συμμετοχές σε playoffs και προκρίσεις στα ημιτελικά ή στα τελικά της Ανατολής.
Τον Γιάννη τον ενδιαφέρει να κερδίζει. Παραδέχεται ότι είναι μανιακός με το μπάσκετ και με τον ανταγωνισμό. Ηγείται και με πράξεις και -εσχάτως- και με λόγια. Και η φετινή του έκδοση είναι φαντασμαγορική σε κάθε τομέα του παιχνιδιού.
Τα advanced stats έχουν μπει εδώ και μερικά χρόνια στη ζωή μας. Τα tendencies (οι τάσεις, οι συνήθειες) κάθε μπασκετμπολίστα βρίσκονται στα scouting reports κάθε ομάδας. Δεκάδες προπονητές, γυμναστές, τεράστια επιτελεία δουλεύουν με τους παίκτες κάθε οργανισμού. Κάποια πράγματα όμως ούτε καταγράφονται από τη στατιστική, ούτε διδάσκονται. Κι ο φετινός Αντετοκούνμπο έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται ο καλύτερος στον κόσμο, έχει κάθε δικαίωμα και να το φωνάζει.
Από τη rookie σεζόν του μέχρι φέτος, κάνει κάθε χρόνο άλματα προς τα εμπρός. Ίσως η περσινή να ήταν η πρώτη σεζόν της καριέρας του στην οποία έκανε βήματα. Φέτος είναι πιο πεινασμένος, έχει μεγαλύτερο κίνητρο και κυρίως, είναι υγιής.
Έχει παίξει στους 23 από τους 25 αγώνες της κανονικής περιόδου.
Είναι πρώτος σκόρερ στη Λίγκα με 32.7 πόντους ανά αγώνα. Για την ακρίβεια, είναι πρώτος σκόρερ ενώ είναι 24ος σε χρόνο συμμετοχής με 35.2 λεπτά.
Είναι πέμπτος ριμπάουντερ με 11.5 "σκουπίδια" ανά αγώνα.
Είναι 21ος πασέρ με 6.1 ασίστ ανά αγώνα. Έχει περισσότερες τελικές πάσες από Φοξ (Κινγκς), Μάρεϊ (Νάγκετς), Σαμπόνις (Κινγκς), ΒανΒλίτ (Ρόκετς), Ίρβινγκ (Μάβερικς), Μάξι (Σίξερς), Ράσελ (Λέικερς), Μπάτλερ (Χιτ).
Είναι 10ος μπλοκέρ με 1.6 κοψίματα ανά αγώνα. Και... μια στο τόσο κρίνει και αγώνες με τις τοποθετήσεις, τα άλματα και τα μπλοκ του. Μην ξεχνάτε ότι έχει ένα από τα δυο κορυφαία "καπάκια" στην ιστορία του NBA.
Είναι 2ος σε Efficiency πίσω από τον Νικόλα Γιόκιτς.
Είναι πολλές οι advanced κατηγορίες που μπορεί να ρίξει κάποιος στο τραπέζι για να ανατρέψει την γνώμη όσων αποκαλούν/αποκαλούμε τον Αντετοκούνμπο κορυφαίο παίκτη του κόσμου. Στο τέλος της ημέρας, ακόμη κι όταν μιλάμε για κανονικές περιόδους, έχει σημασία και το "μάτι". Και στο μάτι, αυτά που κάνει φέτος ο Γιάννης είναι μαγικά. Και αρκετά από αυτά είναι αδύνατο να καταγραφούν.
Έχει τους Μπακς σε τροχιά τετράδας στην Ανατολική Περιφέρεια, με ρεκόρ 9-2 στα τελευταία έντεκα παιχνίδια.
Έχει βοηθήσει τον Τόριαν Πρινς να είναι ο πιο εύστοχος σουτέρ της Λίγκας (52% από το τρίποντο), τον Έι Τζέι Γκριν να είναι ο τέταρτος πιο εύστοχος σουτέρ της Λίγκας (48% από το τρίποντο), τον Αντρέ Τζάκσον να μπει στην αρχική πεντάδα χάρη στην αθλητικότητά του και μάλιστα να είναι και καταλυτικός σε αρκετά ματς.
