Αν υπάρχει το τέλειο παιχνίδι, τότε οι Αργεντίνοι μπορούν να αισθάνονται περήφανοι με τους εαυτούς τους γιατί το έκαναν το βράδυ (ώρα Κίνας) της Τρίτης απέναντι στη Σερβία. Μπορούν να αισθάνονται περήφανοι γιατί ξεκίνησαν το τουρνουά ως μία καλή ομάδα και τώρα βρίσκονται στα ημιτελικά, έχουν προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και δεν φοβούνται κανέναν. Ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Γάλλους. Όποιος κι αν βρεθεί απέναντί τους, θα περάσει ένα πολύ δύσκολο σαραντάλεπτο, ενώ θα προηγηθούν δύο πολύ ζόρικες μέρες με πολύ σκάουτινγκ από τον Γκρεγκ Πόποβιτς και τους -μια ντουζίνα- συνεργάτες του.

ΝΤΟΝΓΚΟΥΑΝ: Χάρης Σταύρου

Ο Τζεφ Βαν Γκάντι κι ο Λόιντ Πιρς έφτασαν το απόγευμα της Τρίτης στην Dongguan Basketball Arena πέντε λεπτά πριν από το τζάμπολ του Αργεντινή – Σερβία. Κάθισαν λίγες σειρές κάτω από τον Παναγιώτη Γιαννάκη που παρακολούθησε με τον γιο του, Δημήτρη, την αναμέτρηση και δεν σταμάτησαν να σημειώνουν στα μπλοκάκια τους στοιχεία από το παιχνίδι των δύο ομάδων. Η λογική λέει ότι περίμεναν να επικρατήσουν οι Σέρβοι, θα τους ήταν λίγο πιο εύκολη η προετοιμασία για τους Νίκολα Γιόκιτς, Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς, Νέμανια Μπιέλιτσα, Μπόμπαν Μαριάνοβιτς, τους ζουν στο ΝΒΑ, ξέρουν πώς να τους αντιμετωπίσουν. Μόνο που ο Φακούντο Καμπάτσο και ο Λουίς Σκόλα ήξεραν από νωρίς τι θα συμβεί.

Ήταν τρομερή η εικόνα των Αργεντίνων από την προθέρμανση κιόλας. Ψύχραιμοι και πολύ συγκεντρωμένοι, έδειχναν γεμάτοι αυτοπεποίθηση και από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο είχαν συνέπεια στο παιχνίδι τους. Ο Καμπάτσο έγραψε έξι πόντους και έξι ασίστ στο πρώτο δεκάλεπτο, έβγαλε καταπληκτικές πάσες, το ίδιο και οι συμπαίκτες του που είχαν την έξτρα πάσα συνεχώς στο μυαλό τους. Δεν υπήρχε ίχνος εγωισμού στο στυλ τους, για να καταλάβετε ο γκαρντ της Ρεάλ Μαδρίτης έκανε σε κάποια φάση πέντε συνεχόμενα σπριντ από την επίθεση στην άμυνα και από την άμυνα στην επίθεση και αντί να προτιμήσει πιο αργό τέμπο, ζήτησε αλλαγή από τον προπονητή του ώστε να μπει ο πιο φρέσκος Βιλντόσα και να κρατήσει τον ρυθμό ψηλά.

" Είμαστε σπουδαία αμυντική ομάδα, όμως σήμερα ξέραμε ότι έπρεπε να βάλουμε 95 πόντους για να τους κερδίσουμε. Βάλαμε 97" είπε ο Σέρτζιο Ερνάντεζ, ο οποίος έκανε ένα μαεστρικό κοουτσάρισμα. Ζούσε το ματς με τον δικό του τρόπο, έπιανε την καρδιά του σε άστοχα σουτ των Σέρβων, γύριζε στον πάγκο και έκανε νοήματα για να μείνουν όλοι ήρεμοι, χρησιμοποίησε τα φάουλ των αθλητών του σωστά και στο τέλος δικαιώθηκε για την τακτική και την στρατηγική του η οποία όπως έλεγε τηρήθηκε κατά γράμμα σε αυτή την αναμέτρηση.

Η Αργεντινή θα μπορούσε να έχει γκρεμιστεί από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο. Δύο φάουλ ο Σκόλα, δύο φάουλ ο Ντέλια, τρία φάουλ ο Γκαλίτσι, σήκωνε παίκτες και τους ξανατραβούσε στον πάγκο ο Ερνάντες, με την ομάδα του να κάνει 11 φάουλ σε δέκα αγωνιστικά λεπτά. Οι διαιτητές ήταν μάλλον αυστηροί, το γεγονός ότι πρώτος ρέφερι ήταν ένας Βραζιλιάνος παραξένεψε πολλούς (κυρίως τους Αργεντινούς δημοσιογράφους που ήταν εκδηλωτικοί σε σημείο παρεξηγήσεως), ωστόσο η ομάδα ήταν τόσο καλά προετοιμασμένη, που και οκτώ δεκάλεπτα να έπαιζε, δεν θα έχανε από τη σημερινή Σερβία.

