Ομάδες και ιστορίες όπως αυτή του Λαυρίου "χρωματίζουν" τον αθλητισμό και η φετινή παρέα που έχει φτιάξει ο Χρήστος Σερέλης είναι πραγματικά μια πολύ ευχάριστη συνθήκη, μια όαση στη μαυρίλα του ελληνικού μπάσκετ. Μέχρι τη φετινή σεζόν δεν είχε λυγίσει τον Παναθηναϊκό, τον κέρδισε στην κανονική περίοδο, τον ανάγκασε να αλλάξει προπονητή και τον ξανακέρδισε το απόγευμα του Σαββάτου (5/6) για να ισοφαρίσει στο 1-1 τη σειρά των τελικών της Stoiximan Basket League.

Είναι άδικο να στέκεται κάποιος στην άσχημη εικόνα των πράσινων και όχι στη νέα υπέρβαση του Λαυρίου; Ενδεχομένως. Η πραγματικότητα όμως είναι η εξής: Ο Παναθηναϊκός του Game 2 ήταν μια προβλέψιμη, πνευματικά ανέτοιμη ομάδα που έπαιξε κακό μπάσκετ, υποτίμησε τον αντίπαλό της, πίστεψε ότι καθάρισε τον αγώνα στο +10 και στο τέλος τα έκανε όλα λάθος απέναντι στην πίεση και τις παγίδες των γηπεδούχων. Βιαστικά σουτ από τον Μήτογλου, κακές αποφάσεις από τον Χεζόνια, κακές αποφάσεις και από τον Κάτας που θεώρησε ότι τα... κανόνια του Σερέλη δεν έχουν τον χαρακτήρα για να βάλουν το τρίποντο της ισοφάρισης.

"No foul" φώναζε ο Ισραηλινός προπονητής στα 12 δευτερόλεπτα, όταν ο Κάρτερ πήγε στην επαναφορά, πήρε τη μπάλα από τον Γερομιχαλό, σηκώθηκε από τα οκτώ μέτρα και σκόραρε για το 81-81. Πολλοί προπονητές ρισκάρουν το τρίποντο και δεν κάνουν φάουλ, κάποιοι έχουν χάσει πρωταθλήματα στο ΝΒΑ από την επιμονή τους, γενικώς πολλοί τιμωρούνται. Έτσι τιμώρησε η μπασκετική δικαιοσύνη και τον Κάτας, για να επιβιώσει το Λαύριο και να γράψει μια όμορφη σελίδα στην ιστορία του, την πιο όμορφη μέχρι την επόμενη.

Ο Τάισον Κάρτερ, ο 23χρονος Αμερικανός που βρίσκεται κοντά στον Ολυμπιακό, σούταρε με 52% από την περιφέρεια (!) σε 22 αγώνες στην κανονική περίοδο. Προερχόταν από άσχημη εμφάνιση στο ΟΑΚΑ (0/5 δίποντα, 0/3 τρίποντα σε 15:34), αυτή τη φορά όμως ήταν σπουδαίος και εκτελεστικά και δημιουργικά και μπορούσε να πάει πολύ πάνω από τους 20 πόντους αν δεν είχε κάποια άτσαλα τελειώματα κοντά στο καλάθι υπό τον φόβο του μπλοκ. Ίσως ο Κάτας να μην ήθελε φάουλ γνωρίζοντας ότι το Λαύριο θα πήγαινε σε γρήγορη επίθεση και έτσι θα έμενε χρόνος για τον Παναθηναϊκό, ίσως πίστευε ότι οι Αμερικανοί των γηπεδούχων ήταν πολύ κουρασμένοι, ίσως απλώς πόνταρε στο ταλέντο των δικών του παικτών για να καθαρίσουν στο τέλος τη μπουγάδα. Ό,τι κι αν είχε στο μυαλό του, εκ του αποτελέσματος κρίνεται ως αποτυχημένο.

Κι αν για το Λαύριο η μαγική σεζόν φτάνει προς το τέλος της, με τους παράγοντές του να γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι αθλητές της ομάδας θα αποχωρήσουν γι' άλλες πολιτείες, για τον Παναθηναϊκό τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.

Η λογική λέει πως οι πράσινοι θα πάρουν το ματς της Δευτέρας (7/6) και πιθανότατα θα κλειδώσουν την Πέμπτη (10/6) το double. Το 3-1 μοιάζει λογικό, μοιάζει βέβαια και με μια μίνι αποτυχία, με τον Κάτας να φέρει την ευθύνη για όσα είδαμε σήμερα στο Λαύριο όπως έφερε και ο προκάτοχός του για όσα είδαμε στο ίδιο γήπεδο στις 3 Ιανουαρίου. Με τον Χάουαρντ Σαντ-Ρος εκτός αγώνα για δεύτερο σερί ματς, ο Ισραηλινός στηρίχθηκε στον Τι Τζέι Μπρέι που έπαιξε 33 λεπτά, πήγε σε ψηλά σχήματα με τέσσερα μεγάλα κορμιά στις πεντάδες του, είδε κακή νοοτροπία, γκρίνια από παίκτες που δεν έπαιρναν πάσα, αντιδράσεις μετά από εύκολα καλάθια του αντιπάλου, είδε ένα σύνολο κουρασμένο που έμοιαζε να κάνει αγγαρεία για να κλείσει τη χρονιά.

Το Λαύριο, από την άλλη, ζει το όνειρό του. Μοιάζει με την ομάδα της Formula 1 που κερδίζει το midfield, αυτή δηλαδή που ακολουθεί τις Mercedes και τiς Red Bull και πανηγυρίζει ένα κατά κάποιον τρόπο μικρότερο πρωτάθλημα. Ο Σερέλης ξέρει ότι τη στιγμή που θα ολοκληρωθεί η σεζόν θα αποχαιρετήσει τον Κόζι, τον Μουράτο, τον Κάρτερ, τον Ντέιβις, τον Ντιαλό που θα εξαργυρώσουν τις σπουδαίες εμφανίσεις τους, όμως αυτή είναι η μοίρα των μικρομεσαίων ομάδων. Να αποτελούν το σκαλοπάτι παικτών για το επόμενο επίπεδο. Βέβαια στο Λαύριο αυτό που έχει χτιστεί αποτελεί case study, με τον προπονητή της χρονιάς να περιμένει -ίσως- και αυτός τη στιγμή που θα επιβραβευθεί για όσα έχει πετύχει με μεθοδικότητα, ψυχραιμία και ταπεινοφροσύνη.

Όσο για τον συνάδελφό του στον απέναντι πάγκο; Ίσως το μέλλον του να είναι προδιαγεγραμμένο, ίσως η ομάδα έχει βρει τον διάδοχό του. Την ίδια ώρα, στο Λαύριο δεν στενοχωριούνται επειδή το ταξίδι τελειώνει, χαίρονται γιατί το έζησαν.