Η εξέλιξη του μπάσκετ, όχι από δεκαετία σε δεκαετία, αλλά από χρόνο σε χρόνο, είναι ραγδαία. Στη EuroLeague ειδικά, έχουμε δει αρκετά trends να έρχονται και να παρέρχονται σε διάστημα πολύ λίγων ετών, με αποτέλεσμα οι προπονητές (σε συνδυασμό με τις διοικήσεις) να είναι αναγκασμένες να ψάχνουν συνεχώς κάτι νέο. Σε ένα άθλημα που φαινομενικά δεν έχει πολλά περιθώρια για νεωτερισμούς, η "ανησυχία" των οργανισμών είναι εξίσου σημαντική με την καθημερινή δουλειά.

Στον Ολυμπιακό, για πρώτη φορά στην ιστορία του τμήματος, αποφάσισαν να μπουν στη σεζόν με 15 παίκτες ικανούς να σταθούν ακόμη και ως starters. Χωρίς τους κλασικούς δύο-τρεις νεαρούς που θα συμπληρώνουν το ρόστερ και με έναν 16ο, τον Κίναν Έβανς, που αργά ή γρήγορα θα κληθεί κι αυτός να βοηθήσει σε έναν μικρότερο ή μεγαλύτερο ρόλο.

Οι τρεις σερί συμμετοχές σε Final Four ήταν ένα σπουδαίο επίτευγμα, φέτος όμως οι Πειραιώτες έκαναν All-In για να πατήσουν στην κορυφή της Ευρώπης. Και αυτό το All-In εκτός από εκπληκτικές προσθήκες (Έβανς, Βιλντόσα, Ντόρσεϊ, Φουρνιέ, Βεζένκοβ) σε θέσεις που αναβαθμίστηκαν (Λούντζης, Κάναν, Μπραζντέικις, Σίκμα), δημιούργησε έναν συνωστισμό, μία πολυκοσμία που πλέον ακόμη κι ο ίδιος ο Γιώργος Μπαρτζώκας παραδέχεται ότι παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Τι απάντησε ο προπονητής του Ολυμπιακού σε σχετική μας ερώτηση μετά από το ματς με την Αρμάνι Μιλάνο:

"Κάποιος παίκτης που έχει κάνει δύο σερί καλά παιχνίδια, μπορεί να μείνει έξω στο ροτέισον γιατί πρέπει να παίξει κάποιος άλλος. Αυτό σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε όλο το ρόστερ που έχουμε, προφανώς υπάρχουν παιχνίδια, σημαντικότητα, ιδιαίτερη διαχείριση, αλλά γενικά έχουμε ένα τέτοιο πλάνο.

Παίκτες μπορεί να παίξουν πέντε λεπτά σε έναν αγώνα, αλλά να πάρουν 25 λεπτά και να έχουν σημαντικό ρόλο στον επόμενο. Ο ΜακΚίσικ είναι το θετικό παράδειγμα. Ο Ντόρσεϊ με τον Παναθηναϊκό ήταν φοβερός και σήμερα έπαιξε πολύ λίγο. Δεν έχει να κάνει καθόλου, πραγματικά σας το λέω, με τιμωρία. Απλώς είναι αριθμοί, είναι το ροτέισον έτσι και έτσι θα προσπαθήσουμε να το διαχειριστούμε.

Επαναλαμβάνω όμως ότι δεν είναι εύκολο για κάθε παίκτη να το συνηθίσει. Υπάρχουν παίκτες που έχουν συνηθίσει να παίζουν πολύ χρόνο, υπάρχουν παίκτες που έχουν συνηθίσει να παίζουν πολλές κατοχές, να παίρνουν πολλές αποφάσεις και υπάρχουν και παίκτες που δεν μπορούν, που θέλουν χρόνο μέσα στο ματς για να παίξουν καλά. Δεν μπορούν στις πρώτες δυο-τρεις φάσεις να είναι αποτελεσματικοί. Αλλά πιστεύουμε ότι σιγά-σιγά θα βελτιωθεί αυτό".

