Στα δικά μου μάτια, η συμμετοχή του Ολυμπιακού στον Τελικό του Final Four είναι η υπέρβαση στην υπέρβαση της πρόκρισης στο Final Four της EuroLeague. Ναι, αυτός ήταν ο στόχος στο ξεκίνημα της σεζόν, όμως οι Πειραιώτες επιβίωσαν σε τρεις Τελικούς (!) πριν παίξουν τον τέταρτο και τελευταίο στην έδρα του αντιπάλου, στην πιο φανατισμένη ατμόσφαιρα που έχουμε ζήσει στα γήπεδα της Ευρώπης.

Οι Πειραιώτες στάθηκαν όρθιοι στο Αμπντί Ιπεκτσί, όταν βρίσκονταν πίσω με 2-1 απέναντι στην Εφές Αναντολού. Γύρισαν στο σπίτι τους και νίκησαν ξανά τους Τούρκους για να φτάσουν στον ημιτελικό της Παρασκευής (19/5) και να "σκοτώσουν" την Πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Τρεις αγώνες επιβίωσης, τρεις νίκες και τέταρτος Τελικός EuroLeague σε έξι χρόνια.

Καταρχήν, να το ξεκαθαρίσουμε. Η Φενέρμπαχτσε ήταν ανώτερη αγωνιστικά, πιο έτοιμη γι' αυτό το παιχνίδι, είχε τον κόσμο στο πλευρό της, έπαιζε στο γήπεδό της (όχι ακριβώς στο γήπεδό της, αλλά στην πόλη της και σε μια έδρα στην οποία έχει δώσει μεγάλες μονομαχίες) και διέθετε ένα συγκλονιστικό rotation επτά παικτών. Ντίξον, Σλούκας, Μπογκντάνοβιτς, Κάλινιτς, Ντατόμε, Βέσελι, Ούντο και συμπληρωματικός ο Νάναλι. Ταχύτητα, περιφερειακό σουτ, δύναμη, νιάτα, δίψα για διάκριση, σπουδαίοι αμυντικοί, πρωτοκλασάτος άσος, πρωτοκλασάτο τριάρι, το ίσως κορυφαίο πολυεργαλείο της διοργάνωσης (Κάλινιτς), ένας εξαιρετικός ψηλός και ο κορυφαίος σέντερ της Ευρώπης, όλοι αυτοί είναι στο ρόστερ της ομάδας της Κωνσταντινούπολης, υπό τις οδηγίες του πιθανότατα κορυφαίου προπονητή στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και σίγουρα κορυφαίου στη σύγχρονη ιστορία του.

Τρομερή ομάδα η Φενέρ, δίκαια κατέκτησε το τρόπαιο, έπαιξε και εξαιρετικό μπάσκετ όταν έπρεπε να πατήσει το γκάζι. Αν δεν το γνωρίζετε, είναι αήτητη από τις 31 Μαρτίου, σχεδόν δυο μήνες δηλαδή. Μετά από εκείνη τη συντριβή στη Μπασκόνια στις αρχές της σεζόν, ο Πρόεδρος Αζίζ Γιλντιρίμ ήταν προβληματισμένος. " Ζέλικο, τι γίνεται; Τι συνέβη;" είχε πει στον Ομπράντοβιτς κι ο Σέρβος του απάντησε " μην ανησυχείς. Όλα είναι καλά. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς". Ήταν απλά μια κακή βραδιά, ο αγώνας ξεκίνησε πολύ αργά και οι παίκτες της Φενέρ ήταν ήδη κουρασμένοι, το βιολογικό τους ρολόι έλεγε στα κορμιά τους πως πλησίαζε η ώρα του ύπνου.

Αφού, λοιπόν, τα ξεκαθαρίσαμε, μπορούμε να πάμε και στις δηλώσεις που έκαναν ο Γιώργος κι ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος μετά το φινάλε του χθεσινού Τελικού.

" Δεν προκαλεί θαυμασμό αυτή η Φενέρμπαχτσε. Δώσαμε συγχαρητήρια στους παίκτες μας, είμαστε η κορυφαία ομάδα της δεκαετίας στην Ευρώπη με τον τρόπο και με τα μέσα που είχαμε για να πετύχουμε" είπε ο Γιώργος Αγγελόπουλος πριν ο Παναγιώτης εξηγήσει πως: " Οι συνθήκες αυτού του Τελικού ήταν ιδιαίτερες. Παίξαμε αγώνα τίτλου στη EuroLeague και τα 13/15 ήταν οπαδοί της Φενέρμπαχτσε. Ούτε η EuroLeague το ήθελε αυτό. Η γηπεδούχοι έπαιξαν στην Τουρκία με 13.000 κόσμο, χωρίς Τούρκο παίκτη και Τούρκο προπονητή. Εμείς είμαστε ελληνική ομάδα με Έλληνες παίκτες και Έλληνα προπονητή. Δεν μου προκαλεί θαυμασμό η Φενέρ, χωρίς να θέλω να τη μειώσω, δεν συγκρίνεται με όσα έχουμε κάνει εμείς".

