Πες τα όλα Σταύρο
Ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης βλέπει τον Σταύρο Κοντονή να μας οδηγεί με σαρδόνιο χαμόγελο στο Grexit και απορεί για την πολιτική με όρους "τσαμπουκά" που δεν δείχνει να ενοχλεί κανέναν στην κυβέρνηση.
Yπάρχει μια κατηγορία διαιτητών στο ποδόσφαιρο που, ο αστικός μύθος λέει πως, η μεγάλη τους επιθυμία είναι να φαίνονται όσο περισσότερο μπορούν στην κάμερα την ώρα της τηλεοπτικής μετάδοσης. Είναι τα λεγόμενα “ομορφόπαιδα” ή “ψωνάρες”. Μπορεί και να είναι ψέματα αλλά αν παρατηρήσεις λίγο καλύτερα ορισμένους αγώνες μπορεί και να αλλάξεις γνώμη.
Την ίδια ασθένεια είναι δεδομένο ότι έχουν, διαχρονικά, και πάρα πολλοί πολιτικοί. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Ο πολιτικός, ειδικά αυτός που μπαίνει για τα καλά στη διαδικασία της εκλογής και επανεκλογής μπαίνει σε μια μάχη η οποία μας έχει οδηγήσει σε φαινόμενα που μόνο με επιστημονικούς όρους της ψυχολογίας μπορούν να εξηγηθούν. Και δεν μιλάμε μόνο για τον Άδωνι Γεωργιάδη...
Πιθανότατα, με αυτή την οπτική, πρέπει πλέον να αρχίσουμε να προσεγγίζουμε λίγο διαφορετικά και το φαινόμενο “Σταύρος Κοντονής” στη σύγχρονη ελληνική πολιτική σκηνή. Χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας ένα σαφές πλάνο που αφορά το ποδόσφαιρο, την αξιοπιστία και τον εκσυγχρονισμό του. Όλα αυτά θα ήταν πραγματικά υπέροχα αλλά (θα πούμε ξανά τα ίδια) δεν υπηρετούνται στην παρούσα φάση. Εδώ υπάρχει η εικόνα του προσωπικού παιχνιδιού ενός Έλληνα πολιτικού που θέλει να χορέψει την UEFA και τη FIFA με το σκοπό που παίζει το νταούλι του. Μπορεί ο πρωθυπουργός να έχει αφήσει πολύ πίσω του αυτή την ιδέα, όσον αφορά την Ευρώπη, αλλά ο Σταύρος Κοντονής νιώθει φανερά πιο δυνατός και θέλει να δει τις παγκόσμιες ποδοσφαιρικές αρχές να γονατίζουν μπροστά του.
Και πριν την συνάντηση της Τετάρτης και την ασυνάρτητη παρουσία του επίσημου εκπροσώπου του ελληνικού κράτους (αυτό είναι ο κ. Κοντονής) ακόμα και η απάντηση του στην επιστολή των διεθνών ομοσπονδιών (την οποία το υφυπουργείο ουδέποτε κοινοποίησε στα ΜΜΕ για να ξέρουμε όλοι μας σε τι απαντάει!) είναι ένα μνημείο συνδυασμού διαφόρων “σχολών πολιτικής” (ο θεός να τις κάνει). Η οθωμανική βεζύρικη πονηριά, ο ελληνικός κουτσαβακισμός αλλά κυρίως η νεοελληνική αμετροέπεια είναι δύσκολο να βρουν άλλο επίσημο κυβερνητικό κείμενο για να εκφραστούν τόσο μεγαλοπρεπώς, όσο σε αυτή την περίπτωση. Αρκετά από αυτά τα παρουσίασε και την Τετάρτη οχυρωμένος πίσω από νομικίστικα τερτίπια.
Σε γενικές γραμμές δεν είναι κακό να σπάει ο τσαμπουκάς των ευρωπαίων. Σε ειδικές γραμμές είναι κακό να ασκείς πολιτική μόνο στο επίπεδο του τσαμπουκά. Σε ακόμα ειδικότερες είναι το χείριστο να ασκείς καθαρά προσωπική πολιτική. Και στην περίπτωση Κοντονή αυτό είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ερώτημα που δεν το έχει απαντήσει εδώ και πολύ καιρό, κεντρικά, η κυβέρνηση. Ο υφυπουργός αθλητισμού εκμεταλλεύεται ένα κενό (κεντρικής) εξουσίας και ελέγχου και φτάνει κάθε τρεις και λίγο το ελληνικό ποδόσφαιρο στο όριο της Ευρώπης ή κάτι τέτοιο είναι επιθυμητό και από τον προϊσταμενό του; Είναι εύκολο όταν γίνει η ζημιά να πάει ο Κοντονής σπίτι του και να ζητήσει ταπεινά συγγνώμη κάποιος πιο πάνω από αυτόν, αλλά κανένας από αυτούς δεν θα έχει πάθει κάτι. Όχι όμως και το ποδόσφαιρο σε επίπεδο συλλόγων αλλά κυρίως εθνικής ομάδας.
