Δεν έχει στεγνώσει το μελάνι απ' όσα γράφτηκαν το βράδυ της 10ης Νοεμβρίου και οι δυο κορυφαίες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ είναι "αναγκασμένοι" να βρεθούν ξανά ο ένας απέναντι στον άλλο σήμερα το απόγευμα (18:00). Το ΟΑΚΑ θα υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό για την έκτη αγωνιστική της Basket League, σε ένα ντέρμπι με πάρα πολλές ιδιαιτερότητες, σε έναν αγώνα με πάρα πολλά ερωτηματικά, σε μια αναμέτρηση που ίσως κρίνει το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς της μεγάλης κατηγορίας του ελληνικού μπάσκετ όπου λογικά θα φτάσουν οι δύο συγκεκριμένοι κολοσσοί σε επτά μήνες από σήμερα.

" Ο άψυχος Παναθηναϊκός κι ο Τσάβι Πασκουάλ που δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. Ο Ολυμπιακός που έχει τη δικαιολογία πως κάτι νέο χτίζεται κι ο Ντέιβιντ Μπλατ που προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ρόλους" γράφαμε το πρωί του Σαββάτου , μετά την έβδομη αγωνιστική της EuroLeague 2018/19 για τις δύο ομάδες.

Δεν είναι πολύ μεγάλο το δείγμα των επτά αναμετρήσεων, είναι όμως ικανό να βοηθήσει τους προπονητές και τους παράγοντες των αιωνίων να βγάλουν μερικά συμπεράσματα εν όψει της συνέχειας. Κι αν το αποψινό ματς δεν γίνεται στα πλαίσια της EuroLeague, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ως κάτι "μικρότερο", καθώς είναι ακόμη σημαντικότερο το διακύβευμα σε σχέση με εκείνο της αναμέτρησης της περασμένης Παρασκευής. Εκείνο ήταν ένα από τα 30 ματς της κανονικής περιόδου, το σημερινό είναι ένα από τα 3-4 που στοχεύουν οι δύο αντίπαλοι στη regular season της Basket League.

To μεγαλύτερο ερώτημα είναι σε τι επίπεδα ενέργειας βρίσκονται Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός στην πιθανότατα πιο ζόρικη περίοδο της σεζόν, στο '' οκταήμερο της κολάσεως'' όπως το χαρακτηρίσαμε την περασμένη Πέμπτη . Οι πράσινοι παρουσιάστηκαν άδειοι από κουράγιο στην Κωνσταντινούπολη και ηττήθηκαν με κατεβασμένα χέρια από την Αναντολού Εφές, οι Πειραιώτες λύγισαν στο ΟΑΚΑ και στη συνέχεια έχασαν στο γήπεδό τους από τη Φενέρμπαχτσε, ενώ ακολουθεί Τετάρτη-Παρασκευή και Τρίτη-Πέμπτη αντίστοιχα η δεύτερη "διαβολοβδομάδα" της φετινής EuroLeague. Σε αυτή την περίπτωση, οι Πρωταθλητές Ελλάδας βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα, καθώς το ματς γίνεται στο γήπεδό τους κι ο κόσμος τους θα είναι ξανά εκεί για να τους στηρίξει και να τους δώσει ώθηση.

Τόσο ο Πασκουάλ, όσο κι ο Μπλατ, δεν έχουν βρει ακόμη ισορροπία στα ρόστερ τους. Αυτά έχουν ουσιαστικά σπάσει σε τρία μέρη, στους σταθερούς, εκείνους που έχουν σημαντικά σκαμπανεβάσματα κι αυτούς που δεν παίζουν καλό μπάσκετ και ψάχνουν μια μεγάλη εμφάνιση για να "ξεμπουκώσουν".

ΟΙ 4 ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΕ ΚΑΘΕ "ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ"

Τέσσερις είναι σε κάθε ομάδα οι σταθεροί, δύο εκείνοι που δεν σηκώνουν το πόδι από το γκάζι και δύο που ακόμη κι όταν δεν τους βγαίνει το ματς, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Ο Νικ Καλάθης παίζει στα κόκκινα, είναι το Α και το Ω του Παναθηναϊκού, ο παίκτης που δεν μπορεί να απουσιάσει διότι δεν υπάρχει παίκτης ικανός να μπει στα παπούτσια του. Από τη δική του εικόνα εξαρτάται η λειτουργία όλης της ομάδας, τόσο στο κομμάτι της δημιουργίας, όσο και σε εκείνο της άμυνας, ακόμη και σε αυτό του σκοραρίσματος. Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο είναι ο δεύτερος που σταθερά βοηθά σχεδόν σε κάθε τομέα του παιχνιδιού, έχει βελτιωθεί στο εμπρός μέρος του γηπέδου, βγάζει ενέργεια που ουδείς μπορεί να ματσάρει, είναι πάντα εκεί για να καλύψει κάθε τρύπα, κάθε ανάγκη και κάθε ρόλο.

