Ο Γιάννης, ο Πιτίνο, ο Γουέστμπρουκ κι ο Ιωνικός Νικαίας

Ο πρόωρος αποκλεισμός του Παναθηναϊκού στη σειρά των playoffs με τη Ρεάλ Μαδρίτης ανάγκασε το ελληνικό κοινό της EuroLeague να παρακολουθεί πλέον με... ουδέτερη ματιά τις μάχες των υπόλοιπον ομάδων που διεκδικούν τη συμμετοχή τους στο Final Four της Βιτόρια.

Η Ρεάλ Μαδρίτης αποδείχθηκε υψηλό εμπόδιο για τους πράσινους, που τώρα έχουν μπροστά τους αρκετές μέρες για να ξεκουραστούν, να "αδειάσουν" το μυαλό τους απ' όσα έγιναν στη σειρά με την Πρωταθλήτρια Ευρώπης και να συγκεντρωθούν στον τελευταίο τους στόχο: το πρωτάθλημα Ελλάδας.

Την ίδια ώρα η ελληνική μπασκετική κοινότητα έχει μια σπουδαία ευκαιρία να απολαύσει το αμέσως επόμενο διάστημα μια πραγματικά σπουδαία σειρά αγώνων, τα ημιτελικά της Ανατολικής Περιφέρειας του ΝΒΑ ανάμεσα στους Μπακς και τους Σέλτικς. Μια σειρά που θα μοιάζει με σκυλομαχία, μια σειρά που πέρυσι κρίθηκε στο έβδομο ματς στη Βοστώνη, μια σειρά που θα έχει δύο εξαιρετικές ομάδες σε φοβερή αγωνιστική κατάσταση (έβγαλαν και οι δύο σκούπες απέναντι σε Ντιτρόιτ Πίστονς και Ιντιάνα Πέισερς), πολλή ένταση, πολλά σκληρά μαρκαρίσματα, πολλή αγωνία και έναν τοίχο απέναντι στον Γιάννη Αντετοκούνμπο .

Τέσσερις φορές θα παλέψουν Μπακς και Σέλτικς πριν η Basket League 2018/19 γυρίσει στην καθημερινότητά μας για την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου και των playoffs. Οι δύο πρώτοι αγώνες θα γίνουν στο Μιλγουόκι το βράδυ της 28ης και το βράδυ της 30ης Απριλίου, οι επόμενοι δύο θα διεξαχθούν στο TD Garden στις 3 και τις 5 Μαΐου. Χωρίς ελληνικό πρωτάθλημα, χωρίς ελληνική ομάδα στη EuroLeague, όλο το ενδιαφέρον θα στραφεί στα playoffs του ΝΒΑ που θα έχουν σπουδαία ματσαρίσματα με στόχο τους τελικούς των δύο περιφερειών. Και το Σίξερς - Ράπτορς ενθουσιάζει και το Ρόκετς - Γουόριορς περιμένουμε με ανυπομονησία.

Ο "ΚΑΜΙΚΑΖΙ" ΤΩΝ ΣΕΛΤΙΚΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ

Τρία είναι τα ματσαρίσματα που μπορούν να κρίνουν τη σειρά Μπακς - Σέλτικς. Το ένα είναι το Μπλέντσο - Ροζίερ, ένα ζευγάρι που άνοιξε πέρυσι βεντέτα με τον πρώτο να ειρωνεύεται τον δεύτερο και τελικά να χάνει όχι μόνο την προσωπική μονομαχία, αλλά και την πρόκριση στα ημιτελικά της Ανατολής. Πολύ βελτιωμένος φέτος ο Μπλέντσο, έχει αλλάξει φιλοσοφία και τρόπο παιχνιδιού, μάχεται για το σύνολο, έχει σταματήσει τα mid-range σουτάκια, πήρε πρόωρη επέκταση συμβολαίου και οφείλει να είναι πιο συγκεντρωμένος σε αυτή την τεράστια πρόκληση της ομάδας του.