Λίγο μετά, ο Έλληνας προπονητής πρόσθεσε πως: "Το βάθος είναι σημαντικό. Απλώς στο βάθος, ο κάθε παίκτης φαντάζει πολύ καλός στα μάτια της κοινής γνώμης, των συμπαικτών του, των προπονητών όταν παίζει και παίζει καλά. Αν ξαφνικά κάποιος μπαίνει από τον πάγκο και δεν παίζει καλά, θα πουν ότι ο Ολυμπιακός κι ο Μπαρτζώκας στηρίζονται μόνο σε έναν κορμό παικτών. Είναι σημαντικό να μείνουν όλοι ενεργοί και στο πρωτάθλημα και στη EuroLeague, ελπίζω να τα καταφέρουμε. Θα είναι ένα ωραίο εγχείρημα για εμάς, πολύ ενδιαφέρον".

Αυτές τις δηλώσεις τις διαβάσατε χθες βράδυ, όμως αξίζει κάποιος να τις δει ξανά και ξανά, να τις αναλύσει για να καταλάβει πώς σκέφτονται φέτος στον Ολυμπιακό. Για να πεισθεί ότι οι Πειραιώτες προσπαθούν να λανσάρουν ένα νέο στιλ διαχείρισης, μία φιλοσοφία που πιθανώς δεν έχει υπάρξει στο παρελθόν.

Έχουμε δει τους undersized σέντερ να γίνονται μόδα από τον Ολυμπιακό, είδαμε τους δεινόσαυρους να επιστρέφουν απότομα εξαιτίας του γάμου Ρεάλ - Ταβάρες, είδαμε ομάδες με βαθιά ρόστερ να κυριαρχούν και άλλες με μικρό ροτέισον να δικαιώνονται.

Όταν το καλοκαίρι η διοίκηση επέμενε πως "ουδείς παραχωρείται", φαίνεται πως το εννοούσε. Πράγματι, είναι πολλοί οι επτά-οκτώ γκαρντ, είναι πολλά τα τρία πρωτοκλασάτα τεσσάρια και τα τρία πεντάρια. Στη θεωρία, διότι στην πράξη οι απαντήσεις θα δοθούν στο φινάλε της περιόδου. Ούτε τον Οκτώβριο, ούτε τον Δεκέμβριο, ούτε τον Φεβρουάριο.

Είναι ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος τραυματίας; Θα τον αντικαταστήσει σε ρόλο και σε λεπτά ο Λούκα Βιλντόσα.

Είναι ο Τάιλερ Ντόρσεϊ αναποτελεσματικός; Θα πάρει τον χρόνο του ο Σακίλ ΜακΚίσικ και θα περιμένει τη σειρά του ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης.

Δυσκολεύεται ο Φιλίπ Πετρούσεβ σε πεντάλεπτα-εξάλεπτα; Θα δοκιμαστεί ο Άλεκ Πίτερς που έπαιξε με πείσμα στο ματς με την Αρμάνι Μιλάνο, μπούκαρε στη ρακέτα για να τελειώσει φάσεις, πήρε δύο τρίποντα και τα έβαλε και τα δύο.

Δεν είναι συγκεντρωμένος ο Μόουζες Ράιτ; Θα τον περάσει αμέσως στο ροτέισον ο Νικόλα Μιλουτίνοβ. Μένει έξω ένας ψηλός; Αυτομάτως ο χρόνος θα μοιραστεί στους υπόλοιπους δύο και θα υπάρχει και ο Πετρούσεβ.

Πόσο θα αντέξει το στομάχι αυτών που θα μένουν εκτός δωδεκάδας όταν θα είναι όλοι υγιείς και διαθέσιμοι; Και πόσο εύκολο είναι να μην χαλάσει το μυαλό τους όταν θα νιώθουν ότι μπορούν να βοηθήσουν, αλλά θα κάθονται δίπλα από τον πάγκο;

Αυτή τη στιγμή φαίνεται πως Γουόκαπ, Φουρνιέ, Βεζένκοβ και Φαλ είναι οι τέσσερις από τους πέντε starters. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα λεπτά τους θα είναι ανάλογα του status τους. Άλλωστε το "every game matters" τείνει να μετατραπεί σε "every possession matters" για τον Ολυμπιακό, που ψάχνει το καλύτερο δυνατό σε κάθε φάση, σε κάθε λεπτό, σε κάθε δεκάλεπτο.