Η δημιουργία του είναι εκπληκτική. Και είναι πολύ διαφορετική από τη δημιουργία άλλων παικτών που στέκονται και ψάχνουν την πάσα στον παίκτη που κόβει προς το καλάθι. Εκείνος "ρουφάει" την αντίπαλη άμυνα πάνω του, βλέπει τα ανοιχτά σουτ και έτσι έχει δημιουργήσει 375 πόντους για τους Μπακς. 23 λιγότερους από τον Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, έναν λιγότερο από τον Λούκα Ντόντσιτς, περισσότερους από πολλούς κλασικούς γκαρντ που παίζουν "βαριά" λεπτά.
Είναι πρώτος στο NBA στο σκοράρισμα στον αιφνιδιασμό με 6.3 πόντους ανά αγώνα. Είναι πρώτος και μακράν του δεύτερου στο σκοράρισμα στη ρακέτα με 21.5 πόντους ανά αγώνα. Είναι πρώτος στα κερδισμένα φάουλ με 8.6 ανά αγώνα.
Αυτά τα στατιστικά μπορούν να συνεχιστούν για ώρα και να γεμίσουν πολλές γραμμές. Ίσως έχει, ίσως δεν έχει σημασία να προσπαθεί κάποιος να εξηγήσει αποκλειστικά με νούμερα την εικόνα ενός παίκτη στη σεζόν. Και σίγουρα, όσοι παρακολουθούν τους αγώνες των Μπακς, ξέρουν ότι ο Γιάννης παίζει κάθε βράδυ στο 100%, δεν "κλέβει", δεν επιλέγει αντίπαλο, δεν γκρινιάζει, δεν φωνάζει, δεν τσακώνεται, δεν απαιτεί φάουλ, δεν απαιτεί αναβαθμίσεις σε αντιαθλητικά. Δεν κυνηγάει πόντους, ριμπάουντ, ασίστ, δεν τον ενδιαφέρον τα στατιστικά του.
Το μόνο που τον νοιάζει, είναι να κερδίζει.
Υπάρχουν σπουδαίοι παίκτες στο NBA, το οποίο ζει μια πραγματικά "χρυσή" εποχή χάρη στην τεράστια ποσότητα ταλέντου που είναι μοιρασμένη σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ. Υπάρχουν παιδιά που γράφουν εκπληκτικά νούμερα. Ο Νικόλα Γιόκιτς, ο Λούκα Ντόντσιτς, ο Άντονι Έντουαρντς, ο ΛαΜέλο Μπολ που είναι τρίτος σκόρερ, ο Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, ο Τζέισον Τέιτουμ που έχει πλέον και πρωτάθλημα, ο Άντονι Ντέιβις, ο Ντέβιν Μπούκερ, ο Τζέιλεν Μπράνσον. Υπάρχουν κι άλλοι.
Ουδείς μπορεί να κάνει αυτά που κάνει ο Αντετοκούνμπο σε άμυνα κι επίθεση.
Όχι, δεν υπάρχει αντικειμενικότητα σε τέτοια συζήτηση. Μπορεί όμως να υπάρξει αντικειμενική υποκειμενικότητα ή υποκειμενική αντικειμενικότητα.
Σε κάποιον θα αρέσει ο Γιάννης, σε κάποιον θα αρέσει ο Γιόκιτς, σε κάποιον ο Ντόντσιτς, ο ΛεΜπρόν, ο Ντουράντ. Όποιος κι αν είναι ο παίκτης σου, ο Γιάννης είναι αυτή τη στιγμή ανώτερός του. Και το αποδεικνύει κάθε βράδυ όχι με καρφώματα σε αιφνιδιασμούς, όπως έλεγε κάποτε ο Τζέιμς Χάρντεν, αλλά με mid-range σουτ, με δημιουργίες που θυμίζουν Μάτζικ Τζόνσον, με μεγάλες άμυνες, με επικά μπλοκ που δίνουν προκρίσεις, με ριμπάουντ, με συνεισφορά σε κάθε τομέα.
