Tanking, tanking, tanking... Ο όρος που ακούμε πιο συχνά από κάθε άλλον τα τελευταία χρόνια στο ΝΒΑ. Το πιο αμήχανο trend, μια συνήθεια που μπαίνει στο dna των οργανισμών της Λίγκας, μια στρατηγική που κάποιες φορές έχει θετικά αποτελέσματα και κάποιες άλλες απλά δημιουργεί losers που σταματούν να ενδιαφέρονται για τα συναισθήματα που προκαλεί μια νίκη. Αν υπάρχει ένα στοιχείο που ο Κομισάριος Άνταμ Σίλβερ θέλει να πατάξει, είναι αυτό, το ανελέητο πολλές φορές tanking που διαλύει το προϊόν, δημιουργεί ρήγματα στο ευ αγωνίζεσθαι, προκαλεί το κοινό αίσθημα και χαλά τις ισορροπίες στη διάρκειας μιας περιόδου.

Για τους όχι και τόσο μυημένους στα του ΝΒΑ, θα προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε τον όρο "tanking" με απλά λόγια: Η επιθυμία να κάνεις λιγότερα από αυτά που μπορείς, η έλλειψη πάθους, πείσματος και ενέργειας, η ευχαρίστηση που σου προκαλεί μια ήττα, η ευφορία που σου προκαλεί η κατρακύλα στην κατάταξη την ώρα που αυτή (η κατρακύλα) αυτομάτως αυξάνει τις πιθανότητες για ένα υψηλότερο draft pick. Με ακόμη πιο απλά λόγια, tanking σημαίνει διεκδίκηση μιας ήττας με φόντο την απόκτηση ενός νεαρού αθλητή γύρω από τον οποίο θα χτίσεις την ομάδα του μέλλοντος.

Η μόδα των τελευταίων χρόνων είναι μια ενδιαφέρουσα διαδικασία για τους General Managers και τους λοιπούς παράγοντες των κακών ομάδων της Λίγκας που συνήθως βρίσκονται σε μικρές αγορές, είναι όμως ο απόλυτος εφιάλτης για το ΝΒΑ, για τους οπαδούς του αθλήματος, για τους ποιοτικούς παίκτες. Είναι μια μόδα που πλήττει την αξιοπιστία και το γόητρο της κορυφαίας λίγκας του κόσμου, καθώς δεν είναι λίγα τα παραδείγματα των franchise που σήκωσαν το πόδι από το γκάζι πολύ νωρίς με στόχο να κάνουν όσες περισσότερες ήττες μπορούσαν. Ο Άνταμ Σίλβερ και οι συνεργάτες του προσπαθούν εδώ και αρκετά χρόνια να βρουν μια λύση, ήδη αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μια αλλαγή (οι πιθανότητες για τις τρεις πρώτες θέσεις του Draft θα είναι ίδιες αρχής γενομένης από το 2019, καθώς από το 25%, το 19.9% και το 15.6% θα οδηγηθούμε στο 14% για τους πρώτους τρεις), όμως αυτή δεν φαίνεται να είναι η λύση του προβλήματος, αλλά η αρχή για κάτι μεγαλύτερο.

Το Sport24.gr παρουσιάζει τη δική του πρόταση, τη διοργάνωση ενός τουρνουά που θα διεξάγεται κάθε χρόνο σε διαφορετικό -ουδέτερο- έδαφος με τις 14 ομάδες που θα μένουν εκτός playoffs να παίζουν σε νοκ-άουτ αγώνες. Αυτοί θα οδηγούν αρχικά σε Final-8, στη συνέχεια σε Final-4 και στο φινάλε σε τελικό με "έπαθλο" το #1 του Draft κι ένα καλό bonus σε όσους συμμετέχουν σε αυτόν.

Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο ακούγονται. Ελάτε σε μια ενδιαφέρουσα βόλτα...

