Τα τουρνουά Ακρόπολις προσφέρονταν παραδοσιακά για... ενθουσιασμό, ψυχική ανάταση και ισχυρές δόσεις αυτοπεποίθησης στους παίκτες της Εθνικής. Δεν αλλάζουν πολλά φέτος. Αυτό που αλλάζει είναι η παρουσία του MVP του ΝΒΑ (όσες φορές κι αν το γράψουμε, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε πλήρως το μέγεθος της επιτυχίας του Γιάννη Αντετοκούνμπο) και η συνεργασία του με elite παίκτες όπως ο Νικ Καλάθης, ο Κώστας Παπανικολάου, ο Ιωάννης Παπαπέτρου, ο Γιώργος Πρίντεζης κι ο Γιάννης Μπουρούσης. Γι' αυτό και δεν υπάρχει χώρος για ανούσιες... θριαμβολογίες μετά από την άνετη νίκη επί της Τουρκίας το βράδυ του Σαββάτου . Υπάρχουν όμως αρκετά στοιχεία που δείχνουν ότι η φετινή Εθνική μπορεί να εξελιχθεί σε μια πραγματικά μεγάλη, σε μια σπουδαία ομάδα.

Όπως γράψαμε και στην ανασκόπηση του αγώνα , η Ελλάδα είχε σπουδαία διαστήματα, είχε καλά διαστήματα, είχε και κάποια που προβλημάτισαν. Λογικό και μάλλον προτιμότερο να έχει σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της σε αυτή τη φάση της προετοιμασίας. Λέγαμε και στο προηγούμενο blog ότι σε αυτό το μοτίβο θα συνεχίσει να κινείται η ομάδα, θα παίζει 20-25 πολύ καλά λεπτά και στη συνέχεια θα κάνει συντήρηση/διαχείριση για το επόμενο παιχνίδι. Ο κυριακάτικος αγώνας με τη Σερβία των Γιόκιτς, Μπογκντάνοβιτς, Μπιέλιτσα, Μαριάνοβιτς, Μιλουτίνοβ, Ραντούλιτσα θα είναι διαφορετικός, θα είναι σκληρός, θα είναι επίπονος, θα πιέσει τη φροντ λάιν, τον Μπουρούση, τον Παπαγιάννη, τον Αντετοκούνμπο και όσους πατήσουν το ζωγραφιστό.

Με τον Σλούκα εκτός δράσης τουλάχιστον μέχρι το τέλος της προετοιμασίας , ο Σκουρτόπουλος πήγε φυσιολογικά στο σχήμα που δοκίμαζε από την έναρξη των φιλικών. Ο Καλάθης στον άσο, οι Παπανικολάου - Παπαπέτρου στις θέσεις 2-3, ο Πρίντεζης στο τέσσερα και ο Γιάννης στο 5. Με έναν πραγματικό πόιντ γκαρντ, με τον Κόνιαρη να παίζει 16 λεπτά και τον Αθηναίου να μη χρησιμοποιείται, η Ελλάδα πέτυχε 84 πόντους από 25 ασίστ. Έκανε αρκετά εύκολα λάθη απέναντι στην πίεση των Τούρκων, η αναλογία όμως ήταν καλή (25/14) και οι συνεργασίες ακόμη καλύτερες. Ο Λαρεντζάκης έφτιαξε φάσεις για τους συμπαίκτες του, ο Πρίντεζης ήταν εκπληκτικός, ο Greek Freak μοίρασε πέντε ασίστ, σε αυτό το κομμάτι το πρόσημο ήταν θετικό.

ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΑ ΧΑΣΕΙ ΑΠΟ ΟΜΑΔΕΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Λέγαμε χθες πως η τετράδα των Γουίλμπεκιν - Κορκμάζ - Οσμάν - Ιλιασόβα θα βοηθήσει την Εθνική να δοκιμάσει τις αμυντικές της ικανότητες σε υψηλό επίπεδο . Ο πρώτος κι ο τρίτος ήταν άστοχοι και πήραν υπερβολικά πολλές τραβηγμένες προσπάθειες. Ο Κορκμάζ απέδειξε γιατί παίζει στους Σίξερς κι ο Ιλιασόβα γιατί παραμένει χρήσιμος σε μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό. Έκαναν μεγάλη ζημιά στην Ελλάδα, έδωσαν ένα καλό μάθημα στους παίκτες του Σκουρτόπουλου και σίγουρα στο μυαλό του ομοσπονδιακού προπονητή ήχησαν καμπανάκια. Δεν θα συναντήσουμε τέτοια τετράδα στην Α' φάση, θα βρούμε όμως -όπως όλα δείχνουν- τους Τούρκους στη Β' φάση που θα διεξαχθεί στη Σεντζέν και ίσως σε εκείνο το ματς κριθεί η πρόκριση στα προημιτελικά.

