Δύο τύποι πήγαν στο σπίτι του κ. Τσαχειλίδη βραδιάτικα, του χτυπούσαν τα κουδούνια και τον απειλούσαν. Σε οποιονδήποτε από εμάς συνέβαινε αυτό είναι η αλήθεια (και δεν υπάρχει ούτε ψήγμα ειρωνείας) θα τα έκανε επάνω του. ‘Η θα έβγαινε με καμία καραμπίνα στο μπαλκόνι και μετά θα πήγαινε αυτός "μέσα".

Άσχημα πράγματα. Χυδαία. Απόλυτα φυσιολογικά όμως στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το οποίο εδώ και δεκαετίες ζει με τραμπουκισμούς. Τους «γουστάρει» μάλιστα, γιατί τους γουστάρουν και πολλοί από τους παράγοντές του. Όχι μόνο στη μεγάλη κατηγορία. Μόνο όποιος ξύπνησε τώρα από κανέναν ύπνο 30 ετών δεν ξέρει για τραμπουκισμούς σε παίκτες, προπονητές, δημοσιογράφους. Όχι κάτω από το μπαλκόνι αλλά φάτσα με φάτσα. Επικίνδυνους για την ίδια τη ζωή αυτού που βιώνει την απειλή. Έχουν βγει μαχαίρια, έχουν πέσει πιστολιές, έχουν σπάσει κόκαλα. Στην καλύτερη περίπτωση υπάρχει μόνο η απειλή. Σκοτεινή και γεμάτη...υποσχέσεις.

Σε αυτό το περιβάλλον ζούμε και όποιος αναλαμβάνει μια θέση σε αυτό το ποδόσφαιρο ξέρει ότι την αναλαμβάνει στην Ελλάδα και όχι στην Ελβετία. Το λιγότερο που θα γίνει είναι να χτυπήσει κάποια στιγμή το τηλέφωνό σου και ο γνωστός τραμπούκος να υπονοήσει την απειλή. Ο άγνωστος θα την πει καθαρά και ξάστερα. Και άντε βρες άκρη με την καταγγελία μετά.

Άσχημο λοιπόν αυτό που έγινε με τον κ. Τσαχειλίδη. Άσχημα και αυτά που έχουν γίνει τόσα χρόνια. Ζούμε πάνω από τρεις δεκαετίες (επαγγελματικά) μέσα σε αυτό το βόθρο, ώστε να έχουμε, ολοκληρωμένη, προσωπική άποψη. Γι αυτό, λοιπόν, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ομοβροντία ανακοινώσεων και προθέσεων αμέσως μετά την καταγγελία Τσαχειλίδη. Ας αφήσουμε τα καταγγελτικά γραπτά των ΠΑΕ. Γνωριζόμαστε καλά με όλους για να ξέρουμε τι να πάρουμε σοβαρά και τι όχι. Μπορούν να κάνουν παιχνίδι με την κοινή γνώμη με τον τρόπο που ο καθένας θεωρεί πρόσφορο. Σε κανέναν δεν θα πούμε να τρώει κουτόχορτο ή όχι. Είναι προσωπική μας ευθύνη αυτό, του καθενός μας, σε κάθε τομέα της ζωής μας. Έχουν γίνει και πολύ χειρότερα όμως και δεν είδαμε τέτοια ευαισθησία.

Όχι ότι δεν πρέπει να δώσουμε βάση τώρ,α αλλά τα εκπληκτικά αντανακλαστικά της FIFA είναι πραγματικά προς διερεύνηση. Το Σαββατοκύριακο που (μόνο) τα πουλάκια κελαηδάνε στην Ευρώπη και όλα πάνε… από Δευτέρα, όλοι ήταν έτοιμοι να απειλήσουν με διακοπή του πρωταθλήματος και αποβολή των ομάδων μας από την Ευρώπη. Συγχωρέστε μας, αλλά η συμπεριφορά των αρχών του ποδοσφαίρου είναι τόσο αξιόπιστη, όσο οι περίφημοι κόκκινοι συναγερμοί της για παράνομο στοιχηματισμό, που έχουν να κάνουν μόνο με το να φαίνεται καλή προς τα έξω, χωρίς να κάνει κάτι επί τοις ουσίας. Ας μη μιλήσουμε και για την εμπιστοσύνη και τον σοβαρότητα που εμπνέουν οι εκπρόσωποί της. Αρκεί να ρίξεις μια ματιά στο πώς προσεγγίζουν αυτό που του έχει ανατεθεί ακόμα και στα social media (τους) και βγάζεις συμπέρασμα.

