Όποιος (δεν) πήρε, έχασε

«Κανένας δεν μπορεί να εφησυχάζει γιατί η IAAF δείχνει ότι είναι αμείλικτη στο κυνήγι του ντόπινγκ έστω και τόσα χρόνια μετά». Υπέροχα! Γελάνε όλοι οι κλόουν μαζί και τους τρέχουν οι μπογιές στα μούτρα. Ξεκαρδιστικό.

Βρέθηκε θετικό δείγμα της Πηγής Δεβετζή από το 2007 . Επίσης σε έρευνες στην αρχαία Ολυμπία βρέθηκαν και υπολείμματα από αρχαία μαντζούνια που κάνανε κι αυτά τη δουλίτσα τους. Χαμός γίνεται.

Δεν έχω όρεξη να υπερασπιστώ κανέναν. Άλλωστε στον υπέροχο κόσμο του υψηλού αθλητισμού όλοι είναι μαζί όταν έρχεται το μετάλλιο και όλοι οι άλλοι απέναντι στον «παράνομο» όταν σκάσει το ντόπινγκ. Δεν θα υπερασπιστώ λοιπόν κανέναν αλλά και δεν θα ακυρώσω κανέναν. Δεν βαριόμαστε να ζούμε με την υποκρισία αλλά το ίδιο παιχνιδάκι συνέχεια κουράζει.

Απλά δεν γίνεται όταν μαζεύουμε τα μετάλλια με το τσουβάλι να είμαστε ο περιούσιος λαός και όταν μας πιάνουνε με το δάχτυλο στο βάζο με το μέλι να είμαστε προδότες. Όποιος πιστεύει ότι όλα αυτά τα μεγαλεία τα κερδίσαμε (μόνο) με σωστή διατροφή και βιταμίνες πρέπει να πιστεύει παράλληλα και στην παγκόσμια ειρήνη που θα την εδραιώσουν ο Ομπάμα με τον Πούτιν παρέα.

Εξηγούμαι, με βάση τα όσα έχω δει καμιά εικοσαριά χρόνια τώρα μέσα στα γήπεδα. Όλοι αυτοί οι αθλητές και αθλήτριες που έχουν φτάσει να κερδίζουν πράγματα σε υψηλό επίπεδο στον παγκόσμιο αθλητισμό δουλεύουν όσο δεν μπορεί να φανταστεί κανένας. Αυτό δεν μπαίνει σε κουβέντα. Δεν υπάρχει η «σουπερμαντολίνη» που έπαιρνε ο Βουτσάς και γινόταν θηρίο, ούτε τα φιστίκια του σούπερ Γκούφυ. Δεν υπάρχει τίποτα που από τον έναν αγώνα στον άλλον θα σε εκτοξεύσει στην κορυφή. Δουλειά σκληρή και επίπονη η οποία πολλές φορές (για τους περισσότερους) μπορεί και να μην αποδώσει. Μπορεί να είσαι σε έναν τελικό μεγάλης διοργάνωσης αλλά 7ος-8ος. Μπορεί ένας μικρός τραυματισμός να σου στερήσει ένα ραντεβού για το οποίο προετοιμάζεσαι πολύ καιρό. Όλα αυτά δεν αμφισβητούνται. Όπως και το γεγονός ότι όλα αυτά δεν φτάνουν.

Εδώ και χρόνια μιλάμε για ανθρώπους που φτάνουν στο όριο της εκμετάλλευσης των δυνατοτήτων τους μέσα στα γήπεδα. Προσέξτε παρακαλώ... Σε ΟΛΑ τα γήπεδα! Όπου και αν έχουν φτάσει η προπονητική, η εργοφυσιολογία ή όποιος άλλος κλάδος ασχολείται με την προετοιμασία και υποστήριξή των αθλητών δεν μπορώ να πιστέψω ότι φτάνει να δικαιολογήσει αυτά που βλέπουμε. Βέβαια το ατομικό ταλέντο, αυτό που υπάρχει εκ γενετής, μαζί με την τρέλα (όχι απλά μεράκι) για δουλειά, είναι αυτά που ξεχωρίζουν τον καλό από τον μεγάλο αθλητή. Που κρατάνε την ψαλίδα ανοιχτή. Αλλά δεν θα πιστέψω ποτέ πως μόνο αυτά φτάνουν. Απλά η κατάσταση είναι όπως και στην πολιτική. Ξέρουμε ότι υπάρχουν λαμόγια που τα παίρνουν, αλλά φτάνουμε μέχρι και να τους θαυμάζουμε για το πόσο «καπάτσοι» είναι, μέχρι τη στιγμή που θα τους πιάσουν και θα τους φτύνουμε όλοι μαζί. Η διαφορά είναι ότι αυτοί, σε αντίθεση με τους αθλητές, δεν μας έχουν προσφέρει εθνική υπερηφάνεια.

