Η φράση στον τίτλο αγγλική, αλλά το νόημα της καθολικό και δεν συνίσταται μόνο στη ρίμα που φτιάχνει. Από μηδενικά λοιπόν, ήρωες. Ετσι είναι.

Στη δική μας την γλώσσα, θα λέγονταν αλλιώς. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. Γιατί στο ποδόσφαιρο η κάθε μέρα, το κάθε παιχνίδι είναι διαφορετικά. Και μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα ώρα και στιγμή καταστάσεις, να εκθέσουν πρόωρες εκτιμήσεις και να μετατρέψουν τα μηδενικά σε ήρωες εν ριπή οφθαλμού.

Τέτοιοι στον Κυπελλούχο ΠΑΟΚ, περισσεύουν φέτος. Τρεις όμως είναι απόλυτα ενδεικτικές, ξεχωριστές περιπτώσεις: Αλέξανδρος Πασχαλάκης, Ντόουγκλας Αουγκούστο και Κάρολ Σβιντέρσκι.

ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΤΑ ΕΞΑΤΑΠΑ

Πρώτος, με διαφορά, ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης. Αυτός που μετά την «τριάρα» από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο στην πρεμιέρα των play off έφτασε να διαβάζει και ν’ ακούει πως από τον ίδιο στο τέρμα του ΠΑΟΚ προτιμότερη θα ήταν ακόμη και μια καρέκλα. Για να μην ξεχνιόμαστε, πριν 1,5 μήνα (4 Απριλίου) ήταν αυτό.

Αυτός που λίγο νωρίτερα, αρχές Μαρτίου, στο ντέρμπι με τον Αρη στην Τούμπα, δέχτηκε επιθέσεις από τους οπαδούς της ίδιας του της ομάδας. Δεν ήταν οι πρώτες. Αυτός που εδώ και τουλάχιστον τρεις μεταγραφικές περιόδους πιέζεται και πιέζεται αφόρητα και ποικιλοτρόπως, να αποχωρήσει από τον ΠΑΟΚ. Αλλοτε για να δώσει ανάσα στα ταμεία, άλλοτε γιατί δεν ταιριάζει με την πορεία του club, άλλοτε γιατί δεν είναι καλός και υπάρχουν καλύτεροι.

Και φέτος, από τον πάγκο ξεκίνησε τη σεζόν. Και φέτος εκεί βρέθηκε ξανά, κάποια στιγμή γύρω στον Φεβρουάριο. Και φέτος, πάλι αυτός ήταν που στο τέλος εμπιστεύτηκε (ακόμη ένας) προπονητής του. Και φέτος, αυτός ήταν που εμπιστεύονται περισσότερο από κάθε άλλον οι συμπαίκτες του.

Σίγουρα, δεν είναι ο Superman της σεζόν του νταμπλ – και πιθανώς να μην εμφανιστεί ποτέ ξανά – όμως, αλήθεια, ποιος από τότε είναι ίδιος στον ΠΑΟΚ; Και στο τέλος τέλος, η εστία του «δικέφαλου» δεν χρειάζεται έναν υπεράνθρωπο. Της αρκεί κάποιος που στο 93’ ενός τελικού θα πέφτει μπροστά στα εξάταπα ενός αντιπάλου για να αποτρέψει μια ισοφάριση, για να κρατήσει ένα Κύπελλο.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΡΟΣΤΕΡ

Μέχρι και τα τέλη Νοεμβρίου, ο Αουγκούστο αγνοούνταν. Η φθινοπωρινή φυγή του Αμπέλ Φερέιρα περισσότερο είχε προκαλέσει με απορίες γιατί δεν συνδυάστηκε και με δική του. Μάλλον ως βάρος εμφανίζονταν, ως περιττή πολυτέλεια, παρά ως μια ρεαλιστική επιλογή έστω και στο rotation.