Από εκεί και πέρα, ο Τζέιμς Γκιστ δεν είναι σε καμία περίπτωση το "σκιάχτρο" που θαυμάσαμε τα προηγούμενα χρόνια. Έχει χάσει την εκρηκτικότητά του, τα πλάγια βήματά του δεν είναι το ίδιο δυναμικά, οι κορυφαίοι ψηλοί της Ευρώπης δεν τον φοβούνται, όμως ο Αμερικανός κάνει ό,τι μπορεί. Ήταν καθοριστικός απέναντι στον Ολυμπιακό, την περασμένη Παρασκευή, αυτό αναμένεται να συμβεί και σήμερα. Παρόμοια περίπτωση και εκείνη του Ιωάννη Παπαπέτρου που έχει στηριχθεί και ακόμη και στις μέτριες βραδιές του βοηθά με πολλή ενέργεια.

Στην άλλη πλευρά, ο Ντέιβιντ Μπλατ βλέπει τον Γιώργο Πρίντεζη να παίζει λες και διανύει τα πιο παραγωγικά του χρόνια, να έχει 13.1 πόντους με 61% στα δίποντα και σχεδόν 5 ριμπάουντ. Είναι ο σημαντικότερος πόλος στην επίθεση του Ολυμπιακού κι ο παίκτης που φοβάται -αυτή την περίοδο- περισσότερο από κάθε άλλον ο Παναθηναϊκός. Δεύτερος είναι ο Νίκολα Μιλουτίνοβ που βαδίζει σε σεζόν καριέρας και έχει βρει τρόπους ακόμη κι όταν δεν τροφοδοτείται κοντά στο καλάθι να προσφέρει στην ομάδα του. Παίζει πολύ, είναι αποτελεσματικός, καθαρίζει τα ριμπάουντ, αλλοιώνει προσπάθειες, έχει βελτιωθεί στο κομμάτι των φάουλ, κάνει συνεχώς βήματα προς τα εμπρός.

Σε δεύτερη φάση έρχεται ο Κώστας Παπανικολάου που δεν εντυπωσιάζει, αλλά παραμένει σταθερός και συνεπής, έστω κι αν έχει μπερδευθεί κι αυτός με τον συνωστισμό στη θέση του σμολ φόργουορντ. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος που δεν είναι φαντασμαγορικός, είναι όμως συνεπής, οικονομικός, μετρημένος. Δεν ήταν καλός στο πρώτο του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, συνολικά όμως είναι έχει ισορροπία στο σκοράρισμα (9 πόντοι, 50% στο δίποντο, 33.3% στο τρίποντο, 80% στις βολές) και τη δημιουργία (4.3 ασίστ, 1.1 λάθος) δείχνοντας ποιότητα και καθαρό μυαλό στην πρώτη του σεζόν σε αυτό το επίπεδο.

ΤΑ ΤΡΕΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΛΟΥΝΑ ΠΑΡΚ

Σε αυτή την κατηγορία βρίσκονται οι παίκτες του... ύψους και του βάθους, αυτοί που μπορούν να πετύχουν 17 στο ένα ματς και να παίξουν πέντε λεπτά στο επόμενο, εκείνοι που αναζητούν σταθερότητα και συνέπεια.

Ο Λούκας Λεκαβίτσιους είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σκόραρε 16 πόντους απέναντι στη Γκραν Κανάρια και πήρε ένα σουτ με τη Ζάλγκιρις Κάουνας. Έβαλε 17 στον Ολυμπιακό και έμεινε στο μηδέν στην έδρα της Αναντολού Εφές. Ο Κιθ Λάνγκφορντ, από την άλλη, είχε 13, 18, 16, 13 στα τέσσερα πρώτα παιχνίδια και στα τελευταία τρία μετρά μόλις 3 πόντους με 1/12 σουτ (0/10 δίποντα) σε 35 λεπτά. Εχει χάσει τον καλό ρυθμό του, δεν έχει αυτοπεποίθηση, στα 35 του δεν είναι εύκολο να μπει σε έναν συμπληρωματικό ρόλο καθώς σε όλη του την καριέρα ήταν ηγέτης και το βαρύ πυροβολικό της εκάστοτε ομάδας του.