Ζήσαμε πολύ καιρό με αυτή την γαλανόλευκη εθνική υπερηφάνεια είναι η αλήθεια. Δεν ήταν κακό. Σε τελική ανάλυση και εμείς νιώθαμε καλά και έβαλαν στην τσέπη δυο φράγκα και αθλητές που δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν ένα ωραίο ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό συμβόλαιο. Και γενικά τις καλές εποχές κυκλοφόρησε πολύ χρήμα, μέσα από τις αθλητικές ομοσπονδίες, γύρω από αυτές και μέσω αυτών. Ελάχιστα πράγματα βγήκαν στο φως, αλλά γενικώς… αθλήθηκε πολύς κόσμος τότε.

Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον με χρήμα, δόξα και εξασφάλιση είναι πολύ εύκολο να πιστέψεις πολλά πράγματα. Ότι...δεν παίρνεις. Ότι αυτό που παίρνεις δεν είναι κακό. Ότι “δεν τρέχει τίποτα για λίγο”. Ότι “όλοι το κάνουν γιατί όχι κι εγώ;”. Πως είσαι αήττητος. Υπήρχε ευφορία, ασυδοσία, όγκοι μεγαλείου και τόμοι από υπέροχες δηλώσεις. Περάσαμε όμορφα δεν λέω. Χαρήκαμε πράγματα πρωτόγνωρα. Και σε τελική ανάλυση ισχύει ότι “ντοπαρισμένος είναι όποιος πιάνεται”. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει παντού. Μέχρι να αποφασίσει ο δικαστής, οι ένορκοι ή το εργαστήριο του ντόπινγκ. Μετά είσαι πια ένοχος και μπαίνεις στο περιθώριο για το ρίσκο που έχεις πάρει. Το θέμα είναι πως εγώ που σε αποθέωνα δεν έχω καμία επίπτωση. Κέρδισα από εσένα, λειτουργώντας μέσα σε ένα σύστημα ποτισμένο στην υποκρισία και τις παπαριές για στεφάνια ελιάς κλπ και τώρα μπορεί ελεύθερα να σε βρίσω κιόλας. Λυπάμαι, δεν θα το κάνω.

Το ντόπινγκ είναι κυνικό. Και στη χρήση του και στην αποκάλυψή του. Είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση και η προσπάθεια να γίνεις θεός και η δίψα για δόξα και η κλεψιά. Αν μας έλεγαν ότι όλα αυτά τα φάρμακα δεν σκοτώνουν, αλλά το πρόβλημα είναι μόνο ηθικό και όχι υγείας, πόσοι πιστεύετε ότι θα ήταν αυτοί που ΔΕΝ θα έπαιρναν; Πόσοι θα τιμούσαν τον όρκο του αθλητή; Τον υγιή ανταγωνισμό; Για σκεφτείτε το λίγο...

