Η δεύτερη αγωνιστική της Basket League δεν έχει ολοκληρωθεί και ήδη, οι φωνές για τη διαιτησία είναι πολλές. Και σε κάθε γήπεδο. Η σεζόν 2023/24 δεν έχει ξεκινήσει όπως θέλαμε, έχει όμως ξεκινήσει ακριβώς όπως περιμέναμε.

Το ξέσπασμα του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Αλεξάνδρειο, μετά από τη δύσκολη νίκη του Ολυμπιακού επί του Άρη και αυτό του Βασίλη Σπανούλη στο Ανδρέας Παπανδρέου, μετά από την ανατροπή του Παναθηναϊκού από το -19 απέναντι στο Περιστέρι bwin, δείχνουν από το ξεκίνημα της χρονιάς δύο πράγματα.

Πως Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα έχουν κάποια, ίσως αρκετά, δύσκολα απογεύματα στη Basket League απέναντι σε αξιόλογους αντιπάλους που "μυρίζουν αίμα" και πως η συζήτηση για τη διαιτησία έχει το... potential να χτυπήσει φέτος ιστορικά επίπεδα.

Η ουσία είναι μία. Και δεν θα αλλάξει. Η διαιτησία θα "μεταφράζεται" πάντα κατά το δοκούν, οι άνθρωποι που παίρνουν τις αποφάσεις θα έχουν πάντα διαφορετικά κριτήρια ο ένας από τον άλλο και οι ομάδες που επενδύουν τα χρήματά τους θα έχουν πάντα παράπονα από τους γκρι.

Το ερώτημα είναι πώς το ελληνικό μπάσκετ θα κάνει βήματα προς τα εμπρός, όταν η σεζόν έχει ξεκινήσει με αυτόν τον τρόπο και το προϊόν δέχεται ήδη ισχυρό πλήγμα. Δυστυχώς, την απάντηση δεν την έχουμε. Το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο και ενώ κάποιες φορές υπάρχει έδαφος για γόνιμη συζήτηση, συνήθως η κατάσταση ξεφεύγει με αποτέλεσμα απλώς να επιδεινώνεται.

Το να μιλάει κάποιος για τη διαιτησία κάθε Σαββατοκύριακο, είναι εύκολο. Σε ένα σαραντάλεπτο στο οποίο υπάρχουν 60-100 σφυρίγματα, θα βρει minimum 10 που θα σηκώνουν συζήτηση. Τι θα πετύχει αυτός που ασχολείται συνεχώς και αποκλειστικά με τους γκρι; Πιθανότατα μία τρύπα στο νερό.

Κι αν για τις ομάδες, για τους παράγοντες και τους προπονητές, είναι απλώς κομμάτι της δουλειάς το να μιλήσουν, να αναλύσουν και να κρίνουν τη διαιτησία, ο απλός φίλος του μπάσκετ πόση... αντοχή έχει για να μιλάει μετά από κάθε αγώνα για σφυρίγματα; Τι ευχαρίστηση του προσφέρει και πόσο δύσκολο είναι να καταλάβει ότι η ψυχαγωγία του, διότι ο αθλητισμός ψυχαγωγία θα έπρεπε να είναι, έχει μετατραπεί σε τοξική κατάσταση που τον "χαλάει";

Η καταπόνηση είναι ήδη μεγάλη

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ρωτήθηκε για την καταπόνηση που έχει ο Ολυμπιακός, μετά από την εντός έδρας ήττα από τη Μπαρτσελόνα. Στάθηκε σε τρία πράγματα: Στην ελλιπή προετοιμασία, στους τραυματίες και στους διαδοχικούς αγώνες που δεν τον αφήνουν να δουλέψει στην προπόνηση για να βελτιώσει στοιχεία του παιχνιδιού της ομάδας του.

Φίλοι του Ολυμπιακού τον έκριναν επειδή δεν έχει περισσότερους παίκτες. Χωρίς να μπορούν βέβαια να απαντήσουν στο ερώτημα πώς θα διαχειριστεί ο Μπαρτζώκας εννέα ή δέκα ξένους, όταν στο πρωτάθλημα μπορούν να παίξουν οι έξι.

Αντίπαλοι τον κατέκριναν επειδή "για όλους τα ίδια ισχύουν". Ο Μπαρτζώκας είπε ότι αυτό που ζουν ΟΛΟΙ είναι απάνθρωπο, δεν αναφέρθηκε αποκλειστικά στη δική του ομάδα και αυτά τα λόγια τα ασπάζονται πολλοί, αν όχι όλοι οι συνάδελφοί του στο επίπεδο της EuroLeague.

Φέτος ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε χειρότερη θέση σε σχέση με πέρυσι καθώς οι διεθνείς προέρχονται από δύο σερί FIBA διοργανώσεις και τα δύο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό ήρθαν πολύ νωρίς, με αποτέλεσμα ο οργανισμός να πιεστεί για τα αποτελέσματα και κουρασμένοι αθλητές, που δεν είναι δα και 22-24 ετών, να αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα.