Ο Μπαρτζώκας ήταν αυτός που πήγε με σταθερές πεντάδες σε ολόκληρες σεζόν, αυτός που έλεγε στους αντιπάλους του πως "δεν προσαρμοζόμαστε εμείς σε εσάς, θα προσαρμοστείτε εσείς σε εμάς". Κι ο Μπαρτζώκας είναι αυτός που αναλαμβάνει φέτος μία πάρα πολύ δύσκολη αποστολή: Να πάρει όσα περισσότερα μπορεί από τους 15-16 αθλητές του, αλλά ταυτόχρονα να τους έχει όλους ζεστούς, όλους ευχαριστημένους, όλους μαζί του στην ίδια σελίδα.

Ο δρόμος που επέλεξαν να περπατήσουν στον Ολυμπιακό δεν είναι εύκολος. Το αντίθετο μάλιστα. Και ο Γουίλιαμς-Γκος θέλει να παίζει και ο Βιλντόσα θέλει να παίζει και ο Ντόρσεϊ έφυγε από τη Φενέρμπαχτσε για να βρει σημαντικότερο ρόλο και ο Παπανικολάου θέλει να παίζει και ο Φουρνιέ έχει ανάγκη να παίζει πολύ και ο Φαλ και ο Ράιτ και ο Μιλουτίνοβ και όλοι θέλουν να παίζουν. Και ο Πετρούσεβ που δεδομένα ήλπιζε ότι θα μετακομίσει στον Ερυθρό Αστέρα για να παίρνει +25 λεπτά ως starter και ο Λαρεντζάκης που συγκινήθηκε χθες βράδυ από το σύνθημα του κόσμου και συγκρατήθηκε για να μη δακρύσει.

Όλοι θέλουν να παίζουν. Όλοι θέλουν να έχουν ρυθμό. Όλοι θέλουν να αισθάνονται σημαντικοί. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει φέτος στον Ολυμπιακό. Και αυγά θα σπάσουν και παράπονα θα υπάρξουν και μούτρα και δύσκολες βραδιές θα έρθουν. Στο τέλος της ημέρας, με δεδομένο ότι αυτό είναι το πλάνο που συμφώνησαν να ακολουθήσουν προπονητικό επιτελείο και διοίκηση, το ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν οι 15-16 παίκτες είναι ένα: Είναι σημαντικότερο το ταξίδι ή ο προορισμός;

Ο κόσμος πρέπει να αποδεχθεί την απόφαση που πήραν οι Πειραιώτες και να μην ψάχνει γιατί έπαιξε περισσότερο ο Χ παίκτης που δεν τα έβαλε αντί για τον Ψ παίκτη που έμεινε στον πάγκο. Και δεν θα πρέπει να το ψάχνει γιατί ο ίδιος ο Μπαρτζώκας είπε ότι το ροτέισον θα γίνεται βάσει αριθμών, οπότε ο Ψ θα έχει στο επόμενο ματς την ευκαιρία του καθώς ο Χ θα προσπαθεί να βρει τρόπους για να γίνει πιο αποτελεσματικός στον ρόλο του.

Άλλωστε αν εξαιρέσουμε τον Σάσα Βεζένκοβ, δεν υπάρχει άλλος παίκτης που μπορεί να γράφει 30άρια στην αξιολόγηση ακόμη και στις μέτριες βραδιές του.

Εννοείται πως υπάρχουν παίκτες το gravity των οποίων ανεβάζει επίπεδο το σύνολο, όπως ο Μουστάφα Φαλ, ακόμη κι αυτός όμως θα έχει τις κακές βραδιές του και θα πρέπει να αποδεχθεί ότι σε αυτές τις κακές βραδιές κάποιος θα παίξει περισσότερο.

