Ακριβό μου Καράκας…

Δεν μας έφταναν τα Ευρωμπάσκετ και τα Μουντομπάσκετ, τώρα… θα μετράμε και τα προολυμπιακά τουρνουά. Ας όψεται η FIBA, που πριν από τέσσερα χρόνια αποφάσισε να αναβιώσει τον θεσμό και να ταλαιπωρήσει ομάδες και παίκτες. Από κοντά και οι δημοσιογράφοι, που κίνησαν με το ωραίο τζετ της Alitalia και κατέφτασαν περιχαρείς στη Βενεζουέλα του Τσάβες και του Σιμόν Μπολιβάρ, εθνικός ήρωας, επαναστάτης και απελευθερωτής της Νοτίου Αμερικής.

Καράκας, αποστολή: Γιάννης Φιλέρης

Εδώ στο ξενοδοχείο Tamanaco Intercontinental φτάσαμε την ώρα που ο Τόρες πετύχαινε το τρίτο γκολ των Ισπανών στον τελικό του Euro2012. Τα χειροκροτήματα από το μπαρ ήταν έντονα (όπως και στο αεροδρόμιο όταν μπήκε το πρώτο γκολ από τον Σίλβα). Μα καλά τους …Ισπανούς δεν είχε διώξει (το 1821!) ο Μπολιβάρ;

Τους έδιωξε σαν κατακτητές. Τώρα, έρχονται σαν τουρίστες, όπως οι τρεις φίλοι από το Μπιλμπάο που έπιναν περιχαρείς την θερβέθα τους, ρωτώντας γιατί η …Ελλάδα έχασε από τη Γερμανία, λέγοντας «τι ωραίος θα ήταν ένας τελικός ανάμεσα σε Ισπανία και Ελλάδα», συμφωνούσαν ότι ο προπονητής της Μπιλμπάο στο μπάσκετ, ο Φώτης Κατσικάρης, είναι ένας ωραίος Έλληνας και πως ο Βαλβέρδε δεν πρόκειται να δουλέψει, φέτος τον χειμώνα, αλλά έχει βγάλει ωραίες φωτογραφίες!\

Είναι ακριβός ο σοσιαλισμός;

Ναι, ναι, τέτοια πράγματα στην πρωτεύουσα της Βενεζουέλας, που φιλοξενεί το προολυμπιακό τουρνουά, από σήμερα και ως την ερχόμενη Κυριακή. Πέντε εκατομμύρια ευρώ έδωσε η χώρα του Τσάβες (τρία στην διεθνή ομοσπονδία κι άλλα δυο σε μια ελβετική εταιρία να φτιάξει το γήπεδο και τις υπόλοιπες βοηθητικές εγκαταστάσεις) για να πάρει τη διοργάνωση από την FIBA, με αποτέλεσμα οι Βενεζουελανοί να …βάζουν καπέλο σε ό,τι βρίσκουν εύκαιρο μπας και βγάλουν κάτι παραπάνω.

Όχι ότι το Καράκας είναι φτηνή πόλη. Εντάξει, ο Τσάβες εθνικοποίησε τις πετρελαϊκές εταιρίες, αλλά δεν έχει προλάβει να τα «φτιάξει» όλα, είναι και άρρωστος, οπότε ο σοσιαλισμός του ηγέτη της Βενεζουέλας έχει έντονα τα καπιταλιστικά στοιχεία. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο ως το κέντρο της πόλης, ήταν χαρακτηριστικός. Πρώτα τροπική βλάστηση, μετά φαβέλες και στο τέλος ουρανοξύστες!

Το Καράκας θεωρείται και είναι η 16 πιο ακριβή πόλη του κόσμου (μόνο η βενζίνη είναι φτηνή καθώς κοστίζει μόλις 0.80 σεντς, λέω να γεμίσω δυο τρία μπιτόνια αλλά μάλλον δεν θα μπορέσω να τα βάλω στο αεροπλάνο της επιστροφής), έχει τεράστια εγκληματικότητα (μπρρρ) και γι αυτό το λόγο η κυβέρνηση της Βενεζουέλας έχει διαθέσει για την ασφάλεια των αποστολών 3.000 στρατιώτες και αστυνομικούς.