Σωστή κυκλοφορία της μπάλας, καλές άμυνες, αλλά και δύο μαγικοί παίκτες. Ο Φακούντο Καμπάτσο είναι ο χρησιμότερος πόιντ γκαρντ στην Ευρώπη γιατί μπορεί να σταθεί ως βασικός, δεν έχει πρόβλημα να είναι αναπληρωματικός, παλεύει με την ίδια ένταση και με το ίδιο πάθος και στις δύο πλευρές του παρκέ, είναι φιλόδοξος, πασάρει, σκοράρει, πιέζει, κλέβει, μαζεύει ριμπάουντ, είναι clutch. Αυτός ο παίκτης δεν έχει πλέον χτυπητή αδυναμία, ακόμη και το ύψος του έχει μάθει να το καλύπτει με τα γρήγορα πόδια του και με καλές τοποθετήσεις. Σπουδαίος αθλητής, πάντα ανταγωνιστικός και έτοιμος να πέσει στα χέρια του… Μάρκους Σμαρτ που αν προκριθούν οι ΗΠΑ, θα έχει αρκετή δουλειά να κάνει στον ημιτελικό του Πεκίνου.

πέμπτο Παγκόσμιο Κύπελλο της καριέρας του, θα παίξει και σε πέμπτο ολυμπιακό τουρνουά, συνεχίζει να κυριαρχεί ακόμη και σε αυτό το επίπεδο, αλλά πλέον το απολαμβάνει ίσως περισσότερο από ποτέ. Αν και δεν έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε με κοντό μαλλί, ο Σκόλα παραδίδει μαθήματα μπάσκετ σε κάθε αγώνα, δεν πανηγυρίζει όπως πανηγύριζε κάποτε, συγκινείται εύκολα και στο τέλος απλά σκύβει το κεφάλι γνωρίζοντας ότι βρίσκεται πλέον κοντά στο να γράψει τον επίλογο μιας καταπληκτικής καριέρας. Βγαίνοντας από το ματς αγκάλιασε έναν-έναν όσους βρίσκονταν στον πάγκο της Αργεντινής και όταν το ματς ολοκληρώθηκε και οι συμπαίκτες του μπήκαν στο παρκέ για να πανηγυρίσουν, αυτός περπάτησε μόνος του, έσκυψε στις διαφημιστικές πινακίδες, ίσως και να δάκρυσε, για να συνεχίσει στη μικτή ζώνη όπου δεν χαμογέλασε ούτε μία φορά. Σε αυτή τη φάση της ζωής του, ο Σκόλα μοιάζει με σφουγγάρι που ρουφάει στιγμές γνωρίζοντας ότι δεν θα έχει ακόμη πολλά τουρνουά μπροστά του και ίσως αυτό του Τόκιο να είναι το τελευταίο.

Οι Αργεντίνοι αγαπούν πραγματικά την Εθνική τους και την υποστηρίζουν. Βλέπουν ότι έχουν μια φουρνιά καλών νεαρών παικτών και ελπίζουν ότι θα συνεχιστεί αυτό που ξεκίνησαν ο Σκόλα μαζί με τον Ομπέρτο, τον Νοτσιόνι, τον Πριτζιόνι, τον Ντελφίνο, τον Τζινόμπιλι, τον Σκονοκίνι. Γι’ αυτό μένει δίπλα τους, για να τους δώσει την σκυτάλη όταν θα είναι έτοιμοι, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή μάλλον η σκυτάλη βρίσκεται στα χέρια του Καμπάτσο.

Οι δημοσιογράφοι που ακολουθούν την ομάδα έστησαν ένα μικρό πάρτι στη συνέντευξη Τύπου, άρχισαν να χειροκροτούν και να τραγουδούν συνθήματα όταν μπήκαν σε αυτή ο Ερνάντεζ κι ο Καμπάτσο, για να τους κάνουν οι άνθρωποι της FIBA συστάσεις και να τους ηρεμήσουν. Ήταν όμορφο το κλίμα στην αίθουσα, με αγκαλιές, με φιλιά, με πανηγυρισμούς. Είχαν πάει από νωρίς στο γήπεδο οι Αργεντίνοι, τραβούσαν video με τις πρόβες των εθνικών ύμνων, χοροπηδούσαν από ανυπομονησία, έλαμπαν τα πρόσωπά τους από ενθουσιασμό.

Λίγη ώρα πριν, ο Νέμανια Μπιέλιτσα λύγιζε από τα συναισθήματα και εξηγούσε πόσο βαριά ήταν για την Σερβία η ταμπέλα του φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου σε αυτή τη διοργάνωση. Οι Σέρβοι έχουν αρκετά ζητήματα να λύσουν, αποδείχθηκε ότι το υπερβολικά πολύ ταλέντο δεν φέρνει πάντα επιτυχίες, αλλά μπερδεύει τα πράγματα σε υπερβολικό σημείο. Μια κλωστή απέχει η επιτυχία από την αποτυχία σε αυτό το επίπεδο του μπάσκετ, λίγο πριν μπει το 2020 και αν υπάρχει ένα στοιχείο που μοιάζει αναγκαίο, αυτό είναι η ψυχραιμία.

Υ.Γ.: Δεν θα ξεχαστεί ποτέ εκείνη η μονομαχία του Σοφοκλή Σχορτσανίτη με τον Λουίς Σκόλα στο ΣΕΦ, τότε που ο Big Sofo διέλυε την Ταού και έδιωχνε τα… μυγάκια από τη φανέλα του.

Photo Credits: FIBA