Το legacy των Σπανούλη - Πρίντεζη δεν θα σβήσει ποτέ

Τι περίεργη που είναι η φετινή σεζόν για τον Ολυμπιακό... Πως ξεκίνησε, πως εξελίχθηκε, πως προχωράει λίγο πριν βγει το 2019, η μακράν της δεύτερης πιο δραματική χρονιά της σύγχρονης ιστορίας του εντός κι εκτός παρκέ. Και όμως, η ομάδα που έμαθε σε όλη την Ευρώπη το Refuse to Lose είναι ακόμη εδώ, ακόμη και όταν όλα δείχνουν εναντίον της.

Με τα σκαμπανεβάσματά της, με τις πολύ άσχημες βραδιές της, αλλά και με μερικές επικές οπως εκείνη στη Μόσχα απέναντι στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης ΤΣΣΚΑ και τη χθεσινοβραδινή στο ΣΕΦ απέναντι στη συμπολίτισά της, τη Χίμκι, που πραγματικά μπορεί να πάρει την κάτω βόλτα μετά από αυτή την ήττα. Όχι επειδή έχασε, αλλά επειδή ηττήθηκε με τον πιο απίθανο τρόπο, με τον ηγέτη της να καταρρίπτει τη λογική στο πιο παλαβό ματς της θεότρελης καριέρας του.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΡΕΝΑΚΙ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ

Η σεζόν ξεκίνησε με ηττα-σοκ (έτσι θεωρήθηκε τότε) από τη Βιλερμπάν στο Αστρομπάλ, συνεχίστηκε με +26 επί της Βαλένθια στο ΣΕΦ, πριν έρθει η πρώτη εντός έδρας ήττα από τη Ζενίτ και η βαριά εκτός έδρας από τη Μπασκόνια. Εκεί που όλα έμοιαζαν μαύρα, ο Ολυμπιακός πήρε μεγάλο διπλό στο σπίτι της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και στη συνέχεια γνώρισε δύο εντός έδρας συντριβές από τη Μακάμπι και την Εφές, πριν κερδίσει τη Ζάλγκιρις, χάσει στα σημεία στο Μόναχο, διαλύσει την Άλμπα στο Βερολίνο, ποδοπατήσει την Αρμάνι Μιλάνο, χάσει στις λεπτομέρειες στο συγκλονιστικό ντέρμπι του ΟΑΚΑ και κάνει τουρισμό στη Μαδρίτη απέναντι στη Ρεάλ.

Αυτή είναι η σεζόν του φετινού Ολυμπιακού, μιας ομάδας με περιορισμένο ταλέντο, αλλά και μισή ντουζίνα σπουδαίους αθλητές που τραβούν τους υπόλοιπους από το χέρι. Και μάλλον αυτή θα συνεχίσει να είναι η εικόνα του. Θα έχει βραδιές θριάμβων όπως η χθεσινή , οχι γιατί η Χίμκι είναι μεγαθήριο, αλλά γιατί "θυμήθηκε" πως είναι να μην παρατάς ποτέ την προσπάθεια μετά από την τραγική του εικόνα στη Μαδρίτη, θα έχει όμως και αγώνες στους οποίους θα μοιάζει με κακό κομπάρσο. Αυτή τη στιγμή, μετά από τη 14η αγωνιστική, οι Πειραιώτες δείχνουν να έχουν ισορροπήσει σε μεγάλο βαθμό και προσπαθούν να σώσουν το dna τους από την αλλοίωση που φαινόταν αναπόφευκτη μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες.

"ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ"

Πόσο εύκολο είναι άραγε για τον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη να ζουν τη φετινή κατάσταση, με ένα ματς την εβδομάδα (ή δύο στις διαβολοβδομάδες) και αμέτρητες προπονήσεις; Ατομικά σίγουρα τους βοηθά να διατηρήσουν τα σώματά τους σε ένα καλό επίπεδο, ομαδικά όμως ξέρουν και οι ίδιοι πως παίκτες όπως ο Μπάλντουιν, ο Πάντερ, ο Ρούμπιτ, ο Ριντ είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστούν στο σύνολο στον μέγιστο βαθμό. Λίγοι παίκτες προτιμούν τις προπονήσεις από τους αγώνες, ακόμη λιγότεροι του επιπέδου όσων αναφέραμε μπορούν να μπουν σε αγώνα επιπέδου EuroLeague και να κάνουν τη διαφορά.

