Tα τελευταία χρόνια γίνεται, τέτοια εποχή περίπου, μεγάλο νταβαντούρι γιατί κόβουν τα λεφτά των αθλητικών ομοσπονδιών. Ποιοι; Αυτοί που τα δίνουν τόσα χρόνια. Το κράτος. Ο κόσμος; Σιγά μην ακούει και άμα ακούει δεν του καίγεται καρφάκι. Πολύ απλά, όπως και στην πολιτική και τον συνδικαλισμό, αυτοί που κάνουνε τα κουμάντα στον αθλητισμό βάλανε τα χέρια τους και βγάλανε τα ματάκια τους. Αλλά μέχρι να φτάσουμε εκεί, δεν κακοπέρασαν. Το αντίθετο μάλιστα. Φάγανε με χρυσά κουτάλια. Δεν ξέρω αν έκλεψαν, αλλά ότι σαβούρωσαν για τα καλά και χρήμα και «δόξα» και προβολή, στα σίγουρα.

Ναι αλλά μας πρόσφεραν και επιτυχίες έτσι; Σιγά τα αυγά ρε. Με τόσο χρήμα που έβρεχε μέχρι και αθλητές αγοράζαμε άμα θέλαμε (που λέει ο λόγος έτσι; Σιγά μην κάναμε εμείς τέτοια πράγματα) και φέρναμε τα μεταλλιάκια. Να είμαστε όλοι βολεμένοι. Εμείς, οι πολιτικοί, οι λεζάντες, τα ΜΜΕ, οι αθλητές (όχι και όλοι) και κάτι μυστήριες εταιρίες για κοινωφελείς σκοπούς που έπαιρναν χρήμα με το φτυάρι. Και άμα έσκαγε και κανά ντοπάρισμα σκίζαμε τα ρούχα μας, τα…σινιέ

Υπήρχαν και μερικοί σοβαροί μέσα σε αυτό το παιχνίδι που γούσταραν πραγματικά τον αθλητισμό. Αν έχουν απομείνει στο παιχνίδι τους παίρνει τώρα η μπάλα. Αλλά κανένας δεν κλαίει για κανέναν. Γιατί πολύ απλά, κύριε καρεκλοκένταυρε πρόεδρε που έχεις σφηνώσει τα οπίσθιά σου στον «θώκο» σου (τρομάρα σου!) καμιά 30αριά χρόνια τώρα ποιος να σε υπερασπιστεί;

Το πρωτογενές κύτταρο του αθλητισμού το σωματείο, το έχεις ελέγξει χρόνια με επιχορηγήσεις για να σε ψηφίσει αλλά τώρα…πάπαλα. Αλλά ακόμα και αν έχεις ακόμα κάτι να σπρώξεις στο σωματείο, ο γονιός είναι αυτός που στηρίζει πραγματικά τη διαδικασία είναι με το χέρι στην τσέπη. Συνδρομή, ρούχα, παπούτσια, βενζίνες. Όχι τώρα, κύριε μπαγλαμά παράγοντα, αλλά και πριν που είχες το χρήμα. Αυτός σε έχει γραμμένο κανονικά.

Αν είναι σωστό; Όχι μην γελάς «νεοφιλελεύθερε» υπουργέ που θέλεις μόνο την λεζάντα. Τα δικά σας χαϊρια (των «μεγάλων» κομμάτων) πληρώνουμε τώρα. Εσείς καρφώνατε τα φιλαράκια σας στις καρέκλες όποτε μπορούσατε. Εσείς χτίσατε τα κανάλια διακίνησης κομματικού χρήματος. Το… μεγάλο ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80 ξεκίνησε την καραμέλα του «αθλητικού κινήματος» που μας έφερε μέχρι την παραμύθα των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που μας τσάκισε οικονομικά. Μην κλαις τώρα υποκριτικά πάνω από τα ερείπια. Τώρα είναι θα έπρεπε να είσαι πραγματικά δημιουργικός. Τώρα που δεν τρέχει ποτάμι (συγγνώμη Σταύρο!) το χρήμα για να το πουλάμε μούρη όλοι μας (πόσα έχουν εισπράξει, νομίμως πάντα, και οι δημοσιογράφοι). Τώρα θα έπρεπε όλοι σας να είστε πραγματικά ενωτικοί και δημιουργικοί. Δεν το ξέρετε και δεν σας νοιάζει. Η μοναδική σας λύση είναι η διάλυση. Είναι λογικό…

Το κράτος στην Ελλάδα, άρα και ότι συνδέεται με αυτό, δεν έμαθε επί τοις ουσίας να δημιουργεί. Απλά σπαταλούσε. Μην παραμυθιάζεστε με τον δημιουργικό ιδιωτικό τομέα. Δείτε ποιοι είχαν (επιχειρηματικά) νταραβέρια με το κράτος και τι κάνουν τώρα οι επιχειρήσεις τους και θα καταλάβετε ότι η «αμαρτία», που τους δένει όλους μεταξύ τους, μας έφερε μέχρι τα μνημόνια που χτυπάνε αλύπητα παντού.

Τώρα είναι ή ώρα να δημιουργήσεις. Η ώρα να βρεις τη λύση. Όχι να διαλύσεις υγεία, παιδεία, αθλητισμό επειδή το μόνο που έχει να επιδείξεις είναι επικοινωνιακούς ρακοσυλλέκτες επιπέδου Άδωνη (σιγά με σε γράψω με «γιώτα») Γεωργιάδη. Ο αθλητισμός, τώρα που δεν υπάρχει το κρατικό χρήμα, προσπαθεί (όχι πάντα με επιτυχία) από κάτω προς τα επάνω, από τους συλλόγους, να απαλλαγεί από τα λαμόγια του παρελθόντος. Είναι ένα καλό παράδειγμα και για τα υπόλοιπα. Για να φύγουν από τα χέρια των «δήθεν», και των καιροσκόπων. Ρομαντισμός; Δεν βαριέσαι. Μπαίνει και η άνοιξη. Που και που μας επιτρέπεται…