Μέχρι το περασμένο Σάββατο (23/5), ουδείς μπορούσε να μαντέψει τι θα συμβεί με τη σεζόν 2019/20. Εκτιμήσεις γίνονταν, όμως τη στιγμή που ο Ζόρντι Μπερτομέου μίλησε με τους αθλητές της διοργάνωσης, όλα τελείωσαν. Η αναμονή για τη σημερινή τηλεδιάσκεψη ήταν λιγότερο έντονη, όλοι αντιλαμβάνονταν ότι η χρονιά μόνο με θαύμα θα συνεχιζόταν και στο τέλος της ημέρας πάρθηκε η αναμενόμενη απόφαση που σε βάθος χρόνου θα ζημιώσει όλους τους εμπλεκόμενους. Παράγοντες, παίκτες, EuroLeague, άλλους σε μικρότερο κι άλλους σε μεγαλύτερο βαθμό.

Το παιχνίδι για τον Μπερτομέου χάθηκε στις 23 Απριλίου , όταν η ELPA συμφώνησε με τις ομάδες σε μια minimum φόρμουλα διαπραγμάτευσης. Οι αθλητές διαπραγματεύθηκαν για το 80% των ετήσιων αποδοχών τους (κάποιοι το πήραν, κάποιοι έκαναν διαφορετικές συμφωνίες με τους συλλόγους τους, κάποιοι ακόμη περιμένουν και μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουν αρκετό καιρό...) και ήξεραν ότι το maximum που θα έπαιρναν σε περίπτωση επιστροφής στα παρκέ θα ήταν ένα 5% ακόμη, το οποίο θα έμπαινε στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς έως τις 15 Αυγούστου.

Με απλά λόγια: Ένας παίκτης του 1.000.000 συμφώνησε να εισπράξει 800.000 και σε περίπτωση συνέχειας της σεζόν θα έπρεπε Α) να ταξιδέψει πίσω στη χώρα της ομάδας του, Β) να μπει σε καραντίνα για 14 μέρες, Γ) να προπονηθεί για δύο ή τρεις εβδομάδες και Δ) να δώσει αρκετά ματς σε διάστημα τριών εβδομάδων με τον κίνδυνο ενός σοβαρού τραυματισμού να είναι αυξημένος εξαιτίας της πρωτόγνωρης κατάστασης που ζούμε τους τελευταίους μήνες. Όλα αυτά, για +50.000, ενώ στην offseason θα είναι free agent ή έχει ήδη συμφωνήσει προφορικά με άλλη ομάδα.

Ο Μπερτομέου έχασε τη μάχη πριν από έναν μήνα. Από την τηλεδιάσκεψη του περασμένου Σαββάτου δεν προέκυψε κάποια είδηση , ξέραμε ότι οι παίκτες δεν ήθελαν να παίξουν και αυτό είπαν στον εκτελεστικό διευθυντή της EuroLeague. Εκείνος προσπάθησε να τους εξηγήσει ότι θα εξασφαλίσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να παίξουν σε ασφαλείς συνθήκες, καταλάβαινε όμως ότι μιλούσε σε κλειστά αυτιά. Οι παίκτες είχαν ελάχιστα (χρήματα) να χάσουν από την ακύρωση της περιόδου, πολλά περισσότερα όμως (υγεία, χρόνο αποθεραπείας και διακοπών) να κερδίσουν.

ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΝΑ ΚΟΨΟΥΝ ΔΡΟΜΟ

Στην εποχή της πανδημίας, υπάρχουν Λίγκες που κάνουν τα πάντα για να μη μπει παύλα στη σεζόν τους, δουλεύουν νυχθημερόν και αγγίζουν τα όρια της παράνοιας για να τα καταφέρουν. Από το ΝΒΑ μέχρι την Premier League, από τη Liga Endesa μέχρι το Champions και το Europa League, από τη Bundesliga (σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ) μέχρι το πρωτάθλημα του Ισραήλ. Εντάξει, θα θέλαμε σε αυτή τη συζήτηση να μπει και η Basket League, αλλά μιλάμε για μια κωμική περίπτωση που κατέβασε ρολά πριν από δύο μήνες. Πάμε παρακάτω...

