Πόσες πίστες έχει ακόμα;

Το να κυβερνάς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Το γεγονός ότι, οι περισσότεροι από αυτούς που το έχουν επιχειρήσει στην Ελλάδα τα έχουν κάνει μπάχαλο επιβεβαιώνει πρώτον ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και δεύτερον ότι σίγουρα δεν φτάνει το όποιο επικοινωνιακό χάρισμα για να κάνεις αυτά που απαιτεί η “διακυβέρνηση”, σε οποιονδήποτε τομέα σου έχει ανατεθεί. Όπως σε όλες τις σοβαρές δουλειές για να κάνεις κάτι πρέπει να έχεις ένα σχέδιο. Όσον αφορά μάλιστα κυβερνητικές θέσεις απαιτείται αυτό το πλάνο να είναι σαφές, αλλά και να γνωστοποιείται για να είναι σαφές και σε αυτόν που σε ελέγχει. Τον λαό. Γιατί, πολύ απλά, δεν μπορεί να είναι χρήσιμος μόνο για να βοηθάει να εκλεγείς. Βοηθησέ τον να κρίνει αυτό που θέλεις να κάνεις. Μετά τα αυτονόητα πάμε στον Σταύρο Κοντονή.

Το θέμα του ποδοσφαίρου είναι πολύ σημαντικό για εμάς που ζούμε (και) από αυτό, αλλά και για ευάριθμο κομμάτι της κοινωνίας που ζει για αυτό. Είναι από αμελητέο έως ανύπαρκτο για ένα άλλο (επίσης μεγάλο) κομμάτι της ίδιας κοινωνίας που έχει σημαντικότερα ζητήματα για να ασχοληθεί. Είναι το ίδιο ασήμαντο στην παρούσα φάση για την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Υπάρχει π.χ κάτι...μικρούλι που λέγεται “προσφυγικό”. Όπως όταν ήθελε ο κ. Κοντονής να βγάλει τις ελληνικές ομάδες εκτός Ευρώπης ήταν στα φόρτε της η διαπραγμάτευση με τους δανειστές (όχι ότι τώρα δεν είναι) οπότε και πάλι το ποδόσφαιρο ήταν παρανυχίδα. Με όλα αυτά ο υφυπουργός Αθλητισμού παίζει μπάλα (πολύ) μόνος του σε κυβερνητικό επίπεδο. Μη πιστέψετε όποιον προσπαθεί να σας πείσει για το αντίθετο. Ότι δηλαδή ο πρωθυπουργός είναι ενήμερος για όλα αυτά ή ότι έχει σαφή θέση για το τι πρέπει να γίνει. Και δεν δύναται να ασχοληθεί και είναι και λογικό να μη θέλει, σε αυτή τη φάση. Γιατί αν ασχοληθεί μπορεί να βγουν στη φόρα και άλλα (πολιτικά πάντα) ζητήματα που αφορούν τη σχέση του με τους εμπλεκόμενους επιχειρηματίες.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, όπως ετούτες που καλείται να διαχειριστεί ο Σταύρος Κοντονής, δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να αφήνεις απ' έξω το προσωπικό σου συναίσθημα. Πρέπει να τις διαχειριστείς όσο μπορείς δίκαια και τεχνοκρατικά. Αν δηλαδή μισείς την ΕΠΟ, τον Γκιρτζίκη και την ελληνική διαιτησία, η οποιαδήποτε ομάδα και παράγοντα προσπαθείς τουλάχιστον να μην το βγάζεις προς τα έξω τόσο υστερικά όσο έγινε (για την ΕΠΟ) στην ανακοίνωση ματαίωσης της συνέχειας του Κυπέλλου. Όταν έχουν προηγηθεί οπαδικά καφριλίκια (παρόμοια με αυτά για τα οποία αποφάσισες να κλείσεις τη Θύρα 13) και λεκτικά ατοπήματα από κορυφαίο παράγοντα ΠΑΕ όπως ο Ιβαν Σαββίδης, η προσωπική σου σταυροφορία κατά της διοίκησης της ΕΠΟ είναι το λιγότερο. Εκτός και αν η ανακοίνωση και οι αποφάσεις συνδέονται με τις κατ ιδίαν (πρόσφατες) συναντήσεις με την αντιπολίτευση της ομοσπονδίας. Δεν διαφωνούμε να πέσει ο Γκιρτζίκης, γιατί πέρα απ όλα τα άλλα με τα οποία βαρύνεται, επιδεικνύει και έλλειμμα ευφυίας όταν δηλώνει δημόσια ότι δεν είδε καν τον αγώνα της Τούμπας. Ασόβαρος! Ο υφυπουργός όμως υποτίθεται ότι λειτουργεί για το κοινό καλό και όχι στο όνομα των προσωπικών προτιμήσεων και σχέσεων.

