Γιάννης Αντετοκούνμπο: Η μεγάλη αλλαγή του που τον οδήγησε στην κορυφή του ΝΒΑ
Οι δύο φράσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο που έγιναν μότο για τους Μπακς, ο τρόπος σκέψης της ομάδας του Μιλγουόκι και το "θέλω να χάσω 10 σερί ματς για να προετοιμαστώ για τα playoffs" που ήταν πέρα για πέρα ειλικρινές. Ο Χάρης Σταύρου αποχαιρετά τις ΗΠΑ και περιμένει ακόμη περισσότερα από τον Greek Freak τα επόμενα χρόνια. Εντός κι εκτός παρκέ.
Έχουν περάσει τέσσερις ημέρες από τη στιγμή που οι Μπακς πάτησαν στην κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ και ακόμη όσα έγιναν στη διάρκεια των NBA Finals μοιάζουν απίστευτα. Ο τρόπος που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο επέστρεψε μετά από τον σοβαρό τραυματισμό του στο γόνατο, το μπλοκ στον Ντιάντρε Έιτον, οι 50 πόντοι στο Game 6, πολλές στιγμές σε άμυνα κι επίθεση, όλα αυτά αποτέλεσμα της πνευματικής προετοιμασίας και ισορροπίας που είχε στη διάρκεια της σεζόν όταν όλοι έλεγαν ότι το Μιλγουόκι θα αποτύχει και εκείνος εξηγούσε πως η χρονιά κρίνεται στην post season.
Αποστολή στις ΗΠΑ: Χάρης Σταύρου
Για τους Μπακς δεν ήταν όλα ρόδινα στη διάρκεια της χρονιάς. Κάθε άλλο. Η σεζόν ξεκίνησε με τρεις ήττες στα πέντε πρώτα παιχνίδια, στο δεύτερο μισό του Ιανουαρίου η ομάδα έχασε τέσσερις φορές σε έξι αγώνες, ενώ από τις 10 έως τις 18 Φεβρουαρίου τα Ελάφια γνώρισαν πέντε σερί ήττες. Τότε ήταν που ο Αντετοκούνμπο εξήγησε πως θέλει να χάσει ακόμη και 10 σερί ματς, ώστε η η ομάδα του Μιλγουόκι να προετοιμαστεί πνευματικά και ψυχολογικά εν όψει των playoffs. "Όχι στα ακραία συναισθήματα. Ποτέ ενθουσιασμός, ποτέ απογοήτευση. Το σημαντικό είναι να χτίσουμε καλές συνήθειες" έλεγε ξανά και ξανά ο Γιάννης και αποδείχθηκε στην πορεία πως όντως το πίστευε, δεν το έλεγε για την χημεία των Μπακς, δεν το έλεγε για να χρυσώσει το χάπι.
Από την αρχή της χρονιάς εξηγούσε πόση σημασία είχε να διασκεδάζει και να απολαμβάνει το παιχνίδι. Είχε αλλάξει το μυαλό του. Μέχρι πέρυσι απογοητευόταν στις ήττες, περισσότερο απ' όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να κουβαλάει μέσα του στενοχώρια. Φέτος αυτό δεν συνέβη. Ωρίμασε, μπήκε στην 8η χρονιά της επαγγελματικής του καριέρας, η πατρότητα τον βοήθησε να αντιληφθεί τη σημασία της διασκέδασης στη δουλειά, να κοιτάζει τη μεγάλη εικόνα και όχι το αποτέλεσμα σε ένα παιχνίδι της κανονικής περιόδου.
"Κάποιες φορές θέλω να ορμάω προς το καλάθι, μου αρέσει να το κάνω στην τρίτη περίοδο. Κάποιες φορές θα πρέπει να δείχνω εμπιστοσύνη στους συμπαίκτες μου, να τους βρίσκω στο dunker spot (το σημείο ακριβώς κάτω από το καλάθι στο οποίο έκοβε κάποιος όταν ο Αντετοκούνμπο συναντούσε τοίχο), να τους βρίσκω στην περιφέρεια. Εχω ωριμάσει, όταν κατεβαίνω το παρκέ είναι σαν να ανάβουν λαμπάκια που μου δείχνουν τα σημεία στα οποία βρίσκονται ο Χόλιντεϊ, ο Μίντλετον, ο Λόπεζ" έλεγε και εξηγούσε πως: "Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα. Σημασία έχει να βελτιωνόμαστε, να χτίζουμε καλές συνήθειες και να είμαστε σε θέση να διεκδικούμε νίκες στο τέλος των αγώνων, να είμαστε εκεί. Κάποιες φορές θα κερδίσουμε, κάποιες θα χάσουμε, κάποιες θα μπει το σουτ, κάποιες όχι".
Ο Αντετοκούνμπο είναι άνθρωπος με πολύ ιδιαίτερο mentality. Δεν θα πάει στο trash talking, του αρέσει όταν τον προκαλούν οι αντίπαλοι, κάνει τη δουλειά του στην προπόνηση και στους αγώνες και ξέρει ότι ο σημαντικότερος στόχος εν όψει της σεζόν 2021/22 είναι να βελτιώσει το ποσοστό του στις βολές από το 68.5% (είχε 63.3 την προηγούμενη περίοδο), να πλησιάσει το 80% ώστε να έχει γίνει ακόμη καλύτερος παίκτης. Το έχει καταφέρει σε κάθε χρονιά του μέχρι στιγμής, σε οκτώ διαδοχικές σεζόν, είναι όμως 26, θα είναι 27 τον Δεκέμβριο και ξέρει ότι υπάρχουν ακόμη σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Επίσης, το ποσοστό στις βολές δεν είναι το μοναδικό που θέλει να βελτιώσει, στη λίστα του υπάρχουν κι άλλοι τομείς στους οποίους θα δουλέψει.
