Στο θολωμένο μου μυαλό...

Μετά από 22 αγώνες, υπάρχει πλέον ικανό δείγμα για να βγάλει κάποιος συμπεράσματα για τον φετινό Ολυμπιακό. Το χθεσινό ματς με την Αρμάνι στο Μιλάνο επιβεβαίωσε αυτά που είχαν φανεί και γιγάντωσε τα δεδομένα ζητήματα που έχουν οι Πειραιώτες στην περιφέρεια και την φροντ λάιν τους.

Αμέσως μετά από το διπλό στο Τελ Αβίβ λέγαμε με τον Σπύρο Καβαλιεράτο πως με επτά νίκες σε δέκα αγώνες μακριά από το ΣΕΦ οι Πειραιώτες δεν θα μπορούν να αισθάνονται επιτυχημένοι αν μείνουν στο τέλος της κανονικής περιόδου εκτός οκτάδας και playoffs. Μόνοι τους ανέβασαν τον πήχη, μόνοι τους έπεισαν ότι είναι ικανοί να επιστρέψουν στην ελίτ, όμως ακολούθησαν ήττες στο Κάουνας με τρόπο επεισοδιακό και στο Μιλάνο με ένα σουτ να κρίνει τα πάντα.

Οι Πειραιώτες είχαν μια αποκαρδιωτική εικόνα στο πρώτο εικοσάλεπτο, η επίθεσή τους δεν λειτουργούσε, η άμυνά τους σπαταλούσε γρήγορα τα φάουλ, η αναλογία ασίστ/λαθών ήταν απαράδεκτη (4/10 στο 20') και η κυριαρχία στο ριμπάουντ (11-20) πήγε στα σκουπίδια. Στο δεύτερο εικοσάλεπτο εμφανίστηκε ως δια μαγείας ένας άλλος Ολυμπιακός, μια ομάδα που στηρίχθηκε στην κλάση του Σλούκα και το πάθος του Βεζένκοβ, βοηθήθηκε από τον Τζένκινς και στις δύο πλευρές του παρκέ όμως ενώ η κρίσιμη άμυνα λειτούργησε στην εντέλεια, ο Ντιλέινι έβαλε ένα τρομερά δύσκολο σουτ για το 84-79 στο 1:40 που έκρινε τον αγώνα.

Στο τέλος της βραδιάς νίκησε η πιθανότατα καλύτερη ομάδα, σίγουρα αυτή με το περισσότερο βάθος, αυτή που έβγαζε τον Ντιλέινι και έβαζε τον Ροντρίγκεθ, έβγαζε τον ΛεΝτέι και έβαζε τον Ντατόμε, έβγαζε τον Ταρζούσκι και έβαζε τον Χάινς, την ώρα που οι ερυθρόλευκοι έμεναν με την πίκρα της υπερπροσπάθειας, της μαχητικότητας, της μεγάλης εμφάνισης των δύο παικτών τους, αλλά μάλλον αντιλαμβάνονταν πως αυτό το ρόστερ ίσως δεν είναι αρκετό για να χωρέσει στην πρώτη οκτάδα της σεζόν.

Με τις Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Αρμάνι Μιλάνο, Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης και Ρεάλ Μαδρίτης να έχουν σχεδόν κλειδώσει την παρουσία τους στην πρώτη πεντάδα και με τις Αναντολού Εφές - Φενέρμπαχτσε σε σταθερά ανοδική πορεία, ο Ολυμπιακός (11-11) παλεύει για το τελευταίο εισιτήριο για τα playoffs με τις Μπάγερν Μονάχου (13-9), Ζάλγκιρις Κάουνας (12-9), Βαλένθια (12-10), Μακάμπι (10-12) και Μπασκόνια (9-12).

Το κακό είναι ότι δεν έχει την ισοβαθμία με τους Βαυαρούς, δεν έχει την ισοβαθμία με τους Λιθουανούς, έχει χάσει στο γήπεδό του από τη Βαλένθια, έχει χάσει στο Φάληρο και από τη Μπασκόνια, δύο ομάδες δηλαδή που θα αντιμετωπίσει επί ισπανικού εδάφους, ενώ υπερτερεί μόνο με τη Μακάμπι την οποία έχει κερδίσει δύο φορές. Από την Εφές έχασε στο ΣΕΦ, από τη Φενέρμπαχτσε ηττήθηκε με επτά στην Κωνσταντινούπολη, καταλαβαίνει δηλαδή κάποιος ότι οι ήττες από τη Βιλερμπάν και τη Ζάλγκιρις είναι πολύ πιθανό να κρίνουν σε λίγες εβδομάδες ολόκληρη τη σεζόν.

