Πρέπει, αλλά μπορεί να αρπάξει την ευκαιρία;

Το πολυαναμενόμενο ματς με τις ΗΠΑ πέρασε στην ιστορία. Στο ματς που παρακολούθησε όλος ο μπασκετικός πλανήτης για να δει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο απέναντι στους 12 NBAers του Γκρεγκ Πόποβιτς, δεν εξελίχθηκε όπως ελπίζαμε ότι θα εξελιχθεί, δεν πήγε όπως το περιμέναμε, άφησε μια μάλλον περίεργη γεύση σε όποιον το παρακολούθησε και είχε ελπίδες πως η Ελλάδα θα ξαναρίξει στο καναβάτσο τους Αμερικανούς όπως έκανε το 2006 στη Σαϊτάμα.

Και τώρα; Τώρα η Εθνική έχει μπροστά της ένα do-or-die ματς, μετά το "δώρο" που της έκανε η Τσεχία με τη άνετη επικράτησή της επί της απογοητευτικής, κουρασμένης και... μπλαζέ Βραζιλίας. Μόνο που η παρέα του Τόμας Σατοράνσκι είναι ΠΟΛΥ καλύτερη από οτιδήποτε έχει στο μυαλό του όποιος δεν την έχει παρακολουθήσει.

ΣΕΝΤΖΕΝ: Χάρης Σταύρου

Τον Σατοράνσκι που θυμάστε από τη θητεία του στη Μπαρτσελόνα, ξεχάστε τον. Ωρίμασε στο ΝΒΑ, πήρε φέτος ένα καλό συμβόλαιο στους Σικάγο Μπουλς και μετά από μερικές καλές σεζόν στους Ουάσινγκτον Γουίζαρντς στους οποίους λειτουργούσε είτε ως αναπληρωματικός του Τζον Γουόλ, είτε ως δεύτερος γκαρντ, είτε ως βασικός εν τη απουσία του παίκτη που βρισκόταν μπροστά του στο ροτέισον, κάνει πράγματα και θαύματα σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Σκοράρει, δημιουργεί, μαζεύει ριμπάουντ, παίζει άμυνες, όλες οι μπάλες περνούν από τα δικά του χέρια χωρίς να υπάρχει άλλος γκαρντ που μπορεί να κάνει τη διαφορά στον άσο. Δύο μέρες μένουν γι' αυτό το ματς, η Εθνική θα προετοιμαστεί, όμως πέρα από την πίεση για τη νίκη, έχει και την ακόμη εντονότερη πίεση για το +12.

Αυτή η διαφορά μοιάζει τεράστια και όντως είναι. Σκεφτείτε το. Οι Τσέχοι δεν παίζουν για ένα, αλλά για... 12 διαφορετικά αποτελέσματα. Είτε για να κερδίσουν, είτε για να χάσουν με έναν, δύο, τρεις... εννέα, δέκα, έντεκα πόντους. Τους αρκεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα για να κάνουν ακόμα μία υπέρβαση, για να χωρέσουν στις οκτώ κορυφαίες ομάδες του κόσμου και να παλέψουν στα προημιτελικά για την είσοδό τους στους αγώνες των μεταλλίων. Ο Οντρέι Μπάλβιν παραπονέθηκε για τους συμπατριώτες του που δεν έχουν πιστέψει στις δυνατότητες της Τσεχίας, κάνει κι αυτός φανταστικό τουρνουά εν τη απουσία του Γιαν Βέσελι, ενώ γύρω του υπάρχει ένα γκρουπ πολύ έμπειρων παικτών που έχει συνυπάρξει στη Νίμπουρκ και παίζει με... κλειστά μάτια. Απολααύσαμε την εμφάνισή τους στο Shenzhen Bay Sports Center, γουρλώσαμε αρκετές φορές τα μάτια μας και καταλάβαμε ακόμη περισσότερες ότι το μπάσκετ που παίζει αυτή η ομάδα δεν είναι... τυχαίο.

Όποιος πει " αν δεν κερδίσουμε με 12 πόντους την... Τσεχία", απλά δεν έχει ιδέα για την ποιότητα αυτής της ομάδας. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος μας έλεγε αρκετές μέρες πριν, στην Ναντζίνγκ, πόσο εντυπωσιασμένος είναι από το παιχνίδι των Τσέχων, τους είχε αποθεώσει για το μπάσκετ που έπαιξαν απέναντι στους Αμερικανούς κι ας έχασαν εύκολα, εξήγησε ότι δεν του προκάλεσε έκπληξη η νίκη τους επί των Τούρκων. Ξέρει τι θα αντιμετωπίσει, ξέρει τους συγκεκριμένους παίκτες, το θέμα είναι να αντιληφθούν και οι δικοί του αθλητές πως ο Χρούμπαν, ο Άουντα, ο Μποχάτσικ είναι έξυπνοι, έμπειροι, φιλόδοξοι και παίζουν το ματς της καριέρας και της ζωής τους (μέχρι το επόμενο, ελπίζουν).