Πάντως, στο δικό μας ξενοδοχείο οι άνθρωποι της ασφαλείας είναι ντυμένοι με φόρμες στα χρώματα της... Προοδευτικής. Λες και από τη γωνία θα ξεπροβάλλει ο Σούλης Παπαδόπουλος και ο Αλέκος Τάτσης!

Η διοργάνωση που «δεν μας πάει»

Προολυμπιακό, λοιπόν. Όπως το 1988 στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, όταν ο Πολίτης είχε κάνει πίσω στα καπρίτσια του Γκάλη κι η Γιουγκοσλαβία του Ντούσαν Ίβκοβιτς με τον Κούκοτς να μαρκάρει τον Νικ, τον μακαρίτη τον Ντράζεν να μας βγάζει συνέχεια τη γλώσσα, είχε πάρει το αίμα της πίσω για τις δυο ήττες στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, ένα χρόνο πριν.

Όπως το 92 στη Μούρθια, όπου ο πρώτος αντίπαλος της Εθνικής ήταν η Ισλανδία του φοβερού και τρομερού Ιγκιμούταρσον, ο Κιουμουρτζόγλου είχε πάρει στην ομάδα τον Χρήστο Τσέκο για το μαρκάρισμα του … θηριώδη Μουρεσάν, ο Κώστας Πολίτης σαν σχολιογράφος των «Νέων» έκανε υψηλή κριτική (ή αν προτιμάτε βαθύ θάψιμο) στον ομοσπονδιακό προπονητή και ο Αντονέλο Ρίβα ρωτούσε θλιμμένος τον Παναγιώτη Γιαννάκη «γιατί η αδιάφορη Ελλάδα νίκησε την Ιταλία» και οι ατζούρι έμεναν εκτός Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης.

Γενικά, με τα προολυμπιακά δεν τα πηγαίναμε ποτέ τόσο καλά. Μέχρι και βιβλίο έχει γραφτεί από τον πρύτανη των αθλητικών συντακτών, Πέτρο Λινάρδο, για την ωραία ιστορία της ομάδας του 1952 όταν προσπάθησε να προκριθεί στα τελικά, δεν τα κατάφερε, αλλά τα μέλη της αποστολής σε μια πραγματική απόφαση-ανταρσία για τα δεδομένα της εποχής, έμειναν ως την έναρξη των αγώνων στο Ελσίνκι και παρέλασαν με τους υπόλοιπους Έλληνες αθλητές.

Και δυο μεγάλες ευκαιρίες

Δυο φορές, χάσαμε μια μοναδική ευκαιρία. Το 1980 στο Βεβέ της Ελβετίας, στην πρεμιέρα του Γκάλη με τη φανέλα της Εθνικής, μας στοίχισε η ήττα από τη Σουηδία. Και το 1984 στο Παρίσι ήρθε η ήττα σοκ από τη Μ.Βρετανία. Γιατί ήταν ευκαιρία; Στη Μόσχα και στο Λος Άντζελες, που δεν πήγε εν τέλει η Εθνική, έγινε μποϊκοτάζ πρώτα από τους δυτικούς και μετά από τους ανατολικούς. Η Ελλάδα, όμως, είχε ηττηθεί σε αυτά τα δυο παιχνίδια και δε μπορούσε (λόγω της κατάταξής της) να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη εμφάνιση της Εθνικής σε Ολυμπιάδα, έγινε χωρίς προολυμπιακό. Ήρθε το 1996 στην Ατλάντα, χάρη στην 4 θέση που είχε κατακτήσει η Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας, ένα χρόνο πριν.

Η FIBA είχε αποφασίσει να δίνει τα εισιτήρια μέσω των πρωταθλημάτων ανά Ήπειρο, κάτι που κράτησε ως το 2008 όταν ξανάβγαλε από τη ναφθαλίνη το προολυμπιακό τουρνουά. Τότε, η ΕΟΚ πήρε το ρίσκο της διοργάνωσης (με την κρίση να μην έχει φτάσει ακόμη στην πόρτα μας) και στο ΟΑΚΑ το ελληνικό συγκρότημα μαζί με Π.Ρίκο και Γερμανία έπαιρνε το εισιτήριο για το Πεκίνο.

Συμπέρασμα; Από τα δέκα προολυμπιακά τουρνουά που έχει παίξει συνολικά η Εθνική, μόνο …σε ένα ευοδώθηκε η προσπάθεια πρόκρισης. Κι αυτό συνέβη επί αθηναϊκού εδάφους.

