Ξεχείλισαν και μας πήρανε χαμπάρι

Υπάρχει εγκληματική οργάνωση στο ποδόσφαιρο; Στη συνείδησή μας δεν υπάρχει αρνητική απάντηση. Εκτός και αν από κάποια διαστροφή της φύσης, το μυαλό μας λειτουργεί ανάποδα και θεωρούμε φυσιολογικό το παράνομο. Μόνο τότε δεν υπάρχει έγκλημα. Με την έννοια της σύστασης ομάδας που παρανομεί οργανωμένα, για να αποκομίσει ίδιον όφελος, υπάρχει…εγκληματάρα. Και στο ποδόσφαιρο όπως και σε πολλούς άλλους τομείς σε αυτή την ταλαιπωρημένη από τα μετά τουρκοκρατίας σύνδρομα, χώρα.

Μπορούμε να το αποδείξουμε; Ασφαλώς όχι. Η ικανότητα να διακρίνουμε την παρανομία στον χώρο ευθύνης μας είναι απόλυτα εμπειρική. Εκτός και αν έχουμε χρηματιστεί ή έχουμε χρηματίσει. Αλλά δεν είναι η δουλειά μας να το αποδείξουμε. Η δουλειά μας είναι να κάνουμε γνωστές τις αποδείξεις (όχι τις ενδείξεις) όταν τις κάνουν γνωστές αυτοί που έχουν το βάρος να τις συλλέξουν.

Ποιοι είναι στην εγκληματική οργάνωση; Στο μυαλό του καθενός μας έχουν δοθεί απαντήσεις εδώ και πολύ καιρό. Με απόλυτη βεβαιότητα. Δεν αναγνωρίζουμε κανένας τεκμήριο αθωότητας και δεν δεχόμαστε καν το ανθρώπινο λάθος. Μετά από πολλά χρόνια σφαγών στα ελληνικά γήπεδα, μοναδικό ζητούμενο για τους αδικημένους είναι το «φωτιά και τσεκούρι».

Λογικό; Ανάλογα με την οπτική του καθενός. Δεν μιλάμε για «κανονική» δικαιοσύνη, αλλά για το θυμικό. Όταν αυτό μπει μπροστά λιντσάρεις άνθρωπο ακόμα και για ασήμαντο αφορμή. Αν σκεφτεί κάποιος ότι το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό από τα ασήμαντα πράγματα της ζωής μας, τότε το συναίσθημα της ατόφιας ακραίας εκδίκησης, έρχεται σαν φυσιολογική συνέπεια.

Γιατί ο δημοσιογράφος δεν λέει τα ονόματα των μελών της εγκληματικής οργάνωσης; Ένας βασικός λόγος είναι ακριβώς πως είναι… εγκληματική οργάνωση. Κατανοητό; Είναι εντελώς διαφορετική η κουβέντα σε ένα καφενείο, το μήνυμα που μπορεί να στείλει κάποιος σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό, η παπαριά που θα πει βγαίνοντας στον αέρα σε μια εκπομπή, από το βάρος της ευθύνης που έχει μια ενυπόγραφη δημιουργία «κατηγορητηρίου» μέσω του Τύπου. Βέβαια ζώντας την χώρα που φύτρωσαν, τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια, οι δημοσιογράφοι «τιμωροί» που τελικά έκαναν περισσότερες (και πιο προσοδοφόρες) γαργάρες από αποκαλύψεις, το κοινό τα μπέρδεψε λίγο. Έκανε τον δημοσιογράφο «στάρ», ανακριτή, δικαστή και δήμιο. Καλά να πάθει, εδώ που τα λέμε. Πρέπει να ξέρεις που μπλέκεις.

Δυστυχώς όμως σε μια εποχή που ακόμα και (κάποιες) εισαγγελικές αρχές φαίνεται να λειτουργούν ως γραφείο Τύπου συγκεκριμένων ΜΜΕ με διαρροές που μετράνε, εν τέλει, το μέγεθος των αντιδράσεων γύρω από μια υπόθεση, αλλά ακόμα και την αυτοϊκανοποίηση του λειτουργού που έφερε σε πέρας την έρευνα, όλοι θέλουν να μυρίζουν φρέσκο αίμα. Δεν μας ενδιαφέρει και πολύ αν και πως θα λειτουργήσει η δικαιοσύνη, αλλά το κουτσομπολιό που υπάρχει γύρω από μια υπόθεση που φτάνει σε αυτή. Αν αυτό είναι και ένα δείγμα έλλειψης εμπιστοσύνης προς τις δικαστικές αρχές και το νομικό μας σύστημα γενικότερα, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει τη δημοκρατία πρώτα απ’ όλα.

Θα ξεβρωμίσει το ποδόσφαιρο κάποια στιγμή; Είναι τόσο δεμένη η υπόθεση από την έρευνα Κορέα, ώστε ο εισαγγελέας διαφθοράς να χτυπήσει εκεί που πρέπει; Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Μπορεί να γίνει το δεύτερο, αλλά δεν θα γίνει ποτέ το πρώτο. Το καλό σενάριο θα είναι το ποδόσφαιρο να δεχθεί την αυτοκάθαρση, να πετάξει κάποια σάπια κομμάτια για να αποφύγει τη γάγγραινα. Άλλωστε αυτή τη έρευνα πιάνει μια περίοδο 2-3 ετών, Παρανυχίδα στη συνολική εικόνα. Δεν είναι κακό να ξεκινήσεις από κάπου, αλλά χρειάζεσαι πόρους σε μόνιμη βάση για να συνεχίσεις τη δουλειά. Και στη χώρα που η διαφθορά βαράει υπερωρίες, υπάρχουν σημαντικότεροι τομείς από το ποδόσφαιρο για να διατεθούν αυτοί οι πόροι.