ΤΕΛΟΣ Η ΛΟΤΑΡΙΑ, ΤΕΛΟΣ Ο... ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΥΧΗ

Η λοταρία είναι μια ετήσια διαδικασία που διοργανώνει το ΝΒΑ, στην οποία συμμετέχουν οι 14 ομάδες που μένουν εκτός playoffs. Μέσα, λοιπόν, από μια κλήρωση προκύπτει η ακριβής σειρά με την οποία γίνονται οι επιλογές στο επερχόμενο Draft, με τις χειρότερες ομάδες της σεζόν να έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν κοντά στην κορυφή κι εκείνες που βρέθηκαν πιο κοντά στις πρώτες οκτάδες των δύο περιφερειών να έχουν τις λιγότερες.

Για παράδειγμα, οι ομάδες με τα τρία χειρότερα ρεκόρ στο φινάλε της regular season θα έχουν από 14% πιθανότητες η κάθε μία για να "τσιμπήσουν" το νούμερο 1, ενώ εκείνες με το 17ο και το 18ο ρεκόρ θα έχουν μόλις 0.5% και 1% αντίστοιχα για να κερδίσουν την πρώτη επιλογή.

Με αυτό το σύστημα το ΝΒΑ ουσιαστικά επιβραβεύει τις χειρότερες ομάδες κάθε σεζόν, δίνοντάς τους την ευκαιρία να επιλέξουν τα κορυφαία ταλέντα από μια δεξαμενή που συνήθως έχει ελάχιστες περιπτώσεις αθλητών γύρω από τους οποίους μπορεί να χτίσει κάποιος ομάδα πρωταθλητισμού. Είναι λίγοι οι "franchise players" στα περισσότερα Drafts, σπάνια υπάρχουν φουρνιές σαν εκείνη του 2003 (ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Γουέιντ, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος) ή του 2019 (ΝτιΆντρε Έιτον, Λούκα Ντόντσιτς, Μάρβιν Μπάγκλεϊ, Τζάρεν Τζάκσον, Τρε Γιανγκ, Μοχάμεντ Μπάμπα, Γουέντελ Κάρτερ, Κόλιν Σέξτον, Κέβιν Νοξ, Μάικλ Πόρτερ).

Με αυτό το σύστημα η Λίγκα βοηθά στην ανανέωση των ρόστερ και το... ανεβοκατέβασμα ομάδων από την κορυφή στον πάτο και αντίστροφα, ωστόσο η ουσία είναι πως δίνει κίνητρο για ήττες.

Οι Φιλαδέλφεια Σέβεντι Σίξερς αποτελούν μέχρι και σήμερα το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα οργανισμού που επιδόθηκε σε... ανελέητο tanking. Χρησιμοποίησε πολλές δεκάδες παίκτες σε διάστημα τριών-τεσσάρων ετών και μπορεί να πει πως -τελικά- δικαιώθηκε αν και δεν έχει φτάσει πολύ μακριά στα playoffs. Το 2014 πήρε στο νούμερο 3 τον Τζοέλ Εμπίντ, το 2015 πήρε στο νούμερο 3 τον Τζαλίλ Οκαφόρ, το 2016 πήρε στο νούμερο 1 τον Μπεν Σίμονς, το 2017 πήρε στο νούμερο 1 τον Μαρκέλ Φουλτζ και με τους τρεις εξ' αυτών πορεύεται με στόχο να κάνει πρωταθλητισμό για πολλά χρόνια.

Το " Trust The Process" του Σαμ Χίνκι ήταν μια επιτυχημένη διαδικασία για τους Σίξερς, δεν ήταν όμως όμορφο το θέαμα που παρουσίαζε η ομάδα της Φιλαδέλφεια στο παρκέ για τρία-τέσσερα. Σήμερα, οι επόμενες ομάδες που θα κάνουν όπως φαίνεται ανελέητο tanking είναι οι Φοίνιξ Σανς και οι Κλίβελαντ Καβαλίερς, με τους τελευταίους να "φορτώνονται" πριν από μερικές μέρες ένα ποσό που πλησιάζει τα 20.000.000 δολάρια για τη σεζόν 2019/20 παίρνοντας τους περιορισμένων δυνατοτήτων Χένσον - Ντελαβεντόβα από τους Μιλγουόκι Μπακς απλά για να βάλουν 1-2 draft picks στο σακούλι τους και να χάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ματς στην τρέχουσα σεζόν.