Ε λοιπόν, το βράδυ της Τετάρτης ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης τους πήραν όλους από το χέρι για να τους δείξουν τι σημαίνει το περίφημο Refuse to Lose που είχε εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό.

Βασίλης Σπανούλης, ετών -σχεδόν- 38: Έπαιξε 32 λεπτά, σκόραρε 18 πόντους από 4/5 δίποντα, 2/8 τρίποντα και 4/4 βολές, μάζεψε τρία ριμπάουντ, μοίρασε 10 ασίστ, κέρδισε πέντε φάουλ και συγκέντρωσε 24 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Με το σκορ στο 93-96 ο Ρίμας Κουρτινάιτις επέλεξε (;) να μην κάνει φάουλ, ο Kill-Bill κατέβηκε άνετος το παρκέ, πήγε στο αγαπημένο του σημείο και πριν καν η μπάλα φύγει από τα χέρια του οι περισσότεροι κατάλαβαν τι θα ακολουθήσει. Τόσα σουτ έχει βάλει από εκεί, με τον Παναθηναϊκό, με τον Ολυμπιακό, με την Εθνική, στο ΣΕΦ, στο ΟΑΚΑ, σε EuroBasket, παντού, άντε να εξηγήσεις στους παίκτες της Χίμκι τι ανοησία έκαναν.

Γιώργος Πρίντεζης, ετών -σχεδόν- 35: Έπαιξε 36 λεπτά, σκόραρε 26 πόντους από 11/15 δίποντα, 1/5 τρίποντα και 1/3 βολές, μάζεψε επτά ριμπάουντ, έδωσε δύο ασίστ, έκλεψε μια μπάλα, κέρδισε τέσσερα φάουλ και δεν έκανε ούτε ένα, συγκέντρωσε 29 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Δεν ήταν ο πιο αθλητικός στο παρκέ του ΣΕΦ, δεν ήταν ο πιο ψηλός, ο πιο δυνατός, ο πιο γρήγορος. Ήταν όμως ο πιο ντελικάτος, ο πιο αποφασιστικός και ο πιο ταλαντούχος απ' όλους. Γερέμπκο, Γκιλ (άποντος σε 23:22!!!), Έβανς, δεν βρήκαν ποτέ τρόπο για να τον περιορίσουν. Ο Πρίντεζης τους κέρδισε με κάθε πιθανό κι απίθανο τρόπο, με σουτ που δεν θα τα έκοβε ούτε ο καλύτερος μπλοκέρ του ΝΒΑ. Κι όταν στα 57", με τη διαφορά στους εννέα, είχε την ευκαιρία να δώσει νέο ενδιαφέρον στο ματς, έβαλε το τρίποντο για το 90-96 ενώ προηγουμένως είχε αστοχήσει τέσσερις φορές από την περιφέρεια. Μεγαλειώδης εμφάνιση, από τις κορυφαίες της καριέρας του.

Από κοντά κι ο Παπανικολάου: 18 πόντοι σε 32 λεπτά, από 2/3 δίποντα, 4/8 τρίποντα και 2/2 βολές, έξι ριμπαουντ, δύο ασίστ, μεγάλα σουτ. Εκτέλεσε από τη γωνία και ήξερε την κατάληξη, χοροπηδούσε βλέποντας τη μπάλα να ταξιδεύει. Έκανε και λάθη, ήταν όμως κάτι παραπάνω από θετικός. Με τον Πάντερ εκτός πλάνων, ξέρει ότι θα παίζει +30 λεπτά και ο φετινός Ολυμπιακός τον έχει τεράστια ανάγκη. Για τον Νίκολα Μιλουτίνοβ, τι να πούμε. Είναι εδώ και δύο χρόνια ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη, με αυτόν στο παρκέ -και με παρόντα τον Σπανούλη που ξέρει πως να τον εκτοξεύσει, οι Πειραιώτες είναι άλλη ομάδα. Σπουδαίος μπροστά, σπουδαίος πίσω, είναι ο οδοστρωτήρας που θα τελειώσει τη φάση με ορμή, δεν θα ψάξει την ντρίμπλα, την προσποίηση, δεν θα χάσει χρόνο. Θα πάρει τον αντίπαλό του παραμάζωμα.