Το δεύτερο ζευγάρι είναι αυτό του Αλ Χόρφορντ με τον Μπρουκ Λόπεζ, ωστόσο λίγες μέρες πριν από το τζάμπολ της σειράς, ουδείς γνωρίζει τι σκέφτεται ο Μπραντ Στίβενς. Θα προτιμήσει δίδυμο Χόρφορντ - Μπέινς στη φροντ λάιν; Θα παίξει με τον Χόρφορντ στη θέση του σέντερ και με έναν εκ των Μόρις - Οτζελέγιε στο τέσσερα; Η λογική λέει πως ο Στίβενς θα κρατήσει τον Δομινικανό μακριά από τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τουλάχιστον στο ξεκίνημα των αγώνων, τόσο για να τον προφυλάξει από τη φθορά των φάουλ, όσο και για να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι ο Λόπεζ δεν μπορεί να τον ακολουθήσει στην περιφέρεια όπως φάνηκε και στα ματς της κανονικής περιόδου.

Ο Σέμι Οτζελέγιε

Πιο πιθανό είναι να μειωθούν δραστικά τα λεπτά του Μπέινς, παρά να δούμε τον Χόρφορντ να παίζει πολλά λεπτά δίπλα στον Αυστραλό. Άλλωστε όπως οι ίδιοι οι Κέλτες εξηγούσαν, " το θηρίο ετοιμάζεται να απελευθερωθεί". Κι αυτό το θηρίο είναι ο Σέμι Οτζελέγιε, ο δευτεροετής φόργουορντ που έπαιξε μόλις 28 δευτερόλεπτα στη σειρά με τους Πέισερς, αλλά θα έχει αναβαθμισμένο ρόλο απέναντι στους Μπακς. Πέρυσι έπαιξε και στα επτά ματς, είχε 18.1 λεπτά συμμετοχής και είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του Γιάννη Αντετοκούνμπο με μόλις 1.4 φάουλ ανά αγώνα. Θα τον αντιμετωπίσει με σκληράδα, θα του βάλει δύσκολα με το κορμί του, μπορεί όμως να τον περιορίσει; Γιατί να τον σταματήσει δεν μπορεί σε καμία περίπτωση.

Η απουσία του Μάρκους Σμαρτ είναι σημαντικό πλήγμα για τους Σέλτικς , ο σκληροτράχηλος γκαρντ είχε καλό ρυθμό στην επίθεση (36.4% στο τρίποντο από 30.1% πέρυσι και 42.2% στα συνολικά σουτ από 36.7% πέρυσι) και αν χάσει όλη τη σειρά, τότε το έργο των Μπακς θα γίνει αυτόματα λίγο πιο εύκολο. Κάτι παρόμοιο, βέβαια, συμβαίνει και με τον Μάλκολμ Μπρόγκντον που επίσης κάνει αγώνα δρόμου για να επιστρέψει. Όποιος προλάβει τον άλλο, θα δώσει ώθηση στην ομάδα του σε μια σειρά που αναμένεται να γράψει ιστορία.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΠΙΤΙΝΟ ΚΑΙ Η ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ ΓΚΙΛΜΠΕΡΤ

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, η είδηση του ταξιδιού του Ρικ Πιτίνο στις Ηνωμένες Πολιτείες έκανε αρκετό κόσμο το μεσημέρι της Μεγάλης Πέμπτης (25/4) να προβληματιστεί. " Θα γυρίσει ή θα μείνει εκει;" ρωτούσαν φίλοι του Παναθηναϊκού, ενώ κάποιοι άλλοι θεώρησαν πιθανό το ενδεχόμενο ο Αμερικανός να έχει ραντεβού με ομάδα που ενδιαφέρεται για εκείνον είτε από το NCAA, είτε από το ΝΒΑ. Η πραγματικότητα είναι πως ο 66χρονος προπονητής ταξίδεψε για βρεθεί στον γάμο συγγενικού του προσώπου, χωρίς φυσικά αυτό να αποκλείει οτιδήποτε σχετικό με το μέλλον του στο άθλημα.

Το μόνο σίγουρο είναι πως το σενάριο για τους Καβαλίερς δεν ισχύει. Η φήμη που ξεκίνησε από τον βετεράνο ρεπόρτερ Πίτερ Βέσι δεν ευσταθεί, διαψεύσθηκε ανεπίσημα από τους ανθρώπους της ομάδας του Κλίβελαντ και τη Μεγάλη Πέμπτη (25/4) ο ίδιος ο ιδιοκτήτης των Ιπποτών, Νταν Γκίλμπερτ, αποκάλεσε "fake news" όσα ακούστηκαν τις τελευταίες μέρες. Το θετικό για τον Πιτίνο είναι πως το όνομά του σιγά-σιγά "καθαρίζει" στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακούγεται καθημερινά και όσο το σκάνδαλο του Λούιβιλ φεύγει από τα δικά του χέρια , τόσο πλησιάζουν τον τραπεζικό του λογαριασμό πηγαίνουν τα 40 εκατομμύρια δολάρια που απαιτεί μέσω αγωγής από το Πανεπιστήμιο.