Προσωπική άποψη; Όπου υπάρχουν λεφτά, δόξα, μεγάλοι οικονομικοί παράγοντες και power game, θα υπάρχουν πάντα και οι συμμορίες που θα τους εξυπηρετούν. Για να βγάζουν περισσότερα, με αυτά που εξυπηρετούν περισσότερο τους ίδιους. Άρα όχι δεν θα ξεβρωμίσει το ποδόσφαιρο. Μπορεί να κάνει…απόφραξη ώστε να μην ξεχειλίζουν οι αγωγοί λυμάτων και μας παίρνουν χαμπάρι και ξένοι άνθρωποι.

Τι θα κάνουν αυτοί οι ξένοι άνθρωποι, όταν θα σκάσουν τα μαντάτα αν (είναι μια πιθανότητα) μέσα σε αυτούς που θα πίνουνε κάθε μέρα καφέ στον ανακριτή είναι καμιά δεκαριά διαιτητές αλλά, το κυριότερο, βαρβάτα ονόματα της αυτοδιοίκητης εθνικής ομοσπονδίας και παράγοντες ομάδων της μεγάλης κατηογρίας;

Για την UEFA παρότι όλοι μετράνε στο άνοιγμα της αγοράς και δεν τους βλέπει με την παλιά «αριστοκρατική» λογική, είμαστε και αρκετά «πλέμπα». Δεν θα της κοστίσει και τίποτα να μας ρίξει μια ανάποδη και να κάτσουμε 2-3 χρόνια εκτός Ευρώπης. Και μάλιστα χωρίς καν να υπάρξει δικαστική απόφαση στην Ελλάδα. Το έχει κάνει ξανά. Έτσι και θα δώσει ένα μήνυμα στις άλλες… «Ελλάδες» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (κοιτάξτε κυρίως ανατολικά στον χάρτη) ότι, καλό το αυτοδιοίκητο αλλά δεν σε προστατεύει και από την οργή της μητρόπολης UEFA. Χώρια που υπάρχει και η σύμφωνη γνώμη Κοντονή, που πετάει τη σκούφια του για κάτι πολύ επαναστατικό που θα έχει επάνω τη σφραγίδα του. Σε υψηλό επίπεδο εννοείται. Τι γίνεται παρακάτω, σε έναν σκασμό αθλήματα που κάνουμε παιχνίδι, μάυροι, γκρίζοι και άλλων χρωμάτων λύκοι, δεν δείχνει να απασχολεί τον φλογερό εραστή της Super League υφυπουργό Αθλητισμού.

Θα καούν και χλωρά μαζί με ξερά σε αυτή την περίπτωση; Μήπως αυτό δεν έγινε και με τις αναβολές των αγωνιστικών στην Super League για τα επεισόδια; Όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι. Η λογική του παραδειγματισμού! Αυτοί που καλούνται να διοικήσουν το ποδόσφαιρο σε οποιοδήποτε επίπεδο ξέρουν πολύ καλά ότι έχει γιγαντωθεί τόσο που τους έχει ξεπεράσει. Βασίζονται κυρίως στο αίσθημα αυτοσυντήρησης που έχει το ίδιο άθλημα, με αποτέλεσμα να αυτορυθμίζει τη λαμογιά του, για να συνεχίσει να υπάρχει ως μια επιχείρηση που φέρνει πολλά λεφτά. Όπου η απληστία βγαίνει πάνω από (αυτή) τη λογική έρχεται η κεντρική διοίκηση για να σου πάρει την κουτάλα που σου έχει δώσει και να σε βάλει στη γωνία. Στην Ελλάδα όπως αντιλαμβανόμαστε όλοι, αυτοί που τρώνε, το κάνουν με τα χέρια χωρίς μέτρο, χωρίς αιδώ. Με αποτέλεσμα να προκαλέσουν το ίδιο το σύστημα τους. Κάπως έτσι δεν φτάσαμε και στα μνημόνια; Όταν πιστέψαμε ότι είμαστε οι πιο μάγκες απ όλους και ειδικά από τους κουτόγραγκους.

Το συμπέρασμα; Το κουτσομπολιό μας θα το έχουμε. Αυτό είναι σίγουρο. Θα ακούσουμε όπως φαίνεται ονόματα που θα μας τσιγκλήσουν, που θα κάνουν τις συζητήσεις να ανάψουν. Θα περάσουμε καλά. Αν θα αλλάξει κάτι τελικά; Κοιτώντας γύρω μας πιστεύουμε ότι αυτή τη χώρα είναι πραγματικά έτοιμη να αλλάξει; Αλλά, από την άλλη, μπορεί να μην έχει και σημασία για ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου που, όπως είπαμε, θέλει μόνο «αγχόνες». Αποδεκτό και αυτό. Άλλωστε η δικαιοσύνη δεν επινοήθηκε για να φτιάξει κάτι, αλλά για να σου επισημαίνει γιατί δεν πρέπει να χαλάς κάτι.