Αβάντι μαέστρο Μπουρούση

Στο Βερολίνο, όπου βρίσκονται ήδη οι τέσσερις καλύτερες ομάδες μπάσκετ της χρονιάς, υπάρχουν δυο ξεκάθαρα φαβορί και δυο σπουδαία αουτσάιντερ. Η Φενέρ και η ΤΣΣΚΑ, κόντρα σε Λαμποράλ και Λοκομοτίβ Κουμπάν. Δεν χρειάζεται να εξηγήσουμε τα πως και τα γιατί, τη διαφορά των μπάτζετ, κλπ, κλπ, αλλά θα θυμηθούμε τη γνωστή ρήση του Ομπράντοβιτς, που πριν από κάθε φάιναλ-φορ επαναλαμβάνεται μονότονα: «Καθένας μας έχει από 25% πιθανότητες…»

Ο παμπόνηρος Σέρβος, που ζητάει το 9 τρόπαιο της καριέρας του στην Ευρωλίγκα, με … μια πέμπτη ομάδα (Παρτιζάν, Μπανταλόνα, Ρεάλ και Παναθηναϊκός Χ 5 οι άλλες τέσσερις) ξέρει πολύ καλά τι λέει.

Έχει περάσει, άλλωστε, απ’ όλα τα στάδια. Από απόλυτο αουτσάιντερ, απόλυτο φαβορί και πάει λέγοντας.

Αν θέλαμε, πάντως, να διαλέξουμε την ομάδα που έχει ανατρέψει τα πάντα φέτος, που διέψευσε τους πάντες και έφτασε εντελώς απρόσμενα στο Βερολίνο, θα πάμε σαφώς με το μέρος της Κούτσα Λαμποράλ. Μια από τις πιο … τρελές προκρίσεις, που είδαμε ποτέ και μας έφερε στο νου πορείες όπως εκείνη της Παρτιζάν το 1992, ή του Ολυμπιακού το 2012.

Απέναντι στη Φενέρ του «μίδα Ομπράντοβιτς», του σπουδαίου της ρόστερ και των 10-12.000 Τούρκων που θα κατακλύσουν την Ο2 (η καλύτερα Mercedes Benz, όπως λέγεται πλέον) Arena του Βερολίνου, θα κοντραριστεί μια … τρελή παρέα, που κανείς δεν πίστευε ότι θα την έβλεπε στο κορυφαίο ραντεβού της χρονιάς.

Και η «Λόκο» του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι μια σπουδαία έκπληξη (και ακόμη καλύτερη δουλειά, από τον Έλληνα κόουτς) καθώς φτάνει στο Final Four στην πρώτη της κιόλας εμφάνιση στη διοργάνωση, παρόλα αυτά μια ομάδα που διαθέτει τον ακριβοπληρωμένο Ντιλέινι και έναν από τους καλύτερους ΝΒΑερ που παίζουν στην Ευρώπη (Ράντολφ) προφανώς δεν είναι … αμελητέα ποσότης. Έδειξε, άλλωστε, από την πρώτη φάση η ομάδα του Κράζνοταρ, ότι είχε τα φόντα να πρωταγωνιστήσει (όπως έκανε) μέχρι το τέλος.

Κανείς δεν την περίμενε, ακόμη και στο 2-0!

Η Λαμποράλ, όμως. Ποιος την περίμενε; Εδώ είχε φτάσει μια ανάσα πριν από το Βερολίνο κερδίζοντας 2-0 τον Παναθηναϊκό και όλοι ήμασταν σίγουροι ότι η σειρά θα πήγαινε τουλάχιστον στο … 2-2. Στον ΠΑΟ, μάλιστα, σχεδόν πανηγύριζαν που βρέθηκαν απέναντι στην ομάδα της Βιτόρια και όχι στην Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ, άσχετα αν και τις δυο συμπατριώτισσες της η Baskonia τις είχε κοπανήσει όχι μία, αλλά … τέσσερις φορές (από δυο, κάθε μία) στο τοπ-16 όπου βρέθηκαν να μονομαχούν οι τρεις ισπανικές ομάδες.

Εδώ που τα λέμε, θα έπρεπε να ήσουν μάγος ολκής αν προέβλεπες τον περασμένο Οκτώβρη, ότι αυτή η Λαμποράλ, τον Μάιο θα βρισκόταν στο Final Four. Μια ομάδα, με παίκτες τον Ντάριους Άνταμς που ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από τη Βενεζουέλα και τον Μάικ Τζέιμς «ανακάλυψη» των Βάσκων από το πέρασμά του στον Κολοσσό Ρόδου, έναν Ούγγρο (Άνταμ Χάνκα), ένα τρελό Λετονό (Μπέρτρανς), έναν ... μονοκόμματο Κροάτη σέντερ (Πλάνινιτς) τον «άοσμο» Σλοβένο Μπλάζιτς και τον Γάλλο Τιλί, ή Τιγί, που επίσης συμπλήρωνε την φροντ-λάιν.

