Η γκέλα του Ιβάν

“Κύριε Σαββίδη η δύναμή σου είναι οι οπαδοί σου. Κύριε Σαββίδη προχώρα με αυτόν τον κόσμο να τα αλλάξεις όλα. Κύριε Σαββίδη το μεγαλείο του ΠΑΟΚ είναι εδώ και σε περιμένει”. Δεν ξέρω το όνομα του φωστήρα που αναφώνησε αυτές τις σοφές λέξεις στο πανηγυράκι στην Καμάρα (συγχωρέστε με αλλά ο όρος “συλλαλητήριο” έχει χρησιμοποιηθεί σε πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις σε τούτη τη χώρα), αλλά ήταν το κορυφαίο δείγμα της γραφικότητας που είδαν τα ματάκια μας και άκουσαν τα αυτάκια μας σε αυτή την ιστορία.

Ευτυχώς αυτή η γραφικότητα δεν αφορούσε την πλειοψηφία των οπαδών του ΠΑΟΚ. Γιατί αυτοί οι οπαδοί η “δύναμη” που είπε ο συγκεκριμένος κύριος, ο “κόσμος που θα τα αλλάξει όλα” και -κυρίως πάνω απ' όλα- το “μεγαλείο του ΠΑΟΚ” ήταν λίγοι. Πολλοί λίγοι. Δεν θα πω “τραγικά λίγοι”, θα πω “ευτυχώς λίγοι”. Γιατί το χάλι που είδαμε (το γνωστό χάλι που βλέπουμε σε κάθε τέτοια εκδήλωση “μεγάλης” ομάδας, όπου οι οργανωμένοι οπαδοί κάνουν βόλτα το νταβατζιλίκι και την χυδαιότητά τους) δεν μπορεί να εκφράζει αυτή την ομάδα.

Αυτό βέβαια είναι η ελπίδα η δικιά μας. Γιατί δυστυχώς ήταν φανερό πως εκφράζει τον επίσημο ΠΑΟΚ. Όλα τα “κεφάλια” του ήταν εκεί. Όλοι στάθηκαν απέναντι σε αυτούς που έβριζαν μανάδες και απαιτούσαν να καεί η Βουλή και τον χαιρέτησαν με ενθουσιασμό. Στις ομιλίες τους, αποθέωσαν ακριβώς αυτούς και τους κάλεσαν στην “επανάσταση” κόντρα στο κατεστημένο. Ποιο είναι το αστείο; Πολύ πιο τίμιος και αυθεντικός ακούστηκε ο εκπρόσωπος των οργανωμένων στον χαιρετισμό του, από τους “γραβατωμένους” που ήταν φανερό ότι μιλούσαν για να τους ακούσει πρώτα απ' όλους αυτός που μπορεί να βάλει το χέρι στην τσέπη. Ο Ιβάν Σαββίδης. Γιατί αυτός είναι ο στόχος τους και ας λένε διάφορα για το “μεγαλείο” του ΠΑΟΚ.

Μετά λοιπόν από αυτόν που είπε ότι οι ΠΑΟΚτσήδες έχουν εκτός από δυνατή φωνή και... δυνατή κλωτσιά ανέβηκε στο βήμα ο Ιβάν Σαββίδης και είπε ότι θέλει να γίνει αρχηγός της οικογένειας του ΠΑΟΚ. Μιλούσε συγκεκριμένα για “αυτή” την οικογένεια που διαδήλωσε χθες στην Καμάρα; Αν ναι, κάλλιστα μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί πως να αισθάνεται άραγε ένας άνθρωπος, ένας επιχειρηματίας όταν είναι αιχμάλωτος ακριβώς αυτής της μερίδας των οπαδών; Γιατί εδώ μπαίνει ένα ερώτημα που δεν αφορά μόνο τον ΠΑΟΚ.

Κάθε φορά που σε ένα γήπεδο γίνονται επεισόδια και οι ομάδες κινδυνεύουν με τιμωρία, οι εκπρόσωποί τους πέρα από το να τα ρίχνουν όλα στην αστυνομία αρνούνται κάθε σχέση με αυτούς που σπάνε, καίνε, χτυπάνε και βρίζουν. Όταν όμως είσαι αγκαλίτσα με αυτούς σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις, όταν τους καλείς να αλλάξετε μαζί τα πράγματα, τι θα υποστηρίξεις μετά; Ότι δεν τους ξέρεις; Ότι δεν τους στηρίζεις, αν δεν τους καθοδηγείς κιόλας; Τα πάντα μπορούν να ειπωθούν. Ίσως και να μην είναι δίκαια. Ίσως ο Ιβάν Σαββίδης να πίστεψε ότι στην Καμάρα θα έβλεπε κάτι διαφορετικό. Ίσως να πιστεύει ακόμα ότι μπορεί να ελέγξει τους συνδέσμους και να μην αφήσει αυτή τη χυδαιότητα να εκφράσει τον ΠΑΟΚ. Αλλά πως να το πιστέψεις μετά από ότι είδαμε;

Μπορεί η μικρή σε διάρκεια ομιλία του (όχι και τόσο ορεξάτου) αφεντικού της ΠΑΕ να ήταν ένα δείγμα της συνειδητοποίησης του λάθους του. Γιατί κακά τα ψέμματα ο ενθουσιασμός του τον έριξε σε λούμπα από τις λίγες. Αυτή που δεκάδες άλλοι παράγοντες σε αντίστοιχε περιπτώσεις, είχαν καταφέρει να αποφύγουν. Ακόμα και όταν ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να μιλήσει εξ ονόματός τους και να βρίσει χυδαία για να πιέσει καταστάσεις, ήξεραν την ελληνική πραγματικότητα και έβγαλαν τον εαυτό τους εκτός πρώτου πλάνου. Ήταν πίσω από την κουρτίνα.

Δεν είναι η οργή ή η δυσαρέσκεια από τα όσα ακούστηκαν στην συγκέντρωση των οργανωμένων που χρεώνεται και ο Σαββίδης. Ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά θα γίνουμε μάρτυρες τέτοιων γεγονότων στην Ελλάδα. Υπάρχει κάτι χειρότερο. Η απώλεια της σοβαρότητας. Όταν όλη η υπόθεση είναι για γέλια σε παίρνει η μπάλα και εσένα. Και δεν είναι λίγες οι μάχες που πρέπει να δώσει ο ΠΑΟΚ για να εδραιωθεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ώστε κάθε φορά που αναφέρεσαι στο αφεντικό του να μην αναρωτιέσαι αν πραγματικά μπορεί να τις δώσει με σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Ο Ιβάν Σαββίδης με την εικόνα που έχει καλλιεργήσει δεν μπορεί να έχει αυτούς τους συμμάχους για να καθαρίσει τη μπουγάδα. Αυτό δείχνει αδυναμία.

Συγγνώμη αλλά τα γεγονότα είναι αυτά που μιλούν και όχι οι προθέσεις. Αυτή τη φορά, αυτά τα γεγονότα ήταν υπέρ το δέον κωμικά.