Και ναι, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Ολυμπιακός θα πετύχει ή ότι το πλάνο Μπαρτζώκα - διοίκησης είναι το σωστό. Μπορεί η αποτυχία να είναι παταγώδης, μπορεί στη σεζόν 2025/26 να υπάρξει επιστροφή στο... παρελθόν και σε ρόστερ 11-12 παικτών. Προς το παρόν αυτό αποφασίστηκε και αν οι παίκτες βοηθήσουν να κυλήσει ομαλά η σεζόν για το κοινό καλό, τότε οι Πειραιώτες θα έχουν λανσάρει ένα νέο trend το οποίο θα ακολουθήσουν όλες οι ομάδες του ελίτ επιπέδου.

Πέρασαν ελάχιστες ημέρες από το προηγούμενο blog στο οποίο αναλύσαμε "την εύκολη απόφαση που δεν θα πάρει ο Μπαρτζώκας". Μετά από τρεις αγωνιστικές, πρώτος σε χρόνο συμμετοχής είναι ο Σάσα Βεζένκοβ με 26:16, δεύτερος ο Εβάν Φουρνιέ με 22:59, τρίτος ο Μόουζες Ράιτ με 21:33, τέταρτος ο Τόμας Γουόκαπ με 21:13. Δεν υπάρχει άλλος με +20 λεπτά.

Το μεγάλο ροτέισον είναι ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να ζήσει ένας προπονητής. Και δεν είναι δύσκολο επειδή πρέπει να υπάρχει κάποιος στον πάγκο για να παρακολουθεί λεπτά και δευτερόλεπτα, αλλά γιατί ο οργανισμός διαχειρίζεται 24/7 την ψυχολογία και την πνευματική ισορροπία 15-16 αθλητών που είναι όλοι τους ανταγωνιστικοί, είναι όλοι ετους παγγελματίες, θέλουν όλοι τίτλους.

Στον Ολυμπιακό επέλεξαν να περπατήσουν σε ένα σκληρό μονοπάτι. Είναι έτοιμοι για την κριτική, είναι έτοιμοι για τη δυσφορία, είναι έτοιμοι για να παλέψουν σε μία κατάσταση που δεν είχαν αντιμετωπίσει στο παρελθόν. Αν θα πετύχουν, ουδείς μπορεί να το μαντέψει. Σίγουρα όμως θα συμφωνήσουμε με τον Γιώργο Μπαρτζώκα, αυτό το εγχείρημα είναι πολύ ιντριγκαδόρικο.

Υ.Γ.: Για τον Σάσα Βεζένκοβ, τα λόγια είναι περιττά. Κυνηγάει και το... ψίχουλο, όχι για τη στατιστική του, άλλωστε πλέον δεν παίζει για το επόμενο συμβόλαιό του, αλλά για να διαλύσει τα κοντέρ, για να καθιερωθεί ως ο κορυφαίος παίκτης της ηπείρου, για να γίνει ο ηγέτης που θα κουβαλήσει τον Ολυμπιακό στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Σε 7 ματς σε Stoiximan Super Cup, EuroLeague, Stoiximan Basket League έχει:

• 19.6 πόντους
• 6.3 ριμπάουντ
• 33/42 δίποντα (78.6%)
• 10/23 τρίποντα (43.5%)
• 41/46 βολές (89.1%)
• 4.43 κερδισμένα φάουλ
• 0.43 λάθη
• 26.3 PIR
• ανά 24.7 λεπτά

Σε επτά ματς στη σεζόν έχει τρία λάθη και τα δύο από αυτά τα έκανε στο πρώτο παιχνίδι, με το Περιστέρι στα ημιτελικά του Super Cup στη Ρόδο. Έκτοτε έχει ένα λάθος, στο ματς με τη Ζάλγκιρις όταν η μπάλα γλίστρησε από τα χέρια συμπαίκτη του. Για το γεγονός ότι έχει περισσότερες μονάδες στην αξιολόγηση από λεπτά συμμετοχής (ανά παιχνίδι), τι να πει κανείς...