Theofilo Stevenson: Red or Dead
Ο Theofilo Stevenson δεν έγινε ποτέ ο Muhammad Ali του παγκόσμιου μποξ, όχι επειδή δεν μπορούσε, αλλά επειδή δεν ήθελε. Κι αυτό τον έκανε τον πιο σημαντικό πυγμάχο στην ιστορία της Κούβας. Διαβάστε την απίστευτη ιστορία του και δείτε φωτογραφίες...
Το Sport24.gr παρουσιάζει τα Top Guns , τη νέα ενότητα που περιλαμβάνει κείμενα διαφορετικού ύφους από αυτά που έχετε συνηθίσει ( για τα οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ ).
Μόνο ένας γίγαντας μπορούσε να κρύβει μια τόσο μεγάλη ψυχή και μόνο ένα ίνδαλμα για έναν τόσο βασανισμένο λαό ήταν ικανό να παραμείνει αιώνια πιστό σε μία ιδέα. Ο Theofilo Stevenson πέθανε την Δευτέρα 12 Ιουνίου 2012 από καρδιακό επεισόδιο, όπως ακριβώς ήθελε: Red και όχι Rich.
Ο Theofilo Stevenson πέθανε στα 60 χρόνια του. Ο Κουβανός χρυσός Ολυμπιονίκης ήταν ο κορυφαίος ερασιτέχνης μποξέρ όλων των εποχών και πήρε το ρεκόρ των τριών συνεχόμενων χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων στο τάφο του. Κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο το 1972 στο Μόναχο και ακολούθησαν άλλα δύο στο Μόντρεαλ το 1976 και στην Μόσχα το 1980.
Ο αντίπαλός του στο Μόντρεαλ, ο Ρουμάνος Mircea Simon, σεβόμενος την κυριαρχία του αντιπάλου του, για δύο ολόκληρους γύρους χόρευε στο ρινγκ. Στον τρίτο και τελευταίο αποφάσισε να απλώσει χέρι και γεύτηκε το διάσημο δεξί του χτύπημα. Η γωνία του έριξε λευκή πετσέτα προς ανακούφισή του.
Με τη νίκη του στη Μόσχα, έγινε ο δεύτερος πυγμάχος, μετά το Laszlo Papp της Ουγγαρίας, που πήρε χρυσό μετάλλιο σε τρεις συνεχόμενους αγώνες και μάλιστα στην ίδια κατηγορία κιλών. Οι ειδικοί λένε ότι επρόκειτο να κάνει το ίδιο και στο Λος Άντζελες, αν η Κούβα δεν ακολουθούσε την Σοβιετική Ένωση στο μποϊκοτάζ των Αγώνων.
Οι μάνατζερ σκέφτηκαν τότε ότι θα ήταν τρομερό να φέρουν αντιμέτωπους τον Κουβανό με τον Muhammad Ali και έστρωσαν ένα εκατομμύριο δολάρια στο φτωχικό ρινγκ όπου προπονούνταν στην Κούβα. Έτριβαν τα χέρια του θεωρώντας ότι αγώνας ανάμεσα στην δημοκρατική Αμερική και την σοβιετικού τύπου κομμουνιστική Κούβα θα έβγαζε νοκ άουτ όλους τους προηγούμενους αγώνες μποξ. Αρνήθηκε και παρέμεινε πιστός στην αφοσίωσή του στα ιδανικά του νησιού και του φίλου του Fidel Castro. Στην Κούβα δεν χωρούσαν ποτέ μετά την επανάσταση επαγγελματίες αθλητές και όσοι την πρόδωσαν το έκαναν σε άλλα ρινγκ. "Τι είναι 1 εκατομμύριο δολάρια μπροστά στην αγάπη 8 εκατομμυρίων Κουβανών", απάντησε και όχι μόνο αυτή η πρόταση έγινε μότο σε όλα τα γυμναστήρια, αλλά είναι το τελευταίο πράγμα που λέει κάθε τίμιος Κουβανός κάθε φορά που σκέφτεται να γίνει επαγγελματίας και να αφήσει τα λεφτά χειρότερων από αυτόν μποξέρ στην Αμερική, ενώ η δήλωση του Στίβενσον "Better red than rich", είναι αυτή που τον ανέδειξε σε επαναστατικό σύμβολο της Κούβας και όχι σε promotion icon της παγκόσμιας πυγμαχίας.