Σε δεύτερη φάση έρχονται ο Ματ Λοτζέσκι που έχει δύο προβλήματα: δυσκολεύεται να μείνει υγιής και στηρίζεται σε ξεσπάσματα. Από τη στιγμή που αποχώρησαν οι Τζέιμς - Ρίβερς - Σίνγκλετον, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν σουτέρ που θα απειλεί από την περιφέρεια. Ο Λοτζέσκι μπορεί να το κάνει, είναι ποιοτικός και έμπειρος αθλητής, αλλά πηγαίνει συχνά από το ζενίθ στο ναδίρ κι αντίστροφα. Ο Ντεσόν Τόμας, από την άλλη, προσπαθεί να καταλάβει πως θα κουμπώσει στο σύνολο, είναι αξιόπιστος επιθετικά, έχει όμως κι αυτός σκαμπανεβάσματα, ειδικά στην άμυνα.

Στην απέναντι πλευρά, ο Αξέλ Τουπάν είναι εκείνος που έχει δει το νόμισμα κι από τις δύο όψεις, περισσότερες από μία φορά μάλιστα. Άποντος στη Μόσχα, καθοριστικός στη Βιτόρια, κακός με την Αρμάνι Μιλάνο, φοβερός με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, θετικός με τον Παναθηναϊκό και τη Φενέρ, αλλά με λιγότερα από 15 λεπτά ανά παιχνίδι. Ο Μπλατ τον χρησιμοποιεί ως απειλή για το corner three, την ώρα που τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα με τον Γιάνις Τίμα. 24 λεπτά στη Χίμκι, 12 στη Βιτόρια, 21 με την Αρμάνι Μιλάνο, οκτώ με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ, επτά με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, 30 (!) με τον Παναθηναϊκό στον οποίο έβαλε 17 (5), επτά με τη Φενέρμπαχτσε. Παίκτης ρυθμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και ο Ζακ ΛεΝτέι που έχει κάνει μερικά εκπληκτικά ματς (φιλικά κι επίσημα), έχει δείξει δείγματα σπουδαίου finisher με πλούσιο ρεπερτόριο, αλλά δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί, να παίξει άμυνα με συνέπεια και να βγάλει πείσμα. Τα τέσσερα λεπτά απέναντι στη Φενέρμπαχτσε, δείχνουν πολλά, όπως και το γεγονός ότι ο Μπλατ προτίμησε τον Γιώργο Μπόγρη από εκείνον. Σε αυτό το group βρίσκεται κι ο Βασίλης Σπανούλης, που μπήκε καλά στη χρονιά με δυναμικές εμφανίσεις σε Μόσχα - Βιτόρια, πριν γράψει 1/9 σουτ απέναντι στην Αρμάνι, συνεχίσει με 16+16 στα ματς με Μακάμπι και ΤΣΣΚΑ και πέσει χαμηλά στους αγώνες με Παναθηναϊκό και Φενέρμπαχτσε. Ιδιαίτερη περίπτωσή, μέχρι να καταλάβουμε πως θέλει να τον διαχειριστεί/χρησιμοποιήσει ο προπονητής του.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΤΣ

Οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας, οι αδύναμοι κρίκοι, οι παίκτες που πρέπει να πατήσουν το γκάζι και να κάνουν το step-up για να βοηθήσουν τις ομάδες τους να ανέβουν επίπεδο. Όλοι τους θα πάρουν ευκαιρίες, όλοι τους θέλουν να "ξεμπουκώσουν".

