Από το Καλλιμάρμαρο ως το Ηράκλειο άλλαξαν τα πάντα εκτός από το αιώνιο πάθος για τη νίκη

Ο Άρης πολέμησε, το ίδιο κι ο Προμηθέας, όμως το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε και οι δυο αιώνιοι, όπως αναμενόταν, βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι, διεκδικώντας για 11η φορά σε τελικό το (49ο) Κύπελλο Ελλάδος. Οι "πράσινοι" (που προηγούνται στην ιστορία με 7-3 νίκες) και οι "ερυθρόλευκοι" δεν διέψευσαν τα προγνωστικά και στο κλειστό της Νέας Αλικαρνασσού (στα Δύο Αοράκια, δηλαδή) θα εμφανιστούν και σήμερα στην τελική μάχη για το τρόπαιο.

Είναι ο δεύτερος τίτλος της σεζόν, όχι ο πιο σημαντικός, αλλά ούτε και ο πιο αμελητέος. Το είπαν, άλλωστε, με τους δυο ημιτελικούς και ο Εργκίν Αταμάν αλλά και ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Το Κύπελλο είναι ένας στόχος, οι δυο ομάδες τον θέλουν, δεν θα ... σκάσουν αν δεν τον κατακτήσουν, σίγουρα όμως θα "φτιάξει" πολύ η συνέχεια της πορείας τους εντός και εκτός συνόρων.

Πάντα η νίκη (και η κατάκτηση ενός τίτλου) απέναντι στον αιώνιο αντίπαλο δημιουργεί τις προϋποθέσεις για το "ευ ζην" του νικητή, μέχρι την επόμενη μονομαχία (που δεν αργεί πάντως, στις 14 Μαρτίου ο Ολυμπιακός υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην 30ή αγωνιστική της EuroLeague) τους.

Ο χαμένος -αντίθετα- βυθίζεται σε αρκετή εσωστρέφεια που ειδικά αυτή την εποχή της διακοπής (οι συλλογικές υποχρεώσεις επαναρχίζουν αρχές Μαρτίου) μέχρι να μπορέσει να πάρει ...το αίμα του πίσω.

Με Γκος ίσως να είναι και φαβορί

Ο Ολυμπιακός προκρίθηκε τελευταίος, υπερασπίζεται τον τίτλο που κέρδισε τα τελευταία δυο χρόνια, αλλά δεν γνωρίζει από τώρα αν θα έχει τον Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος στη διάθεση του κόουτς Μπαρτζώκα.

Αν είναι καλά ο Αμερικανός, ενδεχομένως οι "ερυθρόλευκοι" να είναι και φαβορί, καθώς μοιάζουν να βρίσκονται σε καλή κατάσταση, έχουν ρυθμό, κυκλοφορούν την μπάλα, παίζουν τη γνωστή τους εντυπωσιακή άμυνα και επιτίθενται με πλουραλισμό.

Ο Ράιτ έχει δέσει με την υπόλοιπη ομάδα το κενό του Μιλουτίνοβ δεν φαίνεται, ενώ όταν μπαίνει ο Πετρούσεβ, ο Ολυμπιακός μοιάζει να βρίσκει σκορ, όσο όταν έχει και τον Πίτερς στην πεντάδα του. Πολύ σημαντικό, αν σκεφτούμε ότι μέχρι πρότινος ο Αμερικανός αναγκαζόταν να παίζει τριαντάλεπτα και βάλε, αφού έμοιαζε να είναι το μοναδικό αξιόπιστο τεσσάρι της ομάδας.

Ο Σέρβος που στα δυο ματς του Final 8 πέτυχε 21π (με 8/11 σουτ) έχει και μια άλλη ικανότητα. Μπορεί να μαρκάρει μακριά τον Ντίνο Μήτογλου (ή τον Ερνανγκόμεθ) σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να παίξει ποπ άουτ, ποντάροντας στο μακρινό σουτ του διεθνή Έλληνα.

Είναι και γεμάτος και κεφάτος ο Ολυμπιακός, αν και τα πολλά λάθη στο τέλος του ημιτελικού με τον Προμηθέα ανέβασαν την πίεση του Μπαρτζώκα στο έπακρο, με τον προπονητή των Πειραιωτών να ζητάει την αυτονόητη προσοχή και προστασία της μπάλας από τη συνεχή παγίδευση στο πρέσινγκ των Πατρινών.,

Μπορεί η ομάδα του να μην κινδύνευσε, τα λάθη ωστόσο σημειώθηκαν και φυσικά αν θα επαναληφθούν, θα στοιχίσουν πάρα πολύ στην "ερυθρόλευκη" ομάδα.

Είναι λογικό να βάζει τις φωνές ο προπονητής του Ολυμπιακού, που από την άλλη χειροκρότησε το στοχευμένο παιχνίδι με τον Φαλ, την καλή κυκλοφορία της μπάλας και τη διάθεση για κυνηγητό στην άμυνα, που έκαναν ένα επί μέρους 30-19 στην τρίτη περίοδο, το οποίο εν πολλοίς καθόρισε την τελική έκβαση του ημιτελικού.

