Το 22-18 της πρώτης περιόδου τον κολάκευε. Το 30-22 της δεύτερης και το 52-40 του ημιχρόνου, ήταν βαριά σκορ για τον Ολυμπιακό το βράδυ της Πέμπτης (2/1) στο Κάουνας. Όσα πράγματα κι αν αλλάξουν, ωστόσο, στο σύγχρονο μπάσκετ, υπάρχει ένα που θα είναι πάντα ίδιο. Κάθε αγώνας διαρκεί 40 λεπτά.

Το πρώτο παιχνίδι στο 2025, είχε γλυκιά γεύση για τους Πειραιώτες. Η Ζάλγκιρις ήταν σκληρή, ήταν καυτή στο πρώτο μέρος, όμως εξίσου σκληρός και ακόμη πιο καυτός ήταν κι ο Ολυμπιακός στο δεύτερο.

Εκεί που έπαιξε με σπίθα, απέναντι στο trash-talk του Αντρέα Τρινκιέρι που δεν σταμάτησε να μιλάει στους διαιτητές, να δείχνει τον Σάσα Βεζένκοβ και να τον "ενοχλεί" όταν εκείνος κέρδιζε φάουλ και εκτελούσε από τη γραμμή των βολών.

Αυτή τη φορά στην ανάπαυλα δεν υπήρχε ένταση, δεν υπήρχαν φωνές. Υπήρχε μόνο ψυχραιμία. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έδωσε κίνητρο στους παίκτες του και εκείνοι πάτησαν το γκάζι με ηγέτη τον Σάσα Βεζένκοβ και με καθοριστικούς τους Φουρνιέ, Παπανικολάου, Γουίλιαμς-Γκος, ΜακΚίσικ, Γουόκαπ και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Η επίθεση δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για τους Πειραιώτες. Το πρόβλημά τους στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν είναι η άμυνα. Εκεί εντοπίζεται η σημαντικότερη αδυναμία. Δεν υπάρχει σκληράδα με συνέπεια, δεν υπάρχει διάρκεια. Για είκοσι λεπτά όμως, ο Ολυμπιακός ήταν το βράδυ της Πέμπτης ο Ολυμπιακός των προηγούμενων χρόνων.

Με τον Γουίλιαμς-Γκος, που τόσα έχει ακούσει, να κρατάει το κορμί του απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους.

Με τον Γουόκαπ που μπήκε πολύ άσχημα στο ματς, στην άμυνα πάνω στον Φρανσίσκο, να γίνεται ξανά terminator.

Με τον Παπανικολάου να παίζει 29 λεπτά, να γεμίζει τη στατιστική του και να βοηθάει σε κάθε τομέα του παιχνιδιού χωρίς να τον ενδιαφέρει να γίνει ήρωας από το σκοράρισμα.

Με τον Φουρνιέ να βάζει το χέρι του στη μπάλα και τον ΜακΚίσικ να κλέβει κατοχές.

Ο Βιλντόσα δεν αγωνίστηκε (στομαχικές διαταραχές). Ο Ντόρσεϊ δεν χρησιμοποιήθηκε. Ο Μπαρτζώκας έκλεισε το ροτέισον σε τέσσερις παίκτες, χρησιμοποίησε ελάχιστα τον Πίτερς και τον Μένσα, πήγε με τον ρυθμό του αγώνα και δικαιώθηκε. Συνολικά, ο Ολυμπιακός δεν έλαμψε. Στο δεύτερο μέρος όμως ήταν εκπληκτικός απέναντι σε μία ομάδα που καιγόταν για το αποτέλεσμα.

Ο τρόπος με τον οποίο οι ερυθρόλευκοι "έπνιξαν" στο δεύτερο μέρος τον Φρανσίσκο (έβαλε μόλις δύο πόντους μετά από τους 20 στο πρώτο εικοσάλεπτο) και τον Γουόκερ (άποντος, ήταν στον πάγκο στο κλείσιμο της αναμέτρησης), έδειξε την δυναμική τους και στο πίσω μέρος του γηπέδου.

