Αιώνιοι διχασμοί και... όχι

Πρωί πρωί στην εκπομπή "Το 10 το κακό' άρχισαν να έρχονται τα μηνύματα. Ο Μπουρούσης "ο μπείξας, ο δείξας". Οι ολυμπιακοί να τον μηδενίζουν, οι παναθηναϊκοί να τον αποθεώνουν. Φαντάζομαι ότι και την αντίθετη διαδρομή να είχε πάρει ο 33χρονος διεθνής, τα ίδια θα άκουγε από την ... αντίστροφη.

Χρόνια τώρα, το έργο το έχουμε ξαναδεί ουκ ολίγες φορές, την ίδια ιστορία. Εντάξει δεν είχε την ίδια ... "απήχηση" ή δεν έκανε την ίδια αίσθηση, η μετακίνηση του Χρήστου Ιορδανίδη, ή του Γιώργου Σκροπολίθα που φόρεσαν παλαιόθεν τις φανέλες των δυο "αιωνίων". Ούτε μιλάμε για τον διχασμό, που δεν έγινε ποτέ, επειδή ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς κάποια στιγμή φόρεσε τη φανέλα και ων δυο αιωνίων.

Η αρχή με τον Ζάρκο

Θα θυμάστε, όμως, όσοι τον ζήσατε τον ντόρο που είχε γίνει με τον Ζάρκο Πάσπαλι το καλοκαίρι του 1995, όταν ο Ολυμπιακός δεν το ανανέωσε το συμβόλαιο (προτίμησε τον Σάσα Βολκόφ, μέσω ΝΒΑ, που την προηγούμενη χρονιά φορούσε τα "πράσινα" αλλά ουδείς ασχολήθηκε στο τέλος μαζί του) πως ο "βασιλιάς" του λιμανιού, ο άνθρωπος που λατρεύτηκε σαν Θεός στον Ολυμπιακό, εν μια νυκτί έγιινε ο "δεν θα πάρεις Κύπελλο ποτέ".

Ένα σύνθημα ... που έγινε τραγούδι, το ίδιο καλοκαίρι, στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, με όλους τους Γιουγκοσλάβους να το τραγουδάνε, χορεύοντας μαζί με τον Ζάρκο και γιορτάζοντας την κατάκτηση της ευρωκούπας στο ΟΑΚΑ. Ο Ζάρκο ήταν ο πρώτος που αναμόχλευσε τα πάθη στην μπασκετική κόντρα των "αιωνίων" η οποία εκείνα τα χρόνια χτιζόταν σε θεμελιώδεις αρχές καφρίλας.

Το σύνθημα "φέραμε από την Αμερική τον Έντι το πιστόλι, στα αρχ.... μας τον γράφουμε τον Ζάρκο τον κα...ιολη" δόνησε το ΣΕΦ, με τον Έντι Τζόνσον να αντιπαραβάλλεται του Πάσπαλι, που έριξε ο ίδιος λάδι στη φωτιά, όταν μετά το καλάθι της νίκης του ΠΑΟ μέσα στο ΣΕΦ σχολίασε: "Το έβαλα με το δεξί, γιατί με το αριστερό έπιανα τα αρχ... μου"Ο Παναθηναϊκός, όμως, έπεφτε πάλι σε αδιέξοδο. Το φάιναλ-φορ της Σαραγόσα, παρότι ο Πάσπαλι είχε αλλάξει φανέλες, είχε την ίδια κατάληξη με το Τελ Αβίβ. Ο Ζάρκο έχανε και το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό και η θητεία του στα "πράσινα" κρατούσε μόλις ένα χρόνο. Θα πήγαινε στον Πανιώνιο, του Ντούσαν Ίβκοβιτς, παίζοντας ίσως το πιο ώριμο μπάσκετ στην ελληνική του καριέρα (αυτά που έκανε στην πρώτη του χρονιά με τον Ολυμπιακό, δεν έχουν ...προηγουμενο γενικώς)

Ο Κόκκαλης παίρνει Ράτζα-Οικονόμου

Το καλοκαίρι του 2000, ο Σωκράτης Κόκκαλης αναλάμβανε προσωπικά το ... μάνατζμεντ του "ερυθρόλευκου" μπάσκετ. Έχοντας απομακρύνει τον Γιάννη Ιωαννίδη, πήρε επάνω του όλες τις μεταγραφές του Ολυμπιακού. Ανάμεσά τους δυο παίκτες που είχαν φορέσει τα "πράσινα" και είχαν σπάσει τη μονοκρατορία των "ερυθρολεύκων" την πενταετία 1993-97. Ο Ντίνο Ράτζα και ο Νίκος Οικονόμου!

Ο αστικός μύθος λέει ότι τον Ράτζα, τον επέλεξε γιατί το προηγούμενο καλοκαίρι τον είχε απορρίψει ο Ιωαννίδης με το αιτιολογικό ότι δεν έκανε πρωινές προπονήσεις (!) ενώ με τον Οικονόμου, υπάρχει η εξής (αληθινή) ιστορία. Πριν περάσει την πόρτα του Γραφείο του Σ.Κόκκαλη στην Ιντρακόμ, ο πρώην "πράσινος" που είχε πάει στη Μπολόνια, ενδιάμεσα (και ο Ράτζα στη Ζαντάρ) ήταν επιφυλακτικός. Περισσότερο έκλινε στο να πει όχι. Φυσικά, είπε το ναι μόλις είδε τον Κόκκαλη να υπογράφει την επιταγή που είχε το αστρονομικό νούμερο για την εποχή: 400 εκατομμύρια δραχμές

Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν ... ενθουσιάστηκαν που είδαν δυο από τους αγαπημένους παίκτες της εξέδρας να φοράνε τα "ερυθρόλευκα". Αμφότεροι όμως είχαν φύγει από τον ΠΑΟ με πολλά παράπονα. Έτσι δεν έκανε και τόσο μεγάλη εντύπωση η μετακίνησή τους, με τον Ράτζα μάλιστα να δηλώνει όπου και όποτε μπορούσε ότι "στον Ολυμπιακό περνάει πολύ καλύτερα από τον ΠΑΟ". Μόνο, που δεν ... πέρασε. Ο Ολυμπιακός δεν τα κατάφερε στους τελικούς του 2001 και οι μεταγραφές ξεθώριασαν στο πέρασμα του χρόνου. Με τον Οικονόμου, μάλιστα, ο Ολυμπιακός βρέθηκε σε πλήρη διάσταση. Όχι μόνο γιατί ο Νίκος, δεν έγινε ποτέ "αποδεκτός" από τον κόσμο της ομάδας, αλλά και επειδή τσακώθηκε με τον προπονητή της ομάδας, Ηλία Ζούρο.

Ο Ράτζα είναι αλήθεια ότι έκανε ...παπάδες με τον Ολυμπιακό. Έπαιξε μεγάλο μπάσκετ, αλλά πολλές φορές η "τρέλα" του, τον οδηγούσε σε εξτριμ ενέργειες όπως εκείνο το απόγευμα στο Μαρουσι, που πέταξε την πετσέτα στο πρόσωπο του ... τίμιου Πάτρικ Φέμερλινγκ. Ο Γερμανός σέντερ, με τις μακριές κάλτσες, ακολούθησε αργότερα το δρόμο που χάραξε ο Τζόνι Ρότζερς. Πήγε από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό, αλλά έχοντας μεσολαβήσει και μια διετία στην Μπαρτσελόνα. Ο Ρότζερς το έκανε κατευθείαν, όταν έφυγε το καλοκαίρι του 1999 από το ΣΕΦ για να πάει στο ΟΑΚΑ και να κατακτήσει δυο Ευρωλίγκες (2000, 2002) υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αμφότεροι δεν ... ενόχλησαν κανέναν, τη δουλειά τους έκαναν σαν επαγγελματίες, δεν είχαν γεννηθεί ούτε ολυμπιακοί, ούτε παναθηναϊκοί. Τον συγκεκριμένο δρόμο ακολούθησαν νωρίτερα ο Άριαν Κόμαζετς (το 93 στον Παναθηναϊκό, το 99 στον Ολυμπιακό, μετά πήγε και στην ΑΕΚ) και (ποιος τον θυμάται) ο Άντριγια Ζίζιτς που επίσης έπαιξε στους δυο "αιωνίους".