Η Εθνική έδειξε ότι ακόμη και χωρίς τους Σλούκα - Μπουρούση μπορεί να "πάρει" ομάδες σαν την Τουρκία που έχουν σπουδαίους σκόρερ, όχι όμως βάθος στον πάγκο τους. Θα της νικήσει με την ενέργεια και την αποτελεσματικότητά της, αλλά θα πρέπει να περιορίσει τα εύκολα λάθη, να βρει τρόπο να σπάσει την πίεση στη μπάλα, να έχει καλό ποσοστό από τη γραμμή των βολών (8/17 για 47%) και να επιμείνει στο γρήγορο παιχνίδι. Όταν ο Αντετοκούνμπο παίρνει το αμυντικό ριμπάουντ, όλα μοιάζουν εύκολα, το ίδιο κι όταν το μαζεύει ο Καλάθης που μπορεί να ανοίξει τον αιφνιδιασμό με μπέιζμπολ πάσες. Στο 5 εναντίον 5 η ικανότητα αυτού του group παικτών δεν είναι το ίδιο υψηλή, ωστόσο με τον Πρίντεζη στο τέσσερα και τον Γιάννη στο πέντε είδαμε ευελιξία και καλή δημιουργία.

ΣΥΝΟΛΟ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΑ

Ενα ακόμη σημαντικό στοιχείο είναι η πνευματική ισορροπία που δείχνουν συγκεκριμένοι παίκτες όπως ο Παπαπέτρου κι ο Παπανικολάου. Είναι έμπειροι, ξέρουν ότι θα υπάρξουν ματς στα οποία θα έχουν διεκπεραιωτικό ρόλο, θα πάρουν λίγα σουτ, θα περιοριστούν σε αμυντικές αποστολές, δεν έχουν πρόβλημα να το κάνουν.

Όπως είπε και ο Αλέξανδρος Τρίγκας το βράδυ της Παρασκευής (16/8) στην εκπομπή 103-101 του Sport24 Radio 103,3, στην Εθνική δεν παίζεις για το συμβόλαιο, δεν πληρώνεσαι και δεν υπάρχει λόγος να γκρινιάζεις καθώς έχεις έναν κοινό στόχο, να σηκώσεις ψηλά την σημαία της χώρας. Φαίνεται πως η συγκεκριμένη παρέα παικτών έχει "δέσει" εξαιρετικά, θυμίζει την φουρνιά που μεγαλούργησε την προηγούμενη δεκαετία και μένει να δούμε αν θα έχει και τις ίδιες επιτυχίες.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

Χθες αφιερώσαμε μερικές αράδες στην χυδαιότητα εναντίον του Θανάση Αντετοκούνμπο (8 πόντους, 7 ριμπάουντ, 1 μπλοκ είχε απέναντι στην Τουρκία), αυτή τη φορά θα τις αφιερώσουμε στον Γιώργο Παπαγιάννη, ένα παιδί που έχει μπροστά του μια ιστορική ευκαιρία για να ανέβει επίπεδο.

Οι δουλειές που πρέπει να κάνει στο παρκέ δεν είναι πολλές. Αρκεί να παίρνει καλές θέσεις σε άμυνα κι επίθεση, να ακουμπά τη μπάλα στο καλάθι από τις εγγυημένες δημιουργίες των συμπαικτών του και να έχει καλό timing στα άλματά του για να πάρει ριμπάουντ και να κόψει σουτ. Έχει μέγεθος που τρομάζει τον αντίπαλο, έχει ταλέντο και ικανότητες να κυριαρχήσει στο επίπεδο της EuroLeague, δεν δείχνει όμως πνευματικά έτοιμος για να το κάνει. Τουλάχιστον όχι με συνέπεια.

Φέτος δουλεύει σε ένα τρομερό περιβάλλον, βλέπει τον MVP του ΝΒΑ να δίνει το παράδειγμα σε όσους βρίσκονται γύρω του και απέναντι στην Τουρκία έδειξε πόσο εύκολη είναι η ζωή του όταν μπαίνει συγκεντρωμένος για τα 10-15-20 λεπτά που του αναλογούν. Ο Ρικ Πιτίνο τον πίεσε πολύ στις προπονήσεις, προσπαθούσε με διάφορα τρικ να τον "ενεργοποιήσει", έβαζε στοιχήματα μαζί του για να ανεβάσει τον μέσο όρο των ριμπάουντ του. Ένα πήρε ο Παπαγιάννης σε 18 λεπτά απέναντι στην ανύπαρκτη φροντ λάιν του Σαρίτσα κι αυτός ο αριθμός θα πρέπει να τον προβληματίσει. Κάποιες φορές οφείλεις να είσαι σκληρός απέναντι σε ανθρώπους που μπορούν να προσφέρουν.

Με τον Μπουρούση να βαδίζει προς το τέλος της καριέρας του, δεν υπάρχει άλλος σέντερ για να πάρει την σκυτάλη. Ένας είναι, ο Γιώργος Παπαγιάννης και πρώτος εκείνος πρέπει να καταλάβει ότι οφείλει -στον εαυτό- του να γράψει ιστορία σε ένα άθλημα με λίγα κορμιά σαν το δικό του.