Από το πρώτο φιλικό με αντίπαλο την Πολωνία, μέχρι το χθεσινοβραδινό ματς με τη Σλοβενία, η Εθνική της... fast track προετοιμασίας, του νέου προπονητή, της μηδενικής χημείας όπως είχε δηλώσει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο στη media day, έχει ενθουσιάσει και έχει πείσει τους πάντες πως φέτος είναι μία διαφορετική ομάδα. Μια διαφορετική παρέα.

Για την ακρίβεια, μία αληθινή παρέα. Με όλη τη σημασία της λέξης.

Μία παρέα που περνάει καλά στο παρκέ, μία παρέα που περνάει καλά στο ξενοδοχείο, μία παρέα στα αποδυτήρια με παιδιά που θέλουν να βρίσκονται εκεί και βάζουν (όλοι) το "εγώ" κάτω από το "εμείς".

Ακούγεται κλισέ, ακούγεται έως και αυτονόητο, όμως αυτό που συμβαίνει φέτος στην Εθνική είναι εντυπωσιακό. Εξηγείται, αλλά δεν είναι της παρούσης να μιλήσουμε για όλα αυτά που έχουν γίνει σε κάθε επιπεδο από την ΕΟΚ ώστε ο κόσμος να απολαμβάνει τη φετινή εμπειρία. Απομένει ένα βήμα για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, απόψε στις 21:00 και στη συνέχεια θα μπορεί να γίνει ο πρώτος απολογισμός. Για τον πρώτο στόχο του καλοκαιριού, που δεν θα είναι ο τελευταίος.

Στην προπόνηση της Παρασκευής (5/7), οι άνθρωποι της ομοσπονδίας κράτησαν τα media λίγο παραπάνω εκτός γηπεδου. Αυτό, επειδή εντός γηπέδου ο Βασίλης Σπανούλης "κυνηγούσε" σε υψηλή ένταση και με πολλά ντεσιμπέλ τους αθλητές του.

Στο φινάλε της προπόνησης, ο coach έμοιαζε με αγρίμι έτοιμο να κατασπαράξει το θήραμά του. Ο τόνος και η ορμή με την οποία μιλούσε στην ομάδα, προκάλεσαν εντύπωση. Οι παίκτες τον άκουγαν με ευλάβεια, σαν να τους είχαν συνεπάρει τα συναισθήματά του.

Τον ρωτήσαμε αμέσως μετά αν αισθάνεται πως οι παίκτες του έχουν την ίδια ψυχολογία με εκείνον. Απάντησε πως πράγματι αυτό συνέβαινε. Δεν ήμασταν σίγουροι οτι ένιωθαν όλοι έτσι. Δεν είναι και εύκολο να "ακολουθήσει" κάποιος τον Σπανούλη.

Μία ημέρα μετά, πήραμε την απάντηση στο παρκέ.

Όσοι έπαιξαν, μάσησαν σίδερα. Βούτηξαν, έσπρωξαν, πάσαραν, εκτέλεσαν, τα έκαναν όλα στον υπερθετικό βαθμό. Με πείσμα, με αποφασιστικότητα, με αυταπάρνηση, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι πόντοι και οι αριθμοί τους.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, ο Σπανούλης έχει "ψήσει" τους παίκτες του. Όχι μόνο με τις φωνές, που δεν έχουν "γαλλικά", αλλά λόγια που εμπνέουν, αλλά και με τη γενικότερη συμπεριφορά του εντός κι εκτός γηπέδου.

Βέβαια, είναι δώρο Θεού για τον Σπανούλη η παρουσία του Γουόκαπ, του Καλάθη, του Παπανικολάου, του Γιάννη, του Μήτογλου, του Παπαγιάννη και όλων των παιδιών που μέχρι στιγμής έχουν σημαντική συνεισφορά στην πορεία της Εθνικής.

Το υλικό που διαχειρίζεται ο Σπανούλης μετατρέπει τη δουλειά και την καθημερινότητά του σε ευχάριστη διαδικασία. Δεν έχει τα παιδιά με τα οποία δούλευε στα Adidas Next Generation Tournaments της EuroLeague, δεν έχει τα παιδιά του Περιστερίου. Έχει την ελίτ του ελληνικού μπάσκετ και εφαρμόζει αυτό που είχε πει από την πρώτη στιγμή.

Ότι ο Γιάννης θα πρέπει να αισθάνεται άνετα, αλλά το ίδιο άνετα θα πρέπει να νιώθουν και όσοι βρίσκονται γύρω του. Και μετά απο ελάχιστους αγώνες με τον Αντετοκούνμπο στη σύνθεσή της (μόλις τρεις), η Εθνική δεν παίζει για τον Greek Freak, αλλά βρίσκει συνεχώς τρόπους για να εκμεταλλεύεται την κλάση του χωρίς να "καπελώνονται" οι υπόλοιποι.

Από τα τέλη του Νοέμβρη, όταν μάθαμε τους αντιπάλους της Εθνικής, ανυπομονούσαμε για το ματσάρισμα με τη Σλοβενία. Η ομάδα που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2017 δεν υπάρχει πια, αυτό που βλέπουμε είναι ένας υπερπαίκτης με ενα supporting cast επιπέδου EuroCup ή Basketball Champions League και όσο σπουδαίος κι αν είναι ο Λούκα, δεν μπορεί να κάνει πολλά. Αν και το χθεσινό σαραντάλεπτό του ήταν εφιαλτικό ή ονειρικό, αν το δούμε από την πλευρά της ελληνικής προσπάθειας.

Απο τα τέλη του Νοέμβρη ξέραμε ότι αυτή ήταν η ευκαιρία του ελληνικού μπασκετ να ξαναδεί την εθνική του ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τις τελευταίες τρεις φορές που έφτασε εκεί, πήρε την πέμπτη θέση. Και ίσως φέτος να μπορεί να διεκδικήσει κάτι περισσότερο, κάτι από αυτά που της στέρησαν οι λεπτομέρειες το 2004 και το 2008.

Σαράντα λεπτά μάχης. Σαράντα λεπτά μακριά από το όνειρο. Άγχος και πίεση δεν υπάρχουν για όσους είναι καλά προπονημένοι λέει ο Βασίλης Σπανούλης. Και απόψε η Εθνική πρέπει να αποδείξει ότι άλλαξε πίστα.