Ο Στέφαν Λάσμε γύρισε στην Ελλάδα για να μοιραστεί τη θέση του σέντερ με τον Τζέιμς Γκιστ, όμως δεν μπορεί να ακολουθήσει τους κορυφαίους ψηλούς της Ευρώπης. Σκοράρει λίγο (5.3 πόντοι), δεν βοηθά στο ριμπάουντ (2.7), έχει κόψει μόλις τρία σουτ στα τελευταία πέντε ματς, δείχνει βαρύς και ουδείς μπορεί να πει με ασφάλεια αν κάνει συντήρηση δυνάμεων ή αν απλώς δεν μπορεί πλέον να κυριαρχήσει. Την ίδια ώρα, ο Γιώργος Παπαγιάννης έχει μείνει πολύ πίσω μετά τη διετία στο ΝΒΑ, ο Ίαν Βουγιούκας παίζει σποραδικά και ελάχιστα λεπτά, ενώ ο Ντίνος Μήτογλου που ξεκίνησε θετικά, έχει απωλέσει τον σημαντικό ρόλο που του είχε δοθεί. Στα τελευταία τέσσερα ματς έχει 5 πόντους με 2/5 σουτ και 7 ριμπάουντ σε 41 λεπτά.

Αρκετά διαφορετική είναι η περίπτωση του Νίκου Παππά, που πήρε νέο συμβόλαιο για να γίνει ο βασικός σούτινγκ γκαρντ αλλά δεν χρησιμοποιείται προς το παρόν τουλάχιστον έτσι. 18, 20, 19, 18, 15 λεπτά πήρε στα πέντε πρώτα ματς, πριν πέσει στα οκτώ απέναντι στον Ολυμπιακό και τα επτά απέναντι στην Αναντολού Εφές. Δεν είναι σουτέρ, δεν τελειώνει τις φάσεις κοντά στο καλάθι, προσπαθεί να λειτουργήσει ως δημιουργός/οργανωτής, αλλά πρέπει να πάρει χρόνο και όχι να παίζει τρίλεπτα-τετράλεπτα σε κάθε μέρος διότι είναι κι αυτός (ειδικά ΑΥΤΟΣ) παίκτης ρυθμού και ψυχολογίας. Το σίγουρο είναι πως ουδείς έχει καταλάβει τον ακριβή του ρόλο στον φετινό Παναθηναϊκό.

Νοτιότερα, αυτός που δείχνει σε δυσκολότερη κατάσταση όλων είναι ο Βαγγέλης Μάντζαρης που έχει πετύχει 14 πόντους σε επτά αγώνες, τους 12 απέναντι στην Αρμάνι, τους δύο απέναντι στη Φενέρμπαχτσε και μηδέν στα άλλα πέντε ματς. Δεν έχει ρόλο, δεν έχει ψυχολογία, ακόμη και με τον Στρέλνιεκς εκτός δράσης δεν πήρε ευκαιρίες για να λειτουργήσει ως τρίτος γκαρντ, είναι τέταρτος στο ροτέισον των κοντών, οι αριθμοί του είναι απογοητευτικοί και ο Μπλατ δεν δείχνει να τον υπολογίζει παρά το γεγονός ότι τον έχει τεράστια ανάγκη.

Ο Γιάνις Στρέλνιεκς, από την άλλη, μοιάζει με τον... Ματ Λοτζέσκι. Προσπαθεί να μείνει υγιής, προσπαθεί να "χτίσει" την ψυχολογία του, έχει μικρά ξεσπάσματα και δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο αν χρησιμοποιείται ως πόιντ ή ως σούτινγκ γκαρντ. Ο Ντέιβιντ Μπλατ θα δουλέψει πολύ για να φτιάξει plays για τον Λετονό, ξέρει ότι από εκείνον μπορεί να πάρει το μακρινό σουτ που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός και ουδείς άλλος μπορεί να προσφέρει σε... ποσότητα και σε μεγάλη συχνότητα και ίσως χρειάζεται απλά ένα καλό ματς για να ξεκινήσει. Ο Σάσα Βεζένκοβ, τέλος, μπήκε με φόρα στη σεζόν, είχε 13 πόντους στη Χίμκι, 12 απέναντι στην Αρμάνι Μιλάνο, έκτοτε όμως έχει μείνει αρκετά πίσω στο ροτέισον με αποκορύφωμα τον αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε στον οποίο είδε ένα DNP δίπλα στο όνομά του. Επειδή ο Πρίντεζης δεν θα παίζει +35 λεπτά, ο Σάσα πρέπει να μείνει "ζεστός" ώστε να είναι έτοιμος όταν έρθει η σειρά του.

Καλό ντέρμπι να έχουμε, με όσο το δυνατόν λιγότερες "αναταράξεις" εκτός γηπέδου...