Βρισκόμαστε περίπου στο 1/4 της κανονικής περιόδου της EuroLeague και οι λέξεις αρχίζουν να στερεύουν για τον Ολυμπιακό της σεζόν 2019/20. Δεν είναι το ρεκόρ (2-5) που απογοητεύει, άλλωστε ο περισσότερος κόσμος έχει συμβιβαστεί με την κατάσταση της ομάδας, έχει καταλάβει πως η θητεία του Ντέιβιντ Μπλατ ήταν καταστροφική και κάνει υπομονή να "βγει" η χρονιά γνωρίζοντας ότι ο στόχος της οκτάδας είναι ουτοπικός. Δεν είναι ότι οι Πειραιώτες παίζουν ανυπόφορο μπάσκετ, δεν είναι καν το γεγονός ότι διασύρονται από τους πάντες στο γήπεδό τους και δεν δείχνουν ικανοί να αντιστρέψουν αυτό το τόσο αμήχανο κλίμα των τελευταίων εβδομάδων.

68 πόντοι και ήττα από τη Ζενίτ, 65 πόντοι και συντριβή από στη Μακάμπι, 67 πόντοι απέναντι στην Εφές και τρίτο συνεχόμενο βατερλώ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τον κόσμο που στηρίζει και στα καλά και στα άσχημα να αισθάνεται ότι πνίγεται κι αυτός σε μια κατάσταση που πλέον στενοχωρεί. Δεν στενοχωρεί επειδή δεν έρχονται νίκες, αλλά γιατί δεν φαίνεται στον ορίζοντα μια αχτίδα φωτός, λες κι ο Ολυμπιακός έχει γλιστρήσει σε ένα πηγάδι και έχει εγκλωβιστεί σε αυτό. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι, ακόμη κι εκείνοι που "έβλεπαν" άσο στο χθεσινό ματς, αντιλαμβάνονται πια στον απόλυτο βαθμό ότι η κατάσταση είναι δύσκολα αναστρέψιμη.

Ο ΚΕΜΖΟΥΡΑ, Ο ΣΤΟΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΤΣΕΣΤΙ

" Ο στόχος μας παραμένει η είσοδος στα playoffs, αυτός είναι ο στόχος που έχουμε θέσει με τη διοίκηση" δήλωσε ο Κεστούτις Κεμζούρα στη συνέντευξη Τύπου το βράδυ της Πέμπτης (7/11). Και δεν ήταν το μοναδικό απ' όσα είπε που έκανε αρκετά μάτια όσων παρακολουθούσαν τη διαδικασία να γουρλώσουν και να κοιτάξουν τον διπλανό τους με απορία. Μετά από την τρίτη σερί εντός έδρας βαριά ήττα της ομάδας του, ο Λιθουανός μπορούσε απλά να πει ότι στην παρούσα φάση δεν χρειάζεται συζήτηση για στόχους και διακρίσεις, αλλά δουλειά, δουλειά, δουλειά μήπως αυτός ο Ολυμπιακός βρει τρόπους για να μετατραπεί σε ένα έστω αξιοπρεπές σύνολο. Δεν το έκανε αυτό ο Κεμζούρα, προτίμησε να μιλήσει για οκτάδα και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν πραγματικά αντιλαμβάνεται σε τι πρωτάθλημα συμμετέχει, αν πραγματικά καταλαβαίνει πως ΑΥΤΟΣ ο Ολυμπιακός είναι μία από τις 3-4 χειρότερες ομάδες της EuroLeague...

Είπε κι άλλα ο έμπειρος προπονητής, όπως ότι " ο Ρότσεστι μπορούσε να μας βοηθήσει απόψε στην επίθεση, αλλά θα είχε πρόβλημα στην άμυνα". Εκείνος δεν τον επέλεξε; Δεν γνώριζε ποιος είναι ο Ρότσεστι; Τώρα ανακάλυψε την αδυναμία του Αμερικανού; Όχι, δεν μπορεί να την ανακάλυψε τώρα, γι' αυτό και είναι να απορείς για τον λόγο που ο Ολυμπιακός επένδυσε σε αυτόν τον ποιοτικό, αλλά "below average" πλέον γκαρντ. Ακόμη κι αν ο Κεμζούρα ήθελε να πει ότι ο Ρότσεστι δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει τους Λάρκιν - Μίτσιτς, δεν βγαίνει νόημα. 51 πόντους από 10/14 δίποντα, 8/9 τρίποντα και 7/9 βολές έβαλαν οι δύο αστέρες της Εφές, δεν τους περιόρισε κιόλας "κρύβοντας" τον Ρότσεστι. Εκτός αν θεωρεί ότι θα τον χρησιμοποιήσει απέναντι σε δίδυμα όπως αυτά της Ρεάλ Μαδρίτης, της Μιλάνο, της Χίμκι, της Φενέρμπαχτσε και του Παναθηναϊκού. Πραγματικά, όπως είχαμε γράψει και σε προηγούμενο blog , κάποιες φορές είναι να απορείς και για τα πιο απλά.

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

Για να είμαστε ξεκάθαροι και ρεαλιστές, ένας οπαδός ή ένας δημοσιογράφος, ακόμη κι ένας παράγοντας, δεν μπορεί να κρίνει πραγματικά δίκαια και αντικειμενικά έναν προπονητή. Το χάσμα στις γνώσεις των δύο πλευρών είναι τεράστιο, επίσης δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην καθημερινότητα ενός οργανισμού, κάποια πράγματα όμως είναι ξεκάθαρα από χιλιόμετρα και ένα από αυτά είναι ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού δεν απολαμβάνουν το μπάσκετ. Είναι άσχημη η εικόνα της ομάδας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι οι συνεργασίες είναι ελάχιστες, ότι τα "ανοιχτά" σουτ λίγα, ότι οι περισσότεροι παίκτες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αυτό το επίπεδο.

Δεν γίνεται να βλέπεις τον Μιλουτίνοβ στον πάγκο να τραβάει τα μαλλιά του και να κρύβει το πρόσωπό του επειδή δεν βρίσκει γύρω του παίκτες να τον υποστηρίξουν. Δεν γίνεται να βλέπεις τον Πολ να βγάζει τόσα νεύρα (και στη συνέχεια, προς τιμήν του, να απολογείται στο Twitter), δεν γίνται να βλέπεις πρόσωπα να κοιτάζουν απογοητευμένα το παρκέ στο 15' και το 18'. Η γλώσσα του σώματος είναι εδώ και καιρό άσχημη στον Ολυμπιακό , το "πυροτέχνημα" στη Μόσχα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ άναψε από το κίνητρο που είχαν οι Πειραιώτες να κερδίσουν την πληγωμένη και σοκαρισμένη από τον τραυματισμό του Γουίλ Κλάιμπερν πρωταθλήτρια Ευρώπης και πλέον αναζητείται όχι κίνητρο, αλλά το ένστικτο της επιβίωσης γιατί η EuroLeague, σε αυτή τη μορφή της, παραείναι άγρια για να την αντιμετωπίζεις με χαλαρότητα.

Είναι πολύ εύκολο να ξεφύγει το σερί των ηττών, άλλωστε αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός μετράει τέσσερις τέτοιες στα τελευταία πέντε παιχνίδια του. Βλέποντας το πρόγραμμα, καταλαβαίνεις πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση. Ζάλγκιρις (εντός), Μπάγερν Μονάχου και Άλμπα Βερολίνου στη δεύτερη διαβολοβδομάδα (εκτός), Μιλάνο (εντός), Παναθηναϊκός (εκτός), Ρεάλ Μαδρίτης (εκτός), Χίμκι (εντός), Ερυθρός Αστέρας και Μπαρτσελόνα στην τρίτη διαβολοβδομάδα (εκτός) είναι τα ματς που ακολουθούν μέχρι να βγει το 2019. Ποιος μπορεί να βρει ένα, όχι περισσότερα, ένα εύκολο παιχνίδι γι' αυτόν τον Ολυμπιακό; Ένα ματς που οι Πειραιώτες θα πουν " εντάξει, αυτό δεν το χάνουμε";

ΟΙ "ΦΕΥΓΑΤΟΙ" ΚΑΙ Η ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Μέσα σε όλα, ο Κεμζούρα δήλωσε ότι οι νέοι παίκτες που αποκτήθηκαν δεν έχουν προσαρμοστεί ακόμη με το σύνολο λες και όσοι βρίσκονταν εδώ από την έναρξη της προετοιμασίας έδεσαν ο ένας με τον άλλο και το πρόβλημα είναι ο Ρότσεστι κι ο Ριντ. Ο Λιθουανός πρέπει να ανακατέψει την τράπουλα, το υλικό που διαχειρίζεται δεν είναι πολύ ποιοτικό, αλλά δεν είναι και τόσο κακό για να εμφανίζει ο Ολυμπιακός αυτό το πρόσωπο. Ο Γουέιντ Μπάλντγουϊν κι ο Μιντάουγκας Κουζμίνσκας δεν υπολογίζονται και θα αποχωρήσουν, αλλά ποιος μπορεί να αισιοδοξεί πως το καράβι μπορεί να ισιώσει και κάποια στιγμή να παίξει και καλό μπάσκετ. Μήπως θα ξανανιώσει ο Σπανούλης και θα μπει σε χρονομηχανή ο Πρίντεζης ή μήπως ο Τσέρι κι ο Ρότσεστι θα ανταγωνιστούν τον Καμπάσο, τον Ντε Κολό, τον Ροντρίγκεθ, τον Λάρκιν και τον Μίτσιτς;

Δεν είναι ευχάριστη η κατάσταση στον Ολυμπιακό, δεν είναι ευχάριστο να λέμε συνεχώς τα ίδια, πλέον όμως το dna αυτής της ομάδας που φοβόταν η Ευρώπη αλλοιώνεται και αλλοιώνεται με επικίνδυνα γρήγορους ρυθμούς. Το καλοκαίρι του 2020 δεν είναι μακριά, είναι δεδομένο ότι το οικοδόμημα πρέπει να χτιστεί από το μηδέν, τώρα όμως, στη σεζόν που "περπατάμε", τι γίνεται; Δεν μπορεί ο Ολυμπιακός να γίνει "Νταρουσάφακα", "Μπουντούτσνοστ", δεν μπορεί να γίνει σάκος του μποξ, κάτι πρέπει να αλλάξει γιατί όταν η ήττα γίνεται συνήθεια, τότε ο διακόπτης δεν γυρίζει εύκολα και σίγουρα δεν γυρίζει μέσα σε ένα καλοκαίρι ακόμη κι αν έχεις όλα τα χρήματα του κόσμου.

Για κακές επιστροφές, για έλλειψη επικοινωνίας και πάσες στους... εκτός αποστολής, για συνεργασίες που καταρρέουν στην άμυνα, στις αλλαγές και τις περιστροφές, για τακτικές αναλύσεις, αριθμούς και αξιολογήσεις, τι να πούμε. Αυτά τα κοιτάζεις σε μια υγιή ομάδα που προσπαθεί να βελτιωθεί και έχει πραγματικά στόχο να διακριθεί. Μπορεί ο Ολυμπιακός όντως να δουλεύει καλά στις προπονήσεις, μπορεί ο Κεστούτις Κεμζούρα όντως να βλέπει ότι η κατάσταση μπορεί να αλλάξει, προς το παρόν όμως η εικόνα της ομάδας του στο παρκέ προκαλεί αρνητικά συναισθήματα.

Μετά από το ματς με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ ο Λιθουανός είπε πως " είμαστε καλοί όταν έχουμε χρόνο για να προετοιμαστούμε", ακολούθησε σχεδόν μια εβδομάδα προπονήσεων και όλοι είδαμε τι συνέβη απέναντι στην Αναντολού Εφές που... 25 δεκάλεπτα να έπαιζε στο ΣΕΦ, δεν θα έχανε αυτό το παιχνίδι. Τώρα θα έχει άλλη μία εβδομάδα για να καταστρώσει το σχέδιό του για τη Ζάλγκιρις Κάουνας του Ζακ ΛεΝτέι και κάτι μας λέει πως σε ενδεχόμενη ήττα το υποστηρικτικό χειροκρότημα αυτών των 5-6 χιλιάδων που πηγαίνουν σταθερά στο ΣΕΦ δεν θα ακουστεί...