Από το ημίφως στον Τζον Κλισέ...

Πρώτη διαπίστωση από τους ημιτελικούς. Το μπάσκετ είναι ένα ωραίο παιχνίδι, που παίζουν πέντε εναντίον πέντε και στο τέλος χάνει η ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Μέσα στο ημίφως, ως συνήθως, που λέει και ο Μαχαιρίτσας, οι Ρώσοι έχασαν ένα δικό τους παιχνίδι, όπως ακριβώς πριν από δυο χρόνια στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Όποιος ξαναπεί ότι ... μόνο μια φορά στα εκατό χρόνια γίνονται θαύματα σαν αυτά του Ολυμπιακού στην Πόλη, θα υποχρεωθεί σε τρίωρη συνεδρία με τον Στέφανο Τριαντάφυλλο.

Ο Μεσίνα, όπως είπε, νόμιζε ότι τα έχει δει όλα. Αμ δε. Γηράσκεις αεί διδασκόμενος σινιόρε Έτορε, αν κατάλαβες βέβαια τι έγινε στο τελευταίο δεκάλεπτο. Ο Ντέιβιντ Μπλατ έπαιζε το σύστημα ... κοντοί με ψηλούς, ο Ράις σημάδευε διαρκώς τον Τεόντοσιτς αλλά και ο Μεσίνα έβαλε το χεράκι του.

Δεν έκανε φάουλ στο τρίποντο του Μπλου, που μείωσε στον πόντο. Άφησε τον Καούν στην τελευταία επίθεση χωρίς λόγο. Ο ακριβοπληρωμένος Πάργκο των 2 εκατομμυρίων δολαρίων είδε ολόκληρο το ματς από τον πάγκο.

Και κάπως έτσι η Μακάμπι των 5.000 και πλέον οπαδών, έκανε την μεγάλη ανατροπή. Από το -15, στο +1 με το τελευταίο καλάθι. Με ομαδική είσοδο στο παρκέ των εκστασιασμένων οπαδών της και όλους να χορεύουν σαν τρελοί στον αγωνιστικό χώρο. Η ΤΣΣΚΑ από αρκούδα, έγινε μικρό γατάκι...

Άναψε τα φώτα η Ρεάλ...

Το μισοσκόταδο του πρώτου ημιτελικού, καθώς το Φόρουμ έγινε Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν με φωτισμένο μόνο το παρκέ (και όλους τους άλλους να σκουντουφλάνε μεταξύ τους) διαδέχθηκε ο ...φωτισμένος δεύτερος αγώνας.

Όπου η Ρεάλ Μαδρίτης, στην κυριολεξία, άλλαξε τα φώτα των Καταλανών της Μπάρτσα. Ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ είχε τρομερά κέφια, ο Μίροτις επίσης και οι "μερένγκες" δεν σταμάτησαν να σκοράρουν. Μετά το 10 όταν το σκορ ήταν 20-20, έκαναν ένα επί μέρους σκορ 80-42 και προκρίθηκαν με ρεκόρ διαφοράς σε ημιτελικό.

Ο απόλυτος οπαδός είναι εκείνος που αυτή την εποχή φοράει το κασκόλ των μερένγκες. Την Κυριακή η ομάδα του θα διεκδικήσει το 9ο Κύπελλο στην Ευρωλίγκα και το ερχόμενο Σάββατο το 10ο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο όρος "βασίλισσα" δεν υπάρχει στα αλήθεια για την Ρεάλ, αλλά μεταξύ μας δεν είναι ... ψέμα. Κάθε άλλο.

Η Μπαρτσελόνα παραδόθηκε άνευ όρων. Αν και ξεκίνησε να προηγείται με 12-4, κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος. Εκτός του Τόμιτς, κανείς άλλος δεν μπόρεσε να ακολουθήσει, ενώ ο Ναβάρο (3π) είναι φανερό ΄ποτι κάπου στο βάθος του μυαλού του έχει αρχίσει να σκέφτεται την απόσυρσή του από το μπάσκετ. Δεν μπορεί να πατήσει καλά, ταλαιπωρείται. Και δεν είναι, βεβαίως, ο Ναβάρο.