Και όσο κι αν λείπει ένα δεύτερο γκαρντ που δίπλα στον Γουόκαπ θα λειτουργεί με συνέπεια ως... κυματοθραύστης, οι Γουίλιαμς-Γκος, Βιλντόσα, ΜακΚίσικ, Φουρνιέ θα συνεχίσουν να είναι above average αμυντικοί είτε χάρη στην ικανότητά τους, είτε χάρη στην εμπειρία τους.

Γενικώς στη σεζόν, ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται στα ματς που όλοι θεωρούν κερδισμένα από τα... αποδυτήρια, ωστόσο έχει πάρει μεγάλες σε δύσκολες έδρες. Στο ΟΑΚΑ, στο Μόντε Κάρλο, στο Μιλάνο και στο Κάουνας.

Έχασε δύο φορές στο Βελιγράδι και δύο φορές στην Κωνσταντινούπολη, νωρίς στη χρονιά, πλέον όμως δείχνει ότι έχει βρει τα πατήματά του και τα ψάχνει αυτά τα ματς, έχει μεγαλύτερο κίνητρο, τα αντιμετωπίζει με περισσότερη σοβαρότητα χωρίς να έχει παίξει ακόμη σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Καλό αποτέλεσμα, η ζωή συνεχίζεται. Οι Πειραιώτες έχουν μπροστά τους μία τρελή δεκάδα αγώνων στη EuroLeague, αφού προηγουμένως αντιμετωπίσουν την Κυριακή (4/1) τον Άρη στο Αλεξάνδρειο. Σε ένα σαραντάλεπτο που μόνο εύκολο δεν θα είναι.

• Μπάγερν εντός
• Μπασκόνια εκτός
• Ρεάλ Μαδρίτης εκτός
• Φενέρμπαχτσε εντός
• Αναντολού Εφές εντός
• Παρί εκτός
• Μπαρτσελόνα εκτός
• Βίρτους Μπολόνια εκτός
• Παρτίζαν εντός
• Παναθηναϊκός εντός

Προσθέστε σε αυτή τη δεκάδα και το ντέρμπι του πρωταθλήματος, με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (20/1), το οποίο θα κρίνει την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου της Stoiximan GBL και το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.

Προσθέστε και το Final Eight με τα τρία ματς σε τέσσερις ημέρες (13, 15, 16 Φεβρουαρίου) και καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι για ομάδες αυτού του επιπέδου να παίζουν για 40 λεπτά στα κόκκινα όταν έχουν τόσα ματς σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην ομάδα που κυριαρχούν ο Φουρνιέ και ο Βεζένκοβ, θα υπάρχει πάντα η ανάγκη για στηρίγματα. Λέγαμε ότι στο Μιλάνο το στήριγμα ήταν ο Άλεκ Πίτερς, ο οποίος έπαιξε χθες οκτώ λεπτά και δεν πήρε σουτ.

Στο Κάουνας το supporting cast ήταν μεγαλύτερο. Οι 17 του ΜακΚίσικ σε 20 λεπτά, οι 13 του Γουόκαπ που φέτος δεν σκοράρει πολύ (4.8 πόντοι ανά αγώνα), αλλά σουτάρει με 56% στο δίποντο, με 40% στο τρίποντο και μετράει 4.8 ασίστ με ελάχιστο usage rate για πλέι μέικερ.

Στο επόμενο ματς ίσως τα στηρίγματα να είναι ο Βιλντόσα κι ο Ντόρσεϊ που κάποια στιγμή θα πάρει τις ευκαιρίες του. Ίσως είναι ο Πίτερς κι ο Μιλουτίνοβ. Ίσως ο Κίναν Έβανς που στοχεύει στην πρώτη εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Ο Ολυμπιακός έχει πολλούς παίκτες υψηλού επιπέδου, ακόμη όλοι προσπαθούν να προσαρμοστούν γύρω από το κυρίαρχο δίδυμο και να μοιραστούν τα σαράντα λεπτά που μοιάζουν λίγα για να "τσιμπήσουν" όλοι από έναν ρόλο.