Στην περσινή σειρά με τη Μονακό, ταξίδεψε στο Μόντε Κάρλο με το σκορ στο 1-1. Και πήρε το τρίτο ματς, μαζί και το πλεονέκτημα έδρας που είχε απωλέσει στο γήπεδό του. Στη φετινή σειρά με τη Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στην Τουρκία επίσης με το σκορ στο 1-1. Και πήρε το τρίτο ματς. Ανέκτησε το αβαντάζ για το οποίο πάλευε όλη τη σεζόν, όμως δεν τελείωσε ακόμη τη δουλειά. Η χθεσινοβραδινή (3/5) νίκη στην Ulker Sports Arena ήταν η... ληστεία της χρονιάς και όσοι παρακολούθησαν αυτόν τον επικό αγώνα από το γήπεδο, είδαν πράγματα που δεν μπορούσε να μεταφέρει η τηλεοπτική κάμερα.

Είναι πολύ εύκολο και πολύ άδικο να κρίνει κάποιος έναν αθλητή, οποιονδήποτε αθλητή, για την απόδοσή του σε έναν αγώνα. Είναι όμως πολύ πιο δίκαιο να κρίνει κάποιος έναν μπασκετμπολίστα σε μία σειρά αγώνων. Και σε αυτή τη σειρά, ο Κώστας Σλούκας δείχνει ότι στα 33 του δεν παραμένει απλά ένας από τους καλύτερους γκαρντ της EuroLeague, αλλά ένας από τους ελίτ κοντούς της Ευρώπης. Σε ένα γήπεδο που το γνωρίζει όπως την παλάμη του, ήταν ασυναγώνιστος. Και ήταν πανέτοιμος για να διαλύσει τον ανταγωνισμό. Το καταλάβαινες, το ένιωθες, το έβλεπες από χιλιόμετρα ότι ήταν η βραδιά του.

Ο Σλούκας διάβασε άψογα την άμυνα της Φενέρμπαχτσε, δημιούργησε ρήγματα και τελείωσε φάσεις με ανάποδα λέι-απ. Άλλες φορές άφησε το κομμάτι της εκτέλεσης για να δημιουργήσει. Οι "λόμπες" του σε Φαλ και Μπλακ ήταν πολλές, επέμεινε σε αυτές και στόχευσε την άμυνα της Φενέρμπαχτσε στη ρακέτα, με πάσες από δύσκολες γωνίες που δείχνουν και τη χημεία που υπάρχει στον Ολυμπιακό, τη δουλειά που έχει γίνει για συγκεκριμένες καταστάσεις, για συγκεκριμένους αγώνες και αντιπάλους.

Στο τέλος, ο Σλούκας ήταν απλά ο Σλούκας. Ο παίκτης που λατρεύει να παίρνει τη μπάλα στα κρίσιμα, ο παίκτης που "δεν νιώθει", αυτός που έχει βάλει τόσα μεγάλα σουτ και απλώς έβαλε ακόμη ένα. Το ήθελε πολύ αυτό το ματς, το θέλει ακόμη περισσότερο και το επόμενο και στις δηλώσεις του αμέσως μετά το τέλος της αναμέτρησης, φρόντισε να δείξει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι θέλει να ξεμπερδεύει.

Γενικώς, πάντως, το χθεσινό βράδυ ήταν από τα πιο δύσκολα της σεζόν για τον Ολυμπιακό, που δεν είχε την εικόνα που ήθελε σε μεγάλο μέρος της αναμέτρησης, αλλά έπαιξε σπουδαίο μπάσκετ στη δεύτερη περίοδο και στο φινάλε. Θα ήταν άδικο για τον Τόμας Γουόκαπ να κριθεί το παιχνίδι από το δικό του λάθος και από το καλάθι του Μάρκο Γκούντουριτς. Η αλήθεια είναι πως οι Πειραιώτες δεν έχουν κάνει ακόμη το μεγάλο παιχνίδι που όλοι περιμένουν. Δεν ήταν υπερηχητικοί σε κανένα από τα τρία ματς της σειράς και επιβεβαίωσαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα που ζητούσε ψυχραιμία επειδή θα υπάρχουν σκαμπανεβάσματα όχι από αγώνα σε αγώνα, αλλά από δεκάλεπτο σε δεκάλεπτο. Κι αυτό το ζήσαμε και στην Ulker Sports Arena που κόχλαζε.