Η παρουσία του Θανάση στο ρόστερ τον βοήθησε σημαντικά στο να παραμένει προσγειωμένος, θα το έκανε βέβαια και χωρίς εκείνον, τον βοήθησε όμως να αντιληφθεί περισσότερο τη σημασία της διασκέδασης. Αυτό του έλεγε ο Θανάσης συνεχώς, να διασκεδάζει κάθε φορά που βρίσκεται στο παρκέ
"Not too low, not to high" ήταν το μότο του Αντετοκούνμπο και όχι μόνο του Γιάννη. Όλοι στους Μπακς το υιοθέτησαν, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, από τον Χόλιντεϊ και τον Μίντλετον μέχρι τον Μέριλ και τον Ντιακίτε που δεν έπαιζαν παρά μόνο στον garbage time. Αυτό το mentality έκανε τη διαφορά στο τέλος της σεζόν, στα playoffs, τόσο στη σειρά με τους Μαϊάμι Χιτ τους οποίους το Μιλγουόκι σκούπισε, όσο και στη σειρά με τους Μπρούκλιν Νετς (από 0-2 > 4-3 με τέσσερις νίκες στα πέντε τελευταία ματς) αλλά και στη σειρά με τους Χοκς (από 0-1 > 4-2 με τέσσερις νίκες στα τελευταία παιχνίδια. Και φυσικά έκανε τη διαφορά και απέναντι στους Σανς (από 0-2 στο 4-2 με τέσσερις νίκες σε τέσσερις αγώνες).
Το λέγαμε ότι οι Μπακς ήταν πολύ κουρασμένοι στο ξεκίνημα των NBA Finals, καθώς είχαν τρεις ημέρες λιγότερης ξεκούρασης και ταξίδι στη Δύση μετά από μόλις 16 ώρες παραμονής στο Μιλγουόκι κατά την επιστροφή από την Ατλάντα. Το λέγαμε και το πιστεύαμε ότι ήταν η καλύτερη ομάδα της σειράς, τελικά το απέδειξαν με τον πιο εμφατικό τρόπο στο Game 5 όταν έπαιξαν διαστημικό μπάσκετ στο ξεκίνημα της δεύτερης περιόδου για να γυρίσουν από το -16 πριν διαλύσουν το Φοίνιξ στο τρίτο δωδεκάλεπτο. "Το έχουμε ξανακάνει, ξέρουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πάντα θα πετυχαίνουμε" έλεγε ο Μίντλετον μετά από το 0-2 στο Φοίνιξ, χαλαρός και ψύχραιμος ότι μπορούσε να γίνει η ανατροπή.
Ουδείς μπορεί να πάρει από τους Μπακς αυτό που πέτυχαν. Και όσοι λένε πως θα είχαν αποκλειστεί αν το σουτ του Κέβιν Ντουράντ ήταν τρίποντο στο Game 7 στο Μπρούκλιν ή πως δεν θα είχαν προχωρήσει αν δεν είχαν προβλήματα αρχικά οι Ίρβινγκ - Χάρντεν κι εν συνεχεία οι Τρέι Γιανγκ - ΝτιΆντρε Χάντερ, αλλά και ο Ντάριο Σάριτς στους τελικούς, μάλλον είδαν φέτος για πρώτη φορά ΝΒΑ. Αυτές είναι συγκυρίες που συμβαίνουν κάθε χρόνο, άλλωστε και το Μιλγουόκι έχασε για λίγο τον Αντετοκούνμπο και παραλίγο να τον χάσει και για ολόκληρη την επόμενη σεζόν.
Από τη στιγμή που η μαγνητική του Γιάννη, μετά από τον τραυματισμό στο Game 4 στην Ατλάντα, ήταν σχεδόν καθαρή, από τη στιγμή που ξεκίνησε αγώνας δρόμου για να προλάβει τους NBA Finals, όλα είχαν πάρει τον δρόμο τους. Ο Greek Freak κατάλαβε οτι θα είναι παρών στη μεγαλύτερη σειρά της καριέρας του, πίεσε τον εαυτό του στα όρια, ίσως και να ρίσκαρε, αγωνίστηκε από το πρώτο ματς, διέλυσε τους Σανς, διέλυσε τον Έιτον, τον Κράουντερ και όποιον βρέθηκε μπροστά του, έβαλε 50 πόντους στον έκτο αγώνα και εκτόξευσε τον θρύλο του σε επίπεδα που ουδείς έχει βρεθεί στο παρελθόν, σύμφωνα πάντα με τα γαλόνια που έχει μαζέψει ο 26χρονος φόργουορντ.
Όσο για τα μαθήματα ζωής που έδινε σχεδόν σε κάθε media session (το SPORT24 τις παρακολούθησε όλες στη διάρκεια της σεζόν και σας τις μετέφερε αυτούσιες), δεν υπάρχουν πολλά λόγια. Ατάκες που έμειναν στην ιστορία, κουβέντες ενός ανθρώπου που δείχνει πολύ πιο ώριμος από την ηλικία του, ενός ανθρώπου που έχει γύρω του τα σωστά άτομα, την οικογένειά του, τους εκπροσώπους του, για να τον κρατούν πάντα ταπεινό και συνεσταλμένο και να του δείχνουν ότι όσο βαδίζει σε αυτό το μονοπάτι, τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει τον μύθο του, τόσο σημαντικότερη θα είναι η κληρονομιά που θα αφήσει όταν αποχωρήσει από τα παρκέ. Και δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα...