Προφανώς ο Μπαρτζώκας δεν μπορούσε να υπολογίσει ότι θα έχει ταυτόχρονα τραυματίες τον δεύτερο άσο του (Γουίλιαμς-Γκος), το δεύτερο 2-3άρι του (ΜακΚίσικ), το δεύτερο τεσσάρι του (Σίκμα) και τον πρωτοδεύτερο ψηλό του (Φαλ). Ουδείς από αυτούς έχει την αξία του Γουόκαπ ή του Μιλουτίνοβ, ουδείς μπορεί να χαρακτηριστεί αναντικατάστατος, ωστόσο όταν λείπουν τρεις ή τέσσερις ταυτόχρονα, το ροτέισον διαλύεται και μαζί του διαλύεται και το επίπεδο ενέργειας όλης της ομάδας.

Και φυσικά, ουδείς προπονητής χτίζει το καλοκαίρι το ρόστερ του κάνοντας προβλέψεις για πιθανούς τραυματισμούς. Ακόμη κι αν είχε ο Ολυμπιακός έναν παίκτη για να καλύψει τους Γουίλιαμς-Γκος - ΜακΚίσικ αυτή τη στιγμή, σε λίγες ημέρες/εβδομάδες απλώς θα περίσσευε. Δεν χτίζονται έτσι οι ομάδες και ειδικά ο Ολυμπιακός που πορεύεται τα τελευταία χρόνια με συγκεκριμένη φιλοσοφία, με ξεκάθαρους ρόλους και με ένα στιλ μπάσκετ που αυτή τη στιγμή τροποποιείται εξαιτίας των παικτών που έφυγαν.

Τα ίδια ισχύουν φυσικά και στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, που παίζει σερί αγώνες χωρίς τον βασικό του οργανωτή (Σλούκα) και χωρίς τον πιθανότατα χρησιμότερο ψηλό του (Μήτογλου) που επίσης πιέστηκαν για να δείξουν τον καλύτερό τους εαυτό στους δύο αγώνες με τον αιώνιο αντίπαλο. Ο Μπαρτζώκας ήταν πιο οξύς από τον Αταμάν όταν αναφέρθηκε στο πρόγραμμα, ωστόσο το ίδιο είχαν κάνει πέρυσι πολλοί ακόμη προπονητές της EuroLeague. Από τον Τρινκιέρι που τα έβαζε με τη γερμανική λίγκα, μέχρι τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους που είχε μιλήσει για εξόντωση των αθλητών.

Αυτό που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι ότι η καταπόνηση που έχουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός είναι ήδη μεγάλη και με την πρώτη διαβολοβδομάδα της EuroLeague να βρίσκεται προ των πυλών, θα πρέπει οι ρολίστες και των δύο ομάδων να κάνουν βήματα προς τα εμπρός. Ο Λούντζης, ο Λαρεντζάκης κι ο Μπραζντέικις, ο Γκάι, ο Παπαπέτρου κι ο Μπαλτσερόφσκι.

Κι ενώ στον Ολυμπιακό υπάρχει ήδη η συζήτηση για το πόσο επιβαρυμένος είναι ο Τόμας Γουόκαπ, στον Παναθηναϊκό περιμένουν να μπει ο Κώστας Σλούκας στις προπονήσεις μετά από τη θλάση που υπέστη πιθανότατα επειδή δούλεψε κι αυτός πολύ σκληρά στη διάρκεια του καλοκαιριού, επειδή πίεσε τον εαυτό του στο όριο για να μπει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη σεζόν.

Η χρονιά είναι μεγάλη, οι δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες θα έχουν σκαμπανεβάσματα, θα έχουν τραυματισμούς, θα έχουν θριάμβους και βαριές ήττες, αλλά και δύσκολα παιχνίδια στη Basket League. Θα πρέπει να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα, η οποία λέει ότι έρχονται από δύο καλοκαίρια με FIBA διοργανώσεις, μπήκαν σε μία χρονιά που θα ολοκληρωθεί σε οκτώμιση μήνες, με τον ηλεκτρισμό ανάμεσά τους να θυμίζει εποχές στις οποίες ο ένας σκεφτόταν τον άλλο 24 ώρες το 24ωρο.

Αν δεν διαχειριστούν καλύτερα τα ρόστερ τους, αν δεν προφυλάξουν τους λαβωμένους μαχητές τους, αν δεν βρουν τρόπο να πάρουν περισσότερα από τους αναπληρωματικούς τους, αυτό το... κλατάρισμα που αισθάνονται σαν μονοθέσια στη δεύτερη στροφή ενός Grand Prix, θα τους κρατήσει για πολύ περισσότερο χρόνο στα pit.