ΤΑ DNP ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ ΣΤΟ 39'

Σε μια συνολικά πολύ όμορφη μπασκετική βραδιά , υπήρχαν και παραφωνίες στο ΣΕΦ. Η πρώτη αφορά τον Κεστούτις Κεμζούρα, η δεύτερη τον κόσμο που άρχισε να φεύγει στο 39', όταν η Χίμκι πήρε προβάδισμα εννέα πόντων και, όπως κι αν το κάνουμε, έδειξε ότι κλείδωσε την νίκη. Ας αρχίσουμε με τον Λιθουανό, που προς τιμήν του παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου ότι κάποιες αποφάσεις του για την αμυντική λειτουργία μπέρδεψαν τους παίκτες του Ολυμπιακού. Αναφερόταν προφανώς στα τέλη της τρίτης περιόδου, όταν ο Σβεντ βρήκε χώρους στην περιφέρεια, έβαλε σερί τρίποντα και ουσιαστικά γύρισε τούμπα το ματς.

Είναι εύκολο να αναλάβεις ευθύνες σε νίκη, ωστόσο δεν υπάρχουν πολλοί προπονητές που θα παραδέχονταν τα λάθη τους κι ο Κεμζούρα πρέπει να πάρει το credit για την ευθύτητά του. Γενικά ο Λιθουανός δεν χρησιμοποιεί "ξύλινο" λόγο, λέει πάντα αυτά που σκέφτεται, δεν τα φιλτράρει ιδιαίτερα στις συναντήσεις του με τους δημοσιογράφους μετά από κάθε αγώνα, θα θυμάστε το ξέσπασμά του στη Μαδρίτη, δεν τον ενδιαφέρει αν θα τσαλακωθεί το προφίλ του και αυτό τον "ψηλώνει" στα μάτια μας. Χίλιες φορές ένας προπονητής που θα ρισκάρει, θα κάνει λάθη, θα μιλήσει με ειλικρίνεια και θα καλύψει τους παίκτες του, παρά ένας κόουτς που ξέρεις τι θα δηλώσει πριν καν μπεις σε μια συνέντευξη Τύπου.

Παρόλα αυτά, ο Κεμζούρα έχει δημιουργήσει και μια κάπως αμήχανη κατάσταση με τους Γουέιντ Μπάλντουιν - Κέβιν Πάντερ. Τον πρώτο ξαφνικά σταμάτησε να τον υπολογίζει, αλλά τον κρατά στη δωδεκάδα, τον δεύτερο τον αφήνει εκτός. Δεν παίρνει το παραμικρό ούτε από τον έναν, ούτε από τον άλλο, έχει παραγκωνίσει δύο γκαρντ που θα μπορούσαν να του δώσουν σε κάποια ματς περισσότερα πράγματα από τον τρομερά φιλότιμο, αλλά περιορισμένων δυνατοτήτων Γουίλ Τσέρι που όσο κι αν προσπαθεί, υπάρχουν στιγμές που απλά δεν μπορεί να βοηθήσει και στις δύο άκρες του παρκέ με την ίδια συνέπεια. Ακολουθούν τρεις εκτός έδρας αγώνες στα επόμενα τέσσερα ματς (στο Βελιγράδι, στη Βαρκελώνη, στο ΣΕΦ με τη Φενέρμπαχτσε και στη Βαλένθια), ίσως τώρα είναι η ευκαιρία για κάποιο ρίσκο.

Ρίσκο σαν αυτό που πήραν όσοι άρχισαν να σηκώνονται από τις θέσεις τους στο 39', όταν η Χίμκι πήγε στο +9 και έδειξε να κλειδώνει το ματς. Με δεδομένο ότι στο ΣΕΦ πηγαίνουν φέτος σταθερά 6-7 χιλιάδες θεατές, με δεδομένο ότι αυτοί που υποστηρίζουν την ομάδα ξέρουν τι έχει καταφέρει στο παρελθόν, προκαλεί απορία η συμπεριφορά τους. Προφανώς στα σκαλιά προς την έξοδο άκουσαν την ένταση και έμειναν για το φινάλε, προφανώς δεν έχασαν την παράταση, προφανώς το πάρκινγκ του ΣΕΦ δεν είναι ιδιαίτερα φιλικό όταν το γήπεδο αδειάζει και τα αυτοκίνητα "φρακάρουν" προς την έξοδο, αλλά για μπάσκετ μιλάμε, για την ομάδα του Σπανούλη μιλάμε, πως μπορείς να ρισκάρεις;

ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΣΕ Ο ΟΣΦΠ, ΙΣΩΣ ΕΧΑΣΕ Ο ΣΒΕΝΤ

Χωρίς την παραμικρή υποψία υποτίμησης της χθεσινής νίκης του Ολυμπιακού , δεν μπορώ να μην πω αυτό που σκεφτόμουν στη διάρκεια της παράτασης. Ναι, η ανατροπή των ερυθρόλευκων ήταν τεράστια, ναι ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης ήταν σπουδαίοι, το ίδιο κι ο Παπανικολάου με τον Μιλουτίνοβ, αλλωστε αυτά τα έχετε ηδη διαβάσει στο παρόν κείμενο. Νιώθω όμως ότι το ματς δεν το κέρδισε ο Ολυμπιακός, αλλά το έχασε ο Σβεντ. Αυτός ο θεότρελος μπασκετμπολίστας που σέβομαι, παραδέχομαι και πολύ συχνά απολαμβάνω να παρακολουθώ. Αυτό που έγινε όμως χθες βράδυ στο ΣΕΦ, στα δικά μου μάτια, είναι ικανό να γκρεμίσει τη Χίμκι, τη συνοχή, τις ισορροπίες, τη χημεία της.

7/21 τρίποντα; Από έναν παίκτη στη σύγχρονη EuroLeague, στην πιο αμφίρροπη σεζόν όλων των εποχών; 21 εκτελεσμένα τρίποντα; Ο Αλέξι Σβεντ έσπασε το απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία της διοργάνωσης που είχε ο Τόμας Κελάτι (19) από αγώνα της Μάλαγα με τη Ρόμα τον Μάρτιο του 2009 και λίγο έλειψε να σπάσει και το ρεκόρ των περισσότερων εκτελεσμένων συνολικών σουτ (33) που κρατάει ο Γιόσιπ Σέσαρ απο ματς της Τσιμπόνα με τη Μπολόνια τον Φεβρουάριο του 2001.

Θα πάρει τα σουτ που δεν θα πάρουν οι υπόλοιποι, δεν τον νοιάζει αν θα χαλάσει τα στατιστικά του, δεν τον νοιάζει αν έχει 0/17, χθες βράδυ όμως η εικόνα του ήταν εξωφρενική. Φέρθηκε εγωιστικά, πήρε προσπάθειες λες και έπαιζε με τα ξαδέλφια του στην αυλή του πατρικού του, κάποια στιγμή θόλωσε και απλά δεν ήξερε τι έκανε. Άνθρωποι που τον έζησαν μιλούν για μια διάνοια εντός κι εκτός παρκέ, δεν έχουμε κανέναν λόγο να το αμφισβητήσουμε, άλλωστε μιλάμε για έναν υπερπαίκτη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, που όμως δεν μπορεί να μπει σε καλούπι από κανέναν, δεν ακούει, δεν βλέπει γύρω του και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Με αυτόν θα ζει φέτος η Χίμκι και με αυτόν θα πεθαίνει. Σε 13 αγώνες ο Σβεντ έχει 21.1 πόντους από 45% στο δίποντο, 29% στο τρίποντο, 91% στις βολές (έχασε τέσσερις στο ΣΕΦ, είχε χάσει άλλες τέσσερις στα προηγούμενα 12 παιχνίδια), έχει 2.6 ριμπάουντ και 5.5 ασίστ για 3.5 λάθη ανά 31 λεπτά συμμετοχής. Στα τελευταία έξι ματς η Χίμκι έχει ρεκόρ 1-5 και σίγουρα το χθεσινό το έχασε εξαιτίας του ηγέτη της κι ας την κράτησε εκείνος όρθια.

Υ.Γ.1: Μπαίνουμε στο 2020 και οι άνθρωποι της EuroLeague δεν μπορούν ακόμη να προσφέρουν βασικά πράγματα στους φίλους του αθλήματος και τους καταναλωτές τους. Η συνδρομητική τηλεόραση κοστίζει όσο το League Pass κι ας προσφέρει 1/10 των αγώνων του ΝΒΑ, λειτουργεί όποτε θέλει, σε όποια ανάλυση θέλει. Η ιστοσελίδα έχει προβλήματα με τη ζωντανή στατιστική κάλυψη σχεδόν σε κάθε αγωνιστική. Χθες βράδυ πέρασαν δύο ώρες για να μπει το τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη, του προσεχώς πρώτου πασέρ, πρώτου σκόρερ, πρώτου σε αξιολόγηση παίκτη στην ιστορία της διοργάνωσης στο YouTube και τα social media. Μιλάμε ακόμη για τα βασικά...