Το γήπεδο της Φενέρμπαχτσε είναι ένα πραγματικό στολίδι, μία αρένα στην οποία ζεις την εμπειρία στο μάξιμουμ. Απλώς είναι τόσο πολλά και τόσο συχνά πλέον τα εκτός έδρας παιχνίδια σε δύσκολες έδρες, που οι αθλητές έχουν αποκτήσει ανοσία. Δεν επηρεάζονται όπως επηρεάζονταν στο παρελθόν και ειδικά αυτός ο Ολυμπιακός σου δίνει την αίσθηση ότι παίζει με ωτασπίδες.

Στο χθεσινό σαραντάλεπτο υπήρχε ένταση. Και ανάμεσα στους δύο πάγκους, όταν αυτός του Ολυμπιακού φώναξε πως ένα τρίποντο του Χέιζ ηταν εκπρόθεσμο και εκείνος της Φενέρμπαχτσε αντέδρασε. Μπαρτζώκας και Ιτούδης είχαν έντονο διάλογο, με τον δεύτερο να παραδέχεται το λάθος του τη στιγμή που οι διαιτητές έκριναν μέσω του replay ότι πράγματι το καλάθι του Αμερικανού δεν έπρεπε να μετρήσει.

Ένταση υπήρχε και στους παίκτες του Ολυμπιακού, όμως διαφορετική ένταση. Η γλώσσα του σώματος που έλεγε "δεν είμαστε εμείς αυτοί". Η απόγνωση που σε πλημμυρίζει όταν όλα πηγαίνουν στραβά. Ίσως να καταλάβαμε ότι ήταν η βραδιά του Σλούκα επειδή τον παρακολουθούσαμε στον πάγκο και τον βλέπαμε να πιάνει το πρόσωπό του, να πιάνει τα μαλλιά του, να σκύβει στα πόδια του. Ήθελε να μπει, ήθελε να παίξει, ένιωθε κι εκείνος πως η ομάδα του τον χρειαζόταν όσο ποτέ τη φετινή σεζόν.

Ακόμη κι ο σχεδόν πάντα ψύχραιμος Σάσα Βεζένκοβ τα έβαλε με τον εαυτό του όταν βγήκε αλλαγή στο τρίτο δεκάλεπτο. Έριξε μπουνιά στα led που βρίσκονταν μπροστά από τον πάγκο και στη συνέχεια βυθίστηκε στις σκέψεις του. Παρακολουθούσε το ματς με τη γαλήνη που επικρατεί μετά από την καταιγίδα. Απλώς ο αγώνας έμελλε να έχει κι άλλη... καταιγίδα. Και ο Σάσα ήταν εκεί για να την κυνηγήσει. Και με το μεγάλο σουτ και με το σκριν στον Σλούκα για το νικητήριο σουτ.

Τον ρωτήσαμε γι' αυτή την έκρηξη συναισθημάτων και μας μίλησε για τα λάθη. "Δεν πρέπει να τα κρύψουμε κάτω από το χαλάκι" μας είπε. Και ακριβώς έτσι σκεφτόταν και ο Κώστας Σλούκας. Γι' αυτό είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος ότι στον Ολυμπιακό δεν κοιτάζουν τόσο το 2-1, όσο το πώς θα βελτιωθούν για να καθαρίσουν τη σειρά.

Ο Ολυμπιακός νίκησε σε μία από τις πιο σκληρές έδρες της Ευρώπης ενώ είχε μόλις 6/24 τρίποντα. Για την ακρίβεια, είχε 4/22 μέχρι να βάλουν τα μεγάλα σουτ ο Βεζένκοβ κι ο Σλούκας. Ναι, το έκλεψαν το ματς οι Πειραιώτες. Και ναι, χρωστούν στους εαυτούς τους και σε κανέναν άλλο ένα μεγάλο παιχνίδι.

Στο τέλος της ημέρας, αυτή η ομάδα βρίσκει τρόπους για να σε πείθει ότι μπορεί να τα καταφέρει ακόμη και στις κακές ή έστω στις όχι και τόσο λαμπερές βραδιές της. Και το σίγουρο είναι ότι ο οργανισμός μεγαλώνει όλο και περισσότερο μέσα από τέτοια παιχνίδια. Ο τίτλος στο κείμενο του Forbes είναι η πραγματικότητα που ο ίδιος ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει την τελευταία τριετία. Και ό,τι κι αν γίνει στη συνέχεια αυτής της σειράς, ο Ολυμπιακός θα παραμείνει στην ελίτ της ελίτ. Απλώς εδώ που έφτασε, με την προσπάθεια και τη δουλειά που έχει κάνει, θέλει να καταπίνει τον έναν στόχο πίσω από τον άλλο.

Δείτε την Game Night: