Ζόμπι κι απογοητευμένοι
Το μπέρδεμα και οι θεμελιώδεις ανάγκες του Ολυμπιακού, το ζόμπι κι ο αυτόματος πιλότος του Παναθηναϊκού. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Το πρώτο ντέρμπι της σεζόν για το ελληνικό πρωτάθλημα δεν ήταν ένα από αυτά τα ματς που λες πως "δεν μας έκανε σοφότερους". Το διακύβευμα ήταν μεγάλο, το σαραντάλεπτο είχε έναν θριαμβευτή και πρόσφερε πολλά θέματα για συζήτηση. Ή για προβλητισμό, εξαρτάται την οπτική από την οποία παρακολούθησε κάποιος τον αγώνα.
Η νίκη του Παναθηναϊκού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ήταν ολοκληρωτική, το σχήμα του Εργκίν Αταμάν με τα τρία γκαρντ διέλυσε τους Πειραιώτες, η κλάση των Μπράουν, Ναν, Γκραντ ήταν τεράστια για να την ματσάρουν οι γηπεδούχοι και στο τέλος της βραδιάς αυτό το δίκαιο άθλημα που λέγεται μπάσκετ, επιβράβευσε την ομάδα που άξιζε το αποτέλεσμα.
Η επομένη βρήκε τους αιώνιους στο γήπεδο. Νωρίς το πρωί, γιατί ακολουθεί διαβολοβδομάδα. Χρόνος για δουλειά δεν υπάρχει, χρόνος για πανηγύρια ή δάκρυα επίσης δεν υπάρχει.
Η ζωή συνεχίζεται, όμως μετά από δύο μήνες στο παρκέ, είναι πλέον ξεκάθαρα τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία των δύο μεγάλων ομάδων της χώρας. Κυρίως του Ολυμπιακού που μέχρι στιγμής δεν έχει βρει λειτουργικά σχήματα, είναι ευάλωτος αμυντικά και βλέπει τα αντίπαλα γκαρντ να οργιάζουν απέναντί του.
Με ρεκόρ 2-3 στη EuroLeague και με ήττα από τον Παναθηναϊκό που είναι πλέον το ακλόνητο φαβορί για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoffs της Stoiximan GBL, οι Πειραιώτες προσπαθούν ακόμη να βάλουν τα θεμέλια για το οικοδόμημα που ονειρεύονται.
Οι συνεργασίες, η διαρκής κίνηση χωρίς την μπάλα, η πιεστική άμυνα με τα χέρια πάνω στη μπάλα και με τον παίκτη να μένει μπροστά από τον αντίπαλό του, ο αλτρουισμός που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια δεν έχουν εμφανιστεί φέτος, τουλάχιστον όχι με διάρκεια, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα να έχει επιλέξει ένα... σκληρό εγχείρημα που ο ίδιος ξέρει ότι θα έχει τεράστια σκαμπανεβάσματα, αλλά ο περίγυρος (παίκτες - οπαδοί) ίσως δεν είναι έτοιμοι να αντέξουν. Ειδικά μετά από τρία Final Four από τα οποία η ομάδα γύρισε με άδεια χέρια, ειδικά μετά από την τεράστια ανατροπή του Παναθηναϊκού στους περσινούς τελικούς.
Ο Ολυμπιακός είναι μπερδεμένος. Αυτό, ωστόσο, έχει τεράστια απόσταση από την ισοπέδωση. Αυτή η μπερδεμένη ομάδα μπορούσε να νικήσει την -εκ των φαβορί για το Final Four- Εφές στην Κωνσταντινούπολη, μπορούσε να έχει νικήσει και την Μπάγερν στο Μόναχο. Σίγουρα αδίκησε τον εαυτό της, σίγουρα απογοήτευσε τον κόσμο της που είναι πλέον πιο απαιτητικός για πολλούς λόγους, σίγουρα όμως χρειάζεται υποστήριξη. Και αυτό δεν είναι κλισέ, είναι η μοναδική πραγματικότητα.
Το βασικό ερώτημα είναι αν οι Πειραιώτες μπορούν να ξαναγίνουν καλή αμυντική ομάδα, αν μπορούν να αντιμετωπίσουν, για παράδειγμα, το σχήμα με τα τρία γκαρντ του Παναθηναϊκού με το υπάρχον υλικό.
Στα δικά μας μάτια, ο Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν είναι Αϊζέια Κάναν, δεν μπορεί να σπάσει τα σκριν, δεν μπορεί να πιέσει σε όλο το γήπεδο, δεν θα βάλει τα χέρια του στη μπάλα, όταν θέλει είναι ένας average αμυντικός, όχι όμως κάτι περισσότερο. Average, στην καλύτερη, είναι και ο Εβάν Φουρνιέ που αμύνεται περισσότερο με την εμπειρία και με το μυαλό του, παρά με τα προσόντα του.
Ανώτερου επιπέδου αμυντικός είναι σίγουρα ο Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος, με τα γνωστά του προβλήματα και με τους συχνούς τραυματισμούς του. Ο Μπαρτζώκας είπε ότι ο Αμερικανός έκανε μία ομαδική προπόνηση, ωστόσο προτίμησε να τον αφήσει εκτός εξάδας ξένων κι αυτή είναι σίγουρα μία απόφαση που σηκώνει συζήτηση από τη στιγμή που ο Πίτερς έπαιξε επτά κι ο Μιλουτίνοβ έξι λεπτά. Με τον Γουίλιαμς-Γκος εκτός, ο Φουρνιέ έμεινε στο παρκέ 34 λεπτά, ο Γουόκαπ 30, ο Ντόρσεϊ 25 κι ο Βιλντόσα 16. Και όλοι μαζί είχαν 26 πόντους από 8/30 σουτ.
Η περιφερειακή άμυνα είναι ένα ζήτημα. Η ομαδική άμυνα είναι ακόμη μεγαλύτερο ειδικά σε αυτή τη φάση της χρονιάς που ο Μουστάφα Φαλ προσπαθεί να ισορροπήσει αγωνιστικά και σωματικά μετά από πολύμηνη απουσία. Γενικά, αυτή τη στιγμή, είναι πολλά τα θέματα προς συζήτηση, από αυτά που αναφέραμε, μέχρι τα DNP του Λαρεντζάκη, την αδυναμία προσαρμογής του Ντόρσεϊ, το ντεφορμάρισμα του Παπανικολάου και την ανετοιμότητα των Φαλ - Μιλουτίνοβ.
Για να κάνει ο Ολυμπιακός βήματα προς τα εμπρός, το πρώτο ζητούμενο είναι να βρεθούν προπονητές και παίκτες στην ίδια σελίδα.
Για να βρεθούν στην ίδια σελίδα, πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το ταβάνι είναι υψηλό, πως έχουν μία μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσουν κάτι όμορφο.
Για να δημιουργήσουν κάτι όμορφο, πρέπει τα συναισθήματα να μην είναι ακραία μετά από μία μεγάλη νίκη ή μία κακή ήττα. Προφανώς και δεν γίναμε NBA, όμως κάθε ημέρα είναι μία διαφορετική ιστορία και αυτή πρέπει να είναι η φιλοσοφία κάθε ελίτ ομάδας.
Πρέπει να αλλάξει η γλώσσα του σώματός τους, πρέπει να είναι έτοιμοι να παίξουν πέντε ή 35 λεπτά, πρέπει να τρέξουν για να σηκώσουν αυτόν που πέφτει στο παρκέ, πρέπει να εμπιστευθούν τους γύρω τους, να δουν την έξτρα πάσα, να δώσουν το χέρι στην αλλαγή τους, να υποστηρίξουν ο ένας τον άλλο και εκτός γηπέδου, πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Να έχουν όλοι έναν κοινό σκοπό.
Ο Ολυμπιακός έχει πολύ ταλέντο για να μη βρει λύσεις, έχει προσωπικότητες, έχει έμπειρα παιδιά, χρειάζεται όμως περισσότερη ψυχραιμία εντός κι εκτός οργανισμού. Ουδείς κέρδισε τον Οκτώβριο, ουδείς έχασε τον Οκτώβριο, σίγουρα υπάρχει ανησυχία, σίγουρα όμως καμπανάκια ακούγονται και όχι καμπάνες.
Το ζόμπι και η επτάδα
Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, βρίσκεται σε ακριβώς αντίστροφη πορεία.
Ο Αταμάν έχει επιλέξει να κλείσει νωρίς στη σεζόν το ροτέισον για να μαζέψει νίκες, να πορευθεί με ηρεμία και σταδιακά να βάλει κι άλλους στην εξίσωση, με περισσότερη ασφάλεια για εκείνους, με περισσότερη ασφάλεια για το σύνολο.
Καλαϊτζάκης και Αντετοκούνμπο δεν χρησιμοποιήθηκαν χθες βράδυ, ο Οσμάν έδωσε ανάσες χωρίς να έχει σημαντικό ρόλο, Γκριγκόνις, Παπαπέτρου και Γιούρτσεβεν έμειναν εκτός και μόλις επτά παίκτες τράβηξαν όλο το κουπί στο ΣΕΦ.
Ο Τούρκος προπονητής πήγε με τέσσερα γκαρντ στο φινάλε του αγώνα με την Φενέρμπαχτσε και εκεί κατάλαβε ότι με τρεις κοντούς θα μπει στο ΣΕΦ για να κάνει το μεγάλο βήμα για το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς της Α1.
Για τον Κέντρικ Ναν, έχουν ειπωθεί τα πάντα. Όταν ο πολύς κόσμος δεν είχε εικόνα του αθλητή, λέγαμε στο Bald Brothers ότι το ταβάνι του είναι υψηλότερο από εκείνο του Μάικ Τζέιμς. Μετά από έναν χρόνο στα πράσινα, είναι πλέον φανερό ότι μιλάμε για έναν από τους 2-3 κορυφαίους της Ευρώπης και ίσως για τον καλύτερο επιθετικό παίκτη που είχε ποτέ ο Παναθηναϊκός.
Στα 29 του, ο Ναν βρίσκεται στο prime του. Δεν είναι εύκολο να συγκρίνει κάποιος τις δύο πρώτες του σεζόν στο NBA (15 πόντοι, 46% στα συνολικά σουτ, 2.9 ριμπάουντ, 3 μπλοκ, 1 κλέψιμο ανά 29.4 λεπτά σε 123 αγώνες, με 111 συμμετοχές στην αρχική πεντάδα των Μαϊάμι Χιτ) με αυτά που κάνει στην Ευρώπη, σίγουρα όμως εκτός Λίγκας βρέθηκε εξαιτίας τραυματισμών και όχι επειδή "δεν είχε" το επίπεδο. Ίσα-ίσα, αυτή τη στιγμή θα έκανε τη διαφορά ακόμη και σε ομάδες πρωταθλητισμού στις ΗΠΑ.
Ο Ναν είναι πλέον πλήρης παίκτης, δεν έχει ψεγάδι. Παίρνει τα σουτ που πιστεύει ότι θα βάλει, παίζει άμυνα ψηλά και χαμηλά, διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι και υπάρχουν στιγμές που είναι αδύνατο να περιοριστεί. Είναι στιγμές που περπατάει και νιώθεις ότι έχει αποφασίσει να σκοράρει και θα σκοράρει.
Δεν αισθάνεται πίεση, η αυτοπεποίθησή του τρυπάει το ταβάνι, ξέρει ότι για να κυριαρχήσει πρέπει να υποστηρίξει τους γύρω του και όχι να τους καπελώσει. Και οι Μπράουν, Σλούκας, Γκραντ είναι ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στην καριέρα του. Όπως είναι κι εκείνος ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί στον Παναθηναϊκό.
Ο Αταμάν τον είχε ανάγκη πέρυσι τον Οκτώβριο, άλλαξε τον Βιλντόσα με τον Μπράουν το καλοκαίρι και η περιφερειακή γραμμή των πράσινων είναι χωρίς αμφιβολία πια μακράν η κορυφαία της Ευρώπης.
Τα στατιστικά του Κέντρικ Ναν σε 9 αγώνες σε Ελλάδα και Ευρώπη
- 17.3 πόντοι
- 54.3% στο δίποντο
- 44.7% στο τρίποντο
- 89.5% στις βολές
- 4.1 ριμπάουντ
- 3.7 ασίστ
- 18.9 PIR
- ανά 29.7 λεπτά
Ο Παναθηναϊκός εκπέμπει υγεία, αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Ο προπονητής του νιώθει σίγουρος για το υλικό του και στο ΣΕΦ έζησε με εκπληκτική ηρεμία το ντέρμπι. Με χλιαρές χειρονομίες επικοινωνούσε με τους παίκτες και με τους συνεργάτες του, υπάρχουν στιγμές που οι πράσινοι μοιάζουν να πηγαίνουν στον... αυτόματο πιλότο, έχουν χτίσει καλές συνήθειες και προχωρούν.
Υ.Γ.: Οι αιώνιοι θα τα ξαναπούν σε 11 ημέρες, αυτή τη φορά στο του ΟΑΚΑ. Προηγουμένως θα έχουν δώσει μεγάλα ματς τα οποία είναι πιθανό να αλλάξουν γνώμη και συναισθήματα σε πολύ κόσμο. Ακόμη περισσότερα μπορεί να αλλάξει το ντέρμπι της 8ης αγωνιστικής της EuroLeague. Δεν χρειάζονται αφορισμοί, δεν χρειάζεται ισοπέδωση, δεν υπάρχει λόγος για υπερβολική αποθέωση. Η σεζόν είναι τεράστια και κάθε εβδομάδα θα έχει κάτι νέο να μας προσφέρει.