Με την λοταρία, λοιπόν, να μοιάζει με ένα αρκετά αδικο σύστημα που στηρίζεται στις πιθανότητες και κυρίως στην τύχη, ίσως ήρθε η ώρα για να εξετάσει η Λίγκα ένα νέο εγχείρημα που θα προσφέρει απείρως περισσότερα τόσο στο άθλημα, όσο και στο προϊόν που ονομάζεται ΝΒΑ.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήλθατε στο "Draft Tournament"...!

Η ιδέα είναι απλή, τουλάχιστον στη θεωρία, διότι στην πράξη τα ζητήματα που απαιτούν λύση είναι πολλά. Θα διαβάσετε γι' αυτά στη συνέχεια του κειμένου. Πίσω στο θέμα μας... Οι 7+7 ομάδες που δεν θα μπαίνουν στα playoffs Ανατολής και Δύσης, θα μπαίνουν σε ένα τουρνουά νοκ-άουτ αγώνων ανάλογο με το Final Tournament του NCAA. Προσέξτε όμως: Η ένατη κάθε περιφέρειας θα επιβραβεύεται για το γεγονός ότι έμεινε μέχρι τέλους στη διεκδίκηση ενός εισιτηρίου για τα playoffs και δεν θα παίζει στον Α' γύρο του τουρνουά, θα προκρίνεται bye στον Β'.

Στον Α' γύρο, λοιπόν, η 10η κάθε περιφέρειας θα αντιμετωπίζει την 15η, η 11η θα παίζει με την 14η και η 12η θα μονομαχεί με την 13η. Οι νικητές θα συνεχίζουν στον Β' γύρο και εκεί θα μπαίνουν και οι δύο ομάδες που θα έχουν προκριθεί χωρίς αγώνα. Θα δημιουργούνται έτσι τέσσερα ζευγάρια, δύο ημιτελικοί σε κάθε περιφέρεια, όπως συμβαίνει και στα playoffs, εδώ όμως όλα θα κρίνονται σε νοκ-άουτ αναμετρήσεις και όχι σε σειρές αγώνων. Θα συμβαίνει δηλαδή κάτι παρόμοιο με αυτό που γίνεται στο Summer League. Στον τελικό θα φτάνει ο νικητής της Ανατολικής κι ο νικητής της Δυτικής Περιφέρειας κι εκεί θα παίζεται η πρώτη επιλογή στο επερχόμενο Draft.

Φανταστείτε να υπάρχει ένα ταλέντο σαν τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, τον Ζάιον Γουίλιαμσον, τον Άντονι Ντέιβις. Το "έπαθλο" δεν θα είναι απλά μεγάλο, θα είναι ικανό να αλλάξει την ιστορία, το κίνητρο θα είναι ισχυρό, ο ηττημένος δεν χάσει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, σίγουρα όμως θα δούμε μια πολύ όμορφη μάχη για το κορυφαίο -στη θεωρία- ταλέντο της γενιάς του.

Οι αποκλεισμένοι του Α' γύρου θα επιλέξουν από το 9 έως το 14, ανάλογα με το ρεκόρ που είχαν στην κανονική διάρκεια της σεζόν, οι αποκλεισμένοι του Β' γύρου θα παίξουν νοκ-άουτ αγώνες κατάταξης για τις επιλογές 5-8, οι αποκλεισμένοι των τελικών κάθε περιφέρειας θα παίξουν σε "μικρό τελικό" για τις επιλογές 3-4.

Για παράδειγμα, δείτε τι θα γινόταν τον Μάιο του 2018:

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

(10) Σάρλοτ Χόρνετς - Ατλάντα Χοκς (15)

(11) Νιου Γιορκ Νικς - Ορλάντο Μάτζικ (14)

(12) Μπρούκλιν Νετς - Σικάγο Μπουλς (13)

Bye: Ντιτρόιτ Πίστονς (9)

Στον Β' γύρο οι Πίστονς θα έπαιζαν με τον νικητή του Νετς - Μπουλς.

ΔΥΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ

(10) Λος Άντζελες Κλίπερς - Φοίνιξ Σανς (15)

(11) Λος Άντζελες Λέικερς - Μέμφις Γκρίζλις (14)

(12) Σακραμέντο Κινγκς - Ντάλας Μάβερικς (13)

Bye: Ντένβερ Νάγγετς (9)

Στον Β' γύρο οι Νάγγετς θα έπαιζαν με τον νικητή του Κινγκς - Μάβερικς.

Εδώ προκύπτουν σημαντικά ζητήματα.

Εμείς έχουμε τις λύσεις!

ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΡΝΟΥΑ ΝΟΚ-ΑΟΥΤ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ PLAYOFFS;

Είναι εύκολη η απάντηση. Ξεκάθαρα τουρνουά, διότι μια τέτοια διοργάνωση θα πρόσφερε κάτι νέο, κάτι φρέσκο στο κοινό του μπάσκετ. Ουδείς θέλει να παρακολουθήσει σειρές αγώνων ανάμεσα σε μέτριες και κακές ομάδες του ΝΒΑ. Από την άλλη, ποιος δεν θα έβλεπε ένα ματς Νιου Γιορκ Νικς - Λος Άντζελες Κλίπερς (τυχαίο παράδειγμα) αν γνώριζε ότι διακυβεύεται η πρώτη επιλογή στο επερχόμενο Draft; Ένα τέτοιο τουρνουά θα είναι "εύπεπτο", γρήγορο, δεν θα κουράζει, δεν θα υπάρχει ανάγκη ταξιδιών από τη μία πόλη στην άλλη. Ακόμη και η ιδέα για best-of-two σειρές (νικητής ο πρώτος που θα πάρει δυο νίκες) ακούγεται κουραστική και σίγουρα ελάχιστα εμπορική.

ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΕΞΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ;

Το πρώτο "Draft Tournament" θα διεξαχθεί στο Λας Βέγκας, στο μέρος δηλαδή που η Λίγκα διοργανώνει κάθε χρόνο το Summer League της. Υπάρχει ένα γήπεδο προδιαγραφών ΝΒΑ, το Thomas & Mack Center των 18.000 θέσεων, υπάρχει και ένα μικρότερο στο οποίο μπορούν να προπονούνται οι ομάδες. Υπάρχουν οι ξενοδοχειακές μονάδες που θα στεγάσουν τους μπασκετμπολίστες και τα stuff, με απλά λόγια οι εγκαταστάσεις είναι εκεί, το κοινό είναι δεδομένο πως θα ενδιαφερθεί και θα γεμίσει το γήπεδο. Από εκεί και πέρα, η Λίγκα θα μπορεί να εκμεταλλευθεί αυτή την καινοτομία και μέσω αυτής να "δοκιμάσει" νέες αγορές στις οποίες ενδεχομένως θέλει να επενδύσει στο μέλλον.

Τι σημαίνει αυτό; Πως το "Draft Tournament" μπορεί να διεξάγεται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη, όπως συμβαίνει με το All-Star Weekend. Λας Βέγκας, Σιάτλ, Βανκούβερ, Σαν Ντιέγκο, Κάνσας, Λούιβιλ, ακόμη και η πόλη του Μεξικό θα μπορούν να διεκδικήσουν αυτό το 10ήμερο. Δεν είναι πόλεις με ομάδα στο ΝΒΑ, το κοινό τους θα αντιδράσει θετικά και οι παράγοντες του ΝΒΑ θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν μια τέτοια εμπειρία σαν... test event για ενδεχόμενο expansion. Αυτό είχαν κάνει τις σεζόν 2005/06 και 2006/07 με την Οκλαχόμα Σίτι. Της είχαν στείλει τους Χόρνετς (την ομάδα που σήμερα ονομάζεται Πέλικανς), καθώς η Νέα Ορλεάνη είχε ισοπεδωθεί από τον Τυφώνα Κατρίνα, είδαν την συγκινητική ανταπόκριση του κοινού που αγκάλιασε την ομάδα λες και ήταν δική της και έδωσαν στην πόλη τους Θάντερ, τους Σιάτλ Σουπερσόνικς δηλαδή.

ΤΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΠΑΙΚΤΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ;

Εδώ προκύπτει το πιθανότατα σημαντικότερο ζήτημα, καθώς τα playoffs δίνουν στους παίκτες την ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα πρωτάθλημα. Το κίνητρο για κάθε αθλητή που μπαίνει στην postseason είναι τεράστιο, το δαχτυλίδι του πρωταθλητή δεν είναι μια απλή υπόθεση, αλλά το όνειρο κάθε επαγγελματία μπασκετμπολίστα. Πως να πείσει κάποιος τον Χ αθλητή να μπει σε ένα τέτοιο τουρνουά για να αγωνιστεί για το καλό της ομάδας του και όχι για το δικό του; Και κυρίως, πως θα πείσεις έναν αθλητή που στο τέλος της σεζόν θα είναι free agent να πιεστεί, να ρισκάρει έναν πιθανό τραυματισμό, όταν γνωρίζει ότι το πιθανότερο είναι να μη βρίσκεται στο ρόστερ της ομάδας με την οποία θα αγωνιστεί εκείνη την εποχή για επτά, οκτώ, δέκα ημέρες;

Σωστά αυτά τα ερωτήματα. Και κυρίως, ρεαλιστικά.

Και όμως, υπάρχουν λύσεις, αρκεί βέβαια να υπάρχει καλή θέληση από όλες τις πλευρές που θα πρέπει να συνεργαστούν και να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις για το καλό της Λίγκας και κατ' επέκταση του αθλήματος.

Ας χρησιμοποιήσουμε ένα τυχαίο παράδειγμα παίκτη. Ο Σπένσερ Ντίνγουιντι (photo) θα είναι όπως όλα δείχνουν ελεύθερος να διαπραγματευθεί ως unrestricteed free agent με όποια ομάδα θέλει την 1η Ιουλίου του 2019. Αν, λοιπόν, υποθέσουμε πως το "Draft Tournament" γίνεται φέτος από τις 25/4έως τις 5/5, ο Ντίνγουιντι δεν θα έχει ιδιαίτερο κίνητρο για να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Οι Νετς δεν θα του έχουν προσφέρει πρόωρη επέκταση, εκείνος θα νιώθει ''πληγωμένος'' και εκεί θα πρέπει να μπει ο παράγοντας που θα αποτελέσει τον... game changer της υπόθεσης.

Κάθε παίκτης που θα συμμετέχει στο τουρνουά και θα είναι στο τέλος εκείνης της σεζόν free agent, θα παίρνει ένα bonus στο επόμενο συμβόλαιό του. Αν παίξει στον Α' γύρο, θα πάρει +1% στη συμφωνία που θα υπογράψει το καλοκαίρι που ακολουθεί, αν προκριθεί στον Β' γύρο θα πάρει +2%, αν φτάσει στον Γ' γύρο θα πάρει +4%, αν παίξει στον τελικό θα πάρει +6% κι αν κερδίσει το τουρνουά θα πάρει +8%. Με το maximum συμβόλαιο να φτάνει για εκείνον τα 47.500.000 δολάρια, το bonus σε κατάκτηση νίκης θα αγγίζει τα 3.800.000 δολάρια σε βάθος τετραετίας.

Αν ο Ντίνγουιντι μείνει στους Νετς, το bonus (που φυσικά ΔΕΝ θα προσμετράται στο salary cap) θα το μοιράζεται η Λίγκα και η ομάδα του Μπρούκλιν, την οποία άλλωστε ο Ντίνγουιντι θα έχει βοηθήσει να κερδίσει την 1η επιλογή στο Draft. Αν, όμως, ο Ντίνγουιντι μετακομίσει για παράδειγμα στους Θάντερ, τότε το bonus θα το πληρώσει η Λίγκα, το πρεστίζ της οποίας θα έχει υποστηρίξει ο έμπειρος πόιντ γκαρντ στη διάρκεια αυτής της διοργάνωσης.

