Ο Νίκος Νταμπίζας ήταν αναλώσιμος στον Παναθηναϊκό. Ήταν ο πρώτος στη σειρά προς αποχώρηση όταν αυτό θα “έπρεπε” να συμβεί στον Παναθηναϊκό. Και η στιγμή αυτή έφτασε όταν, όπως φαίνεται, τράκαρε με τον Τάκη Φύσσα. Αναμενόμενο το ατύχημα, όπως και το “θύμα”. Δεν τίθεται θέμα υπεράσπισης του Νταμπίζα μετά την εκπαραθύρωση του από τον Παναθηναϊκό. Άλλωστε ακόμα και αν ο απολογισμός που κάναμε στο Sport24 βγάζει κατά 80% επιτυχημένες τις κινήσεις του στην θητεία του στο πόστο του τεχνικού διευθυντή, η κρίση είναι καθαρά υποκειμενική. Κάποιος μπορεί να κρίνει ότι το υπολειπόμενο 20% είναι μεγάλο ποσοστό ή ότι τα ονόματα των... “επιτυχόντων” δεν είναι και τόσο βαριά τελικά στην πορεία της ομάδας ή ότι με τα ίδια χρήματα θα μπορούσαν να γίνουν άλλα πράγματα. Κουβέντα να γίνεται...

Αν θέλετε την άποψή μου το 80% είναι σούπερ ποσοστό για το σκορποχώρι που ήταν ο Παναθηναϊκός όταν τον ανέλαβαν ο Αναστασίου με τον Νταμπίζα, αλλά το τι έχει ο καθένας στο μυαλό του είναι μια άλλη υπόθεση. Αν θέλετε πάντως ακόμα ένα στοιχείο που δείχνει ότι ο Νταμπίζας δεν απέτυχε είναι απλό. Δεν... τον έκραξε κανένας! Το λέω έτσι απλά και κατανοητά. Πέρα από κάποιες αντιδράσεις όταν ανακοινώθηκε η συνεργασία και ένα μικροζόρι στην αρχή της περσινής περιόδου όλα κύλησαν ομαλότατα. Περίεργο; Όταν “γαύρο” τον ανέβαζαν και τον κατέβαζαν, εσείς τι λέτε; Ακόμα και η πλειοψηφία του κόσμου δεν είναι κάφροι, φτάνουν ο λίγοι που θα θεωρήσουν ότι έχουν το δικαίωμα να εκφράσουν ακραία της άποψή τους βρίσκοντας το ιδανικό εξιλαστήριο θύμα στο πρόσωπο κάποιου που, όχι δεν έκανε την δουλειά του αλλά είναι... “αλλόθρησκος”. Αυτή δεν είναι η αγαπημένη τους γλώσσα; Ο Νταμπίζας όμως δεν είχε πρόβλημα και αυτό δεν ήταν αποτέλεσμα την ευγένειας αυτής της κατηγορίας των οπαδών. Απλά δεν είχε κανένας πάτημα. Είναι κι αυτή μια απόδειξη δεν νομίζετε;

Αλλά ο Νταμπίζας πάει. Τώρα πρέπει να βρει άκρη με τους οπαδούς του Ολυμπιακούς που θα τον χαρακτηρίζουν “βάζελο”. Αν τον ενδιαφέρει κιόλας. Γενικά η επαγγελματική προσέγγιση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα είναι μια δύσκολη υπόθεση οπότε υπάρχει ένα ζόρι. Ας μείνουμε λοιπόν στην Παναθηναϊκό, όπου η θέση του τεχνικού διευθυντή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Που δεν είναι, θα ρωτήσετε, αλλά είναι σαφές ότι εκεί που το χρήμα δεν τρέχει από τα μπατζάκια κανενός οι επιλογές πρέπει να είναι ακόμα πιο ψαγμένες και προσεκτικές. Είτε το θέλουμε, είτε όχι επί θητείας Νταμπίζα ο βασικός στόχος επιτεύχθηκε. Αν τώρα, επειδή δεν τον συμπαθούμε, μπορούμε να πούμε ότι... “εντάξει ρε αδερφέ ο Αναστασίου με τον Ρούτερ τους έβρισκαν τους παίκτες και έλεγαν του Νταμπίζας να πάει να κάνει το κονέ”, τότε από την άλλη πολύ εύκολα μπορούμε να πούμε ότι και ο Νταμπίζας ψιθύριζε 2-3 λογάκια στον Αναστασίου για το πως θα στήσει την ομάδα, λόγω της εμπειρίας του στα γήπεδα. Οχι; Το άλλο δηλαδή γιατί να γίνεται;

Πάντως είναι πιο απλό να καταλήξουμε ότι αυτές είναι δουλειές στις οποίες απαιτείται συνεργασία και να αναρωτηθούμε γιατί αυτή “τσάκισε” και ο Αναστασίου δεν έβγαλε “κιχ” όταν το ΔΣ της ΠΑΕ αποχαιρέτησε τον άμεσο συνεργάτη του. Κάτι στράβωσε προφανώς μεταξύ τους. Υπάρχει άλλη εξήγηση; Θεωρίες μπορούμε να αναπτύξουμε αρκετές. Αλλά ούτε αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Μόνο ως δίδαγμα για το παρελθόν ίσως. Ο αντικαταστάτης του Νταμπίζα όμως έχει ενδιαφέρον και η επιλογή δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός κάνει σκάουτινγκ σε όλα τα επίπεδα. Όχι; Μα μόνο με βάση το...potential (σε αυτή τη θέση) μπορεί να αιτιολογηθεί η επιλογή Βόκολου. Συμπαθέστατος, σοβαρότατος, έκανε και τα βηματάκια του προπονητικά, αλλά ως τεχνικός διευθυντής θα ξεκινήσει απο τον Παναθηναϊκό. Κάτι πολύ, πολύ ελπιδοφόρο πρέπει να έχει δει σε αυτόν ο πρόεδρος, ή όποιον τον πρότεινε σε αυτόν, αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί η επιλογή. Εκτός και αν οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και οι κινήσεις καθορισμένες οπότε ο (κάθε) Βόκολος μπορεί απλά να εκπαιδευτεί για να έχει την ευκαιρία του το καλοκαίρι. Την ευκαιρία τουλάχιστον να κάνει ταξίδια για να μιλάει με τους στόχους που έχει εντοπίσει ο Φύσσας. Γιατί έχω την αίσθηση ότι ο Βόκολος σε αυτή τη φάση θα έχει ρόλο διεκπεραιωτή του διευθυντή του ποδοσφαιρικού τμήματος. Οπότε το ερώτημά μου (για να μην κρυβόμαστε) είναι γιατί δεν πήρε απευθείας τη θέση ο Φύσσας; Γιατί δεν προλάβαινε; Γιατί δεν έπρεπε να συγκεντρώσει πολλές αρμοδιότητες στα χέρια του; Για να μη πιστέψει κάποιος ότι αυτός “έφαγε” τον Νταμπίζα ή γιατί πρέπει κάποιος άλλος να χρεωθεί τυχόν αποτυχημένες κινήσεις και να μείνει ακλόνητος ο ίδιος; Κι όμως αυτός είναι ο πλέον κατάλληλος πλέον για να πάρει και επίσημα τη θέση. Επίσημα!

Ποσώς ενδιαφέρουν τον κόσμο του Παναθηναϊκού όλα αυτά; Το αποτέλεσμα θα δείξει. Δεν θα τον ενδιαφέρουν καθόλου αν ο Βόκολος, ο Φύσσας ή ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος βρουν τους φτηνούς και ικανούς που έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός για να προχωρήσει η ομάδα. Καθότι ναι μεν λεφτά δεν υπάρχουν, αλλά όπως έδειξε και η αρχή της τρέχουσας περιόδου αν η ομάδα για κάποιο λόγο βαλτώσει αρχίζει να βουλιάζει (κίνδυνος που δεν έχει περάσει ούτε μετά το διπλό στην Τούμπα) οπότε οι δικαιολογίες δεν μετράνε. Και δεν βάζω τυχαία τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού στην εξίσωση. Η αιτιολόγηση της απόλυσης ενώπιον του ΔΣ της ΠΑΕ με τη φράση: “Έχει χαθεί η επικοινωνία ανάμεσα στη διοίκηση και τον τεχνικό διευθυντή” δεν μπορεί να μην συμπεριλαμβάνει στη “διοίκηση” και τον ίδιο. Άρα ασφαλώς και μπορεί (ίσως απαιτείται κιόλας) πλέον να συζητάει ποδοσφαιρικά, να έχει προσωπική άποψη, άρα και να φτάνει σε τέτοια σημαντική απόφαση/απόλυση. Και να την χρεώνεται.

Θα έχει ενδιαφέρον η επόμενη μέρα (αυτή των μεταγραφών) στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα δείχνει χαρακτήρα για να κυνηγήσει τον τίτλο και χρειάζεται βοήθεια, από κάποιον πιο επιτυχημένο απο τον Νταμπίζα. Αλλά θέλει και πλάνο για το μέλλον της. Κάτι καλύτερο σίγουρα από τον 38χρονο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Στο οποίο θα παίζει καθοριστικό ρόλο και η άποψη του προπονητή. Γιατί, πέρα από τα νέα πρόσωπα στα πόστα, διαφαίνεται και η αλλαγή στάσης του Αναστασίου. Π.χ. Το καλοκαίρι οι πληροφορίες τον ήθελαν να μην είναι θετικός στην προσθήκη του Νίνη. Λογικό είναι βέβαια να το ξανασκεφτεί όταν το χέρι δεν θα μπει στην τσέπη για άλλη πιο (άμεσα) αξιόπιστη λύση. Όπως επίσης είναι λογικό να πηγαίνει ο προπονητής με τα νερά αυτού που κάνει κουμάντο σε μια ΠΑΕ. Όχι μόνο για να κρατήσει τη δουλειά του αλλά για να εξασφαλίσει (μέσω του...κουμάντου) και 2-3 εργαλεία για μπορέσει να κάνει τη δουλειά του. Ακόμα και αν αλλάζει άποψη για το ποια μπορεί να είναι αυτά τα εργαλεία.