Όχι δεν μπορεί να γίνει ελεύθερο το ντόπινγκ. Και για εμπορικούς λόγους αλλά και για τους ελάχιστους ρομαντικούς που θέλουν να το παλεύουν αλλιώς το πράγμα και σε υψηλό επίπεδο. Σωστά υπάρχουν οι νόμοι για το αντιντόπινγκ, σωστά μάχονται εναντίον του όσοι το κάνουν. Θα ζούμε πάντα μέσα σε αυτή την υποκρισία όπου όλοι θα ξέρουν αλλά θα κοιτάνε αλλού και οι κανόνες ελέγχου δεν θα είναι για όλους ίδιοι. Π.χ άλλοι θα κρύβουν τους κορυφαίους αθλητές τους σε ναυτικές βάσεις όπου η WADA μπαίνει μόνο άμα είναι ο Τζέϊμς Μποντ και άλλοι θα τους “δίνουν” στεγνά παραμονή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, στο όνομα των προσωπικών του φιλοδοξιών. Μην ντρεπόμαστε να το πούμε. Και αν η WADA ανακάλυψε ξαφνικά την...Αμερική με το ντόπινγκ στη...Ρωσία (πωπω ανακάλυψη!!!) τους λόγους μην τους ψάξετε στον αθλητισμό. Άλλωστε και το γεγονός ότι για δεκαετίας όλες οι μεγάλες δυνάμεις του αθλητισμού (όχι ΜΟΝΟ στην ανατολική Ευρώπη) έσκαγαν έναν σκασμό λεφτά για μετάλλια σε μεγάλες διοργανώσεις, δεν έχει να κάνει μόνο με τον αθλητισμό.

Οκ, όσοι έδιναν δείγμα το 2007 υπέγραφαν ότι το μπουκαλάκι μπορεί να φυλαχθεί και να εξεταστεί μέχρι και δέκα χρόνια αργότερα με νέες μεθόδους. Ωραίο κολπάκι που πατούσε όμως πάνω στην ηθική και τον φόβο της χαμένης υστεροφημίας. Στην ουσία τι έλεγε αυτή η κίνηση; “Μάγκες ξέρουμε ότι πολλοί από εσάς κλέβετε αλλά επειδή δεν έχουμε τα μέσα να σας πιάσουμε, λέμε μπας και σας ρίξουμε το φιλότιμο ότι θα γίνεται ρόμπα στα παιδιά σας μετά από δέκα χρόνια”. Πιστεύετε ότι υπήρξε κάποιος που έπεσε στα γόνατα κλαίγοντας τότε και ομολόγησε;

Όποιος κέρδισε, πανηγύρισε, δοξάστηκε, έζησε τις μέρες ευτυχίας του, πήρε τα πριμ του. Αν υπήρχε και κάποιος που δεν έπαιρνε φάρμακο έμεινε με την πίκρα του και τώρα έρχεται η κάθε IAAF να βρει τον δολοφόνο. Για να δικαιωθεί ποιος; Ο ηττημένος; Και πως θα γίνει αυτό; Τα μετάλλια που αφαιρέθηκαν από κάποιον μήπως απονεμήθηκαν μέσα σε ένα κατάμεστο στάδιο σε αυτόν που έπρεπε; Αυτός που τον έκλεψαν έζησε την δόξα; Όχι γιατί αυτός που έπρεπε να βρει τον ένοχο δεν είχε τα μέσα να το κάνει και τώρα έρχεται να πουλήσει επικοινωνιακό τρικ. Γιατί αυτό που μένει στο τέλος στο μυαλό του ηττημένου είναι ότι...όποιος δεν πήρε έχασε! Σκληρό αλλά αληθινό...

Για να τελειώνουμε. Το ντόπινγκ είναι διάολος που καταστρέφει την σωματική και πνευματική υγεία. Κυκλοφορεί παντού όχι μόνο στον πρωταθλητισμό και βέβαια όχι μόνο στα ατομικά αθλήματα. Αν οι έλεγχοι ήταν όπως έπρεπε (παγκοσμίως) και στα ομαδικά θα είχαμε γλέντι τρικούβερτο. Μην παραμυθιάζεστε με την δόξα και το χρήμα λοιπόν. Το ηθικό δίδαγμα της ημέρας. Αλλά ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Μην ξεχνάμε ότι και ο Φάουστ την βρήκε συμφέρουσα τη συμφωνία με τον διάολο. Έχει πάντα τη γοητεία της η (όποια) κατάκτηση. Εκεί κερδίζει (σχεδόν) πάντα ο διάολος.