Δεν χρειαζόταν να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού για να μάθει ο κόσμος του μπάσκετ ότι ο Αϊζέια Κάναν είναι ένας έξοχος σουτέρ τριών πόντων. Τα 9 τρίποντα, βέβαια, που σημείωσε εναντίον της Άλμπα αποτελούν ρεκόρ για τον ίδιο και τον Ολυμπιακό και το κερασάκι στην τούρτα, που κέρασαν οι "ερυθρόλευκοι" τον κόσμο τους, μετά από ένα ημίχρονο ... μη μου άπτου.

Όπως και στο Βερολίνο, έτσι και στο ΣΕΦ, οι Πειραιώτες έπεσαν στην παγίδα του "ωραίου μπάσκετ" της γερμανικής ομάδας, για ένα ημίχρονο. Στο ημίχρονο, τα "αλμπατρος" ήταν μπροστά με τρεις πόντους και στους δυο αγώνες, ο Μπαρτζώκας απαίτησε άμυνα, επαφές και αποπροσανατολισμό των Γερμανών.

Ο Ολυμπιακός σοβαρεύτηκε, με το που ξεκίνησε η τρίτη περίοδος. Στη Mercedes Benz Arena έκανε ένα 27-8, στο ΣΕΦ το κοντέρ του έγραψε 33-13. Στο εκτός έδρας οι "ερυθρόλευκοι" έβαλαν 94 πόντους, στο εντός 101...

Η διαφορά ήταν η εμφάνιση του Κάναν, που έκανε λίγο πιο προσωποκεντρική την εμφάνιση και τη νίκη της ομάδας του. Ο Αμερικανός, όμως, είναι ένας σεσημασμένος σουτέρ από τότε που αγωνιζόταν στην Αμερική. Η φήμη τον συνόδευε όταν μετακόμισε στην Ευρώπη και πολλές φορές το καυτό του χέρι έρχεται να μας υπενθυμίσει πόσο καλός ήταν από μικρός, όταν αποφάσιζε να σουτάρει.

Στο κολέγιο Μάρεϊ, είχε βάλει τρίποντο... γονατιστός! Δεν το πιστεύετε; Ιδού:

Για την κολεγιακή ομάδα που αγωνίστηκε ο άσος του Ολυμπιακού ήταν ένας θρύλος. Η φανέλα του με το νο 3 έχει αποσυρθεί σε ειδική εκδήλωση το 2018. Το ρεκόρ του ήταν 7/8 τρίποντα σε ένα αγώνα εναντίον του Όστιν στις 7/1/2012, όταν είχε σημειώσει 35 πόντους στη νίκη της ομάδας του, με 87-75.

Αργότερα στο ΝΒΑ, με τη φανέλα των Σίξερς και στις 4 Μαρτίου 2015, εναντίον των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ο Κάναν είχε τελειώσει το ματς με 8/13 τρίποντα στην ήττα της ομάδας του με 123-118. Ήταν η σεζόν, που ο τωρινός σούτινγκ-γκαρντ του Ολυμπιακού είχε σημειώσει 176 τρίποντα (σε 485 προσπάθειες), που τον φέρνει στην 7η θέση του σχετικού πίνακα της ομάδας. Στη λίστα όπου επικεφαλής είναι ο Τζέι Τζέι Ρέντικ (240/605 το 2019), ο Κάιλ Κόρβερ (226/558 το 2005) και ο Ρόμπερτ Κόβινγκτον (203/550, το 2018). Αυθεντικοί σουτέρ, βέβαια, όπως ο Κάναν, όπως είχε αποδείξει με τη φανέλα των 76ers

Ίσως ο τραυματισμός στον ώμο του να του στέρησε μια ανάλογη συνέχεια στο ΝΒΑ, η άφιξη στην Ευρώπη του άνοιξε διαφορετικούς ορίζοντες, ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που τον αξιοποίησε περισσότερο απ' όλες και με τη φανέλα του κέρδισε τίτλους, έφτασε μέχρι τον τελικό της EuroLeague (όπου μαζί με τον Βεζένκοβ είχαν πετύχει τους 50 από τους 78 πόντους της ομάδας τους στη σκληρή μάχη εναντίον της Ρεάλ).

Η σεζόν που διανύουμε είναι μάλλον η κορυφαία και πιο σταθερή της καριέρας του. Σκοράρει κατά μέσο όρο 13.1 πόντους με 48.2% στα τρίποντα με τις αντίπαλες άμυνες να προσαρμόζονται πάνω του. Η Άλμπα, βέβαια, διάλεξε τη ζώνη, που ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο όπου ο Αμερικανός είχε 7/11 τρίποντα, την έκανε... κομμάτια.

Φυσικά, ο Ολυμπιακός θα τον χρειαστεί και στα επόμενα πιο δυνατά παιχνίδια. Δεν είναι όλες οι άμυνες αφελείς και ευάλωτες όπως αυτή των ουραγών της βαθμολογίας, αλλά και του Κάναν του αρέσουν, εκτός από το σόου που έκανε στο ΣΕΦ και

Όλα καλά με τον Μόουζες Ράιτ...

Το ερώτημα πριν από το τζάμπολ ήταν τι "ψάρια πιάνει" ο δέκατος ξένος που πάτησε το πόδι του στο ΣΕΦ. Πριν από μια εβδομάδα ο Μόουζες Ράιτ δεν φανταζόταν καν ότι θα παίξει στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, έπαιζε με τη φανέλα της Μερκεζεφέντι, προσπαθώντας να καθιερωθεί σε ένα πρωτάθλημα όπως αυτό της Τουρκίας. Ξαφνικά, βρέθηκε στο Φάληρο σε μια ... άλλη διάσταση, σε ένα άλλο παιχνίδι, με διαφορετικές απαιτήσεις και φυσικά πολλούς περισσότερους να τον παρακολουθούν.

Ο Ράιτ μπήκε από την αρχή με "άγνοια κινδύνου", που σε αυτές τις περιπτώσεις λειτουργεί υπέρ του παίκτη. Δεν φοβόταν, προσπαθούσε να μην κάνει λάθος στην άμυνα, ζητούσε την μπάλα στην επίθεση, έκανε σκριν, συμμετείχε - όσο μπορούσε - στο ιδιαίτερο παιχνίδι της νεας ομάδας του.

Τα δυο φάουλ που έκανε γρήγορα τον έστειλαν στον πάγκο στο μεγαλύτερο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, μπαίνοντας όμως στην τρίτη περίοδο, έμοιαζε "σαν έτοιμος από καιρό". Ο Ράιτ συμμετείχε πλέον ενεργά και στα δυο κομμάτια του γηπέδου, έβαλε και τους 15 πόντους του στο δεύτερο ημίχρονο, έβαλε τα χέρια του σωστά, έκοψε, πήρε ριμπάουντ και στο τέλος γνώρισε την αποθέωση.

Για ένα ρούκι της EuroLeague, το ντεμπούτο ήταν κάτι περισσότερο από ιδανικό. Μένει να δούμε, φυσικά, πόσο θα ανταποκριθεί και στα επόμενα παιχνίδια, όπου οι αντίπαλοι ψηλοί θα είναι διαφορετικού επιπέδου, όπως ας πούμε ο Σέρχι Ιμπάκα με τα 16 χρόνια θητείας στο ΝΒΑ, τον οποίο θα συναντήσει μάνι-μάνι, την Πέμπτη στο Μόναχο...

Η επιλογή του μοιάζει σωστή, με τον Ολυμπιακό να βρίσκει ένα ψηλό που φέρνει φρέσκο αέρα, έχει αθλητικά προσόντα και μπορεί να ξεσηκώσει το ΣΕΦ με εντυπωσιακά καρφώματα. Η προσθήκη στη φροντ-λάιν ήταν απαραίτητη, γιατί στο χθεσινό ματς και οι τρεις σέντερ βρίσκονταν εκτός μάχης. Ο Ράιτ, πάντως, είναι τελείως διαφορετικός και ενδεχομένως να έχει ρόλο, ακόμα κι όταν επιστρέψουν στην δράση Φαλ, Μιλουτίνοβ και Πετρούσεβ.

Κάθε ματς και τελικός...

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός δεν το βάζει κάτω. Οι κινήσεις του μέσα στη σεζόν, με Μητρου-Λονγκ και Πετρούσεβ, δείχνουν τη διαρκή αναζήτηση για το καλύτερο δυνατό. Ο Ράιτ, που αποκτήθηκε μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Μιλουτίνοβ (και το νοκ-άουτ του Φαλ) το επιβεβαιώνουν.

Χωρίς να ξέρει το ταβάνι του και με σοβαρότητα 40 λεπτών όπως απαιτεί ο Μπαρτζώκας, ο Ολυμπιακός γνωρίζει ότι κάθε ματς από δω και πέρα μέχρι τη λήξη της κανονικής περιόδου, θα είναι τελικός. Δεν θα σκοράρει κάθε φορά 14/31 τρίποντα και 101 πόντους, όπως έκανε με την Άλμπα, αλλά θα κυνηγήσει μεγάλες νίκες και μάλιστα μακριά από το ΣΕΦ όπου φέτος έχει μόλις 4 νίκες σε 11 αγώνες.

Έρχονται τρία απ' αυτά και μάλιστα στη σειρά. Η Μπάγερν την Πέμπτη 1/2, μια εβδομάδα αργότερα η Βαλένθια στην Ισπανία και - μετά τη διακοπή για τα ματς του Κυπέλλου και της Εθνικής ομάδας - η Ζαλγκίρις στη Λιθουανία. Φυσικά και θα τα δει ένα προς ένα, ωστόσο, όσα περισσότερα διπλά πετύχει, τόσο και θα αυξήσει τις τελικές πιθανότητες του για καλή κατάταξη και είσοδο στα πλέι-οφ με αξιώσεις.

Σιγά-σιγά μοιάζει να αποκτά και περισσότερες σταθερές. Ο Γουόκαπ δεν είναι μόνος του, καθώς ο Γουίλιαμς-Γκος του δίνει λύσεις (και πόντους), ο Μητρου-Λονγκ παίρνει και αυτός χρόνο, ενώ ο Μπραζντέικις μοιάζει να πατάει λίγο καλύτερα απ' ό,τι μας είχε συνηθίσει μέχρι τώρα.

Σε ρόλο εμψυχωτή όλων και με διαφορετικές αποστολές κάθε φορά (σκόρερ στη Μαδρίτη, δημιουργός με 7 ασίστ εναντίον της Άλμπα) ο πολύπλευρος αρχηγός Κώστας Παπανικολάου...