Από τα μεγάλα διπλά της χρονιάς με κερασάκι τον ΜακΚίσικ για τον Ολυμπιακό
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η νίκη στη Μπολόνια ήταν πολύ μεγάλης σημασίας, κι ο Γιάννης Φιλέρης γράφει για το ρεκόρ των "ερυθρολεύκων", το κερασάκι(λ) του ΜακΚίσικ, τους Παπανικολάου-Βεζένκοβ αλλά και το αμάρτημα να χάνουν διαφορές μέσα από τα χέρια τους
Στην τελική σούμα όλες οι νίκες είναι ίδιες, γιατί κανείς δεν θυμάται πως επιτεύχθηκαν. Κάποιες, ωστόσο, μετράνε διπλά, είναι απ' αυτές που λέμε "κλειδιά" για να φτάσει μια ομάδα στον στόχο της. Σε μια Ευρωλίγκα, μάλιστα, όπου σε κάθε αγωνιστική αλλάζουν τα δεδομένα και πέφτουν κορμιά, με τις διαμορφωμένες πριν από το τζάμπολ συνθήκες το διπλό στη Μπολόνια είναι απ' αυτά που μένουν μέσα στη σεζόν.
Το παραδέχθηκε και ο Μπαρτζώκας, χαρακτηρίζοντας τη νίκη μια από τις σημαντικότερες της σεζόν. Την πανηγύρισε κι αυτός στο τέλος όταν ο πρώην παίκτης του, Τζόρνταν Μίκι, αστόχησε σε ένα μάλλον εύκολο σουτ για να ισοφαρίσει η ομάδα του. Η ομάδα του ήταν υπό πίεση. Στο Μονακό έχασε ένα δικό της ματς, ενώ οι στομαχικές διαταραχές για Κώστα Σλούκα και Σάσα Βεζένκοβ, κράτησαν τον πρώτο εκτός αγώνα και τον δεύτερο-λίγη ώρα πριν αρχίσει το ματς- διαθέσιμο γιατί ένιωσε λίγο καλύτερα.
Ο Ολυμπιακός έμεινε κοντά στην κορυφή, ο απολογισμός του στην διαβολοβδομάδα με μια νίκη σε δυο εκτός έδρας αγώνες έχει θετικό πρόσημο και προχωράει! Οι 12 νίκες σε 19 αγώνες τον φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στον πρώτο στόχο (πρόκριση στα πλέι-οφ) και αφήνουν ανοιχτή την υπόθεση του αβαντάζ έδρας.
Νωρίς είναι να μιλάμε για όλα αυτά, αφού μόλις τώρα ξεκίνησε ο δεύτερος γύρος, σιγά-σιγά όμως θα αρχίσουν και οι πρώτοι υπολογισμοί.
Αν σκεφτούμε, πάντως, ότι οι 19-20 νίκες είναι το όριο πρόκρισης στους "8" (που λόγω της πολύ αμφίρροπης εξέλιξης του φετινού πρωταθλήματος, μάλλον θα υποχωρήσει προς τα κάτω) και οι 21-22 δίνουν αβαντάζ έδρας, καταλαβαίνετε γιατί σε αυτό συναρπαστικό σιρκουί, ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να παραμένει σε θέση ισχύος...
Ξανά (πολύ) διαβασμένος...
Ο Ολυμπιακός όπως συνηθίζει σε όλα του τα παιχνίδια ξεκίνησε πολύ διαβασμένος. Δεν υπάρχει καλύτερη ομάδα στην EuroLeague που να αρχίζει καλύτερα τα παιχνίδια της. Η προσήλωση στην άμυνα με επικεφαλής τον Γουόκαπ είναι ιδανική, το διάβασμα του αντιπάλου επίσης και δεν υπάρχει αγώνας που οι "ερυθρόλευκοι" να πιάστηκαν στον ύπνο.
Η φιλοσοφία τους να κυκλοφορούν την μπάλα όσο καλύτερα γίνεται (και σε πολύ γρήγορους ρυθμούς) βγάζουν ως επί το πλείστον ελεύθερα σουτ, ενώ ανάλογο είναι και το διάβασμα των μις-ματς για να περάσει η μπάλα είτε στον Φάλ, είτε στους άλλους ψηλούς της ομάδας.
