Υπάρχουν μερικά πράγματα σε αυτή τη ζωή που είναι πολύ εύκολα. Είναι και άκοπο να τα προβάλεις. Πηγαίνεις με το ρεύμα και είναι όλοι ικανοποιημένοι. Κι εσύ που δεν τρως μπινελίκι και όλοι οι άλλοι που έχεις την ίδια άποψη με αυτούς. Είναι ένα χαρακτηριστικό της...δημοκρατίας αυτό. Είσαι καλός άμα συμφωνείς με την άποψη της πλειοψηφίας.

Συγχωρέστε με λοιπόν που θα πω ότι δεν μου κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη η τοποθέτηση του Γιώργου Καραγκούνη σε...κάποια θέση στην εθνική ομάδα. Δεν θέλω να σας ταράξω, απλά μια άποψη λέω κι εγώ. Όπως λέει και η ανακοίνωση της συνεργασίας: “Ο ακριβής καθορισμός των αρμοδιοτήτων του Γιώργου Καραγκούνη, θα αποφασιστεί μετά τη συνάντηση που θα έχει ο εμβληματικός αρχηγός της Εθνικής Ανδρών με τον ομοσπονδιακό προπονητή κ. Κλάουντιο Ρανιέρι”.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι είναι λίγο χύμα το θέμα και η απόφαση βιαστική αλλά για να λέμε την αλήθεια ταιριάζει ακριβώς στην αγωνιστική διαδρομή του Καραγκούνη στο ποδόσφαιρο. Το καλό ήταν να τον έχεις στην ομάδα σου. Την θέση που θα παίξει την έβρισκες στην πορεία. Πολλές φορές (ειδικά όταν πέρασαν τα χρόνια) την έβρισκε και μόνος του. Επειδή ο ίδιος είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που τον έκαναν αγαπητό αυτή η συμπεριφορά δεν του χρεώθηκε ποτέ αρνητικά. Τουλάχιστον -κι επειδή “τα στερνά τιμούν τα πρώτα” - κατάφερνε με πάθος, καρδιά, ψυχή και... “συνεχίζει εκεί που οι άλλοι σταματούν” να καλύπτει το, αρκετές φορές, άναρχο παιχνίδι του, που (συνέβη και αυτό ας το παραδεχτούμε) μπορεί να έκανε μπάχαλο το σύνολο. Αλλά όταν ήταν στα “ντουζένια” του θα ήσουν χαζός σαν προπονητής να μην πάρεις τα καλά και να ελπίσεις ότι θα περιορίσεις τα στραβά

Στα μάτια μου ο Καραγκούνης δεν είναι ο πιο χρήσιμος παίκτης που πέρασε από την εθνική αλλά δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους διαγωνισμοί. Ήταν ένας από αυτούς που την αγάπησαν παράφορα ειδικά αυτή τη φανέλα γιατί -πολύ απλά- αγαπάει το παιχνίδι. Και στο μυαλό ενός πραγματικά “ιδεολόγου” παίκτη η εθνική ομάδα της χώρας του είναι το κορυφαίο επίτευγμα. Ο υπέρτατος προορισμός. Στο μυαλό το δικό μου βέβαια είναι το αυτονόητο. Στο δικό σας; Έτσι πρέπει να είναι όλοι οι αθλητές. Αν δεν είναι, τους λες μέχρι και ηλίθιους.

Δικαιωματικά λοιπόν ο Καρα επιστρέφει σε άλλο πόστο στην εθνική. Το παραδέχομαι παρότι δεν ασπάζομαι στο 100% τον μύθο που δημιουργήθηκε γύρω από την καριέρα ρου. Κόβω κι ένα 30% αλλά και πάλι παικταράς είναι. Αλλά… πολλή και η βουτιά και η μουρμούρα μέσα στον αγώνα ρε παιδιά! Γι αυτό αφαιρώ το δικό μου ποσοστό από τον μύθο. Υποκειμενικά είναι αυτά. Και μόνο όμως που έφτιαξε αυτό τον μύθο, το...branding που λέμε στα... ελληνικά, είναι μεγάλη μαγκιά του. Άλλοι δεν το είχαν και άλλοι ,πάλι ,δεν το επεδίωξαν για να λέμε την αλήθεια.

Γιατί όμως είναι δικαιωματικά (όπως γράφουν και λένε όλοι πανηγυρίζοντας) και πάλι σε άλλο πόστο στην εθνική πλέον; Γιατί έπαιξε αυτό που έπαιξε και έδωσε όσα έδωσε; Οχι! Αν ήταν έτσι θα έπρεπε δίπλα στον Ρανιέρι να έχουμε κανέναν λόχο διεθνών. Γίγαντας ο Καραγκούνης αλλά είναι ομαδικό το άθλημα. Είναι και άλλοι που έδωσαν την ψυχούλα τους στην ομάδα. Το “δικαίωμα” αυτό όμως, ειδικά ο Κάρα, το κέρδισε γιατί κατάφερε να καπαρώσει τον ρόλο του Braveheart στην εθνική ομάδα όταν, μετά το 2004, άρχισε ολοένα και περισσότερο να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. «Πληρώνεται» ο ρόλος αυτός.

