Η ΑΕΚ χτυπά την πόρτα της elite του ελληνικού μπάσκετ

Μόλις... 3325 μέρες.

Τόσες πέρασαν από την 6η Απριλίου του 2008, από την τελευταία φορά που η ΑΕΚ νίκησε τον Παναθηναϊκό. Μισή... καριέρα ενός επαγγελματία καλαθοσφαιριστή δηλαδή. Εννέα χρόνια ήταν πολλά και το απόγευμα της Κυριακής 14 Μαΐου ήρθε η στιγμή για να πανηγυρίσουν οι κιτρινόμαυροι αυτό που δεν είχαν καταφέρει από την εποχή που στο ρόστερ τους έπαιζαν οι Κυρίτζης, Γουέσον, Ταπούτος, Σι, Μπάρλος, Χατζής, Παπανικολάου, Ριβέρα, Πάβιτς, Σίμτσακ, Σιούτης, Βασίλιεβιτς, Τσάμης. Εκείνη η ΑΕΚ είχε τερματίσει έβδομη στην Α1, πριν αρχίσει να κατρακυλά ανεξέλεγκτη σε μια πολύ απότομη κατηφόρα και φτάσει την περίοδο 2011-2012 στην Α2, στη συνέχεια στη Β' Εθνική, ξανά στην Α2 και στην επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία το καλοκαίρι του 2013.

Τότε ήταν που ο Μάκης Αγγελόπουλος βγήκε μπροστά και φώναξε "εγώ είμαι εδώ", για να ξεκινήσει μια νέα προσπάθεια με πολλή όρεξη, δίψα για διακρίσεις, αλλά και τεράστιο πείσμα από ανθρώπους που αγαπούν τον σύλλογο και θέλουν να τον δουν ξανά στην elite του ελληνικού μπάσκετ. Λάθη έγιναν πολλά την τελευταία τριετία. Είδαμε παίκτες να έρχονται στην Ελλάδα κατά ριπάς, προπονητές να αλλάζουν, είδαμε την ΑΕΚ αρκετές φορές σε κρίση, όμως πάντα οι άνθρωποί της έβρισκαν τρόπους για να τις ξεπερνούν. Φέτος ειδικά υπήρξαν στιγμές που έλεγες ότι "το καράβι θα βουλιάξει", είτε λόγω των περιπετειών του Μάικλ Ντίξον, είτε λόγω του ευερέθιστου χαρακτήρα του Γιούρι Ζντοβτς, είτε διάφορων άλλων ζητημάτων που έφεραν τους κιτρινόμαυρους στα όριά τους. Τα ανθρώπινα όριά τους.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος δεν θεωρεί τον εαυτό του "περαστικό" από το μπάσκετ και δεν είναι κιόλας. Έχει ταξιδέψει εσπευσμένα από το εξωτερικό στην Αθήνα για να τακτοποιήσει ζητήματα που θα μπορούσε να "πασάρει" σε άλλους, έχει πάρει πολλάκις πάνω του καταστάσεις που ενδεχομένως και να μην τον αφορούσαν, βρίσκεται πάντα εκεί, στην πρώτη γραμμή για να υποστηρίξει τους παίκτες και το προπονητικό team που έχει επιλέξει.

Η νίκη επί του Παναθηναϊκού είναι το πρώτο του πραγματικά σημαντικό "παράσημο", το πρώτο πραγματικά μεγάλο βήμα προς τον στόχο που έθεσε όταν ανέλαβε την καθοδήγηση της ομάδας: Να επαναφέρει την ΑΕΚ στην elite του ελληνικού μπάσκετ. Στον μέσο φίλαθλο αυτό μπορεί να ακουγόταν υπερβολικό, ίσως και απίθανο, ίσως και αστείο. Σίγουρα πάντως δεν το θεωρούσαν ως "απίθανο", "υπερβολικό" και "αστείο" οι άνθρωποι της ομάδας, αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν νυχθημερόν για το όραμα του αφεντικού τους.

Η επικράτηση επί του πληγωμένου αγωνιστικά και πνευματικά Παναθηναϊκού δεν έδωσε κάποιο τρόπαιο στην ΑΕΚ, πανηγυρίστηκε έντονα, όμως οι τόνοι έπεσαν σε ελάχιστα λεπτά. Ο Μανωλόπουλος έχει δώσει ηρεμία και ισορροπία στην ομάδα του και γνωρίζει πως η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο δύσκολη. Μην πιστέψετε πως η ΑΕΚ ήθελε απλά μια νίκη στη σειρά. Τώρα που την πήρε, θέλει και την πρόκριση στους Τελικούς της Stoiximan.gr Basket League. Δεν το λέμε εμείς, το είπε ο μπαρουτοκαπνισμένος Ρόκο Λένι Ούκιτς, που βλέπει ότι έχει μια "χρυσή" ευκαιρία για να συνδυάσει τη θητεία του στη "Βασίλισσα" με μια ιστορική επιτυχία, με τον αποκλεισμό μιας ομάδας που "έχτισε" τη δική της Δυναστεία στο ελληνικό μπάσκετ, αλλά αυτή τη στιγμή έχει χάσει το μυαλό και την αγωνιστική της ταυτότητα.

