Οι πρώτες στιγμές ενός ταξιδιώτη που προσγειώνεται στην Κίνα, είναι ιδιαίτερες. Ακόμη κι αν πηγαίνει στην Ναντζίνγκ, που μπορεί να είναι άγνωστη στους περισσότερους, είναι όμως μια μεγαλούπολη εννέα εκατομμυρίων κατοίκων στην οποία πρέπει να φτάσεις προετοιμασμένος. Για όλα.Λίγο το μακρύ ταξίδι, λίγο το γεγονός ότι στον ενδιάμεσο σταθμό, στο Πεκίνο, οι άνθρωποι του αεροδρομίου κράτησαν δύο powerbanks " επειδή δεν συμβάδιζαν με τα regulations της πόλης", λίγο η ατμοσφαιρική ρύπανση που σε συνδυασμό με την ζέστη και την υγρασία (αγγίζει το 100%) δυσκολεύει τις μετακινήσεις σου, πολύ περισσότερο το γεγονός ότι ουδείς μιλάει αγγλικά, έστω σε επίπεδο επικοινωνίας, σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έχεις ταξιδέψει σε κάποιον άλλο κόσμο.

ΝΑΝΤΖΙΝΓΚ, ΚΙΝΑ: Χάρης Σταύρου

Η προσαρμογή σε αυτές τις συνθήκες, πιστέψτε με, δεν είναι εύκολη και το γνωρίζει όποιος έχει ταξιδέψει στη συγκεκριμένη χώρα. Ο Γιάννης Μπουρούσης έλεγε συνεχώς στη διάρκεια της προετοιμασίας πως τα πράγματα στην Κίνα είναι χειρότερα απ' ότι νομίζει κάποιος και όταν το ακούς από έναν επαγγελματία μπασκετμπολίστα που, κακά τα ψέματα, έχει κάποια προνόμια και περισσότερη ευελιξία μετά από δύο χρόνια στην χώρα, καταλαβαίνεις ότι πρέπει να αντιμετωπίσεις με υπομονή και ψυχραιμία όσα θα συναντήσεις. Αν πανικοβληθείς, αν γκρινιάξεις, απλά θα βρεθείς σε ακόμη χειρότερη κατάσταση.

Δεύτερη μέρα στην Ναντζίνγκ και πρώτη επίσκεψη στο Nanjing Gymnasium of Youth Olympic Games Sports Park. Κλειστό γήπεδο 20000 θέσεων (το μεγαλύτερο της χώρας), δίπλα σε ανοιχτό γήπεδο 18000 θέσεων, μπορεί εύκολα να το μπερδέψει κάποιος και να επισκεφθεί το Naning Olympic Sports Center Gymnasium που βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού Γιανγκτζέ (τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο). Μου συνέβη την Πέμπτη, προσπάθησα στη συνέχεια να πάω με τα πόδια από τη λάθος στη σωστή τοποθεσία, όμως μετά από περίπου 40 λεπτά κατάλαβα ότι οι αποστάσεις στην Κίνα είναι εξωπραγματικές.

Το πρωί της Παρασκευής ήρθε η ώρα για την παραλαβή της διαπίστευσης. Το σύστημα, όμως, δεν λειτουργούσε, ενώ η αστυνομία της Κίνας περνάει από ενδελεχή έλεγχο τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους και η διαδικασία είναι χρονοβόρα. Κάποιες διαπιστεύσεις έχουν ήδη τυπωθεί, οι περισσότερες όμως βρίσκονται ακόμη πολύ μακριά από τα χέρια των εκπροσώπων των media. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ναντζίνγκ, αλλά και σε άλλες πόλεις της διοργάνωσης, μιας διοργάνωσης που ξεκινά με σημαντικά προβλήματα όπως θα έχετε ήδη διαβάσει στο Sport24.gr. Γκρίνια από τις ομάδες, αρκετές ακυρώνουν τις προπονήσεις τους, τα media center που έπρεπε να ανοίξουν τρεις μέρες πριν από το πρώτο ματς, άνοιξαν με καθυστέρηση 24 ωρών και με αδυναμία παράδοσης των διαπιστεύσεων.

Η δυσκολία στην επικοινωνία με τους ντόπιους είναι μάλλον το σημαντικότερο εμπόδιο και αυτό που δεν σου επιτρέπει να λειτουργήσεις στους ρυθμούς που έχεις συνηθίσει. Ελπίζουμε πως δεν θα συμβαίνει το ίδιο και με την Εθνική, που έμεινε πλέον με τους 12 παίκτες που θα την εκπροσωπήσουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο ξεκινά την Κυριακή (1/9, 15:00) με την αναμέτρηση απέναντι στο Μαυροβούνιο. Ο Αντώνης Κόνιαρης μάλλον "θυσιάστηκε" για χάρη του Βαγγέλη Μάντζαρη που είχαμε γράψει πως "κόπηκε" άδικα πριν από το Ακρόπολις (άδικο το timing, καθώς ένας τραυματισμός μπορούσε να φέρει τα πάνω-κάτω, όπως τελικά έγινε) και έμεινε στο τελικό ρόστερ.

Η αλήθεια είναι πως πρόβλημα προσαρμογής δεν θα έχει -αν έχει- μόνο η Ελλάδα, αλλά όλες οι εθνικές ομάδες του δυτικού κόσμου, οπότε αυτό μάλλον δεν μπορεί να λειτουργήσει ως δικαιολογία για κανέναν εκ των συμμετεχόντων στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Είδαμε λίγη από την προπόνηση της Βραζιλίας, δεν θα δούμε της Νέας Ζηλανδίας που την ακύρωσε, θα παρακολουθήσουμε εκείνη του Μαυροβουνίου και της Ελλάδας και από αύριο θα μπούμε σε ακόμη πιο αγωνιστικούς ρυθμούς καθώς θα υπάρξουν οι καθιερωμένες media-days με δηλώσεις των πρωταγωνιστών που ένα 24ωρο μετά θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους στη διοργάνωση.

Το Sport24.gr θα βρίσκεται στην Κίνα μέχρι το τέλος του τουρνουά και ελπίζουμε εκεί, στο Πεκίνο και την επιβλητική Cadillac Arena να βρίσκεται και η Ελλάδα είτε για τον τελικό, είτε για τον μικρό τελικό. Για να πάρει το μετάλλιο που της λείπει εδώ και μια δεκαετία, για να γυρίσει στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ, για να έχει συνέχεια και συνέπεια στις μεγάλες διοργανώσεις. Μπορεί να είναι ορατό το ενδεχόμενο να βγει το μπάσκετ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2028, το καλοκαίρι του 2020 όμως αυτή η φουρνιά πρέπει να βρίσκεται στο τουρνουά του Τόκιο και αυτός είναι ένας από τους στόχους που θέλει να πετύχει στην Κίνα.