Ο ΛΙΛΑΡΝΤ ΕΓΙΝΕ ΤΖΟΡΝΤΑΝ ΚΙ Ο ΓΟΥΕΣΤΜΠΡΟΥΚ... ΝΤΕΚΟΛΟ

Με την εκτόξευση και την καθιέρωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο υψηλότερο επίπεδο του ΝΒΑ, όλο και περισσότερος κόσμος προσεγγίζει το ΝΒΑ και γυρίζει την πλάτη στην εγχώρια τοξικότητα. Η ελληνική μπασκετική κοινότητα ασχολείται καθημερινά με την κορυφαία Λίγκα του κόσμου, αυτό είναι σπουδαίο για όσους αγαπούν πραγματικά το άθλημα, μαζί όμως με τον χείμαρρο αγάπης, επικρατεί και μια παράνοια αγάπης/μίσους για συγκεκριμένους αθλητές. Ένας από αυτούς που δέχονται πραγματικά άδικη κριτική, είναι ο Ράσελ Γουέστμπρουκ.

Από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στο ΝΒΑ, ο σούπερσταρ των Θάντερ αποκλείστηκε για τρίτη σερί σεζόν στον πρώτο γύρο των playoffs. Αυτή τη φορά λύγισε στα πέντε ματς από τους Μπλέιζερς και παρά το γεγονός ότι ολοκλήρωσε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά με triple-double σε μέσους όρους , βλέπει τους Έλληνες να τον ισοπεδώνουν. Δεκτή η κριτική και προφανώς πρέπει να γίνει για έναν τόσο σπουδαίο αθλητή που αποτυγχάνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, έχει όμως τεράστια διαφορά η κριτική από την ισοπέδωση που δεν παρατηρείται σε έντονο βαθμό στις ΗΠΑ. Άλλο πράγμα να μη σου αρέσει ένας παίκτης ή να μη συμπαθείς τη φυσιογνωμία του και άλλο πράγμα το μίσος, οι κατάρες και οι ύβρεις.

Δεν μπορεί να είναι κακός κάποιος που έχει triple-double σε μέσους όρους εδώ και τρεις σεζόν, ενώ ουδείς κατάφερε κάτι παρόμοιο για αρκετές δεκαετίες. Δεν μπορεί να είναι κακός ένας παίκτης με 821 συμμετοχές, 23 πόντους, 7 ριμπάουντ, 8.4 ασίστ, 1.8 κλεψίματα μέσους όρους καριέρας. Μπορεί να έχει κακές επιλογές, να παίζει κάτω από το πραγματικό του ταβάνι και να μην το έχει πλησιάσει και ποτέ, να συμπεριφέρεται αλλόκοτα, να αντιδρά στους δημοσιογράφους και να τσακώνεται με τους αντιπάλους, κακός παίκτης όμως δεν μπορεί να είναι ένας πρώην MVP.

Αρέσει στον Έλληνα οπαδό να γκρεμίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Αλήθεια, ποιος θυμάται ότι ο Ντέιμιαν Λίλαρντ είχε στην περσινή σειρά με τους Νιου Ορλίανς Πέλικανς 18.5 πόντους με 30% στο τρίποντο και 35% στα συνολικά σουτ, 4.8 ασίστ και 4 λάθη ανά 40.6 λεπτά συμμετοχής σε τέσσερις αγώνες με αποτέλεσμα οι Μπλέιζερς να "σκουπιστούν" ενώ ήταν το φαβορί; Απογοητευτικός πέρυσι, εκπληκτικός φέτος (33 πόντοι, 46% στα συνολικά σουτ, 48% στο τρίποντο, 4.4 ριμπάουντ, 6 ασίστ ανά 39.7 λεπτά), έτσι είναι το μπάσκετ. Κάποιες φορές κερδίζεις, κάποιες χάνεις.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΩΝΙΚΟΣ, ΑΛΛΑ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ

Μιας και μιλήσαμε για υπερβολές, αυτό που έγινε το περασμένο Σάββατο στο κλειστό του Πλάτωνα όντως δεν έχει προηγούμενο στο ελληνικό μπάσκετ. Ο Ιωνικός Νικαίας έβαλε 197 πόντους στον υποβιβασμένο Εθνικό , την ώρα που το απόλυτο ρεκόρ στο ΝΒΑ είναι οι 186 πόντοι μετά από τρεις παρατάσεις, σε 63 αγωνιστικά λεπτά δηλαδή και όχι σε 40 που έπαιξαν οι Βασιλόπουλος, Καράμπουλας, Μαυροκεφαλίδης και η παρέα τους.

Ειπώθηκαν πολλά, έγιναν καταγγελίες ακόμη και από παίκτες του Εθνικού, πολλοί μίλησαν για έλλειψη σεβασμού από τον Ιωνικό, κάποιοι άφησαν υπονοούμενα και κάποιοι μίλησαν ανοιχτά για στοιχηματισμό. Κάθε άνθρωπος, ειδικά όποιος έχει γνώση αυτού που σχολιάζει, έχει το δικαίωμα να εκφράσει την άποψή του. Κάποιοι όμως ξέρουν περισσότερα και στην περίπτωση του συγκεκριμένου αγώνα υπάρχουν μερικά δεδομένα: το ματς δεν προσφέρθηκε για στοιχηματισμό, ενώ συνολικά στο πρωτάθλημα της Α2 το maximum ποντάρισμα σε έναν αγώνα μετα βίας αγγίζει τριψήφιο νούμερο. " Τα νούμερα που παίζονται στην Α2 είναι γελοία και το λέω κάθετα. Είναι αστείο το θέμα. Είναι γελοίο μια ομάδα με το δικό μας μπάτζετ να ασχολείται με τα νούμερα του στοιχήματος στην Α2" δήλωσε ο Βαγγέλης Τσάπας στον Sport24 Radio 103,3 .

Τι έγινε, λοιπόν, σε αυτό το ματς που συζητήθηκε όσο κανένα στη σύγχρονη ιστορία της Α2; Μια ομάδα με μπάτζετ εξάδας-οκτάδας της Basket League αντιμετώπισε μια ομάδα που έχει ρεκόρ 1-27, δέχθηκε 137 πόντους στο ματς του πρώτου γύρου και με δυσκολία θα έκανε πρωταθλητισμό στη Γ' Εθνική. Ο Τσάπας, ένας άνθρωπος που ζει και αναπνέει για τις κατοστάρες και τα ρεκόρ, ήθελε να σπάσει την προ ολίγων ετών επίδοση του Φάρου Κερατσινίου (είχε σκοράρει 164 πόντους απέναντι στο επίσης απογοητευτικό Παγκράτι), είδε την ομάδα του να βάζει 102 στο ημίχρονο και κατάλαβε ότι η πρώτη 200άρα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ δεν ήταν όνειρο, αλλά εφικτός στόχος.

Παρωδία; Ναι, δεν χωράει αμφιβολία. Μαύρη σελίδα στο ελληνικό μπάσκετ; Ίσως... Ντροπή του Ιωνικού Νικαίας; Σε καμία περίπτωση. Γιατί πρέπει δηλαδή να ντρέπονται οι παίκτες του Βετούλα; Επειδή κυνήγησαν ένα ρεκόρ; Επειδή διέλυσαν τον Εθνικό; Αν πρέπει να ντραπεί κάποιος γι' αυτό το αποτέλεσμα, αυτοί είναι οι παράγοντες του Εθνικού για την ομάδα που κατέβασαν στην Α2, για τα παιδιά που άφησαν μόνα τους να παλεύουν στη διάρκεια της σεζόν για να μείνει ζωντανό το τμήμα και καταπίνουν τον έναν διασυρμό πίσω από τον άλλο.

Οι "Εθνικοί" είναι το πρόβλημα, οι ομάδες που αντί να κοιτάξουν το μέλλον, αντί να δουλέψουν με ξεκάθαρο πλάνο, φτιάχνουν ρόστερ μιας χρήσης και ζητούν και λύπηση. Υπάρχει χώρος στο ελληνικό μπάσκετ για τέτοιες καταστάσεις;