Το κάνει με έναν old-school τρόπο, χωρίς να προκαλεί με τη συμπεριφορά του εντός ή εκτός παρκέ, χωρίς να ψάχνει τρόπους για να φύγει από την ομάδα του όταν εκείνη ξεκινάει με 1-6, χωρίς να τα βάζει με τους συμπαίκτες ή με τους προπονητές του. Όλα αυτά δεν είμαι μομφές προς κάποιον συγκεκριμένο, έχουν όμως συμβεί στο παρελθόν με σταρ που πίεζαν με διαφορετικό τρόπο.
Ο Αντετοκούνμπο "πληρώνει" το γεγονός ότι μένει σε μία μικρή αγορά και επιμένει με μία μικρή ομάδα. Αν δεν ζούσε στο Μιλγουόκι αλλά στην Νέα Υόρκη, στο Λος Άντζελες ή στο Μαϊάμι, ο κόσμος θα έδινε μεγαλύτερη σημασία σε αυτά που κάνει ΚΑΘΕ βράδυ. Και δεν θα τα θεωρούσε αυτονόητα. Όσο μένει στους Μπακς, λιγότεροι τον παρακολουθούν, λιγότεροι αντιλαμβάνονται τι καταφέρνει, τι προσφέρει στον οργανισμό, στην πόλη και στο άθλημα γενικότερα.
Ο Αντετοκούνμπο απολαμβάνει αυτό που κάνει, αλλά έχει και το παράπονο για την αρνητικότητα μεγάλων μιντιακών οργανισμών που δεν του δίνουν το credit που αξίζει. Αυτό το παράπονο του δίνει κίνητρο να συνεχίζει να δουλεύει περισσότερο απ' όλους, να έχει σκληράδα, σωματική και πνευματική, να θέλει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τον ανταγωνισμό του.
Τα ξημερώματα της Τετάρτης (18/12 στις 03:30) θα έχει την ευκαιρία να βάλει ακόμη ένα παράσημο στο βιογραφικό του. Και το Κύπελλο που πολλοί υποτιμούν, θα το έχει σβήσει κι αυτό από την bucket list του. Όπως έχει σβήσει σχεδόν τα πάντα. Ένα βραβείο του λείπει, εκείνο του κορυφαίου rookie. Αν νικήσει στο Βέγκας, θα αρχίσει να ονειρεύεται πολλαπλασιασμούς σε όσα έχει ήδη πετύχει.
Για την ιστορία, στο Βέγκας δεν έφτασαν οι πρώτοι στην Ανατολική Περιφέρεια Καβαλίερς, οι πρωταθλητές Σέλτικς, οι Νικς ή οι Χιτ, οι περσινοί φιναλίστ Πέισερς, οι Μάβερικς των Ντόντσιτς - Ίρβινγκ, οι Γουόριορς του Κάρι, οι Νάγκετς του Γιόκιτς, οι Τίμπεργουλβς του Έντουαρντς, οι Σανς των Μπούκερ, Μπιλ, Ντουράντ, οι Λέικερς του ΛεΜπρόν και του Ντέιβις. Οι Μπακς του Γιάννη είναι εκεί και είναι στον τελικό.
Αυτός είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, ο άνθρωπος που τα κάνει όλα σωστά, ο άνθρωπος στον οποίο δεν μπορεί να προσάψει κάποιος το παραμικρό σε θέμα δουλειάς ή συμπεριφοράς. Μπορείς να τον λατρεύεις, μπορείς να μην απολαμβάνεις το στιλ του, δεν γίνεται όμως να τον μισείς. Πόσες τέτοιες περιπτώσεις αθλητών υπάρχουν στον παγκόσμιο αθλητισμό;
Παρακολουθήστε NBA. Δείτε αγώνες έστω και σε επανάληψη κι ας γνωρίζετε τα αποτελέσματά τους. Δείτε διαφορετικούς παίκτες και διαφορετικές ομάδες. Αποκτήστε τη δική σας γνώμη, πρώτα όμως αποκτήστε γνώση του αντικειμένου. Από μόνο του το διάβασμα των boxscores και των στατιστικών, traditional ή advanced, δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Ευτυχώς.
Δείτε την εμφάνισή του στο Thanalysis, στο show του Θανάση Αντετοκούνμπο:
