Μια ιστορία... "μη εμπιστοσύνης"

Το ζήτημα που προέκυψε ανάμεσα σε Γιάννη Αλαφούζο και Δημήτρη Γιαννακόπουλο, θα ήταν πραγματικά "ζήτημα" αν είχε προχωρήσει και η διαδικασία για την είσοδο του δεύτερου στην ΠΑΕ. Δεν μπορείς να γράψεις για την "αγορά της ΠΑΕ" γιατί ουδέποτε ο ίδιος είπε επίσημα κάτι τέτοιο. Άλλο "μπαίνω", άλλο "αγοράζω". Αυτό που είπε, από το βήμα της γιορτής/πίτας του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού είναι "Κύριε Αλαφούζο δεσμεύομαι ότι το καλοκαίρι, αν το θελήσετε, θα είμαι κοντά σας ηθικά και οικονομικά". Σημαίνει κάτι αυτό; Και πολλά και τίποτα, ανάλογα πως βλέπεις το ποτήρι.

Αν θέλεις να ρίξεις το μπαλάκι στον άλλον τι περισσότερο θα κάνεις από μια τέτοια δήλωση; Και αυτή η ιστορία με το μπαλάκι που πηγαινοέρχεται δεν αφορά, από την αρχή, μόνο τη μια πλευρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις συνεργασίας δεν ξεχειλίζει η αγάπη για να πιστέψουμε σε πράσινους έρωτες. Ούτε και ο οπαδός θέλει τέτοιο κλίμα. Αυτό είναι καρφωμένο στο μυαλό όσων, λίγων, ρομαντικών επέζησαν από την ψυχολογική γενοκτονία της πολυμετοχικότητας. Το γεγονός, ότι σε αυτή την περίπτωση οι εμπλεκόμενοι είναι (στο προσκήνιο τουλάχιστον) μόνο δύο δεν σημαίνει ότι οφείλουν να αγαπηθούν κιόλας, περισσότερο από τους πολυμετοχικούς που στην ουσία δεν ήθελαν να βλέπουν ο ένας τον άλλον και, πολλοί από αυτούς, σύρθηκαν στο εγχείρημα για να μην πει ο "λαός" ότι πουλάνε το λαμπρό μέλλον που έταζε ο Ανδρέας Βγενόπουλος.

Η επόμενη ημέρα του "εμφυλίου"

Ο Γιάννης Αλαφούζος και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν μπορούν να συνεργαστούν, στην ηγεσία μια μεγάλης ΠΑΕ, όπως είναι απίθανο να το καταφέρουν όποιοι άλλοι επιχειρηματίες θα το επιχειρούσαν. Η μπάλα είναι πολύ διαφορετική υπόθεση, από κάθε άλλη μπίζνα γιατί έχει μέσα πάρα πολύ την προσωπική προβολή και επιβεβαίωση, την επιτυχία ή την (απαγορευμένη για το "εγώ") αποτυχία. Είναι απίθανο να θέλεις να μοιραστείς την σκηνή, τα μέσα και το αποτέλεσμα με κάποιον άλλον.

Τι γίνεται λοιπόν στον Παναθηναϊκό και γιατί βγήκε στην επιφάνεια το ενδιαφέρον Γιαννακόπουλου; Ο ίδιος το ξέρει. Πρώτα απ' όλα πόσο "ενδιαφέρον" ήταν (ή είναι). Το σίγουρο είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος θέλει πάρα πολύ να είναι και... ενδιαφέρον και να είναι και ζεστό. Δεν ήταν η πλευρά Γιαννακόπουλου που έβγαζε (τις πρώτες ημέρες της "επαφής") προς τα έξω τα 70άρια εκατομμύρια των Κινέζων επενδυτών. Αντίθετα ήταν η πλευρά που ενοχλήθηκε από αυτό και προσπάθησε να πατήσει φρένο στην φιλολογία εκείνων των ημερών, βλέποντας τον κίνδυνο να της χρεωθούν και οι λαγοί και τα πετραχήλια που (για να είμαστε ειλικρινείς) δεν έταξε. Ποιος τα έβγαζε; Οι Κινέζοι πάντως δεν έπαιρναν τηλέφωνο σε εφημερίδες, sites και κανάλια για να πουν ότι θα κάνουν τον Παναθηναϊκό, Τσέλσι.

Δεν σχολιάζει ο Αλαφούζος την αντίδραση Γιαννακόπουλου

Δεν μπορεί κανένας να ρίξει άδικο στον πρόεδρο του Παναθηναϊκού. Μπορεί να του βγαίνει η επιλογή Αναστασίου και η απόδοση της ομάδας να κάνει πολύ πιο ευχάριστη τη ζωή όλων στην ΠΑΕ αλλά ακόμα ένα καλοκαίρι χωρίς λεφτά, θα είναι τραυματικό. Δεν είναι απίθανο να χρειαστεί η αποδόμηση αυτού που χτίζεται τώρα, με πωλήσεις παικτών που αρχίζουν και "γράφουν" στη συνείδηση του οπαδού. Όσο και αν αναγνωρίζεται στον Αλαφούζο ότι ανέλαβε το καράβι που έμπαζε από παντού, την ώρα που οι μεγάλοι καπεταναίοι έκαναν μπάρμπεκιου στην παραλία, στο τέλος της ημέρας το πως παίζει η ομάδα και αν η μπάλα μπαίνει στο πλεκτό, μετράει. Οπότε δεν μπορεί να νιώθει ασφάλεια ο πρόεδρος αν δεν έχει τα μέσα να τα προσφέρει όλα αυτά.

Το πράγμα είναι απλό εν τέλει. " Μου είπες ότι θα μπεις; Κάνε την κίνησή σου. Αλλιώς έχω τον τρόπο να υπενθυμίζω, ότι κάτι πρέπει να κάνεις. Και σε εσένα και στον κόσμο". Ασφαλώς και δεν θα το παραδεχθεί αυτό ο Γιάννης Αλαφούζος. Η "Δίκη είναι ανεξάρτητη εκπομπή και κάνει ότι θέλει". Όπως όλες οι εκπομπές σε όλα τα ελληνικά κανάλια. Το ξέρουμε αυτό χρόνια τώρα.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μηνύει τον ΣΚΑΪ

Ο καθένας όμως (μεταξύ αυτών που παίζουν τα μεγάλα παιχνίδια) ξέρει και τι χαρακτήρα έχει ο άλλος αν θέλει να τον "τσιγκλήσει". Από χθες αρκετοί αναρωτιούνται τι είναι αυτό που πείραξε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο σε μια αναφορά ούτε του λεπτού σε σπικάζ που είχε μέσα και άλλες ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις. Προφανώς δεν είναι το "τι" αλλά το "γιατί". Η υπενθύμιση δηλαδή της "υποχρέωσης" να μπει στο παιχνίδι, μέσω άλλης οδού. Η (όπως το αντιλαμβάνεται) προσπάθεια να τον εκθέσουν στα μάτια του κόσμου που δεν έχει κάτι άλλο να περιμένει, οπότε αν τον δείχνουν συνέχεια με το δάχτυλο, στο τέλος θα του χρεώσουν την κίνηση που δεν έκανε.

Το επιπλέον πρόβλημα, όμως, είναι ότι με αυτό το γαίτανάκι της "μη εμπιστοσύνης" δεν μπορείς να "λοκάρεις" την αλήθεια στις πληροφορίες που βγαίνουν από τις διαρροές των δύο πλευρών. Ούτε για τα οικονομικά, ούτε για τις προθέσεις. Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει μέχρι τώρα από αυτά τα παιχνίδια είναι ακριβώς αυτό. Ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ούτε μεταξύ των δύο πλευρών, αλλά ούτε -όπως πάμε- και από τον κόσμο προς αυτές. Η σημερινή δήλωση Γιαννακόπουλου πως ο Αλαφούζος έκανε ότι έκανε (με την "Δίκη") για να τον αναγκάσει να κάνει πίσω, δείχνει ακριβώς αυτό. Και σίγουρο όχι το τι, πραγματικά, θέλουν να κάνουν οι δύο πλευρές.