Η εικόνα του Ολυμπιακού για τριάντα λεπτά χθες βράδυ στη Φοντέτα ήταν μαγική. Απόλυτο μπάσκετ, όμορφο μπάσκετ, πολλοί διακριθέντες, συμπαγής άμυνα, υπομονετική επίθεση, ομαδικό παιχνίδι, αν εξαιρεθεί η τέταρτη περίοδος, ήταν ίσως η καλύτερη φετινή βραδιά των ερυθρόλευκων στη EuroLeague.

Και τι έγινε;

"Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει επειδή δεν πετύχαμε τον στόχο των playoffs" ήταν η πρώτη κουβέντα του Γιώργου Πρίντεζη αμέσως μετά από τη νίκη της ομάδας του επί της Βαλένθια. Του 36χρονου Πρίντεζη των 18 σεζόν στη EuroLeague. Του παίκτη που έχει αγωνιστεί στους 338 από τους 517 αγώνες του Ολυμπιακού στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης. Ήταν η πιο "δυνατή" ατάκα που ειπώθηκε εδώ και καιρό, η κουβέντα πάνω στην οποία πρέπει οι Πειραιώτες να χτίσουν την επόμενη μέρα τους.

Το μεγάλο λάθος θα είναι να επιμείνουν στον Ολυμπιακό πως η οκτάδα χάθηκε στο σερί των επτά ηττών, από το Κάουνας μέχρι τη Βιτόρια, από τις 22 Ιανουαρίου έως τις 3 Μαρτίου. Αυτή είναι η πραγματικότητα, πως αν είχαν αποφευχθεί κάποιες γκέλες όπως αυτή με τη Ζάλγκιρις και εκείνη με τον Παναθηναϊκό, οι ερυθρόλευκοι θα ήταν ζωντανοί για την πρόκριση στα playoffs. Ωστόσο, επειδή η EuroLeague θα συνεχίσει να δυναμώνει και επειδή μπροστά πηγαίνουν οι ομάδες που δεν κάνουν τα ίδια λάθη δεύτερη φορά, στο λιμάνι χρειάζονται ενίσχυση, όχι δικαιολογίες που, ναι, σε μεγάλο βαθμό απεικονίζουν την πραγματικότητα, αλλά δεν βοηθούν.

Ο Ολυμπιακός είναι club που πρέπει να στοχεύει minimum στην οκτάδα, αν κι αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο στο πέρασμα των χρόνων. Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Αναντολού Εφές, Αρμάνι Μιλάνο, Φενέρμπαχτσε, Ρεάλ Μαδρίτης είναι έξι ομάδες που θα μείνουν στην ελίτ, η Μπάγερν, η Βαλένθια, η Ζενίτ έχουν κάνει βήματα προς τα εμπρός και γίνονται όλο και πιο φιλόδοξες, η Μπασκόνια παραμένει υπολογίσιμη δύναμη, η Μακάμπι αργά ή γρήγορα θα έχει τον κόσμο στο πλευρό της, η Ζάλγκιρις καθιερώθηκε σε ένα καλό επίπεδο κι ο Παναθηναϊκός ονειρεύεται πως θα γυρίσει στο κυνήγι της οκτάδας. Συνολικά 13-14 ομάδες στοχεύουν στην ελίτ, κάποιες βρίσκονται εκεί, κάποιες θέλουν να χωρέσουν σε αυτή, ο ανταγωνισμός είναι πιο έντονος από ποτέ.

Η ατάκα του Πρίντεζη δείχνει το dna της παλιάς φρουράς, ένα dna που φαίνεται πως έχει περάσει και σε κάποιους παίκτες όπως ο Σάσα Βεζένκοβ κι ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Ο Ολυμπιακός, βέβαια, χρειάζεται περισσότερους "Βεζένκοβ" και "Λαρεντζάκηδες". Ο Μπαρτζώκας είπε πριν από μερικές ημέρες πως οι ΜακΚίσικ, Ζαν-Σαρλ, Μάρτιν ανήκουν στον κορμό της επόμενης περιόδου, έναν κορμό που χρειάζεται σημαντική ενίσχυση, όχι όμως γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή.

Ο Πρίντεζης έδειξε χθες βράδυ ότι έχει ακόμη καύσιμο στο ντεπόζιτο. Δεν είναι πια πρωταγωνιστής που μπορεί να κουβαλάει την ομάδα του σε κάθε αγωνιστική, το έχει αποδεχθεί, μπορεί όμως να πάρει ματς όπως αυτό με τη Βαλένθια την οποία διέλυσε!

Εξίσου σημαντική ήταν η συνεισφορά και του Κώστα Κουφού. Έχει ακούσει πολλά, η υποτίμηση προς το πρόσωπό του αγγίζει τα όρια της εμπάθειας, όμως ένας παίκτης με γεμάτη δεκαετία στο ΝΒΑ, με σημαντικούς ρόλους και με καλά συμβόλαια, με 723 ματς απέναντι στους κορυφαίους σέντερ του αθλήματος, δεν έχει ανάγκη να αποδείξει το παραμικρό. Ήρθε για να βοηθήσει και να βοηθηθεί, ήρθε ανέτοιμος και σκουριασμένος, στη Φοντέτα όμως έδειξε πόσο χρήσιμος είναι απέναντι σε συγκεκριμένους αντιπάλους. Ντούμπλιεβιτς και Τόμπι είχαν 6 πόντους από 1/8 σουτ και 2/5 βολές, με τον Κουφό να κάνει σημαντική δουλειά και στις δύο πλευρές. Οι "δεινόσαυροι" έχουν επιστρέψει, ακόμη και η Άλμπα απέκτησε τον άγουρο Κράιστ Κουμάτζε των 224 εκατοστών μεσούσης της περιόδου. O Κουφός ξέρει πως να αντιμετωπίσει τέτοιους γίγαντες.

Με τέσσερις νίκες στα τελευταία πέντε ματς, ο Ολυμπιακός έχει την ευκαιρία να κλείσει τη σεζόν στο 50%. Ένα ρεκόρ 17-17 δεν θα δώσει θέση στην οκτάδα και στα playoffs, σίγουρα όμως θα είναι ένα καλό φινάλε που θα βοηθήσει ψυχολογικά τον οργανισμό, θα του δώσει κίνητρο για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο την επόμενη περίοδο..

Το ματς της Παρασκευής στη Μαδρίτη είναι μια σπουδαία ευκαιρία για να δείξουν οι Πειραιώτες ότι ανακτούν σιγά-σιγά το dna που έχουν χάσει την τελευταία τριετία, το dna της μαχητικής ομάδας που ακόμη κι όταν χάνει, έχει πολεμήσει έως το 40:00.

Γι' αυτόν τον Ολυμπιακό, δεν υπάρχει αδιάφορος αγώνας. Οι επτά συνεχόμενες ήττες μπορούσαν να γκρεμίσουν τα πάντα, να στιγματίσουν ομάδα, παίκτες και προπονητές. Όταν συνηθίζεις στην ήττα, δεν είναι εύκολο να σηκώσεις κεφάλι, δεν πρόκειται για έναν διακόπτη στον οποίο γυρίζεις το κουμπί. Και όμως (λόγω προγράμματος; Λόγω χαρακτήρα;) οι ερυθρόλευκοι αντέδρασαν καλά με τις νίκες απέναντι σε Ερυθρό Αστέρα, Ζενίτ, Άλμπα και Βαλένθια και κοιτάζουν το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Αρκεί να ψάξουν την υπέρβαση και να κλείσουν τις δικαιολογίες σε ένα μπαούλο, για πάντα.

Photo credits: Eurokinissi