Η Κούβα είχε έναν ακόμη ηγέτη και επιβεβαίωσε ότι του αξίζει να τον πιστεύει όταν αρνήθηκε να αντιμετωπίσει τον George Foreman και να πετάξει άλλα 5 εκατομμύρια δολάρια στα μούτρα του Βασιλιά των αγώνων, Don King. "Δεν πιστεύω στον επαγγελματισμό", έλεγε, "παρά μόνο στην επανάσταση". Αργότερα ο συμπατριώτης του Felix Savon ισοφάρισε το ρεκόρ των τριών χρυσών Ολυμπιακών μεταλλίων το 1992, 1996 και 2000. Ο Savon κράτησε την ίδια στάση όταν του προσφέρθηκαν πολλά εκατομμύρια δολάρια να αγωνιστεί εναντίον των Evander Holyfield και Mike Tyson και πάλι από τον Don King.
"Στους Κουβανούς", είχε πει σε μια συνέντευξή του στο CNN ο Stevenson με το αιχμηρό χιούμορ του, αλλά και το εύκολο χαμόγελό του, "αρέσει να πυγμαχούν, διότι είναι στη ιδιοσυγκρασία μας, αλλά και επειδή πρέπει να ξέρουμε να προστατεύουμε τους εαυτούς μας".
Ο βαρέων βαρών Theofilo Stevenson γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1952 στην ανατολική επαρχία της Κούβας, Las Tunas από γονείς μετανάστες που τα έβγαζαν πέρα δύσκολα. Ο πατέρας του, πού και πού έριχνε καμιά γροθιά σε ένα πυγμαχικό σάκο κρεμασμένο στην αυλή. Στο ίδιο σημείο έριξε και ο "Pirolo", όπως ήταν το παρατσούκλι του, τις πρώτες του ψιλές. Μεγαλόσωμος για την ηλικία του άρχισε πυγμαχία στα εννέα και καθοδηγούμενος από τον John Herrera, κατέκτησε τον πρώτο τίτλο του στα 14. Γρήγορα πήρε μεταγραφή στα προπονητήρια της Αβάνα και υπό το βλέμμα του Andrei Chervonenko απέκτησε το δικό του στιλ, το οποίο τελειοποίησε με τον Alcides Sagarra.
Έχασε το Εθνικό Πρωτάθλημα στα 17 του και φόρεσε το χάλκινο στους Παναμερικανικούς Αγώνες το 1971, αφού έχασε από τον Αμερικανό Duane Bobick. Οι δυο τους βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι στο Μόναχο και ο αγώνας τους στους Ολυμπιακούς του 1972 αποτελεί τον καλύτερο της καριέρας του. Στον αποφασιστικό τρίτο γύρο τον έριξε τρεις φορές κάτω και ύστερα έκανε πλάκα μέχρι το χρυσό. Πριν το Μόντρεαλ, κατέκτησε τον τίτλο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τους Παναμερικανικούς Αγώνες. Ο Στίβενσον νίκησε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 1986 πριν αποσυρθεί το 1988, μετά από ένα ακόμα μποϊκοτάζ στους Αγώνες της Σεούλ και ίσως το τέταρτο χρυσό του Ολυμπιακό μετάλλιο. Τερμάτισε την καριέρα του με 302 νίκες και μόλις 22 ήττες. Το θανατηφόρο του δεξί direct, η κίνηση των ποδιών του, αλλά και η άψογη φυσική κατάστασή του παρέμειναν δυνατά και τα 15 χρόνια της καριέρας του.
Όταν αποσύρθηκε έζησε με πολυτέλεια στην Αβάνα. Έγινε προπονητής της Εθνικής Ομάδας, και ανήλθε μέχρι την αντιπροεδρία της Εθνικής Ομοσπονδίας Πυγμαχίας. Απέκτησε δύο παιδιά. Σε έναν αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ το 1999, ως προπονητής, συνελήφθη στο αεροδρόμιο του Μαϊάμι με την κατηγορία ότι έριξε κουτουλιά σε υπάλληλο αεροπορικής εταιρείας. Αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, επέστρεψε στην Αβάνα και φυσικά δεν δικάστηκε ποτέ. Ο Στίβενσον είπε, πως τον υπάλληλο πιθανώς τον ενόχλησε η εικόνα του ως σύμβολο της Κούβας, μιας πατρίδας που τον είχε αναγκάσει να ζει εξόριστος. Τον Ιανουάριο του 2012 εισήχθη στο νοσοκομείο με έναν θρόμβο αίματος. Ήταν και έφυγε ευτυχής από την περίσσια στήριξη που είχε από όλο τον κόσμο. "Ακόμη και από το Μαϊάμι", όπως είπε.
Υπάρχει και το @Elenabouz