Από τον θρίαμβο στη Μαδρίτη στην ήττα από τη Φενέρμπαχτσε, από τα ψηλά στα χαμηλά και από εκεί σε νέα μεγάλη νίκη, ο Ολυμπιακός έδειξε το βράδυ της Παρασκευής (31/1) γιατί δίκαια χαρακτηρίζεται -σχεδόν απ’ όλους τους αντιπάλους του- η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης μέχρι στιγμής στη φετινή σεζόν.
Οι Πειραιώτες έφτασαν στο 70% της κανονικής περιόδου με ποσοστό επιτυχίας που αγγίζει το 71% (17-7), βρίσκονται δύο νίκες μπροστά από τη Μονακό, την οποία νίκησαν στο Μόντε Κάρλο και θα υποδεχθούν στο ΣΕΦ, τρεις νίκες μπροστά από την Παρί, την οποία θα αντιμετωπίσουν την Τετάρτη (5/2) επί γαλλικού εδάφους, τρεις νίκες μπροστά από Παναθηναϊκό και Ερυθρό Αστέρα με τους οποίους θα παίξουν στο Φάληρο και άλλες τρεις νίκες μπροστά από την Μπάγερν, από την οποία έχουν πάρει τη διαφορά.
Το αποτέλεσμα επί της Εφές έχει τεράστια αξία. Ακόμη μεγαλύτερη θα έχει ένα διπλό στο Παρίσι. Κι αν ο Ολυμπιακός το πάρει, με πολλές εκατοντάδες οπαδούς στο πλευρό του, τότε θα μπορεί να αισθάνεται ασφαλής για το πλασάρισμά του στην τετράδα. Η είσοδος στα playoffs είναι ένας στόχος, η εξασφάλιση του αβαντάζ έδρας και ένα πιθανό Game 5 στο ΣΕΦ είναι ένας δεύτερος.
Χωρίς άγχος, χωρίς πίεση, με στόχο την υγεία
Με 17 νίκες σε 24 αγώνες και με Παρτίζαν, Παναθηναϊκό, Ερυθρό Αστέρα, Μονακό, Μακάμπι Τελ Αβίβστο Φάληρο, συν εξόδους σε Μπολόνια, Λιόν και Βερολίνο, η δουλειά μπορεί να γίνει από νωρίς. Χωρίς άγχη, χωρίς πίεση, με υπομονή να επιστρέψουν οι τραυματίες, να μην προκύψουν νέα προβλήματα και να ενσωματωθεί στο σύνολο ο Κίναν Έβανς για την τελική ευθεία της σεζόν.
Το Σαββατοκύριακο θα έχει για πρώτη φορά φέτος ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τόσο για τον Ολυμπιακό, όσο και για τον Παναθηναϊκό, για τις δύο ομάδες που δεν χάνουν ποτέ στο πρωτάθλημα ή έστω, χάνουν σπάνια.
Θα είναι η πρώτη φορά φέτος που οι αιώνιοι δεν θα νοιαστούν για το αποτέλεσμα (οι πράσινοι παίζουν σήμερα στο Περιστέρι, οι Πειραιώτες αύριο στην Πάτρα με τον Προμηθέα) από τη στιγμή που η πρώτη θέση της κανονικής περιόδου έχει κριθεί, έχοντας μπροστά τους εβδομάδα με δύο αγώνες στη EuroLeague. Κι αυτή θα είναι μία καλή ευκαιρία για τα… τρίτα τους, αλλά και για τους αντιπάλους τους, που λογικά δεν θα δουν τον Φουρνιέ και τον Βεζένκοβ, τον Σλούκα και τον Ναν να παίζουν τριαντάλεπτα.
Η λογική λέει ότι στον Ολυμπιακό θα στηριχθούν πολύ στους Μήτρου-Λονγκ, Ντόρσεϊ, Λαρεντζάκη, Πίτερς, Μένσα, ώστε οι παίκτες που τραβούν το περισσότερο κουπί να πάρουν ανάσες ενόψει των αγώνων σε Παρίσι και Βαρκελώνη. Και δεν είναι μόνο η διαβολοβδομάδα που ακολουθεί, αλλά και ακόμα τρία παιχνίδια μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου στις 16 Φεβρουαρίου.