Δεν υπάρχει χρόνος για στενοχώριες, προβληματισμούς, αφορισμούς και ίντριγκες. Η Ελλάδα είναι ακόμη όρθια και με ένα καλό ματς θα μπει στην οκτάδα. Θα χρειαστεί υπερπροσπάθεια, εκτός αν οι Τσέχοι βρεθούν σε άσχημη μέρα και δεν τους βγει τίποτα απέναντι στις γαλανόλευκες εμφανίσεις. Όλα μπορούν να συμβούν, όμως η ουσία είναι αυτή. Πως με ένα μεγάλο ματς, η Εθνική θα ταξιδέψει στην Σαγκάη για την οκτάδα.

Ένας στόχος μπορεί να είναι να κερδίσει η Εθνική κάθε περίοδο με τρεις ή τέσσερις πόντους. Ένας άλλος να προηγηθεί στο ημίχρονο με 6-10. Αυτή τη στιγμή, βέβαια, ουδείς μπορεί να αισθανθεί ότι η Ελλάδα είναι το φαβορί ακόμη και για τη νίκη, οπότε ο δρόμος θα είναι μακρύς και ανηφορικός. Το θετικό είναι πως όλοι οι διεθνείς είναι υγιής, με τον Θανάση Αντετοκούνμπο να αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα στα πλευρά που δεν μπορεί να τον κρατήσει εκτός αγώνα.

Οι συνθήκες στη Σεντζέν είναι πραγματικά πολύ δύσκολες, με τη θερμοκρασία γύρω στους 35 και την αίσθηση μεγαλύτερη κατά 7-8 βαθμούς, με την υγρασία να αγγίζει το 101% και την ορατότητα περιορισμένη, με την ατμοσφαιρική ρύπανση και φορτηγά να ψεκάζουν με νερό τον... αέρα, η κατάσταση είναι ανυπόφορη ακόμη και για εμάς τους Έλληνες που ζούμε για αρκετούς μήνες με θερμοκρασίες άνω των 35 βαθμών Κελσίου. Οι παίκτες είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν από το ξενοδοχείο στο γήπεδο και το αντίστροφο και τίποτα περισσότερο, βρίσκονται συνεχώς μαζί και πλέον μένει να δούμε πόσο αποφασιστικοί θα είναι για να ταξιδέψουν στη Σαγκάη ώστε να διεκδικήσουν το εισιτήριο για το Πεκίνο.

Αν δεν κερδίσουν την Τσεχία με +12, τότε θα μπουν στο αεροπλάνο της επιστροφής νωρίτερα απ' όσο υπολόγιζαν και με τα όνειρά τους για κάτι μεγάλο να έχουν γκρεμιστεί. Χρόνος υπάρχει και όλοι περιμένουν ένα ξέσπασμα.

Υ.Γ.: Το ματς χάθηκε στα μέσα της δεύτερης περιόδου, όταν οι Αμερικανοί έχτισαν προβάδισμα 9 πόντων. Μέχρι τότε η Ελλάδα τους έβαζε δύσκολα, ο Γιάννης τρυπούσε κάθε τοίχο που έβρισκε απέναντί του, όμως εκείνο το μικρό διάστημα (κι όσα έγιναν σε αυτό) έκρινε τον αγώνα.

Υ.Γ.1: Γνωρίζοντας το αποτέλεσμα του Τσεχία - Βραζιλία, οι διεθνείς ήξεραν ότι ο αγώνας με τους Αμερικανούς δεν ήταν τελικός. Ίσως έκαναν, κατά κάποιον τρόπο, συντήρηση δυνάμεων, ίσως να μην ήταν πνευματικά έτοιμοι και 100% συγκεντρωμένοι. Η φάση στο φινάλε του πρώτου μέρους, που μετά από το timeout της Εθνικής -με τους Αμερικανούς να έχουν φάουλ να δώσουν- ο Σλούκας δεν παίρνει το τρίποντο και τελικά επιλέγει τη διείσδυση για να κερδίσει το τέταρτο φάουλ της Team USA στα 0.4", είναι χαρακτηριστική.

Υ.Γ.2: Οι Αμερικανοί, που αρχίζουν να σφίγγουν το ζωνάρι και καταλαβαίνουν ότι το τρόπαιο θα το πάρουν μέσω της άμυνας, είχαν διαστήματα χωρίς σέντερ και χωρίς πάουερ φόργουορντ! Σε αυτό το σχήμα, ο Σκουρτόπουλος απάντησε με τον Παπαγιάννη. Δεν δικαιώθηκε.

Photo Credits: FIBA