Ο τελικός του Stoiximan Super Cup ήταν το μόλις δεύτερο επίσημο ματς του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού στη σεζόν 2024/25. Κι όμως, σε αυτό το ματς κρίθηκε ο πρώτος τίτλος της περιόδου, που βάφτηκε και φέτος ερυθρόλευκος.

Το διήμερο στη Ρόδο ήταν όμορφο για τον κόσμο, δεν εξελίχθηκε ιδανικά για τους δημοσιογράφους αλλά αυτό είναι κάτι που δεν ενδιαφέρει το κοινό, άφησε υποσχέσεις για μία πραγματικά ιστορική χρονιά. Και αυτό δεν είναι κλισέ, δεν είναι υπερβολή. Είναι η πραγματικότητα, καθώς πράσινοι και ερυθρόλευκοι δείχνουν ότι ξεχειλίζουν από ταλέντο ακόμη κι όταν τους λείπουν παίκτες.

Στο κλειστό της Καλλιθέας είχαν τα μάτια τους εκατομμύρια fans του μπάσκετ, σε κάθε γωνιά της Γης. Για να δουν δύο μεγάλες ομάδες, για να δουν σπουδαίους αθλητές, για να δουν το πρώτο από τα πέντε έως... 16 ντέρμπι που θα μας απασχολήσουν μέχρι τον Ιούνιο του 2025.

Στο κλειστό της Καλλιθέας, το οποίο σε λίγες ημέρες θα έχει χωρητικότητα 3000 θεατών καθώς θα προστεθεί και τέταρτη εξέδρα, ζήσαμε μία τρελή βραδιά. Αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά.

Μας άρεσε η ένταση και ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα. Αν και κάποιοι ξέφυγαν, ήταν η μειοψηφία της μειοψηφίας.

Μας άρεσε που και οι δύο ομάδες αντιμετώπισαν αυτό που πολλοί χαρακτηρίζουν... κυπελλάκι ως σημαντικό τρόπαιο. Μην ακούτε όσους υποτιμούν τον θεσμό. Οι αντιδράσεις των πάγκων τα έλεγαν όλα για το πόσο ήθελαν και οι δύο οργανισμοί αυτόν τον πρώτο τίτλο της χρονιάς.

Μας άρεσε που οι δύο προπονητές πειραματίστηκαν, αλλά ταυτόχρονα στήριξαν τις... βεντέτες τους.

Μας άρεσε ότι ακόμη και σε αυτό το αρχικό στάδιο της σεζόν, μετά από λίγα φιλικά και με σημαντικές απουσίες, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός πήγαν σε ματς 85 πόντων.

Μας άρεσε που σε προβληματική βραδιά οι πράσινοι είχαν 56% στο δίποντο και 10/23 τρίποντα, την ώρα που οι Πειραιώτες μετρούσαν 13 ασίστ για μόλις επτά λάθη.

Εκπληκτική επίδοση οι 20 πόντοι από 12 σουτ του Σάσα Βεζένκοβ, που είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος παίκτης στην Ευρώπη, έχει επιστρέψει ακόμη πιο κυρίαρχος, σε ακόμη καλύτερη φυσική κατάσταση και με την ψυχολογία του να τρυπάει το ταβάνι.

Εκπληκτική επίδοση οι 19 πόντοι από επτά σουτ (!) του Τάιλερ Ντόρσεϊ, που έκανε χθες βράδυ την εμφάνιση που ονειρεύονταν οι φίλοι του Ολυμπιακού από τον σούτινγκ γκαρντ τους. Εκπληκτικός με την μπάλα στα χέρια, έψαξε το ελεύθερο εκατοστό, το βρήκε και έδειξε πόσο σημαντικός θα είναι φέτος ακόμη και σε αυτό το υπερφορτωμένο ρόστερ.

Εκπληκτική επίδοση οι 18 πόντοι από 12 σουτ του Φιλίπ Πετρούσεβ, που δείχνει γιατί ήθελε να μετακομίσει στον Ερυθρό Αστέρα. Ο Σέρβος θέλει να παίζει, ξέρει ποιος είναι κι ο Ολυμπιακός πρέπει να του βρει τον ρόλο στον οποίο θα είναι αποδοτικός.

Ο Μπαρτζώκας μας το είπε πως ψάχνει ακόμη λειτουργικά σχήματα και δεν έχει σταθερή αρχική πεντάδα. Χθες ξεκίνησε με τον Γουίλιαμς-Γκος αντί του Γουόκαπ και με τον Φουρνιέ αντί του Παπανικολάου. Βιλντόσα και Πίτερς έμειναν πιο πίσω στο ροτέισον, αλλά αυτός θα είναι ο φετινός Ολυμπιακός. Μια Λερναία Ύδρα στην οποία θα μπουν σύντομα και οι Φαλ - Μιλουτίνοβ.

Όσο για τον Παναθηναϊκό, συνιστά άθλο το γεγονός ότι μπορούσε να πάρει το ματς με κακή συνολικά εμφάνιση.