Υ.Γ.2: Αν ήμουν ο Μπερτομέου, δεν θα τιμωρούσα τον Παναθηναϊκό με αγώνα χωρίς κόσμο. Δεν βοήθησε ποτέ και δεν θα βοηθήσει ποτέ αυτό το μέτρο ούτε το άθλημα, ούτε το προϊόν, ούτε τη Λίγκα. Θα πρότεινα στις ομάδες την εξής επιλογή: ο "ένοχος" θα καλύπτει τα έξοδα μετακίνησης στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Άμστερνταμ, θα νοικιάζει την αρένα και θα εκτίει εκεί την ποινή του ΜΕ κόσμο στις εξέδρες. Δεν μπορούσε δηλαδή να βρεθεί ένα γήπεδο, δύο πτήσεις, δύο ξενοδοχεία για να διεξαχθεί το Παναθηναϊκός - Φενέρμπαχτσε σε μια πόλη της Ευρώπης που δεν έχει ευκαιρίες για να παρακολουθήσει αγώνες της EuroLeague; Οι ομάδες θα πλήρωναν κάτι περισσότερο, το προϊόν όμως δεν θα δεχόταν την υποτίμηση που δέχθηκε το βράδυ της Τρίτης στο αποκρουστικό ΟΑΚΑ.

Υ.Γ.3: Οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ξεκίνησαν έρανο για να συγκεντρωθούν 350.000 ευρώ ώστε να κλείσουν οι "τρύπες" μέχρι τον Ιανουάριο. Οι παίκτες είναι απλήρωτοι, κάποιοι έχουν λαμβάνειν ολόκληρες (πληθυντικός) σεζόν και ακόμη κι αν βρεθούν αυτές οι 350.000, τον Φεβρουάριο θα προκύψουν νέες ανάγκες, τον Μάρτιο άλλες κ.ο.κ. Η Α1 έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ δυνατό, το μπάσκετ έχει ανάγκη τον ΠΑΟΚ δυνατό, ας είμαστε όμως ρεαλιστές. Για πόσο θα συνεχίσει αυτό το τμήμα να φυτοζωεί, να κάνει εράνους και να ζει μέσα στη μιζέρια; Και στο τέλος τέλος, γιατί οι παράγοντές του απλώνουν τα πόδια τους τόσο έξω από το πάπλωμα κάθε καλοκαίρι, γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να καλύψουν όσα τάζουν;

Όπου ΠΑΟΚ, βάλτε οποιαδήποτε ομάδα βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση εξαθλίωσης.

Υ.Γ.4: Τέσσερις ομάδες της Α1 βρίσκονται σε καθεστώς απαγόρευσης μεταγραφών. Τέσσερις.

Υ.Γ.5: Αξίζει χειροκρότημα η προσπαθεια της ΚΑΕ ΑΕΚ να προσφέρει μια όμορφη εμπειρία στον κόσμο της σε κάθε αγώνα. Οι φιλανθρωπικές ενέργειες, οι ανθρώπινες δράσεις, η ευκαιρία που δόθηκε την περασμένη Κυριακή για να γιορτάσουν οικογένειες μαζί με τους παίκτες, το καλό μπάσκετ σε συνδυασμό με την ζεστή και φιλόξενη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο ΟΑΚΑ, δείχνουν ότι οι κιτρινόμαυροι συνεχίζουν να το παλεύουν παρά το γεγονός ότι δεν έχουν ιδιαίτερη υποστήριξη από τον κόσμο τους και ελπίζουν σε καλύτερες μέρες ακόμη κι αν αυτές δεν έρθουν ποτέ. Μακάρι η χθεσινή εικόνα του μισογεμάτου ΟΑΚΑ να επαναληφθεί και στο μέλλον, όταν δεν θα έχει μόλις ολοκληρωθεί στο διπλανό γήπεδο ποδοσφαιρικός αγώνας.