Αλλοτε «πειθαρχικοί λόγοι», άλλοτε (όπως παρουσιάζονταν τουλάχιστον) ψυχολογικοί, άλλοτε προβλήματα τραυματισμών, τον έσπρωχναν ολοένα και πιο έντονα και περισσότερο εκτός Τούμπας. Και αυτό σε μια ομάδα που «φώναζε» πως παίκτη στα μέτρα του, στο στιλ του, στην κοψιά του, δεν έχει στους χαφ. Πως και ποσοτικά ακόμη, θα ήταν χρήσιμος. Πως δύο παραπάνω πόδια σε ένα κέντρο που έψαχνε να βρει περισσότερα, θα ήταν πολύτιμα.

Αλλα δεν αποκτήθηκαν στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο και τα δικά του, που σιγά σιγά αξιοποιούνταν ξανά από τον Πάμπλο Γκαρσία, άρχισαν να εκτιμώνται εκ νέου. Ηρθε και η αλλαγή συστήματος και η επαναφορά στο 3-4-3 και τα πάντα «κούμπωσαν» ξανά. Ο Βραζιλιάνος ολοκλήρωσε τη σεζόν χάνοντας το τελευταίο δίμηνο μόνο το ύστατο, παντελώς ανούσιο παιχνίδι των play off με τον Αστέρα Τρίπολης, υπενθυμίζοντας πως τουλάχιστον σε αυτό το ρόστερ του «δικεφάλου» δεν γίνεται να περνάει την ώρα του μεταξύ πάγκου, εξέδρας και αναζήτησης άλλων ομάδων.

ΠΟΙΑ… ΚΟΡΔΕΛΑ;

Το μήνυμα που εξέπεμπε ο ΠΑΟΚ αναφορικά με τον Κάρολ Σβιντέρσκι στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο ήταν διπλό. Σε ό,τι άμεσα τον αφορούσε το μόνο που έλειπε ήταν η… κορδέλα στην αγγελία πώλησης που κυκλοφορούσε παντού στην Ευρώπη προσκαλώντας υποψηφίους αγοραστές. Λίγο έλειψε να του φορεθεί και αυτή, η Ουνιόν Βερολίνου όμως, τελευταία στιγμή, λοξοδρόμησε και επέλεξε άλλον για την επίθεσή της.

Η παραμονή του Πολωνού στην Τούμπα δεν άλλαξε το δεύτερο σκέλος του μηνύματος, το οποίο και επέβαλλε την προσθήκη ενός «διαφορετικού τύπου» φουνταριστού, ενός επιθετικού που θα έμοιαζε, θα έδειχνε, θα ήταν πιο αξιόπιστος, πιο παραγωγικός, θα του έπαιρνε τη θέση στην ενδεκάδα. Κάτι που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, στο club θα δέχονταν ανακουφιστικά.

Ο Μάικλ Κρμέντσικ αποκτήθηκε. Μπήκε με φόρα, παραγκωνίζοντας τον. Στο μυαλό όμως του Γκαρσία, με την πάροδο του χρόνου, ο Πολωνός ήταν ο βασικός του. Αυτός που (του) ταίριαζε, αυτός που έπρεπε να ξεκινάει. Δεν είναι τυχαίο πως στα 13 τελευταία της σεζόν, σε play off και Κύπελλο, τον ξεκίνησε στα 10. Δεύτερη σερί χρονιά την ολοκλήρωσε με διψήφιο αριθμό τερμάτων στο πρωτάθλημα. Αυτονόητο πως δεν υπάρχει άλλος (και μόνο ο MVP Ζίβκοβιτς έχει φέτος διψήφιο αριθμό τερμάτων σε όλες τις διοργανώσεις).

Το πρώτο ημίχρονο του Πολωνού στον τελικό, πιθανώς το πιο έντονο, το πιο δυναμικό του στα 2,5 χρόνια του στη Θεσσαλονίκη Δεν έφερε κάποιο γκολ, όχι. Προκάλεσε όμως αυτό ακριβώς που ζητήθηκε από τον «Σβίντερ»: την φθορά, σωματική και πνευματική, των αμυντικών του Ολυμπιακού έτσι ώστε όταν αποφασίστηκε να μπει στο γήπεδο ο Κρμέντσικ να έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες ώστε τα δικά του πλέον χαρακτηριστικά να αξιοποιηθούν (έστω και με την τρίτη…).

Δείτε την Game Night για τον τελικό του Κυπέλλου