Δεν ξέρω τι ακριβώς θα κάνει στις εθνικές ομάδες και δεν το ξέρουν ούτε η ΕΠΟ, ούτε ο Ρανιέρι. Το πιθανότερο είναι να έχει καλύτερη εικόνα ο ίδιος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κατάλαβαν ότι τον θέλουν. Στην ΕΠΟ, γιατί για τον Ρανιέρι δεν ξέρουμε. Ερώτηση; Δεν το ήξεραν; Στην ΕΠΟ τουλάχιστον. Το ρεπορτάζ βέβαια λέει ότι είχε γίνει επαφή μετά το Μουντιάλ και η πόρτα ήταν ανοιχτή, αν δεν έβρισκε ομάδα να παίξει άλλη μια χρονιά. Δεν λέει κάτι αυτό. Στο μυαλό μου η επαφή μπορεί να ήταν και τυπική για να μην λέει ο κόσμος ότι γείωσαν τον Κάρα. Βάζει κανένας το χέρι του στη φωτιά ότι ήθελε ο Ρανιέρι τον Καραγκούνη κοντά του ντε και καλά; Αν είναι έτσι γιατί να μην ήθελε και τον Φύσσα που είναι και πιο τεχνοκράτης;

Αυτό που ψυχανεμίζομαι είναι πως εκεί στην ΕΠΟ δεν είχαν πάρει και πολύ πρέφα το πόσο ζόρικη είναι η αποστολη του Ρανιέρι. Πόσο κομβική είναι η δικιά του θητεία στο τέλος της γενιάς του 2004. Μπορεί να πίστεψαν ότι θα πάει η ομάδα στον αυτόματο, επειδή έχει πάρει Euro και ήταν παρούσα σε δύο Μουντιάλ. Αν δεν είναι έτσι γιατί να αφήσουν έναν προπονητή χωρίς γνώση της δουλειάς σε εθνική, με καινούργια ομάδα στα χέρια του και χωρίς ηγέτη να πάει στα βαθιά δίχως ουσιαστικό στήριγμα δίπλα του; Μη μου πείτε ότι περίμεναν τον Καραγκούνη να αποφασίσει! Και αν αυτός τελικά έπαιζε μπάλα σε σύλλογο τι θα έκαναν;

Δεν θα με πείσετε ότι στην ΕΠΟ δεν πήραν αψήφιστα τα προκριματικά του Euro. Εύκολο το σύστημα, τι διάολο -σου λέει- δεν θα βγούμε έστω δεύτεροι στον όμιλο; Καλή ερώτηση αλλά στις πρώτες εξετάσεις ο Ρανιέρι κόπηκε σε προφορικά και γραπτά. Δεν πάτησε πάνω στα βήματα των προκατόχων του, πήγε να κάνει δικά του καινούργια πράγματα εξ αρχής επειδή -προφανώς- είναι και φίρμα και πιστεύει ότι δικαιούται, και ήρθε η σφαλιάρα από τη Ρουμανία. Οπότε...τρεχάτε ποδαράκια μου ενόψει Φινλανδίας. Αν αρχίσεις με δύο ήττες με καινούργιο προπονητή, χάνεις την μπάλα, τα αποδυτήρια, την πίστη στην προσπάθεια, την ανοχή του κόσμου.

Αν υπάρχουν λοιπόν...ποδαράκια που τρέχουν για την εθνική είναι αυτά του Καραγκούνη. Αν μπορούσαν πάω στοίχημα ότι θα τον έβαζαν να παίξει κιόλας. Κάνει λοιπόν ο πρόεδρος (για να χρεωθεί και την σκέψη) την πρόταση στο ΔΣ, γίνεται άμεσα αποδεκτή και χτυπάνε τον Καραγκούνη στην πλάτη γνωρίζοντας ότι για την εθνική θα πέσει και πάνω στη χειροβομβίδα. Άλλωστε σε αυτή τη χώρα είναι πολλοί αυτοί που ψάχνουν κάποιον με “όνομα” να οχυρωθούν για να σκάσει αλλού το ωστικό κύμα. Το καλό για την ΕΠΟ είναι ότι έχει να επιλέξει έναν Καραγκούνη. Φανταστείτε τον Σαμαρά που το έκανε αυτό με τον Άδωνη Γεωργιάδη π.χ. Άντε να δούμε λοιπόν…