Έβγαλαν πόρισμα η FIFA και η νεοσύστατη διοικούσα επιτροπή της ΕΠΟ για το ποιος έκανε ότι έκανε το βράδυ της Παρασκευής, τρομοκρατώντας τον κ. Τσαχειλίδη; Πώς αλήθεια; Ποιος απ όλους τους ανθρώπους (δεν λέμε πια της «νύχτας» και τη μέρα μια χαρά γίνεται το παιχνίδι) που εμπλέκονται στο ποδόσφαιρο είχε συμφέρον σε μια τέτοια ενέργεια; Και, ακόμα καλύτερα, ποιον βολεύει να διακοπεί το πρωτάθλημα και να αποβληθούν οι ομάδες μας από την Ευρώπη; Ποιος επιθυμεί να μπούμε ολοκληρωτικά (και) σε ποδοσφαιρικό μεσαίωνα; Εδώ και καιρό (κοντά ενάμιση χρόνο) το πάλεψαν αυτό αρκετοί μεταξύ αυτών και ο απερχόμενος υφυπουργός Αθλητισμού (ο νέος πάτερ Παϊσιος αρκετών συναδέλφων) που λειτούργησε με διακοπές και αναβολές χωρίς να δει προκοπή. Δεν το κατάφεραν, αλλά είναι σαφές ότι για κάποιους η προσπάθεια παραμένει σε εξέλιξη.

Κάθε απειλή και τρομοκράτηση οποιουδήποτε ανθρώπου είναι σοβαρή υπόθεση. Είναι επίσης πολύ επικίνδυνο σε μια χώρα μπάχαλο να βγάζουν πόρισμα, πολύ άμεσα μάλιστα, αυτοί που δεν μπορούν να γνωρίζουν ποιος και γιατί προχώρησε σε αυτή την ενέργεια. Η αλήθεια όμως είναι πως οι αντιδράσεις ήταν τόσο γρήγορες και τόσο υπέρ της διακοπής που αν είχε κάποιος ήταν κακόπιστος, θα έλεγε πως ορισμένοι κάτι τέτοιο περίμεναν ή εύχονταν να συμβεί.

Θα ήταν όμως και το λογικό βήμα (στο μυαλό του κακόπιστου πάντα). Μετά την «απαγόρευση» διενέργειας εκλογών στην ΕΠΟ, η «απαγόρευση» διεξαγωγής του πρωταθλήματος, η «απαγόρευση» του ίδιου του ποδοσφαίρου. Με σύμμαχο την κοινή γνώμη που έχει αηδιάσει με τα όσα βλέπει, εντός και εκτός γηπέδων, πολλοί θα πανηγυρίσουν αν φτάσουμε εκεί. Με τη διαφορά πως, όταν κυβερνάς, όταν διοικείς, ο ρόλος σου είναι να δίνεις λύσεις και να βελτιώνεις τα πράγμα στον τομέα σου. Με το να τον καταργήσεις είσαι απλά ανίκανος και –εντέλει- ηττημένος κατά κράτος από τη διαφθορά. Όσο και αν θέλεις να πουλήσεις στο «πόπολο» το αντίθετο, γιατί σε ενδιαφέρει μόνο το επικοινωνιακό κομμάτι.

Υ.Γ: Επειδή, πάντως, μπορεί –τελικά- να έχουν δίκιο αυτοί που θέλουν τη διακοπή μια καλή ιδέα είναι, επειδή οι Έλληνες οδηγούμε σαν ηλίθιοι να διακόψουμε και την κυκλοφορία. Μέχρι να βρούμε λύση με τα τροχαία βρε αδερφέ…