Δεν ήταν η πιο ψυχοφθόρα προκριματική διαδικασία στην ιστορία της Εθνικής, σίγουρα όμως ήταν μία διαδικασία που "έτρεξε" υπό ιδιαίτερες συνθήκες.

Κράτησε 459 ημέρες, από εκείνη την απίθανη ήττα στο Νιουκάστλ από τη Μεγάλη Βρετανία, μέχρι το επίσης εκτός έδρας αρνητικό αποτέλεσμα από τη Λετονία, περιελάμβανε 11 αγώνες, δεκάδες κλήσεις αθλητών και 39 παιδιά που έβαλαν ο κάθε ένας το λιθαράκι του ώστε η Ελλάδα να βρεθεί σε ακόμα μία μεγάλη διοργάνωση, στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2023.

Το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου τα "εύκολα" τελείωσαν. Ή τα "δύσκολα", όπως το κρίνει ο καθένας. Για κάποιους τα "παράθυρα" ήταν και παραμένουν αναγκαίο κακό, για άλλους αποδείχθηκαν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο κόσμος να δει εντός έδρας την Εθνική, να γεμίσει τα γήπεδα σε Λάρισα, Ηράκλειο και Άνω Λιόσια και μαζί να παρακολουθήσει και να υποστηρίξει νέα πρόσωπα, παιδιά που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γύριζαν ποτέ με την φανέλα της Ελλάδας στα σπίτια τους.

1. Κώστας Παπανικολάου
2. Δημήτρης Αγραβάνης
3. Γιαννούλης Λαρεντζάκης
4. Παναγιώτης Καλαϊτζάκης
5. Μιχάλης Λούντζης
6. Κωστής Γόντικας
7. Βασίλης Μουράτος
8. Δημήτρης Μωραΐτης
9. Νίκος Γκίκας
10. Τάιλερ Ντόρσεϊ
11. Νικ Καλάθης
12. Κώστας Σλούκας
13. Νίκος Ρογκαβόπουλος
14. Λευτέρης Μποχωρίδης
15. Γιώργος Τσαλμπούρης
16. Λεωνίδας Κασελάκης
17. Ιωάννης Κουζέλογλου
18. Γιάννης Αντετοκούνμπο
19. Θανάσης Αντετοκούνμπο
20. Βασίλης Χαραλαμπόπουλος
21. Κώστας Αντετοκούνμπο
22. Μιχάλης Τσαϊρέλης
23. Χάρης Γιαννόπουλος
24. Δημήτρης Κακλαμανάκης
25. Νίκος Χουγκάζ
26. Μανώλης Χατζηδάκης
27. Ιωάννης Παπαπέτρου
28. Δημήτρης Κατσίβελης
29. Γιώργος Πρίντεζης
30. Βασίλης Τολιόπουλος
31. Βασίλης Καββαδάς
32. Λίνος Χρυσικόπουλος
33. Δημήτρης Φλιώνης
34. Χρήστος Σαλούστρος
35. Γιώργος Παπαθανασίου (Τζορτζ Πάπας)
36. Όμηρος Νετζήπογλου
37. Γιώργος Παπαγιάννης
38. Λευτέρης Μαντζούκας
39. Γιώργος Τανούλης

Όλοι αυτοί, παρά ένας τέσσερις δεκάδες αθλητές, βοήθησαν για να μετράμε πλέον αντίστροφα για δύο ημερομηνίες. Για την 29η Απριλίου, ώστε να μάθουμε αν η Ελλάδα θα ταξιδέψει στη Μανίλα (Φιλιππίνες), στη Τζακάρτα (Ινδονησία) ή στην Οκινάουα (Ιαπωνία) για την πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ, αλλά και για την 25η Αυγούστου, όταν θα γίνει το τζάμπολ της διοργάνωσης.

Εκεί, στο τουρνουά που πολλοί θεωρούσαν δεδομένο ότι θα έχει την Ελλάδα, δεν θα βρίσκονται υπερδυνάμεις του παγκόσμιου μπάσκετ. Η Αργεντινή που αποκλείστηκε από τη Δομινικανή Δημοκρατία για παράδειγμα, η ομάδα δηλαδή που έπαιξε στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2019 στο Πεκίνο και ηττήθηκε από την Ισπανία. Δεν έφτασε η Νιγηρία, δεν έφτασε η Τσεχία, παραλίγο να μείνει έξω και η Βραζιλία που λύγισε τις αδιάφορες ΗΠΑ στις... καθυστερήσεις.

"Don't take if for granted" λένε οι Αμερικανοί για οποιαδήποτε επιτυχία. Το λέει συχνά κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που ξέρει από πρώτο χέρι τις απαιτήσεις που υπάρχουν από εκείνον. Και όμως, η πρόκριση της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη. Χρειάστηκε συσπείρωση, χρειάστηκε αποφασιστικότητα, χρειάστηκε πολλοί να ρισκάρουν για να βρίσκονται εκεί, για να την υποστηρίξουν στο εκτός έδρας παιχνίδι με το Βέλγιο που ήταν όλο το ταξίδι προς την Ασία.

Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι πλέον όλοι παίζουν μπάσκετ. Παίζει και η Ισλανδία που για ένα σουτ έχασε την πρόκριση. Παίζει και το Πράσινο Ακρωτήρι, μία νησιωτική χώρα 562.000 κατοίκων που έγραψε ιστορία ως το μικρότερο έθνος στην ιστορία των Μουντομπάσκετ. Παίζει μπάσκετ και το Ιράν, παίζει μπάσκετ και το Νότιο Σουδάν, μία χώρα ηλικίας 11 ετών στην οποία κάνει κουμάντο από τη θέση του προέδρου της ομοσπονδίας έως τη θέση του head coach ο Λούολ Ντενγκ.

Το άθλημα πηγαίνει μπροστά. Έχει απλωθεί σε κάθε γωνιά του πλανήτη και μας το εξήγησε πριν από μερικές ημέρες ο Γενικός Γραμματέας της FIBA, Ανδρέας Ζαγκλής. Είδαμε στο Basketball Without Borders στο Σολτ Λέικ Σίτι παιδιά από τη Μαδαγασκάρη και από την Αίγυπτο, όλοι εξελίσσονται και όλοι θέλουν να βρίσκονται σε διοργανώσεις σαν αυτή που έρχεται το καλοκαίρι. Γι' αυτό και η δουλειά δεν πρέπει να ξεκινήσει, αλλά έχει πράγματι ξεκινήσει από... χθες.

Ο πρόεδρος της ΕΟΚ, Βαγγέλης Λιόλιος, ταξίδεψε στο Μιλγουόκι και εκεί σύντομα θα φτάσει και ο GM της Εθνικής Νίκος Ζήσης ώστε μαζί να συναντήσουν τους ανθρώπους των Μπακς, τον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Όπως υπήρξε συσπείρωση σε αυτές τις 459 ημέρες των προκριματικών φάσεων και του EuroBasket που μπήκε ανάμεσά τους, έτσι πρέπει να υπάρξει συσπείρωση και στο δρόμο προς την Ασία. Και πρέπει να είναι μεγαλύτερη από ποτέ.

Παιδιά όπως ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Καλάθης μπαίνουν σιγά σιγά προς το τέλος του prime τους. Ο Γιάννης είναι ο καλύτερος στον κόσμο και πρέπει να υποστηριχθεί στον υπερθετικό βαθμό. Το supporting cast με τους Λαρεντζάκη, Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Κώστα Αντετοκούνμπο είναι εξαιρετικό και νεαροί όπως οι Λούντζης, Μωραΐτης, Ρογκαβόπουλος, Φλιώνης και Τολιόπουλος θα είναι εκεί για να διεκδικήσουν θέση στη δωδεκάδα μαζί με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ που είναι αναντικατάστατος, αλλά έχει αφήσει μία σεζόν να γλιστρήσει από τα χέρια του και ούτως ή άλλως είναι παιδί που χρειάζεται ειδική διαχείριση.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, το μόνο που μπορεί να γίνει είναι να ξεχάσουν όλοι την προκριματική φάση και να προσπαθήσουν να πείσουν τους αθλητές ότι έχουν ακόμα μία χρυσή ευκαιρία για να γράψουν το καλοκαίρι ιστορία.

Το Μουντομπάσκετ δεν είναι όσο απαιτητικό είναι το EuroBasket, τουλάχιστον στο ξεκίνημά του, απλώς το ταξίδι θα είναι μεγάλο, οι συνθήκες θα είναι διαφορετικές από αυτές που υπήρχαν στο Μιλάνο και στο Βερολίνο και μέσα σε όλα θα υπάρχει και η παράνοια των οπαδών, ειδικά στις Φιλιππίνες, που θα πρέπει με κάποιον τρόπο οι άνθρωποι της Εθνικής να διαχειριστούν και να αποκλείσουν.

Η ανυπομονησία γι' αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι τεράστια, οι τρεις χώρες που θα διοργανώσουν το τουρνουά ξεπερνούν μαζί τα 510 εκατομμύρια πληθυσμό και η Philippines Arena των 55 χιλιάδων θεατών ετοιμάζεται για να υποδεχθεί την τελική φάση σε μία ατμόσφαιρα που δεν έχουμε δει στο παρελθόν.

Και η Ελλάδα θα είναι εκεί, ελπίζουμε δηλαδή, για να πετύχει αυτό που της ξεφεύγει από το 2009 κι έπειτα.

Άλλο ένα υπέροχο καλοκαίρι πλησιάζει...