Ο Ολυμπιακός θα παίξει με τον ΠΑΟΚ στις 10/2, με την Καρδίτσα στις 13/2 και με τον νικητή του ΠΑΟΚ – ΑΕΚ στις 14/2, οπότε έχει μπροστά τους δύο εντελώς αδιάφορα από βαθμολογικής άποψης ματς (Προμηθέα και ΠΑΟΚ), δύο δύσκολες αποστολές στη EuroLeague (Παρίσι – Βαρκελώνη) και δύο νοκ-άουτ αναμετρήσεις (Καρδίτσα – ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ) πριν από τον αγώνα για τον δεύτερο τίτλο της σεζόν.
Με απλά λόγια, ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του θα προσπαθήσουν τις επόμενες 10 ημέρες να βρουν μία ισορροπία, ξεκουράζοντας τους βασικούς τους σε δύο παιχνίδια και πιέζοντάς τους σε άλλα δύο ώστε να “κλειδώσει”, κατά κάποιον τρόπο, το πλεονέκτημα έδρας πριν από τη διακοπή για τους αγώνες των εθνικών ομάδων στην προκριματική φάση του EuroBasket 2025.
Όπως έχουν έρθει τα πράγματα, άλλωστε, τα ματς με Προμηθέα και ΠΑΟΚ δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στους Πειραιώτες, πέρα από ευκαιρίες σε παιδιά όπως ο Μήτρου-Λονγκ, ο Ντόρσεϊ κι ο Μένσα να αποδείξουν ότι αξίζουν να είναι ενεργοί στο ροτέισον τουλάχιστον για τις εγχώριες διοργανώσεις.
Περί Τάιλερ Ντόρσεϊ
Για τον Ντόρσεϊ, πάντως, η κατάσταση δείχνει να περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Τα καμπανάκια των πρώτων μηνών έγιναν καμπάνες στο Αλεξάνδρειο και έκτοτε η πορεία του συνεχίζει να φθίνει, το ίδιο και ο ρόλος του.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μίλησε για ακόμα μία φορά επί προσωπικού για τον ομογενή γκαρντ, ο οποίος τα έχει όλα, αλλά δείχνει ανήμπορος πνευματικά για να προσαρμοστεί στο σύνολο με τον τρόπο που αυτό τον έχει ανάγκη.
Ο Ντόρσεϊ δεν δικαιώθηκε για την επιλογή του να γυρίσει στο NBA, πέρασε ενάμιση χρόνο με μεγάλα σκαμπανεβάσματα στη Φενέρμπαχτσε και στα 29 του γύρισε στην Ελλάδα για να… ξανανιώσει. Σε ένα περιβάλλον που γνώριζε, σε ένα περιβάλλον που τον αγάπησε, σε ένα περιβάλλον στο οποίο έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Στην πορεία ο Εβάν Φουρνιέ του “πήρε” τη θέση, ωστόσο ο διεθνής γκαρντ δυσκολεύεται να κατανοήσει ότι δεν είναι ο Γάλλος αυτός που πρέπει να ανταγωνιστεί.
Ο ανταγωνισμός του Ντόρσεϊ είναι ο Γουίλιαμς-Γκος, ο Βιλντόσα, ο ΜακΚίσικ, ο Λαρεντζάκης. Τα αναπληρωματικά γκαρντ του Ολυμπιακού δηλαδή.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει ως άσος, πλέον δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε ως σούτινγκ γκαρντ, δεν είναι παίκτης που θα διεκδικήσει περισσότερα λεπτά μέσα από την άμυνά του, όπως έκανε για παράδειγμα ο Αϊζέια Κάναν και κάπως έτσι σπαταλάει κάθε ευκαιρία που του δίνεται.
Στον Ολυμπιακό ο Ντόρσεϊ πήρε περισσότερα χρήματα απ’ όσα (θα) έβρισκε στην αγορά, ως Έλληνας είναι σημαντικός για το ροτέισον των εγχώριων διοργανώσεων, αυτή τη στιγμή όμως μοιάζει περισσότερο με ξένο σώμα, παρά με παίκτη που εμπιστεύεται το προπονητικό team ότι θα κάνει τη δουλειά.
Για το αν η ευθύνη βαραίνει εξ’ ολοκλήρου εκείνον, ίσως μπορεί να γίνει συζήτηση. Για το γεγονός ότι όλα δείχνουν μπερδεμένα στο μυαλό του, μάλλον όχι.