Αντιλαμβάνομαι τις (αμέτρητες) δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Ζόρντι Μπερτομέου. Είχε απέναντί του παίκτες και παράγοντες, έπρεπε να οργανώσει κάτι γιγαντιαίο για να μεταφέρει τους πάντες σε μια τοποθεσία και ακόμη κι αν το κατάφερνε, θα έπρεπε να ζει με συνεχόμενη γκρίνια, με αμφισβήτηση και με τρομερή πίεση. Θεωρώ πως η πρότασή του για ακύρωση της σεζόν τον έβγαλε από τη δύσκολη θέση και τον έκανε να φαίνεται "καλός" στα μάτια των συλλόγων, όμως η πραγματικότητα είναι πως επέλεξε κι αυτός να κόψει δρόμο. Μόνο που το έκανε σε μια πρωτοφανή κατάσταση στην οποία χρειαζόταν ψυχραιμία, πλάνο και πειθώ. Τι θα γίνει σε περίπτωση που υπάρξει δεύτερο κύμα το ερχόμενο φθινόπωρο; Θα κατέβουν κι εκεί ρολά για άγνωστο χρονικό διάστημα; Θα χρησιμοποιηθούν ίδιες δικαιολογίες όπως το " εδώ δεν είναι ΗΠΑ, μιλάμε για 15 διαφορετικές χώρες";

H EUROLEAGUE ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Η παύλα μπήκε, η σεζόν ακυρώθηκε, τα βραβεία δεν θα δοθούν, οι ομάδες θα αρχίσουν να χτίζουν για την περίοδο 2020/21, όμως η EuroLeague βρίσκεται πλέον με την πλάτη στον τοίχο και δέχεται πιέσεις που δείχνουν ικανές να την φέρουν μπροστά σε πολύ δύσκολες καταστάσεις για τη βιωσιμότητά της. Σημαντικά έσοδα για τις ομάδες που συμμετέχουν δεν υπάρχουν, η γκρίνια είναι έντονη κι ο Ζόρντι Μπερτομέου δεν απολαμβάνει τη στήριξη που έχει, για παράδειγμα, ο Κομισάριος του ΝΒΑ Άνταμ Σίλβερ.

Οι ομάδες έχουν υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά από την πανδημία, τα γήπεδα πολύ δύσκολα θα ανοίξουν μέχρι το καλοκαίρι του 2021 και δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις για να καταλάβει κανείς ότι για κάθε τρύπα που κλείνει στο βαρέλι ανοίγουν δύο νέες.

Η επόμενη EuroLeague θα γίνει με τις 18 ομάδες που είδαμε φέτος (Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, Ζάλγκιρις Κάουνας, Βαλένθια, Ρεάλ Μαδρίτης, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Βιλερμπάν, Μπασκόνια, Χίμκι, Φενέρμπαχτσε, Μπάγερν Μονάχου, Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ερυθρός Αστέρας, Αρμάνι Μιλάνο, Αναντολού Εφές, Άλμπα Βερολίνου) όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, με αποτέλεσμα οι οκτώ που διεκδικούσαν τα δύο εισιτήρια μέσω του EuroCup (Μονακό, Παρτίζαν, Προμηθέας, Βίρτους Μπολόνια, Τόφας, Βενέτσια, Μάλαγα, Ούνικς Καζάν) να μένουν ξεκρέμαστες. Και οι οκτώ είχαν στόχο τη μεγάλη διοργάνωση, τώρα όμως βρίσκονται μπροστά σε μια κρίσιμη στιγμή για την ιστορία τους, αλλά και για την ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Ο μεγάλος κίνδυνος για τη EuroLeague ονομάζεται FIBA. Το Sport24.gr ήταν το πρώτο μέσο που εξήγησε στις 19/5 ότι η παγκόσμια ομοσπονδία έχει στόχο να "πνίξει" το EuroCup , τώρα όμως φαίνεται πως το όραμά της φτάνει ακόμη πιο μακριά. Η Νταρουσάφακα και η Ρίτας Βίλνιους (δύο καλές, όχι κορυφαίες ομάδες του EuroCup) πήγαν στο Basketball Champions League, η Γαλατασαράι των δεκάδων εκατομμυρίων οπαδών είναι ο επόμενος στόχος, η Παρτίζαν το ίδιο, ειδικά από τη στιγμή που η επιθυμία της να αγωνιστεί στη EuroLeague δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα.

Με τα μπάτζετ να πέφτουν κατακόρυφα και με τη FIBA να προσφέρει εγγυημένα συμβόλαια, μαζί με καλά χρήματα, όραμα και ένα αρκετά ελκυστικό πλάνο για το μέλλον, δεν θα προκαλέσει εντύπωση αν δούμε ακόμη σημαντικότερα clubs να γυρίζουν την πλάτη στη EuroLeague για να δοκιμάσουν κάτι νέο, πιο φρέσκο και φιλόδοξο.