Ούτε ο Νίκος Μπουντούρης προκάλεσε σάλο, παρότι ήταν από τους ελάχιστους που κατέκτησαν τρόπαια τόσο με τον ΠΑΟ (πρωτάθλημα) όσο και με τον Ολυμπιακό (Κύπελλο).

Ο Παπανικολάου ξεσηκώνει και τους δυο!

Η επόμενη φορά που ξύπνησε η αιώνια κόντρα ήταν το καλοκαίρι του 2003. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δίνει την συγκατάθεσή του να πάρει ο Παναθηναϊκός τον Δημήτρη Παπανικολάου. Στα 26 του ο "Παπ" είχε δεθεί με τον Ολυμπιακό την εφταετία 1995-2002, όταν οι "ερυθρόλευκοι" τον πήραν από τον Σπόρτιγκ, σαν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της εποχής και μαζί τους πανηγύρισε όλες τις επιτυχίες της δεκαετίας του 90. Σε μια συνέντευξή του στο ΦΩΣ, ο Παπανικολάου δήλωνε με σιγουριά: "Στον Παναθηναϊκό δεν πρόκειται να πάω ποτέ..."

Δεν φανταζόταν, βέβαια, ότι το καλοκαίρι του 2002 ο Ολυμπιακός θα τον "άδειαζε" γιατί ο Λευτέρης Σούμποτιτς είχε τα δικά του σχέδια για το μέλλον της ομάδας. Χωρίς τον Παπανικολάου και χωρίς τον Παπαλουκά, που μόλις ένα χρόνο πριν είχε αποκτηθεί από τον Πανιώνιο. Ο Παπαλουκάς βρήκε στέγη στη Μόσχα, ο Παπανικολάου στον Μακεδονικό και ένα καλοκαίρι αργότερα φόρεσε τα πράσινα του ΠΑΟ!

Οι "πράσινοι" οπαδοί, είναι αλήθεια, ότι δεν τον υποδέχθηκαν με τις καλύτερες διαθέσεις. Στην αρχή, μάλιστα, υπήρχε έντονη δυσφορία και σφυρίγματα, που αργότερα έδωσαν τη θέση τους στην "αδιαφορία". Ο Παπανικολαόυ, ωστόσο, δέθηκε περισσότερο με τον ΠΑΟ, παρότι στον Ολυμπιακό έμεινε περισσότερα χρόνια. Έγινε πάντως ο πρώτος που κατέκτησε τριπλ-κράουν με τις δυο ομάδες, ενώ στους τελικούς του 2007 ήταν ο κορυφαίος παίκτης των "πρασίνων" στον 5ο και τελευταίο αγώνα με 12π σε ισάριθμα λεπτά συμμετοχής! Η τελευταία φορά, που οπαδοί των δυο ομάδων βρέθηκαν στο ίδιο γήπεδο.

Σόφο και Στράτος ...

Η περίπτωση του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη που επίσης φόρεσε τις δυο φανέλες (Ολυμπιακός 2005-10, Παναθηναϊκός 2012-13), είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί ο "Σόφο" πήγε στην ομάδα της οποίας οι οπαδοί είχαν εφεύρει ένα υποτίθεται ευρηματικό σύνθημα για τα κιλά του Έλληνα διεθνή. Δεν φαντάζονταν κι αυτοί, ότι μια τριετία αργότερα ο Σόφο, θα φορούσε τα "πράσινα" έστω και για μία, μάλλον, αδιάφορη σεζόν.

Οι οπαδοί των δυο ομάδων, επίσης, θυμούνται ευχάριστα τον Στράτο Περπέρογλου. Ένα παίκτη, που τίμησε τη φανέλα και των δυο, παίζοντας τέσσερα χρόνια στον ΠΑΟ και άλλα δυο στον Ολυμπιακό. Και με τις δυο ομάδες κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Και στις δυο ήταν ιδιαίτερα σημαντικός, ειδικά μάλιστα στις αναμετρήσεις των δυο αιωνίων. Αν όμως βρείτε έναν ολυμπιακό και έναν παναθηναϊκό, να έχουν τσακωθεί για τον Στράτο, κερδίζετε χρυσούν ωρολόγιον όπως θα' λεγε και ο Κώστας Καίσαρης.

Ο Σπανούλης αλλάζει τον Ολυμπιακό!