Η κίνηση χωρίς την μπάλα και τα κοψίματα μέσα στη ρακέτα αποτελούν επίσης μέρος του επιθετικού ρεπερτορίου του Ολυμπιακού που παίρνει γρήγορα διαφορές και βάζει δύσκολα στους αντίπαλους του. Σε ένα μπάσκετ που παίζεται, πλέον, σε πολύ υψηλές ταχύτητες οι πρωταθλητές Ελλάδος έχουν ανταποκριθεί, ενδεχομένως καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα της διοργάνωσης.
Όχι δεν έχει αλλάξει η βασική αρχή της ομάδας που ξεκινάει με βάση την άμυνα της, είναι όμως ταυτόχρονα ικανή να παίξει πολύ καλά και στην επίθεσή της, η ειδοποιός διαφορά από τα προηγούμενα χρόνια. Φάνηκε και χθες αυτό, αφού παρά την έλλειψη του Σλούκα, ή το 0/5 του Κάναν στα τρίποντα, κατάφερε ξανά να σκοράρει τουλάχιστον 85 πόντους που θεωρητικά δίνουν, πάντοτε, τη νίκη...
Οι δυο που βγήκαν μπροστά
Με τον Σλούκα εκτός αγώνα, ο Ολυμπιακός έπρεπε να ψάξει τους σχεδόν 13 πόντους, που είναι πολύ περισσότεροι, λόγω και των 6 ασίστ που μοιράζει 0 32χρονος άσος κατά μέσο όρο. Κι έπρεπε να βγουν κι άλλοι μπροστά -στην επίθεση- ώστε να κυριαρχήσει η ομάδα στη Σεκραφέντο Αρένα.
Ο Γουόκαπ έκανε τη γνωστή καλή δουλειά του, προσφέροντας στους θεατές τη φάση της χρονιάς (με το κάρφωμα σε μια εντυπωσιακή διαδρομή από το ένα καλάθι προς το άλλο), ο Φαλ ήταν πολύ ενεργός είτε τελειώνοντας φάσεις, είτε μοιράζοντας την μπάλα με τη μοναδική του ευστροφία.
Θα περίμενε κανείς ότι ο Κάναν θα έπαιρνε την ευκαιρία, αλλά ο Αμερικανός ενώ τα έκανε όλα σωστά (καλή άμυνα ακόμη και σε ψηλότερους αντιπάλους, σωστός στο χειρισμό της μπάλας) υστέρησε στο κυριότερο. Στα σουτ που δοκίμασε (τα περισσότερα ελεύθερα) με εξαίρεση ένα από μέση απόσταση, βρήκε ... σίδερο. Είχε μείνει στα 8/11 εναντίον της ΑΕΚ. Άλλο, όμως, Basket League και άλλο EuroLeague, αυτό πρέπει να το έχει υπόψη ο χαμογελαστός Αιζέα.
Αυτοί, που έκαναν το βήμα προς τα μπρος ήταν άλλοι.
- Ο Κώστας Παπανικολάου ήταν ο ένας. Ο αρχηγός που έτρεχε και αυτή τη φορά σε κάθε γωνιά του γηπέδου, δίνοντας βοήθειες, κλέβοντας μπάλες και παίρνοντας ριμπάουντ, έγινε και κορυφαίος επιθετικός, βάζοντας μεγάλα σουτ (4/7τρ) με αποκορύφωμα αυτό που έδωσε προβάδισμα +5 πόντων (2:08 πριν το τέλος). Τελείωσε το ματς με 17 πόντους, 6 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 2 κλεψίματα και μηδέν λάθη. Σχεδόν τέλειος!
- Κι ο Σακίλ Μακ Κίσικ, ο άλλος. Ο Αμερικανός περίμενε καιρό ένα τέτοιο καλό ματς στην Ευρωλίγκα. Είχε παίξει καλά και στο Μονακό. Στη Μπολόνια έδωσε ρεσιτάλ με 21π (6/8, 1/4τρ αλλά και 6/6 βολές, τελειώνοντας όλες τις φάσεις που είχε γκολ-φάουλ) και 30β στο σύστημα αξιολόγησης, το μεγαλύτερο που είχε ποτέ στη διοργάνωση. Ήταν ο καλύτερος του Ολυμπιακού, ένα κερασάκι(λ) στην τούρτα της νίκης...