Ακολουθούν δύο -αυτή τη φορά πραγματικοί- τελικοί με τη Μπαρτσελόνα (28/1) και τον Παναθηναϊκό (5/2), πριν από το ταξίδι στην Τουρκία για την Αναντολού Εφές (18/2) και το εντός έδρας ματς με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας (25/2). Συνολικά απομένουν 12 ματς, επτά νίκες ίσως να μην αρκούν πια, ενίσχυση δεν φαίνεται στον ορίζοντα κι ας είναι οι τρύπες στα γκαρντ και στη θέση πέντε τεράστιες (τα γεγονότα που αναφέραμε στον πρόλογο πως έχουν φανεί εδώ και καιρό, μοιάζουν πλέον υπερμεγέθη), οπότε το σημαντικό είναι από εδώ και στο εξής να βρεθεί και ο κορμός πάνω στον οποίο θα χτιστεί ο Ολυμπιακός των επόμενων χρόνων.

Προφανώς και δεν έχει κριθεί κάτι, προφανώς κι ο Ολυμπιακός μπορεί να μαζέψει επτά νίκες απέναντι σε Παναθηναϊκό, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ερυθρό Αστέρα, Ζενίτ, Άλμπα Βερολίνου, Φενέρμπαχτσε, Χίμκι και να ψάξει ακόμα μία είτε στην Εφές, είτε στη Βαλένθια, είτε στη Μαδρίτη, σίγουρα όμως τα σκαμπανεβάσματα που έχουν φέτος οι Πειραιώτες δεν επιτρέπουν τόση αισιοδοξία και τόσο μεγάλα όνειρα, ειδικά από τη στιγμή που ο Γιώργος Μπαρτζώκας πηγαίνει πλέον σε ροτέισον οκτώ-εννέα παικτών.

Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΔΕΙΞΕ... ΠΛΗΜΜΥΡΑ

Βράδυ Τρίτης, ο αγώνας πλησιάζει προς το τέλος του. Ο Κέβιν Πάντερ πετυχαίνει το τέταρτο τρίποντό του στα 11.4", γράφει το 89-79 και ο Μπαρτζώκας τα βάζει με τους διαιτητές ενώ καλεί timeout. Αποτέλεσμα; Τεχνική ποινή και βολή για τους γηπεδούχους που ευστοχούν και σβήνουν το +11 του αγώνα του α' γύρου. Τι ακολούθησε; Όλοι περίμεναν ότι ο Ολυμπιακός θα πήγαινε σε μια μεγάλη επίθεση, είτε για να βάλει το καλάθι και να πάρει τη διαφορά, είτε για να αδειάσει το χρονόμετρο και να μην προλάβει η Αρμάνι Μιλάνο για μια τελευταία επίθεση. Δεν συνέβη ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Με τον χρόνο στα 10" ο Άαρον Χάρισον πήρε τη μπάλα, σηκώθηκε από τα 10 μέτρα και φυσικά αστόχησε, με τους συμπαίκτες του να απορούν και τον Ντατόμε να βρίσκει σίδερο στο τρίποντο που εκτέλεσε στο φινάλε. Όλα λάθος, σε μια απόφαση που έδειξε ότι μάλλον περιμέναμε περισσότερα και από αυτόν τον παίκτη σε σχέση με αυτά που μπορεί να προσφέρει. Όχι, δεν είναι κακός παίκτης ο Χάρισον, σίγουρα όμως αυτή η απόφαση δείχνει πως ακόμη υστερεί στην κατανόηση των βασικών της EuroLeague.

Για να είμαστε ρεαλιστές, αν δεν συμβεί κάτι συγκλονιστικό, Αρμάνι κι Ολυμπιακός δεν πρόκειται όχι να ισοβαθμήσουν, αλλά ούτε καν να βρεθούν κοντά στο τέλος της κανονικής περιόδου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η τελευταία επίθεση έπρεπε να σπαταληθεί με αυτόν τον τρόπο, ειδικά από τη στιγμή που ο Μπαρτζώκας κάλεσε timeout ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο (κι ας έχασε με την τεχνική το +11 του ΣΕΦ). Όσο ζεις ελπίζεις και όσο προχωράει η σεζόν πρέπει να βελτιώνεσαι, στο τέλος της ημέρας όμως κάποιοι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Και δεν ήταν μόνο ο Χάρισον που υστέρησε.