Ο Πάμπλο Λάσο ήταν ο πωλών τοις μετρητοίς. Η επιλογή του όταν έχασε από τη Ζαλγκίρις αποδεικνύεται ορθή. Ήξερε ότι η Μπαρτσελόνα ήταν ... στα μέτρα της πυραυλοκίνητης ομάδας του και ο Ολυμπιακός πιο εύκολο να νικηθεί σε 5 αγώνες με αβαντάζ έδρας, παρά σε ένα ημιτελικό (ή τελικό) όπου ενδεχομένως να συνέβαιναν απρόοπτα.

Το ρίσκο που πήρε ήταν μεγάλο, γιατί ο Ολυμπιακός τον ζόρισε και αν μάλιστα είχε πιο έτοιμους Περπέρογλου και Πρίντεζη, ενδεχομένως να μην έκανε δηλώσεις σε όλο τον κόσμο, μετά την πρόκριση της ομάδας του.

Αλλά με τα αν δεν γράφεται ιστορία. Αντίθετα ο Λάσο και οι παίκτες του, ανάμεσά τους και ο Γιάννης Μπουρούσης που θα εμφανιστεί στον δεύτερο τελικό της καριέρας του την Κυριακή, έγραψαν την δική τους, με το +38 απέναντι στην Μπαρτσελόνα και τον δεύτερο συνεχόμενο τελικό που θα παίξουν την Κυριακή. Αυτή τη φορά πιο ώριμοι, πιο έτοιμοι, να σηκώσουν το Κύπελλο, μετά από 19 χρόνια.

Όταν έπαιζε ο Κερεχέτα

Ο τελικός, πάντως, its an other story, που θα λεγε και γαλλο-αμερικανός φίλος μου Τζον Κλισέ. Η Μακάμπι, η ταπεινή Μακάμπι, μπορεί να μη γεμίζει το μάτι, αλλά είναι σε τρομερό μομέντουμ. Και κατά ένα σατανικό τρόπο σε αυτό το γήπεδο έχει πανηγυρίσει τις δυο μεγαλύτερες νίκες της χρονιάς. Το διπλό επί της Αρμάνι Μιλάνο στον πρώτο αγώνα των πλέι-οφ και βέβαια την τεράστια ανατροπή κόντρα στην ΤΣΣΚΑ.

Μπορεί να τις κάνει τρεις; Τα προγνωστικά λένε "δύσκολα". Κατά τη γνώμη μου, όμως, έχει τα φόντα να δυσκολέψει την Ρεάλ, γιατί διαθέτει μια πλειάδα από ... κοντούς (και αναλώσιμους) παίκτες που μπορούν να ματσάρουν με τους Σερχιογιουρούντηδες.

Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά το 1980 και το Βερολίνο, όπου με 27π του Ραφαέλ Ρουγιάν και άλλους 21 του Ράντι Μάιστερ, η Ρεάλ του Μανουέλ Λόλο Σάινθ, είχε κατακτήσει το 7ο τρόπαιο της ιστορίας της, ξαναβρίσκει την Μακάμπι (ο Ουίλιαμς είχε 31π για τους Ιραηλινούς) σε μια αναβίωση των μεγάλων αγώνων του παρελθόντος. Στο ρόστερ της πρωταθλήτριας Ευρώπης Ρεάλ, υπήρχε κι ένας Βάσκος, εκείνη τη σεζόν. Τον έλεγαν Χοσεάν Κερεχέτα και λίγα χρόνια αργότερα αναλάμβανε την προεδρία της Μπασκόνια, που τώρα λέγεται Κούτσα Λαμποράλ.

Είναι γκραν φαβορί η Ρεάλ, αλλά μη ξεγράφει κανείς τη Μακάμπι. Ειδικά μέσα στο... Φόρουμ