Οι υπόλοιποι παίκτες που θα έχουν συμβόλαιο σε ισχύ, θα ενδιαφέρονται καταρχήν για το καλό της ομάδας τους και από εκεί και πέρα θα επιβραβεύονται με ένα ποσό που θα προκύπτει από τα έσοδα της Λίγκας από αυτό το τουρνουά. Θα διαβάσετε γι' αυτά στη συνέχεια του κειμένου.

ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ;

Η αλήθεια είναι πως η συλλογική σύμβαση εργασίας δεν προβλέπει ένα τέτοιο τουρνουά. Θα πρέπει η Ένωση Παικτών, οι παράγοντες του ΝΒΑ και οι ομάδες να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εν όψει της επόμενης CBA που θα υπογραφεί το 2021 και να βρουν έναν τρόπο που θα ωφελήσει όλες τις πλευρές.

Με ένα "Draft Tournament" η Λίγκα θα κρατά "ζεστές" τις ομάδες σε όλη τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, το tanking δεν θα έχει λόγο ύπαρξης καθώς τα καλά draft picks θα πρέπει να κερδίζονται στο παρκέ και το πρωτάθλημα θα περιλαμβάνει 30 ομάδες που θα έχουν συγκεκριμένους στόχους. Κάποιες θα θέλουν το πρωτάθλημα, κάποιες θα θέλουν να μπουν στα playoffs και εκεί να διεκδικήσουν μια καλή πορεία, κάποιες θα ξέρουν ότι δεν θα χωρέσουν στην οκτάδα, αλλά δεν θα μπορούν και να κατεβάσουν τον διακόπτη τον Ιανουάριο, τον Φεβρουάριο, τον Μάρτιο, καθώς στα τέλη του Απρίλη θα πρέπει να διεκδικήσουν στο παρκέ την πρώτη επιλογή στο Draft του Ιουνίου.

Χρειάζεται μια τεράστια γραφειοκρατική διαδικασία για να δούμε ένα τέτοιο τουρνουά. Θα πρέπει η πρόταση να κατατεθεί γραπτώς -πιθανότατα σε εκατοντάδες σελίδες- από το ΝΒΑ προς τους 30 οργανισμούς, στη συνέχεια να εγκριθεί από το Board of Governors και έπειτα να υπάρξει συμφωνία ανάμεσα στη Λίγκα και την Ένωση Παικτών ώστε να ενσωματωθεί το νέο τουρνουά στην επόμενη συλλογική σύμβαση εργασίας. Θα πρέπει οι παίκτες να πάρουν, για παράδειγμα, ποσοστό από τα τηλεοπτικά έσοδα και τα εισιτήρια, τα οποία θα μπουν σε μια δεξαμενή για να μοιραστούν στη συνέχεια σε όσους συμμετάσχουν στο "Draft Tournament". Αυτό είναι ακόμη ένα κίνητρο...

ΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΡΝΟΥΑ;

Αυτή τη στιγμή, 11 Δεκεμβρίου του 2018, υπάρχουν ομάδες που έχουν παραχωρήσει draft picks πρώτων γύρων έως το 2024. Τι σημαίνει αυτό; Πως το πρώτο "Draft Tournament" δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να γίνει πριν το 2025, αρκεί να προηγηθεί σχετικά σύντομα μια οδηγία που θα ζητά από τις 30 ομάδες να μην ανταλλάξουν στο άμεσο μέλλον draft picks μετά το 2024. Έτσι, οι παράγοντες θα κάνουν υπομονή ώστε να συζητηθεί αυτό το πλάνο τους επόμενους μήνες και να δημιουργηθεί ένας πρώτος "σκελετός" πάνω στον οποίο θα περπατήσουν οι εμπλεκόμενοι μέχρι να προκύψει η δημιουργία αυτού του εγχειρήματος. Ή η απόρριψή του.