Και ο Βεζένκοβ "αρρώστησε" τη Βίρτους
Φυσικά σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε και την κορυφαία φυσιογνωμία του φετινού Ολυμπιακού. Ο Σάσα Βεζένκοβ μπορεί να ένιωθε κομμάτια πριν από το ματς, αφού όμως κατάφερε να νιώσει καλύτερα όπως είπε, έκανε ... κομμάτια την Μπολόνια. Ο MVP της φετινής σεζόν, επέστρεψε στα συνηθισμένα του στάνταρ.
Ένα ωραίο νταμπλ-νταμπλ (22π-10ρ) και ημικρανίες στο αντίπαλο "τεσσάρι" που δεν ήταν όποιος-όποιος, αλλά ο δυναμίτης Τόκο Σενγκέλια.
Αν σε ένα τέτοιο ματς, ο Ολυμπιακός ξαναβρίσκει τον καλό Βεζένκοβ την ημέρα, μάλιστα, που ο Σάσα ήταν ασθενής, καταλαβαίνετε γιατί το άμεσο μέλλον προβλέπεται ακόμη πιο ευοίωνο για τον παίκτη και την ομάδα του.
Τότε γιατί κινδυνεύει κάθε φορά που προηγείται;
Αφού, όμως, ο Ολυμπιακός τα κάνει όλα αυτά (και μάλιστα σε υπερθετικό βαθμό) γιατί κινδυνεύει, ενώ συνήθως παίρνει μεγάλες διαφορές. Τι συμβαίνει και οι "ερυθρόλευκοι" χάνουν ενώ όλοι νομίζουν ότι ... έχουν κερδίσει. Είναι ένα ζήτημα που "καίει" από το ξεκίνημα της σεζόν, επαναλαμβάνεται αλλά με τον ίδιο τρόπο. Χθες, βέβαια, άλλαξε το φινάλε καθώς κατάφερε στο τέλος να πάρει το ματς, το ότι βρέθηκε όμως από το +10 του 30 στο -1 του 36, ανέδειξε ξανά το πρόβλημα.
Προφανώς δεν ξεχνάμε ότι παίζει κι ο αντίπαλος, άρα δεν είναι μόνο θέμα του Ολυμπιακού, από την άλλη όμως βλέπουμε τους Πειραιώτες να μπλοκάρουν όταν βγαίνουν εκτός πλάνου. Τις στιγμές που οι αντίπαλοι καταφέρνουν να σταματήσουν την κυκλοφορία της μπάλας και υποχρεώνουν τους "ερυθρόλευκους" σε μια ντρίπλα παραπάνω έρχεται το "κοκομπλόκο".
Επίσης κάθε φορά που ο Ολυμπιακός προηγείται με σχετικά μεγάλες διαφορές (οι οποίες πάντως στο σύγχρονο μπάσκετ ανατρέπονται πολύ εύκολα) δείχνει σε δυο-τρεις φάσεις να ξεχνιέται. Γίνονται πιο εύκολα χαλαρές πάσες (που καταλήγουν σε λάθος), ή βιαστικά σουτ, δίνοντας δικαίωμα στον αντίπαλο να ελπίζει, να ροκανίζει και στο τέλος να επιστρέφει.
Φυσικά δεν μπορεί μια ομάδα να παίζει σαράντα λεπτά στους ίδιους καταιγιστικούς ρυθμούς, όμως η διαφορά του πολύ καλού Ολυμπιακού στο ξεκίνημα, με την ομάδα που χάνει τις διαφορές στη συνέχεια είναι πολύ μεγάλη. Χθες δεν ήταν τόσο, γιατί οι "ερυθρόλευκοι" κατάφεραν να ξαναβρουν την αυτοκυριαρχία τους και σε ένα τρελό ματς στο τέλος, όπου σφυρίζονταν και άλλα αντ' άλλων, πήραν σίγουρα μια τεράστια νίκη.
Η συνέχεια λέει ΣΕΦ. Έρχεται μεγάλο ματς με τη Ρεάλ που βρίσκεται σε φόρμα (πέντε σερί νίκες, επικράτησε στη διαβολοβδομάδα κόντρα σε Αστέρα στο Βελιγράδι και Άλμπα στο Βερολίνο) και θα θέλει να τριτώσει τις εκτός έδρας νίκες της, με διπλό και στο Φάληρο. Η νίκη του Ολυμπιακού θα έχει επίσης πολύ μεγάλη σημασία γιατί θα είναι η δεύτερη κόντρα στους Μαδριλένιους, που ισοδυναμεί με αβαντάζ σε οποιαδήποτε ισοβαθμία μαζί τους...