Αυτό το αποτέλεσμα ήταν το σημαντικότερο της τριετίας του Μάκη Αγγελόπουλου στην ΑΕΚ και αυτό που κάθε φίλος του μπάσκετ ελπίζει ότι θα του δώσει ακόμη περισσότερα κίνητρα για να μείνει στο χώρο, να επενδύσει ακόμη περισσότερα χρήματα και να μπει σφήνα στους δυο μεγάλους.

Από τον Σίμτσακ και τον Χατζή, στον Κίκερπιλ, τον Δορκοφίκη, τον Καλλινικίδη και τον Μαζέικα, στον Ντικούδη, τον Μάντιτς, τον Φαλέκα, τον Δέσπο, τον Καράμπουλα και από εκεί στους Πολυτάρχου, Νίκολιτς, Τσιάκο, Κασελάκη, μέχρι τον Ούκιτς, τον Μακ Γραθ, τον Μαυροειδή και τον Λαρεντζάκη, η ΑΕΚ πέρασε μια δύσκολη, πολύ δύσκολη δεκαετία που είχε υποβιβασμούς, οικειωθελείς υποβιβασμούς, πρωταθλήματα στην Α2 και μικρά μεν, αλλά σταθερά βήματα προς τα ψηλότερα ράφια του ελληνικού μπάσκετ. Η ΑΕΚ πέρασε μια δεκαετία με τρομερές αναταράξεις, εξουθενωτικά σκαμπανεβάσματα και οικονομικές δυσκολίες, όμως σήμερα, άνοιξη του 2017, μοιάζει με αμαξοστοιχία που έχει μπει οριστικά στις ράγες και προχωρά με ασφάλεια και σταθερή ταχύτητα προς τον προορισμό της.

Την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να προβληματίζει με την απόδοσή του και με το γεγονός ότι έχει παρουσιάσει ελάχιστη, έως μηδαμινή βελτίωση στη διάρκεια της περιόδου. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ έκανε την υπέρβαση με την τέταρτη θέση στη regular season της EuroLeague, αλλά από εκεί και πέρα γκρεμίζει όσα "έχτισε" με σκληρή δουλειά και πειθαρχία. Η εικόνα των πράσινων στο Game 2 της σειράς με την ΑΕΚ ήταν πολύ άσχημη, ο Μάικ Τζέιμς κι ο Κέι Σι Ρίβερς πήραν αποφάσεις που πραγματικά μας άφησαν με το στόμα ανοιχτό και το ήδη "βαρύ" κλίμα φαίνεται πως θα "βαρύνει" ακόμη περισσότερο με το τρίτο ματς να έρχεται το απόγευμα της Πέμπτης, αυτή τη φορά με γηπεδούχο τον "Εξάστερο".

Την ώρα που η ΑΕΚ κάνει μικρά, αλλά σταθερά βήματα προς τα εμπρός, ο Παναθηναϊκός κάνει μεγάλα, απότομα βήματα προς τα πίσω και μάλιστα στη χειρότερη δυνατή περίοδο. Ακόμη και τώρα, όμως, είναι το ξεκάθαρο φαβορί στη σειρά και η λογική λέει πως εύκολα ή δύσκολα θα πάρει την πρόκριση για τους Τελικούς της Stoiximan.gr Basket League. Ακόμη κι αν το κάνει, ακόμη κι αν πάρει το πρωτάθλημα απέναντι στον Ολυμπιακό (που προηγείται 2-0 του Άρη), ένα είναι σίγουρο: Το καλοκαίρι θα αλλάξει δραματικά, με στόχο να γίνει πιο συμπαγής, πιο σταθερός, με στόχο να αποκτήσει τη φιλοσοφία που είχε μέχρι το καλοκαίρι του 2016.

Υ.Γ.: Ο Ρόκο Λένι Ούκιτς δίνει το ένα σεμινάριο μετά το άλλο, μαζί με απαντήσεις σε όσους τον θεώρησαν "τελειωμένο" στα 32 του χρόνια. Μετά το "φλέρτ" με το triple-double στην αναμέτρηση με το Ρέθυμνο (24/9/8), έκανε τη διαφορά στο Game 2 με τον Παναθηναϊκό (8/6/4) την ώρα που το δίδυμο των Καλάθη - Τζέιμς είχε 6 πόντους με 2/14 σουτ, 7 ριμπάουντ και 6 ασίστ. Μένει να δούμε αν έχει κι άλλα καύσιμα στο ντεπόζιτό του.

Twitter @harris_stavrou