Αν, θεωρητικά, το πρώτο "Draft Tournament" γίνει τον Μάιο του 2025, οι ομάδες δεν θα μπορούν να ανταλλάξουν τα picks του πρώτου γύρου αν βέβαια βρίσκονται στη λοταρία. Επί της ουσίας, δεν θα έχουν κάτι να ανταλλάξουν. Θα πρέπει να παλέψουν στο παρκέ για να πάρουν το νούμερο 8, το νούμερο 5, το νούμερο 1. Όταν το καταφέρουν, τότε θα μπορούν να το παραχωρήσουν, θα έχουν μερικές εβδομάδες μέχρι τη βραδιά του Draft για να βρουν μια καλή συμφωνία.

ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟ ΝΒΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ;

Τα οφέλη για τη Λίγκα θα είναι πολλά. Καταρχήν θα καταπολεμηθεί η μόδα του tanking, δεν θα υπάρχουν ομάδες που θα θέλουν να χάνουν και σίγουρα δεν θα επιβραβεύονται όταν γνωρίζουν τη μία ήττα μετά την άλλη. Από εκεί και πέρα, το ΝΒΑ θα μπορεί να εκμεταλλευθεί εμπορικά ένα νέο τουρνουά που θα είναι " διοργάνωση της μιας ανάσας" (θα διαρκεί επτά, οκτώ, το πολύ δέκα μέρες), με μια πρωτοποριακή για τα δικά του δεδομένα μορφή και όχι με σειρές playoffs.

Θα δοκιμάσει καταστάσεις, θα γνωρίσει νέες πόλεις, θα δοκιμάσει κάποιες από αυτές για ενδεχόμενο expansion (εισαγωγή νέας ομάδας στο πρωτάθλημα), θα προσφέρει στο κοινό του μια νέα εμπειρία μακριά από τις συνηθισμένες αγορές των ΗΠΑ, θα εξαφανίσει το φαινόμενο των ομάδων που παρατούν νωρίς την προσπάθεια και με αυτόν τον τρόπο θα περάσει στο dna και των 30 οργανισμών τη σημασία της νίκης, μέσα από την οποία πρέπει να έρχεται η επιβράβευση. Το tanking συνδυάζεται με ήττες και οι ήττες γίνονται συνήθεια που δύσκολα αλλάζει.

ΕΙΝΑΙ ΟΝΤΩΣ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ;

Σίγουρα η ανάλυση αυτού του πλάνου είναι επιφανειακή, βασίζεται στον ενθουσιασμό και την ανάγκη να προκύψει μια αλλαγή στο ΝΒΑ. Οι φίλοι του μπάσκετ δεν ταυτίζονται με ομάδες που χάνουν επίτηδες, η Λίγκα πληγώνεται από τέτοια φαινόμενα κι αυτή είναι μια ιδέα πάνω στην οποία μπορεί να "χτίσει". Μπορεί να αποτελέσει μια βάση για να γίνει τουλάχιστον μια έρευνα, μια... εξερεύνηση, ακόμη και μια συζήτηση από την οποία μπορεί να προκύψει κάτι νέο, κάτι ελκυστικό που θα βοηθήσει το πρωτάθλημα να κάνει κι άλλα βήματα προς τα εμπρός.

Υ.Γ.: Η ιδέα του κειμένου προέκυψε ένα μεσημέρι στα γραφεία του Sport24.gr, όταν ο οπαδός των Νιου Γιορκ Νικς, Νίκος Συριώδης, ρώτησε " σε σειρά αγώνων, αυτή τη στιγμή, ποιος θα κέρδιζε; Οι τραγικοί Κλίβελαντ Καβαλίερς ή οι απογοητευτικοί Σικάγο Μπουλς;". Κάπως έτσι ο υπογράφων άρχισε να κάνει όνειρα για κάτι μεγάλο, ο Λεωνίδας Πιστιόλης έβαζε επίτηδες εμπόδια για να βρεθούν οι λύσεις και το αποτέλεσμα είναι αυτό που μόλις διαβάσατε.