Παρά την σπουδαία προσπάθεια του Περιστερίου, ο αιώνιος τελικός στο Σούπερ Καπ της Ρόδου δεν αποφεύχθηκε και οι δυο ανέτοιμες μεγάλες ομάδες, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, ετοιμάζονται για την πρώτη σύγκρουση της χρονιάς. Ο μικρότερος σε σημασία τίτλος, όπως είναι το Stoiximan Super Cup, δεν παύει να είναι ένας...τίτλος και επειδή οι κόντρες των δυο ακόμα και για ένα κατσαρόλι μένουν στην ιστορία, ας προσθεθούμε από τώρα.

Προφανώς δεν κρίνει τίποτε η μονομαχία της Κυριακής. Είναι πολύ νωρίς για να βγάλουμε συμπεράσματα, οι δυο ομάδες έχουν κάνει μια προετοιμασία μετ' εμποδίων, δεν έχουν όλα τα όπλα τους, αλλά είπαμε, μια μονομαχία Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού δεν γίνεται να περάσει "στο ντούκου".

Εκτός από το τρόπαιο του Super Cup ο νικητής κερδίζει και τις εντυπώσεις, για ένα βράδυ θα είναι ξέγνιαστος, αλλά μέχρι εκεί. Από Δευτέρα πάλι, που λέει και το τραγούδι. Η μάχη με το χρόνο είναι αδυσώπητη, επί της ουσίας "πράσινοι" και "ερυθρόλευκοι" τρέχουν και δεν φτάνουν, αφού μέσα στην εβδομάδα ξεκινάει η EuroLeague με τον ΠΑΟ φιλοξενούμενο στο Βερολίνο (κόντρα στην Άλμπα, την Πέμπτη) και τον Ολυμπιακό στην Κωνσταντινούπολη (εναντίον της Φενέρ, μια μέρα μετά).

Μια νύχτα ευφορίας στο σμαραγδένιο νησί, λοιπόν κι αυτό είναι όλο το νόημα του Stoiximan Super Cup, σε μια σεζόν που προβλέπεται ατέλειωτη και με σαφώς μονομαχίες των δυο με μεγαλύτερη ένταση και σπουδαιότητα. Εντάξει και η "καλή αρχή", που όλοι ψάχνουν, επιθυμητή είναι, κανείς δεν λέει όχι και αν την πετύχει ..θα το ευχαριστηθεί κιόλας.

Η σταθερά του Ναν και ο δεύτερος ψηλός...

Τι είδαμε, όμως, στους σαββατιάτικους ημιτελικούς; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Ο Παναθηναϊκός δεν είχε ρυθμό, έκανε αρκετά λάθη (13) και έδωσε λίγες ασίστ (17), δυσκολεύτηκε για δέκα οκτώ λεπτά, όσο δηλαδή άντεξε ο Άρης, αλλά έβγαλε μερικές και από τις αρετές που ξέρουμε, ήδη, από πέρσι. Το μυαλό του Γκραντ, εν πρώτοις. Τώρα, που ο Σλούκας ακόμα δεν είναι έτοιμος κι ο Μπράουν τραυματίας, ο Αμερικανός με το ... στρατηγικό επίθετο, ξέρει καλά να καθοδηγεί την ομάδα του.

Θα προσθέταμε και τις εκρήξεις του Λεσόρ, που πάντως είναι πίσω σε σχέση με τις περσινές του επιδόσεις, αν και το μεγάλο όπλο του Παναθηναϊκού παραμένει ο Κέντρικ Ναν. Ο άνθρωπος που ανέβασε την ομάδα ένα επίπεδο πιο πάνω, έδειξε ξανά πόσο άμεση είναι η επαφή του με το καλάθι, ακόμα και σε φάσεις με το χρονόμετρο να σημαδεύει το τέλος της επίθεσης και να μένουν εννιά δέκατα του δευτερολέπτου!

Όσο για τον Παναθηναϊκό της νέας χρονιάς; Ο Αταμάν βλέπει στο πρόσωπο του Ομέρ Γιούρτσεβεν ένα σπουδαίο δεύτερο ψηλό, που θα μπορεί να ξεκουράσει τον Λεσόρ και να γίνει σημείο αναφοράς και στις δυο ρακέτες του γηπέδου. Ο Τούρκος που μαθαίνει ακόμα τους συμπαίκτες του είναι ικανός ριμπάουντερ και πιο ικανός φίνισερ. Έχει ενδιαφέρον η ενσωμάτωση του Γιουρτσεβέν στο "πράσινο" σύνολο, ενδεχομένως να του λείπει η αθλητικότητα στο ένας εναντίον ενός, αλλά το ότι σε λιγότερο από 16 λεπτά είχε 8 πόντους και 11 ριμπάουντ αφήνει υποσχέσεις για το άμεσο μέλλον, έστω κι αν οι αντίπαλοι που έρχονται θα' ναι σαφώς καλύτεροι σε σχέση με τους ψηλούς του Άρη...

Λείπουν οι ψηλοί, αστοχούν οι κοντοί στον Ολυμπιακό...

Στον Ολυμπιακό όλοι ξέρουν ότι απουσιάζουν οι δυο κολώνες της ομάδες. Δεν είναι εύκολο να παίζουν οι "ερυθρόλευκοι" χωρίς Φαλ και Μιλουτίνοβ. Η επιρροή τους δεν είναι μόνο μέσα στο ζωγραφιστό, όπου παρόντων των δυο οι αντίπαλοι συνήθως δεν πολυπλησιάζουν, αλλά και σε ολόκληρο το παιχνίδι του Ολυμπιακού, που στην εκκίνηση της χρονιάς ψάχνει νέες εργοστασιακές ρυθμίσεις.

Τη λύση απέναντι, πάντως, στο Περιστέρι, που πίεσε, γύρισε καλά την μπάλα (21 ασίστ) και χειροκροτήθηκε πολλάκις για τις ιδέες του πάνω στο παρκέ, την έδωσαν εν πρώτοις ο Βεζένκοβ που παίζει σα να μην έλειψε ποτέ (20π με 8/11δ) και στο τέλος ο Φίλιπ Πετρούσεβ, που έγινε ο βασικός συντελεστής της ανατροπής του σκορ από το -8.

Ο Ολυμπιακός που ξεκίνησε καλά, πήρε διαφορά 10 πόντων και έδειχνε έτοιμος για συντήρηση δυνάμεων, αγχώθηκε γρήγορα και...έσπασε τα καλάθια. Οι ψηλοί έλειπαν, οι κοντοί αστοχούσαν. Γουίλιαμς-Γκος (0/4), Γουόκαπ (1/5), Ντόρσεϊ (1/7) και Βιλντόσα (1/6) είχαν όλοι μαζί 3/22 και πήγαν στράφι όσες πάσες έβγαλαν για ελεύθερα σουτ.

Μαζί με την αστοχία από μακριά, ήρθε και το άγχος από τις βολές, οπότε χρειάστηκαν δυο-τρεις ηρωικές άμυνες, τα πολλά επιθετικά ριμπάουντ ώστε να λυγίσει το εξαιρετικό Περιστέρι.

Οι "κυανοκίτρινοι" που έχουν πέντε ξένους και στην πρεμιέρα του Σούπερ Καπ έπαιξαν με τέσσερις, σε αυτό το τελείως διαφορετικό φετινό εγχείρημα τους, πήραν τα πρώτα πολλά μπράβο. Ο Λιμνιάτης έχει πάντα καλές ιδέες για το μπάσκετ, είναι τολμηρός, κάνει συνήθως καλές επιλογές ξένων και κυρίως του αρέσει το σύγχρονο μπάσκετ. Για μια ομάδα που την τελευταία διετία βρέθηκε σε υψηλές πτήσεις, η δουλειά του δεν είναι εύκολη. Όχι μόνο γιατί διαδέχθηκε τον κόουτς Σπανούλη, αλλά επειδή η ομάδα που ανέλαβε να διαχειριστεί έχει αρκετά μικρότερο μπάτζετ.

Το Περιστέρι δίνει εν μέρει και αναγκαστικά ευκαιρίες στο ελληνικό στοιχείο, κάτι που ισχύει και για τον Άρη του κόουτς Καστρίτη. Είτε, λοιπόν, από τις συγκυρίες, είτε από επιλογή και στις δυο ομάδες θα παίζουν πολύ οι εγχώριοι παίκτες, ορισμένοι εκ των οποίων όπως ο Αβδάλας, ο Ζούγρης και ο Μαντζούκας παραμένουν ανοιχτά στοιχήματα. Μόνο όφελος μπορεί να έχει το ελληνικό μπάσκετ από το να κερδηθούν και τα τρία.

Το παράδειγμα το δίνει ο παίκτης που έκανε το άλμα πέρσι. Ο Βασίλης Τολιόπουλος, όχι μόνο καθιερώθηκε στον Άρη και έγινε εν πολλοίς ο ηγέτης του, αλλά έφτασε με το σπαθί του στη δωδεκάδα της Εθνικής Ομάδας που έπαιξε στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο ταλαντούχος γκαρντ είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το όραμα να παίξει κανείς σε υψηλό επίπεδο, παίρνοντας δικαιωματικά θέση στην Εθνική Ομάδα, μπορεί και πρέπει να υπερκεράσει όλα τα άλλα...