Τζάμπολ με Ιορδανία του «Έλληνα» Μπάλντουιν

Διάλειμμα ιστορίας τέλος. Πίσω στο Καράκας.

Η ελληνική ομάδα βρίσκεται εδώ έτοιμη να διεκδικήσει ένα από τα τρία εισιτήρια που οδηγούν σε 25 μέρες στην Ο2 Αρένα του Λονδίνου, την φανταχτερή σάλα που θα φιλοξενήσει το φετινό ολυμπιακό τουρνουά και παρεμπιπτόντως τα επόμενα δυο φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας.

Για να φτάσει στο Λονδίνο θα πρέπει να κάνει τέσσερις νίκες σε ισάριθμους αγώνες, ή αν χάσει στον έναν από τους δυο ημιτελικούς να πάρει την δεύτερη ευκαιρία που της δίνει η νίκη στον μικρό τελικό.

Η πρεμιέρα θα την βρει σήμερα απέναντι στην αδύναμη Ιορδανία, που κοουτσάρει ο Νεοζηλανδός Ταμπ Μπάλτουϊν, άλλοτε προπονητής του ΠΑΟΚ για δυο μήνες, αλλά λάτρης της Ελλάδας και παντρεμένος άλλωστε με Ελληνίδα, που γνώρισε στη Θεσσαλονίκη! Ο Ζούρος ως συνήθως δίνει μεγάλη προσοχή σε κάθε αντίπαλο, ακόμη κι αν θεωρητικά είναι ο πιο αδύναμος.

Δύσκολα οι Ιορδανοί θα μας απειλήσουν, αλλά επειδή το ματς γίνεται μεσημέρι (1.30μμ ωρα Καράκας, δηλαδή 9μμ ώρα Αθήνας, ναι σωστά το καταλάβατε με τη Βενεζουέλα έχουμε εφτάμιση ώρες διαφορά) καλό θα είναι να είμαστε προσεχτικοί, ή έστω σοβαροί όσο χρειάζεται.

Η Εθνική παίζει την πρώτη θέση του ομίλου της την Τετάρτη κόντρα στο Π.Ρίκο του Μπαρέα, του Αρόγιο και των δεινόσαυρων Σαντιάγκο και Ράμος, αλλά για τους καλούς μας φίλους Πορτορικάνους, έχουμε καιρό να τους αναλύσουμε.

Σήμερα, οι δυο από τους 14 που έμειναν εκτός δωδεκάδας, Σλούκας και Καββαδάς επιστρέφουν στην Αθήνα, ενώ ο Μάντζαρης που έχει χάσει προπονήσεις, ενδέχεται να μην αγωνιστεί με την Ιορδανία, ώστε να είναι απόλυτα έτοιμος για τον αγώνα της Τετάρτης.

Κι ένα σωρό αστέρια

Πλάκα-πλάκα το προολυμπιακό έχει ένα σωρό αστέρια.

Στο Καράκας θα εμφανιστούν ο Κιριλένκο με τη Ρωσία, ο Κλέιζα και ο Γιασικεβίτσιους με την Λιθουανία, οι τρομεροί Σκοπιανοί που έκαναν θραύση πέρσι στο Ευρωμπάσκετ με επικεφαλής τον Μπομπ Μακάλεμπ. Θα μπορέσει κάποια από τις άλλες ομάδες να μπει σφήνα στους Ευρωπαίους;

Και τι γνώμη έχει για όλα αυτά ο Βασίλης Σπανούλης που επιστρέφει στην Εθνική Ομάδα (όπως και ο Πρίντεζης) δίνοντάς της έξτρα δύναμη στην περιφέρεια που έτσι κι αλλιώς θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη στο παιχνίδι της ομάδας;

Απαντήσεις από σήμερα. Εδώ στην ωραία Βενεζουέλα, μέσα στην Καραϊβική, απέναντι από την Κούβα του Κάστρο, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τη διώρυγα του Παναμά και το Μεξικό, κάτω ακριβώς από το υπογάστριο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ναι, είναι λίγο γοητευτικά όλα αυτά, ειδικά όταν στους δρόμους διαβάζεις διαρκώς το σύνθημα του Μπολιβάρ «para nosotros la patria es America»: Για μας η πατρίδα είναι η Αμερική…