Ο ΤΟΙΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ

Περίπτωση Χασάν Μάρτιν. 10.5 πόντοι, 5.8 ριμπάουντ και 14.3 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης στα 10 πρώτα ματς της κανονικής περιόδου. 8.1 πόντοι, 4.2 ριμπάουντ και 8.8 ranking στα επόμενα έντεκα ματς. Κι αν αφαιρέσει κάποιος τον αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης (18 πόντοι, 17 ranking), βλέπει ότι η απόδοσή του έχει πέσει κατακόρυφα.

Αναμενόμενο το ντεφορμάρισμα του Αμερικανού undersized σέντερ, είναι σύνηθες φαινόμενο για τους rookies να πέφτουν σε αυτόν τον τοίχο από τα μέσα της σεζόν κι έπειτα, το άσχημο στην περίπτωση του είναι πως πίσω του δεν υπάρχει ψηλός για να τον καλύψει στις κακές βραδιές του, ειδικά το τελευταίο διάστημα που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς, έχασε τον ρυθμό και την αυτοπεποίθησή του.

Ο Οκτάβιους Έλις δεν είναι παίκτης επιπέδου οκτάδας EuroLeague, αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει και την ώρα που άλλες ομάδες που στοχεύουν το Final Four ενισχύονται (η Ζενίτ πήρε τον Ταρίκ Μπλακ, η Φενέρμπαχτσε τον Κάιλ Ο' Κουίν), ο Ολυμπιακός συνεχίζει χωρίς προσθήκη και χωρίς αφαίρεση από τη μέρα που ξεκίνησε τη σεζόν.

Ο ΒΕΖΕΝΚΟΒ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Για τον Κώστα Σλούκα που κάνει πια σεζόν καριέρας στο σκοράρισμα (12.4 πόντοι), στη δημιουργία (6.2 ασίστ) και οσονούπω και στην αξιολόγηση, δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις. Από αυτόν ξεκινούν και σε αυτόν τελειώνουν όλα στον Ολυμπιακό. Στα 31 του βρίσκεται στην πιο παραγωγική του ηλικία και φαίνεται πως έχει βρει και τον παίκτη με τον οποίο θα πάρουν τη σκυτάλη από τον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη.

Ο Σάσα Βεζένκοβ κάνει καταπληκτική χρονιά, σίγουρα οι αριθμοί του (9.1 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ) μοιάζουν... φυσιολογικοί, όμως στα τελευταία ματς ο 25χρονος Βούλγαρος δείχνει γιατί είναι ο ιδανικός κόμπο φόργουορντ και για το παρόν, αλλά και για το μέλλον του Ολυμπιακού.

Μπορεί να παίξει με την ίδια άνεση στο τρία και το τέσσερα, έχει ασύγκριτο πείσμα, ανοίγει το γήπεδο εντυπωσιακά, εκτελεί με αυτοπεποίθηση, ορμάει στο επιθετικό ριμπάουντ, είναι ένα σοβαρό παιδί που αντιμετωπίζει με επαγγελματισμό κάθε στιγμή της καθημερινότητας, πραγματικά η παραμονή του ήταν η σημαντικότερη κίνηση του περασμένου καλοκαιριού για τον Ολυμπιακό μετά από τον επαναπατρισμό του Σλούκα.

Ο Βεζένκοβ ξέρει τι εστί Ολυμπιακός, ο Μπαρτζώκας ξέρει πως να τον εκμεταλλευθεί, δεν τον παγιδεύει σε μία θέση κι ο Σάσα δεν θα γκρινιάξει αν πρέπει να παίζξι στο τρία ή το τέσσερα. Απλώς απολαμβάνει το παιχνίδι, είναι ευτυχισμένος, βελτιώνεται και αποκτά όλο και περισσότερη αυτοπεποίθηση. Παίζει εδώ και μια δεκαετία απέναντι σε άνδρες, δεν είναι ο τυπικός 25χρονος και φέτος δείχνει πανέτοιμος για να ηγηθεί ακόμη και ως δεύτερη επιλογή στην επίθεση μετά από τον Σλούκα.

Photo credits: Eurokinissi