Το καλοκαίρι του 2010, βέβαια, είχαμε και το μεγάλο μπαμ. Ο Βασίλης Σπανούλης, αποφάσιζε να δώσει τα χέρια του με τους αδερφούς Αγγελόπουλους σε μια ιστορικής σημασίας συμφωνία, που άλλαξε και τη μοίρα των "ερυθρολεύκων" στο μπάσκετ, αφού από ομάδα η οποία ζητούσε τους τίτλους, έγινε ομάδα που τους ... κατακτούσε. Ο Σπανούλης ξεσήκωσε θύελλα. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, τον έκαναν κόκκινο πανί (με τον Ομπράντοβιτς, πρώτον απ' όλους να μη θέλει να τον δει στα μάτια του) εκείνοι του Ολυμπιακού, τον λάτρεψαν. Περιττό να πούμε ότι ο Σπανούλης, σε αντίθεση με όλους τους άλλους, που περιγράψαμε πιο πάνω, από τη στιγμή που άλλαξε στρατόπεδο έγινε το κεντρικό πρόσωπο όλων των ντέρμπι μεταξύ των δυο ομάδων.

Δεν υπήρξε ούτε ένας αγώνας των αιωνίων, στον οποίο να μην ήταν αυτός ο πρωταγωνιστής. Ο Παναθηναϊκός επεξεργάστηκε ολόκληρο σχέδιο αντιμετώπισής του, με τον Τζέιμς Γκιστ να πέφτει πάνω του και έναν ακόμη ψηλό να τον περιμένει στη συνέχεια και μέσα σε αυτή την εξαετία ο V-Span ήταν, κάθε φορά, στο επίκεντρο. Είτε έκανε, είτε δεν έκανε πράγματα, πάνω στο παρκέ. Η φετινή εποποιία του, που συνέπεσε μάλιστα στο επίσης μυθικό αντίο του Δημήτρη Διαμαντίδη, ήταν το αποκορύφωμα αυτής της εξαετίας που έκανε τον Σπανούλη συνώνυμο του μπασκετικού Ολυμπιακού.

Και τώρα Μπουρούσης

Ε, από του χρόνου, ο Σπανούλης δεν θα είναι το πρόσωπο των ντέρμπι. Τουλάχιστον στην αρχή. Έρχεται, πλέον, ένας άλλος Έλληνας διεθνής, ο Γιάννης Μπουρούσης, που εξάπτει τα πάθη, που δίνει χρώμα και άλλο ενδιαφέρον στη μάχη της Α1. Μπορεί από την εποχή που ο Γιαννης έπαιζε στον Ολυμπιακό να έχει περάσει μια 5ετία, στην εποχή των σόσιαλ-μίντια, όμως, ακόμη και να ήθελε, κανείς δεν θα ξεχνούσε δηλώσεις, βιντεο και φωτογραφίες με τις οποίες ο "ερυθρόλευκος" Μπουρούσης τα έβαζε με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού. Κάτι, άλλωστε, που δεν έχει ξεχάσει και μια μερίδα των οπαδών του ΠΑΟ, που δεν ενθουσιάστηκε στο άκουσμα της μεταγραφής.

Είναι συν τοις άλλοις και ο περιπετειώδης τρόπος με τον οποίο έφυγε από τον Ολυμπιακό, που μένει έστω κι αν οι χειραψίες και οι φωτογραφίες με τους Αγγελόπουλους, στο φάιναλ-φορ του 2015 στη Μαδρίτη είχαν λιώσει τους πάγους.

Ο Γιάννης τα ήξερε όλα αυτά. Εν γνώσει του έβαλε την υπογραφή του στο συμβόλαιο που του πρόσφερε ο Παναθηναϊκός, γνωρίζοντας πως επιστρέφει στην ελληνική πραγματικότητα από την οποία είχε απαλλαγεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τώρα, είναι υποχρεωμένος και αυτος να χορέψει το χορό και όσο ... αντέξει.

Το πόσο σημαντική θα αποδειχθεί η μεταγραφή του, αν δηλαδή έχει αξία όλος αυτός ο θόρυβος που δημιουργείται θα το μάθουμε εκ του αποτελέσματος. Προς το παρόν, έχουμε πολλά να λέμε και να προβλέπουμε!