Γράφουμε, ξαναγράφουμε και αναμένουμε να ανακοινωθεί επίσημα το σχέδιο Κοντονή. Με όλη την καλή διάθεση, αν κρίνουμε ότι θα βοηθήσει το ελληνικό ποδόσφαιρο να βγει από το τέλμα της διαφθοράς και της ανυποληψίας, να το στηρίξουμε μέχρις εσχάτων. Το σχέδιο που θα αφορά το ποδόσφαιρο αυτής της χώρας. Τη λύση (ακόμα και δύσκολη και επώδυνη) όχι τη διάλυση. Όχι τον ανένδοτο Κοντονή κατά FIFA/UEFA. Δεν μας αφορά, γιατί εμείς όπως και το ποδόσφαιρο θα είμαστε εδώ και μετά τον Σταύρο Κοντονή. Αυτός μπορεί πολύ απλά να ασχοληθεί με την επίλυση των προβλημάτων της εκλογικής του περιφέρειας. Εκεί όπου πήγε να κρυφτεί τις προηγούμενες μέρες αποφεύγοντας τη συνάντηση με τους εκπροσώπους των ομοσπονδιών και ελπίζοντας ότι το ΣτΕ θα δώσει μια βολική γι αυτόν λύση πριν αναγκαστεί να τους δει. Μετά το φιάσκο της συνάντησης με τους “μεγάλους” που δεν του δίδαξε και τίποτα.
Αυτό το σχέδιο περιμένουμε να το ακούσουμε δημόσια και όχι πολιτικάντικα από το στόμα του. Για την επόμενη ημέρα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Γνωρίζουμε ότι εξαιτίας του αυτοδιοίκητου δεν μπορεί να εμπλακεί άμεσα. Αλλά μέχρι τώρα έχει εκφράσει, με κάθε ευκαιρία, την απέχθειά του για τη νυν διοίκηση της ΕΠΟ. Να ενώσουμε κι εμείς τη δικιά μας φωνή στη δικιά του. Μπράβο Σταύρο! Καλά τα λες! Να φύγουν αύριο. Πάμε παρακάτω;
Να είναι ανεξάρτητη η επόμενη ΕΠΟ ή να περάσει για ένα διάστημα υπό την επιτήρηση της σημερινής... αντιπολίτευσης για να ισιώσει; Να εμπλέκονται στη μάχη προσεταιρισμού των ενώσεων οι μεγάλες ομάδες ή όχι; “Οχι” θα πει βέβαια -και σωστά- ο υφυπουργός. Ναι αλλά μήπως, ρε αδερφέ, κάποιες να εμπλακούν λίγο παραπάνω γιατί κάθονται τόσα χρόνια και περιμένουν τη σειρά τους. Μήπως αυτό τελικά δεν τον ενοχλεί και πολύ; Μήπως δεν τον ενοχλεί και ενδεχόμενο ποδοσφαιρικού grexit γιατί τότε τη μεγάλη σφαλιάρα (οικονομικά) θα τη φάει ο Ολυμπιακός και αυτό -όπως και να το κάνουμε- πουλάει πολύ στις μέρες μας στην κοινωνία άρα και στους ψηφοφόρους; Μίλα ελεύθερα βρε άνθρωπε. Πες αυτό που θέλεις πραγματικά. Μας έχεις σκάσει με τις πολιτικές ντρίπλες σου!
Μήπως όμως αδικούμε τις καλές προθέσεις του εκπροσώπου στον αθλητισμό μιας “αριστερής κυβέρνησης” η οποία θέλει να ξηλώσει το παλιό σε όλα τα επίπεδα; Μήπως έχει, εντέλει, καλές προθέσεις και εμείς να τον κοιτάμε περίεργα γιατί δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι κάνει; Μήπως δεν είναι ο καβγατζής του μαχαλά μας όπως δείχνει, αλλά έχει ένα πραγματικά μεγαλεπήβολο σχέδιο, που περιέχει και έργα πέρα από λόγια;
Τι πιο τίμιο από το να θέλουμε να αναλυθεί αυτό το σχέδιο. Και μετά, αφού το αναλύσει, ο Σταύρος Κοντονής για το ποδόσφαιρο να πιάσει να το προσαρμόσει και πάνω σε άλλα αθλήματα και ομοσπονδίες. Που μπορεί να μην πουλάνε και τόσο επικοινωνιακά, αλλά είναι εκεί και υποφέρουν χρόνια τώρα όπως το ποδόσφαιρο. Εκτός και αν η κυβερνητική ευαισθησία έχει παιδιά και αποπαίδια.
Περιμένουμε κύριε Σταύρο. Εμείς θα πάμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας το Πάσχα. Μέχρι τότε εδώ είμαστε...