Ο Λεσόρ ξεκουράστηκε, ο Σλούκας ενσωματώνεται

Ο Παναθηναϊκός δείχνει λίγο περισσότερο κουρασμένος από τον Ολυμπιακό, ωστόσο, η αποβολή του Λεσόρ στο πρώτο ημίχρονο του ημιτελικού με τον Άρη, του έδωσε το δικαίωμα να ξεκουραστεί εν όψει της σημερινής μεγάλης μάχης που αναμένεται να δώσει με Φαλ και Ράιτ.

Πολύ σημαντικό κάτι τέτοιο γιατί ο Γάλλος απέφυγε ένα μεγάλο μέρος της ταλαιπωρίας από το πολύ σκληρό ματς με τον Άρη και επί της ουσίας γέμισε τις μπαταρίες του. Ο Λεσόρ εξακολουθεί να είναι ο πιο κομβικός παίκτης της ομάδας του Αταμάν, αφού ούτε ο Αντετοκούνμπο, ούτε ο Μπαλτσερόφσκι μπορούν να προσφέρουν περισσότερα, εκτός από τις ανάσες λίγων λεπτών.

Συν τοις άλλοις ο Αταμάν είδε και τον Σλούκα να επιστρέφει υγιής και σταδιακά να ανακτά το χαμένο έδαφος. Εντάξει, έχασε ένα σίγουρο λέι-απ, που στοίχισε στον Παναθηναϊκό την απέλπιδα προσπάθεια του Άρη να γυρίσει το ματς, όμως, ήταν και φανερή η ομαδική βελτίωση της ομάδας του, όσο βρισκόταν πάνω στο παρκέ.

Ακόμα και άστοχος, ή εκτός ρυθμού, όπως είναι ο προερχόμενος από τραυματισμό, διεθνής πόιντ-γκαρντ, η παρουσία του ηρεμεί όλη την ομάδα, η μπάλα κυκλοφορεί καλά και έτσι ο Παναθηναϊκός δεν τα περιμένει όλα από το τι θα σκαρφιστεί ο Κέντρικ Ναν σε κάθε επίθεση.

Όχι ότι ο Αμερικανός; δεν έχει καλές ιδέες;, κάθε άλλο! Ό,τι κάνει πάνω στο παρκέ είναι συναρπαστικό, πολλές φορές αφήνει ανοιχτά στόματα, ενώ ο ίδιος γυρίζει στην άμυνα, σχεδόν ατάραχος. Ο Ολυμπιακός θα τον κυνηγήσει ανελέητα, θα προσπαθήσει να τον εξωθήσει σε λάθη, όταν έχει την μπάλα στα χέρια του, άρα θα χρειαστεί επικούρηση από τους υπόλοιπους γκαρντ και ιδιαίτερα τον Σλούκα.

Ο Παναθηναϊκός δείχνει πολύ σκληρός, θα προσπαθήσει και αυτό το βράδυ να παίξει όσο το δυνατόν πιο σπουδαία άμυνα και μπορεί σαν μπασκετικός χαμαιλέοντας να επιβιώνει είτε σε μεγάλο, είτε σε μικρό σκορ. Αυτή είναι μια ξεχωριστή αρετή του φετινού ΠΑΟ, δείγμα και της πολύ ρεαλιστικής αντιμετώπισης των πραγμάτων από τον σπουδαίο προπονητή του.

Από το... Παναθηναϊκό Στάδιο

Όπως και να' χει, ακόμα κι αν το ματς στο Ηράκλειο δεν πρόκειται να καθορίσει την εξέλιξη ολόκληρης της σεζόν, δεν παύει να είναι ένας ιδιαίτερος τελικός, με αίγλη και μεγάλη αντιπαλότητα που πάντα έχουν οι αιώνιοι στις μονομαχίες τους.

Από το μακρινό 1978 όταν οι δυο ομάδες εμφανίστηκαν στο τσιμέντο του Παναθηναϊκού Σταδίου, υπήρχε η ατμόσφαιρα του μεγάλου ντέρμπι. Με 20-30.000 κόσμο στις εξέδρες, με τους προβολείς να πηγαίνουν πέρα δώθε σε κάποια ξαφνική ριπή του ανέμου και ένα μπάσκετ μιας τελείως διαφορετικής εποχής.

Όλα αυτά μοιάζουν με προϊστορία, με τα ρόστερ γεμάτα από ξένους (τότε έπαιζαν μόνο Έλληνες), τους διαιτητές κάθε τόσο και λιγάκι να πηγαίνουν στο instant replay για να λύσουν τις απορίες τους, τις δεκάδες να έχουν γίνει δωδεκάδες, αλλά να μην υπάρχουν οι βασικοί των 40 λεπτών και τους θεατές στις εξέδρες να κοιτάζουν το κινητό τηλέφωνό τους για τα στατιστικά του αγώνα.

Τι παραμένει ίδιο; Τα πάθη που ανάβει μια πράσινή ή μια κόκκινη φανέλα. Την αιώνια θέληση για τη νίκη. Το τριφύλλι από τη μια κόντρα στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο.

Ξέρετε τίποτε καλύτερο;