Στο Μιλάνο έχασε την τετράδα, όχι τον στόχο του

Ο χρηματοδότης του ονειρεύεται πρόκριση στο Final Four και βάζει ψηλά τον πήχη. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει φτάσει εκεί την τελευταία οκταετία, ο κόσμος θέλει να ζήσει ξανά τη μαγεία αυτών των αγώνων, όμως η ομάδα του Ρικ Πιτίνο δεν έχει ούτε την ποιότητα, ούτε το βάθος, ούτε τον χαρακτήρα για να θεωρηθεί αυτή τη στιγμή ως σύνολο που μπορεί να μπει σφήνα στο group των πέντε που παλεύουν για την πρώτη τετράδα της κανονικής περιόδου της EuroLeague 2019/20.

Ο θρίαμβος στο Καλίνινγκραντ επί της πρωταθλήτριας Ευρώπης ΤΣΣΚΑ Μόσχας ενθουσίασε, επί της ουσίας όμως περισσότερο έκρυψε τα δεδομένα προβλήματα των πράσινων κάτω από το χαλάκι, παρά ήταν μήνυμα προς την ελίτ της Ευρώπης. Κι αυτό αποδείχθηκε με τον πιο γλαφυρό τρόπο το βράδυ της Πέμπτης (9/1) στο Mediolanum Forum .

Απέναντι στην Αρμάνι που μετρούσε επτά ήττες στα τελευταία δέκα παιχνίδια της στη EuroLeague και πήγαινε από γκέλα σε γκέλα στο ιταλικό πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός ήταν κακός. Όπως το διαβάζετε. Μη σας ξεγελά το τελικό 96-87, αν δεν το έπαιρνε προσωπικά ο Τζίμερ Φρεντέτ και δεν σκόραρε κατά ριπάς στην τέταρτη περίοδο, η διαφορά θα ήταν διψήφια και η ήττα θα ήταν βαριά. Η εικόνα ήταν συνολικά προβληματική, όμως με το διπλό στο Καλίνινγκραντ ο Πιτίνο ήξερε ότι ο στόχος της του τουλάχιστον ενός θετικού αποτελέσματος επιτεύχθηκε. Απλώς ο Αμερικανός περίμενε και την υπέρβαση, το 2/2 που θα κρατούσε την ομάδα του κοντά στο group των πρωτοπόρων.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ρόστερ τετράδας, αν όμως σήμερα καθόταν στο 11-7 και όχι στο 10-8, θα μπορούσε στις αρχές του Φλεβάρη να είναι για τα καλά σε τροχιά πλεονεκτήματος έδρας στα playoffs καθώς το πρόγραμμα είναι τις επόμενες έξι αγωνιστικές αρκετά "φιλικό". Πλέον συγκατοικεί με την Αρμάνι Μιλάνο, από την οποία έχει χάσει δις φέτος και αν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας επικρατήσει της Μπάγερν Μονάχου θα βρίσκεται δύο νίκες πίσω από εκείνη και απο τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Ίσως μετά το πέρας των επόμενων έξι αγωνιστικών να τις έχει πιάσει. Ίσως όμως αυτό να μην είναι αρκετό καθώς η τελευταία δεκάδα αγώνων στην κανονική περίοδο είναι τρομερά δύσκολη.

ΠΟΛΛΑ ΦΟΡΓΟΥΟΡΝΤ, ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΓΚΑΡΝΤ ΚΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ

Ο Παναθηναϊκός νίκησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με ωραίο μπάσκετ, σε ένα καταπληκτικό ματς, έδειξε χαρακτήρα και αποφασιστικότητα, είτε τον Ντίνο Μήτογλου και τον Νικ Καλάθη σε... άγρια κατάσταση. Στο Μιλάνο δεν ήταν καλά προετοιμασμένος. Ο Πιτίνο φοβήθηκε το ψηλό σχήμα της Αρμάνι στο ξεκίνημα (Μίτσοβ στο δύο, Μπρουκς στο τρία, Σκόλα στο τέσσερα, όλοι μία θέση κάτω από την φυσική τους δηλαδή) και πήγε γρήγορα σε πεντάδα με ένα γκαρντ και τέσσερις φόργουορντ.

Οι πράσινοι δεν βρήκαν ποτέ ρυθμό, προσπάθησαν να μείνουν κοντά στο σκορ με ατομικά ξεσπάσματα, είδαν τον Καλάθη να επιμένει σε κακές εκτελέσεις, είδαν και τον Φρεντέτ να μαζεύει στο τέλος τη διαφορά αφού προηγουμένως είχε για ακόμα μία φορά αρκετές άσχημες φάσεις στην άμυνα, ακόμη και απέναντι στον Κίφερ Σάικς που είναι θεωρητικά στα... κυβικά του. Ο Αμερικανός έκανε μεγάλη ζημιά στον Παναθηναϊκό, την ίδια ώρα που ο Πιτίνο έβλεπε τον Ταϊρίς Ράις να μοιάζει με παίκτη της σειράς και δεν έβρισκε στον πάγκο του άλλο κοντό από τη στιγμή που ξεκάθαρα πλέον δεν υπολογίζει, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση της σεζόν, τον Νίκο Παππά.