Πολύς κόσμος σάστισε με τις δηλώσεις των Προέδρων του Ολυμπιακού. Είναι αλήθεια πως προς στιγμήν κι εγώ σκέφτηκα πως δεν ήταν ιδανικό το timing για να μιλήσουν με αυτόν τον τρόπο για την ομάδα που τους νίκησε καθαρά στο παρκέ. Είδα πολλές και έντονες αντιδράσεις για αυτές τις ατάκες, αρκετά ακραία σχόλια, όμως στο τέλος της ημέρας πρέπει κι εμείς να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Θέλουμε να ακούμε ανθρώπους να μιλούν αυθόρμητα και ειλικρινά, να μοιράζονται τα συναισθήματά τους και να λένε αυτό που σκέφτονται ή θέλουμε παράγοντες που θα λένε " συγχαρητήρια στην Φενέρμπαχτσε, ελπίζουμε του χρόνου να είμαστε στη θέση της" και όλες αυτές τις κλισέ ατάκες που έχουμε ακούσει χιλιάδες φορές πριν γυρίσουν την πλάτη τους και λένε την αλήθεια πίσω από τα μικρόφωνα;

Μη βιαστείτε να απαντήσετε στο ερώτημα. Σκεφτείτε το ψύχραιμα και ρεαλιστικά. Γιατί να θαυμάζουν δηλαδή οι άνθρωποι του Ολυμπιακού τη Φενέρμπαχτσε; Επειδή έχει περισσότερα χρήματα να επενδύσει; Τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάσκετ, το έχουμε δει αμέτρητες φορές, ο Ολυμπιακός έχει τραβήξει τον δικό του δρόμο και συνεχίζει να "χτίζει" το παρόν και το μέλλον του με μια πολύ συγκεκριμένη φιλοσοφία. Ελληνικός κορμός, συμπληρωματικοί ξένοι με 1-2 από αυτούς να δίνουν το κάτι παραπάνω, 'Ελληνας προπονητής και μια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν μέρα νύχτα με τρομερό επαγγελματισμό ώστε το αγωνιστικό τμήμα να συγκεντρώνεται 100% στον σκοπό του.

Το πρωί της Κυριακής ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δήλωσε πως στον τελικό θα υποστηρίξει τον Ολυμπιακό και τα trolls του διαδικτύου σάστισαν. Αυτή η "ιδιαίτερη" ομάδα ανθρώπων που ζει για να αντιδρά, αυτή τη φορά δεν μπορούσε να πει κάτι διότι το σχόλιο του αφεντικού της ΚΑΕ Παναθηναϊκός έμοιαζε με το τελευταίο κάστρο που έπεσε. Ο Γιαννακόπουλος έκανε αυτό που θα έπρεπε να κάνει κάθε Έλληνας. Πήγε με το μέρος της ελληνικής ομάδας, διότι καταλαβαίνει κι αυτός ότι πάνω απ' όλους και απ' όλα μετράει το καλό του ελληνικού μπάσκετ που μας έχει κάνει πολλές φορές περήφανους και θα συνεχίζει να μας χαρίζει μεγάλες στιγμές. Ο Γιαννακόπουλος με αυτό το απλό post στο Instagram είπε ουσιαστικά αυτό που είπαν και οι Αγγελόπουλοι μετά τον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε. Συμφώνησε μαζί τους και ήθελε να δει τον Ολυμπιακό Πρωταθλητή Ευρώπης. Και για να γυρίσει το τρόπαιο στην Ελλάδα, αλλά και για να αποτύχει το "πείραμα της Φενέρ", με το τεράστιο μπάτζετ, τον σπουδαίο προπονητή που είχε τον συνδυασμό έδρας-κόσμου-χορηγών-φανατισμένου κλίματος.

Ισως αυτός ο Τελικός να ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία για να θαφτεί το τσεκούρι του πολέμου ανάμεσα στους παράγοντες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Οι τελικοί πλησιάζουν, οι "αιώνιοι" θα παλέψουν όπως όλα δείχνουν μεταξύ τους για άλλο ένα πρωτάθλημα και οι εντάσεις του παρελθόντος φαίνεται πως σιγά σιγά αρχίζουν να μένουν ως κακή ανάμνηση. Ο Ολυμπιακός έγινε αυτό που είναι, μέσα από τις μονομαχίες του με τον Παναθηναϊκό. Έπαθε, έμαθε, προόδευσε, επένδυσε, "έχτισε" πάνω στις αποτυχίες και τώρα ζει μέρες δόξας. Οι πράσινοι, από την άλλη, έδωσαν τη σκυτάλη στους ερυθρόλευκους μετά από μια σπουδαία Δυναστεία και τώρα καλούνται να τους ακολουθήσουν ώστε να παραμείνουν ψηλά και να επιστρέψουν κι αυτοί στην elite της EuroLeague. Ο ένας βελτιώνει τον άλλο, ο ένας δίνει κίνητρο στον άλλο, κανείς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει αν έλειπε ο αντίπαλός του.

Μετά το Final Four της Κωνσταντινούπολης, Αγγελόπουλοι και Γιαννακόπουλος έχουν βρει σημείο επαφής κι αυτό είναι ίσως το πιο ευχάριστο γεγονός που προέκυψε από αυτό το τριήμερο. Αρκεί φυσικά οι μεν και ο δε να συνεχίσουν να επενδύουν με την ίδια όρεξη στο ελληνικό μπάσκετ, να συνεχίσουν να κοιτάζουν ο ένας τον άλλο ανταγωνιστικά. Για το καλό του αθλήματος, για να πάρει δική μας ομάδα το τρόπαιο του χρόνου τέτοια εποχή στο Βελιγράδι.

Υ.Γ.: Όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είναι απλά ένας καλός προπονητής, είναι επικίνδυνοι και δεν είναι φίλοι του μπάσκετ. Ο Σέρβος δεν είναι " ένας καλός κόουτς". Είναι ο κορυφαίος στην σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και το γεγονός ότι έχει αποτύχει με τεράστια μπάτζετ, δεν αλλάζει πολλά, ούτε αλλάζει το τελικό πρόσημο μπροστά από το όνομά του. Λίγοι μένουν 12 και 15 ώρες στο γήπεδο, ελάχιστοι έχουν την πείνα που έχει εκείνος για τίτλους, κανείς δεν έχει τα δικά του "παράσημα". Και μόνο τυχαία δεν τα κατέκτησε όλα αυτά τα "παράσημα".