Ναι ξέρουμε... Αν και Παναθηναϊκός ο Σταύρος Κοντονής έχει γίνει ο πρώτος εχθρός του Παναθηναϊκού και έχει βρει απέναντί του τον Γιάννη Αλαφούζο. Είναι ένα τίμημα που πληρώνει στον βωμό της επικοινωνιακής του τακτικής. Της ισορροπίας. Χώρια που ο Παναθηναϊκός τιμωρήθηκε για έκτροπα που όντως συνέβησαν, όπως παραδέχθηκε (άσχετα αν τα δικαιολόγησε) ο πρόεδρος του. Το πρόβλημα για τον υφυπουργό είναι ότι, μέχρι τώρα, οι οπαδοί του Ολυμπιακού (εκτός από τον αναπτήρα στα Χανιά) δεν του έχουν δώσει την αφορμή να κάνει επίδειξη δύναμης και προς την άλλη πλευρά. Και το ακόμα μεγαλύτερο (γι αυτόν) θέμα είναι ότι του προέκυψε τώρα και η Τούμπα.

Το τι αγαπάει και τι μισεί όμως ο κάθε υπουργός ή υφυπουργός δεν μας απασχολεί. Αν αγαπάει ή όχι την ΕΠΟ και τον Γκιρτζίκη, τι ομάδα είναι και ποιον θέλει (τελικά) να πετάξει εκτός Ευρώπης. Αυτό που μας καίει να μάθουμε είναι το συνολικό σχέδιό του. Θέλουμε να το δούμε δημοσιοποιημένο. Να έχει αρχή, μέση και τέλος. Μάλιστα, το ποδόσφαιρο απλώς είναι ένα κομμάτι του. Γιατί δεν βλέπουμε πραγματικά να ασχολείται με την ίδια ζέση με τα υπόλοιπα. Ούτε στο κομμάτι της οπαδικής βίας σε άλλους χώρους, για να λέμε την αλήθεια. Θα μπορούσε να υποθέσει (και πάλι) κάποιος ότι στοχεύει εκεί όπου στοχεύουν και τα φώτα της δημοσιότητας. Αλλά ας μην είμαστε άδικοι. Απλά ασχολείται με το σοβαρότερο. Έχει κλειδώσει κατά περιόδους το πρωτάθλημα για 1-2 αγωνιστικές, τώρα ματαιώνει και το κύπελλο. Αποτέλεσμα; Δεν είδαμε. Άρα; Επόμενα βήματα...

Κλειδώνει το πρωτάθλημα...

Δεν γίνεται τίποτα;

Βγαίνουν οι ελληνικές ομάδες από την Ευρώπη...

Δεν γίνεται τίποτα;

Ε μετά μάλλον καταργούνται και οι ομάδες!