Οι πράσινοι δεν είχαν τον Κέντρικ Ναν σε καλή βραδιά. Δεν είχαν ούτε τον Ματίας Λεσόρ σε καλή βραδιά. Οι Μήτογλου - Ερνανγκόμεθ είχαν μαζί δύο πόντους, ο Ομέρ Γιούρτσεβεν πήρε μόλις έξι λεπτά στο πρώτο του ελληνικό ντέρμπι. Και όμως, οι πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδας μπορούσαν. Και αυτό δείχνει ότι φέτος μπορούν να κάνουν κι άλλα βήματα προς τα εμπρός, ειδικά όταν μπουν στην εξίσωση ο Λορέντζο Μπράουν κι ο Τζέντι Οσμάν. Δύο παίκτες που χθες βράδυ τους έλειψαν.

Ο υγιής Κώστας Σλούκας είναι ακαταμάχητος. Ο Μάριους Γκριγκόνις, που πολλοί πίστευαν ότι θα κοπεί από το ρόστερ των επτά ξένων για χάρη του Οσμάν, ήταν ο εκπληκτικός απέναντι στον Ολυμπιακό.

Ανυπομονούμε για το επόμενο ντέρμπι, το οποίο θα θα γίνει στο ΣΕΦ πιθανότατα την 28η Οκτωβρίου για την 4η αγωνιστική του πρωταθλήματος.

Και ανυπομονούμε γιατί μέχρι τότε οι δύο ομάδες θα έχουν βρει τα πατήματά τους, θα έχουν καλύτερο ρυθμό, θα είναι πολύ πιο έτοιμες για να συνδυάσουν την μάχη με την ποιότητα. Όχι πως δεν είδαμε ποιότητα χθες βράδυ, σίγουρα όμως το ταβάνι και για τους δύο είναι πάρα μα πάρα πολύ ψηλό.

Τι δεν μας άρεσε;

Η διαιτησία. Και όσο κι αν αποφεύγουμε να σχολιάζουμε τις αποφάσεις των διαιτητών, που πάντα λέμε ότι άνθρωποι είναι κι αυτοί, όσο κι αν καταλαβαίνουμε την πίεση που δέχονται εκατέρωθεν, όσο κι αν νιώσαμε κι εμείς χθες βράδυ τον ηλεκτρισμό στο κλειστό της Καλλιθέας Ρόδου, υπήρξαν στιγμές που δεν γινόταν να περάσουν χωρίς να σχολιαστούν και να χαρακτηριστούν.

Δεν έχει σημασία ποιες ευνόησαν τον Παναθηναϊκό και ποιες τον Ολυμπιακό, πόσες ήταν και σε ποια σημεία του αγώνα, διότι μία τέτοια συζήτηση είναι ένας φαύλος κύκλος που δεν οδηγεί κάπου.

Σημασία έχει πως με την βελτίωση των ομάδων, πρέπει να υπάρξει βελτίωση και στην απόδοση των διαιτητών. Προφανώς και δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα τους αξιολογήσουν, ήταν όμως πολλές οι στιγμές που γουρλώσαμε τα μάτια με αυτά που είδαμε.

Δεν μας άρεσε η υπόθεση με τη μπασκέτα και δεν μας άρεσε που είδαμε και φέτος τα double rims. Προφανώς στα ίδια στεφάνια σουτάρουν όλοι και δεν τίθεται θέμα εύνοιας, όμως ας βρεθεί επιτέλους μία λύση κι ας αλλαχθούν οι ταλαιπωρημένες μπασκέτες. Και να υπάρχει και μία τρίτη σε ετοιμότητα, για την επόμενη φορά που ένας Ράιτ αποφασίσει να καρφώσει με μανία.

Κι εδώ τελειώνουν αυτά που δεν μας άρεσαν.

Έγινε μεγάλη προσπάθεια από τους ανθρώπους του ΕΣΑΚΕ, την είδαμε, ρωτήσαμε, μάθαμε ότι κλιμάκιο βρισκόταν στη Ρόδο εδώ και πολλές ημέρες για να λειτουργήσουν όλα στην αντέλεια. Και όχι, δεν λειτούργησαν όλα στην εντέλεια, όμως υπήρχε η διάθεση, υπήρχε ο... ιδρώτας, οπότε είμαστε σίγουροι ότι οι αστοχίες θα βοηθήσουν άπαντες για την επόμενη σεζόν.

Κι αν ρωτάτε "γιατί δεν γίνεται το Super Cup σε μεγάλο γήπεδο;", η απάντηση είναι αυτή που όλοι έχετε στο μυαλό σας.

Δεν είναι εύκολο να βρεθεί μία κοινότητα που θα αναλάβει να υποστηρίξει ένα τέτοιο τουρνουά, είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι επιλογές του ΕΣΑΚΕ και στο πλευρό του για την Ρόδο βρίσκονται και οι ομάδες, οι οποίες δεν έχουν την παραμικρή όρεξη να μπουν σε διαδικασίες για τις οποίες δεν θα έπρεπε καν να νοιάζονται.