Δεν μπορώ να καταλάβω πόσα προβλήματα θα λύσει ο Άντι Ράουτινς με τον ερχομό του, σε τι κατάσταση θα είναι μιας και βρίσκεται εκτός δράσης από πέρυσι τον Μάιο, αν στα 33 προς τα 34 του το κορμί του μπορεί να ανταπεξέλθει για πρώτη φορά στη EuroLeague, αν μπορεί να αποκτήσει ρυθμό στο σουτ και να κρατηθεί ζεστός παίζοντας μικρά διαστήματα. Δεν μπορεί να καταλάβω πως ο Παναθηναϊκός θα αντιμετωπίσει κοντούς όπως ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ κι ο Κίφερ Σάικς από τη στιγμή που ο Ράις και ο Φρεντέτ βλέπουν κάθε αντίπαλο να τους στοχεύει. Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να ονειρεύεται κάποιος το Final Four με αυτό το ρόστερ.

Ο στόχος των πράσινων πρέπει να είναι η οκτάδα και από εκεί και πέρα μια καλή προσπάθεια στα playoffs. Απλά σε σειρά αγώνων που συνήθως "επιβιώνει" το πιο ποιοτικό ρόστερ και πιο σπανια ο πιο τυχερός, αυτό το ρόστερ δεν θεωρώ ότι μπορεί να έχει τύχη απέναντι σε μία εκ των Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Αναντολού Εφές, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μακάμπι Τελ Αβίβ με μειονέκτημα έδρας. Αν προκύψει νέα προσθήκη ή νέες προσθήκες, τότε τα δεδομένα θα αλλάξουν, προς το παρόν όμως ο Παναθηναϊκός έχει ταβάνι και αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η είσοδος στην οκτάδα δεν θα είναι μικρό επίτευγμα. Ίσα ίσα.

Η ΕΞΑΔΑ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΡΕΣΚΑΡΙΣΜΑ

Αυτή τη στιγμή, έχοντας διανύσει τη μισή κανονική περίοδο, έχοντας αλλάξει προπονητή και με θετικό ρεκόρ (10-8), ο Παναθηναϊκός δεν έχει χρόνο για να... κλάψει για τη χθεσινή του εμφάνιση, ούτε για την ήττα από την ΑΕΚ. Ακολουθεί ένα φιλικό πρόγραμμα με τρία σερί εντός έδρας ματς (Μπάγερν Μονάχου, Ζάλγκιρις Κάουνας, Βιλερμπάν), δύο εκτός (Βαλένθια και Ερυθρός Αστέρας) και τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης στο ΟΑΚΑ, πριν η EuroLeague διακοπεί για δύο εβδομάδες ώστε να ολοκληρωθούν τα κύπελλα σε κάθε χώρα. Ο Ρικ Πιτίνο θα έχει εκεί την ευκαιρία να ξεκουράσει τους παίκτες του που έχουν αποκλειστεί από τα ημιτελικά του θεσμού, να φρεσκάρει τα πόδια τους και να μπει στην τελική ευθεία όχι για να διεκδικήσει την τετράδα, αλλά για να προετοιμάσει τον Παναθηναϊκό σε ματς υψηλού βαθμού δυσκολίας με φόντο τα playoffs.

Δεν χάθηκε και δεν κρίθηκε κάτι στο Μιλάνο, απλώς οι αδυναμίες που βλέπαμε στο ξεκίνημα της σεζόν συνεχίζουν να ταλαιπωρούν την ομάδα. Από τον Γιώργο Παπαγιάννη που έκανε έρμπολ σε χουκ από τα δύο μέτρα στην πρώτη φάση του αγώνα, προχωράει ένα βήμα προς τα εμπρός και συνεχίζει με δύο προς τα πίσω, μέχρι τον Ταϊρίς Ράις που μετά από τους 41 πόντους στον Ολυμπιακό έχει κάνει έξι σερί κακές εμφανίσεις. Από τον Γουέσλι Τζόνσον που δεν έχει τη σπίθα στο βλέμμα του, μέχρι τον Νικ Καλάθη που προσπαθεί να κάνει τα πάντα, υπερβάλλει συχνά, απογοητεύεται γιατί δεν έχει δίπλα του κάποιον να ταιριάζει στο παιχνίδι του και παίρνει όλη την ομάδα μαζί του. Από τον Παππά και τον Βουγιούκα που δεν υπολογίζονται, μέχρι τον Μπέντιλ και τον Γουάιλι που θα ήθελαν έναν σημαντικότερο ρόλο. Κι από τον Φρεντέτ που μπορεί να βάλει 28, όπως έκανε χθες βράδυ, αλλά να φάει άλλους τόσους από οποιοδήποτε γκαρντ με ταλέντο στο σκοράρισμα.

Από την εκτόξευση στο Καλίνινγκραντ, μέχρι την απότομη προσγείωση στο ματς με την ΑΕΚ και στον χθεσινό αγώνα στο Μιλάνο, η απόσταση ήταν απλά μερικές μέρες. Έτσι είναι όμως το μπάσκετ, παίζει και ο αντίπαλος, σε διαβάζει, βλέπει τις αδυναμίες σου και τις στοχεύει. Αν ο Παναθηναϊκός θέλει να φτάσει φέτος στην Κολωνία και να επιστρέψει στην μαγεία των Final Four, πρέπει να πάψει να περιμένει συγκεκριμένους παίκτες, πρέπει να ενισχυθεί και να πατήσει το γκάζι με αποφασιστικότητα. Έχει ήδη κάνει σημαντική επένδυση, τώρα χρειάζεται την υπέρβαση.