Ενδιάμεσα βέβαια θα έχουν παρέμβει η ΟΥΕΦΑ και η ΦΙΦΑ γιατί το μπάχαλο θα έχει βγει εκτός συνόρων. Τότε (πάλι) θα απειληθούμε με έξοδο από την Ευρώπη και αυτή τη φορά μπορεί και να έχουμε Grexit. Ουπς! Αυτό θα μπορούσε, τελικά, να μοιάζει με σχέδιο. Απώτερος στόχος; Αυτό το ξέρει ο κ. Κοντονής. Εκτός και να έτσι θέλει να απαλλαγεί οριστικά από το ποδόσφαιρο. Εδώ δεν του δίνεις άδικο, για να λέμε του στραβού το δίκιο. Άλλα αν αυτό είναι σχέδιο, μοιάζει με το σχέδιο του Αντώνη Σαμαρά να κλείσει την (και αμαρτωλή) ΕΡΤ γιατί ήταν ανίκανος να την εξυγιάνει. Τότε που φώναζε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Απαραίτητη διευκρίνηση για την ιστορία μας. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι ιδιοκτησία του εκάστοτε υφυπουργού Αθλητισμού. Είναι απλά ο τομέας ευθύνης του. Το “κλειδώνω-ξεκλειδώνω” τις διοργανώσεις, χωρίς να υπάρχει και σαφής αιτιολόγηση αλλά απλά...”διατάγματα” είναι ένα ωραίο παιχνιδάκι για να δείξουμε ότι κάνουμε κάτι μέχρι τη στιγμή που δεν έχει άλλη πίστα. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Κοντονής έχει 1-2 πίστες ακόμα που δεν ξέρει και αν έχει άδεια να παίξει σε αυτές. Από την ηγεσία της κυβέρνησης εννοούμε. Γιατί όσον αφορά τις σχέσεις με τα αφεντικά/επιχειρηματίες των κορυφαίων ομάδων πρέπει να γίνει κατανοητό κάτι πολύ σημαντικό. Όλοι τους βλέπουν ως πολύ κατώτερο οποιονδήποτε εκπρόσωπο της πολιτείας. Που μπορεί να είναι χρήσιμος σε κάποιες περιπτώσεις αλλά όχι και ισότιμος συνομιλητής. Ασφαλώς και αυτό δεν θα έπρεπε να συμβαίνει. Όταν όμως για χρόνια οι κυβερνητικοί παράγοντες λειτουργούσαν ως φιλιππινέζες των μεγάλων συμφερόντων η ισότιμη σχέση έχει παραδώσει πνεύμα. Άρα έχουμε σημαντικό θέμα στο τι κάνουμε από εδώ και πέρα.

Μήπως να συμμαχούσε το κράτος με τον ίδιος του τον εαυτό; Οργανωμένα. Αποκομμένο από την οποιαδήποτε σχέση με συμφέροντα, από συμμαχίες και επηρεασμούς. Αν, δηλαδή, έχουμε οργανωμένο κράτος. Αυτό άλλωστε είχε υποσχεθεί ο “θα αλλάξω τα πράγματα” ΣΥΡΙΖΑ. Υφυπουργός αθλητισμού (άρα κυβέρνηση), αστυνομία, εισαγγελικές αρχές οφείλουν, είναι υποχρεωμένες, να δουλέψουν μαζί. Να κλείσουν άμεσα τις ανοιχτές υποθέσεις, να ερευνήσουν και να σπάσουν την αλυσίδα της παραβατικότητας. Το έχουμε ξαναγράψει πολλές φορές. Την ανομία που φαίνεται πως κυβερνάει το ποδόσφαιρο όλοι αυτοί μαζί θα την πολεμήσουν. Αν θέλουν πραγματικά να το κάνουν. Ο καθένας μόνος του δεν μπορεί. Και σίγουρα όχι ο πρώτος (ο υφυπουργός) που μπορεί μόνο να πετάει ωραίες φωτοβολίδες ή (2ο σενάριο) να ανατιναχτεί μαζί με το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το τι θα κάνουν παράλληλα ή από εκεί και πέρα οι μεγάλες ομάδες είναι σημαντικό όσον αφορά το μεταξύ τους power game. Όχι την εξυγίανση. Η αλήθεια είναι ότι καμία από αυτές δεν μπορεί να εγγυηθεί ισονομία και υγιή ανταγωνισμό. Θα πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια απόλυτης τεχνοκρατικής προσέγγισης και μεγάλο στομάχι από την πλευρά τους (για να αντέξουν τις “στραβές” που πάντα υπάρχουν) για να μας πείσουν ότι δεν θέλουν πλέον για λογαριασμό τους αν όχι το 100-0, τουλάχιστον το 70-30. Και οι Σύμμαχοι στον Β' Παγκόσμιο όταν έκαναν τη δουλειά με τους Γερμανούς δεν αγαπήθηκαν μετά όλοι με όλους έτσι; Κάποιοι σφάχτηκαν μεταξύ τους. Μάλιστα, τώρα τελευταία, ορισμένοι εκ των συμμάχων έχουν καταλάβει ότι οι αγάπες είναι κυρίως για τα ραβασάκια όχι για την πραγματική ζωή.

Photo Credits: Action Images