Ο κόουτς Περάσοβιτς, που κι αυτός είχε περάσει ένα περίεργο καλοκαίρι καθώς πήγε και έμπλεξε με τους τρελούς συμπατριώτες του στην Εθνική Κροατίας, ήξερε ότι τα κουκιά ήταν μετρημένα. Δηλαδή το μπάτζετ περιορισμένο και οι επιλογές λίγες. Ο καλύτερος Γάλλος μπασκετμπολίστας το 2012 Φαμπιάν Κοσέρ και ο ταλαντούχος Γεωργιανός Σενγκέλια έδιναν μια ποιότητα στην ομάδα του. Η κίνηση-κλειδί όμως ήταν το ψηστήρι στο Γιάννη Μπουρούση. Κάποιες μεταγραφές αλλάζουν τα πάντα. Και μια τέτοια ήταν του διεθνή σέντερ που από τη Μαδρίτη, όπου ο Λάσο για ένα περίεργο λόγο τον είχε βάλει στο περιθώριο, βρέθηκε στη χώρα των Βάσκων.

Ο καλύτερος Μπουρούσης που είδαμε ποτέ

Εκείνη την εποχή ο Μπουρούσης είχε δεχθεί πρόταση από ομάδα της Κίνας, ενώ τον είχε στο περίμενε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στον Έλληνα ψηλό και τον Τζόελ Φρίλαντ. Έμοιαζε έτοιμος να πάει στην Κίνα, όταν δέχθηκε την πρόταση της Λαμποράλ.

Το περίεργο στην όλη ιστορία ήταν ότι ο Περάσοβιτς προερχόταν από τη σχολή Μάλκοβιτς, την σχολή των «σκληρών» προπονητών, που ξεθεώνουν τους παίκτες στην προπόνηση και δεν δέχονται μύγα στο σπαθί τους. Στο άκουσμα της είδησης της μεταγραφής του Μπουρούση στη Λαμποράλ, πολλοί αμφέβαλαν αν η συνεργασία θα είχε ευτυχές τέλος.

Ο Περάσοβιτς, όμως, είχε ήδη αποφασίσει να ρίξει νερό στο κρασί του, να γίνει πιο «δεκτικός», πιο προσιτός αν προτιμάτε, ενώ ο Μπουρούσης στα 33 του είναι τελείως διαφορετικός από τον «ατίθασο» Γιάννη των προηγούμενων ετών. Έχουν περάσει πολλοί καλοί Έλληνες παίκτες, που λόγω χαρακτήρα δεν κατάφεραν να κάνουν μεγάλη καριέρα. Πολλές φορές στο παρελθόν, ο Μπουρούσης «αδίκησε» τον εαυτό του, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις παρεξηγήθηκε χωρίς λόγο.

Η αλήθεια είναι ότι ο Καρδιτσιώτης σέντερ, που εύκολα παρεξηγιέται και παρεξηγείται, κάθε χρόνο παρουσιάζεται και καλύτερος βελτιώνοντας τις όποιες αδυναμίες του. Πρώτα έβαλε στο ρεπερτόριο του παιχνίδι στο λόου-ποστ, βάζοντας πλάτη στο καλάθι. Πολλοί είχαν αμφιβολίες αν θα μπορέσει να ακολουθήσει το ρυθμό του ισπανικού μπάσκετ, παρόλα αυτά όχι μόνο προσαρμόστηκε αλλά έγινε πιο γρήγορος, καταφέρνοντας να μη τον «στοχεύουν» οι αντίπαλοι στα πόδια, γιατί απλά … μπορούσε να τους παρακολουθήσει.

Έχοντας βελτιώσει το αμυντικό του παιχνίδι, παίζοντας και με πρόσωπο και με πλάτη στο καλάθι, φέτος ο Μπουρούσης πρόσθεσε και κάτι άλλο. Έγινε ο κορυφαίος …ψηλός πασέρ της Ευρωλίγκας, αξιοποιώντας όλους τους ελεύθερους συμπαίκτες του.

Η συνεργασία του με τον Περάσοβιτς όχι μόνο είχε ευτυχές τέλος, αλλά ήταν και ιδανική. Ο Κροάτης τον έχρισε ηγέτη της ομάδας, του έδειξε απεριόριστη εμπιστοσύνη και βασίστηκε στο αυθεντικό του ταλέντο. Γιατί από τέτοιο, ο Μπουρούσης, έχει … για περίσσευμα. Δεν είναι τυχαίο, ότι όταν τον είχε πρωτοδεί στην ΑΕΚ, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, γύρισε και είπε στους συνεργάτες του: «Μπρε, αυτός είναι ίδιος ο Ντίβατς…»

Ο Έλληνας ψηλός έγινε μια από τις φυσιογνωμίες της φετινής Ευρωλίγκας. Κατά τη γνώμη μου είναι ο πραγματικός MVP, ανεξάρτητα αν το σύστημα αξιολόγησης έδινε κορυφαίο όλων τον Ντε Κολό. Αυτά, που έκανε φέτος ο Μπουρούσης δεν υπάρχουν. Τρεις φορές MVP της αγωνιστικής και επίσης πολυτιμότερος παίκτης για το μήνα Μάρτιο.

Αυτή, λοιπόν, η τρομερή παρέα που δύσκολα μπορούσε κανείς να πιστέψει στο ξεκίνημα, έκανε όλες τις υπερβάσεις μαζί, επιβιώνοντας σε ένα γκρουπ στο τοπ-16, γεμάτο ονόματα και φαβορί, βάζοντας από κάτω της Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, αλλά και Ολυμπιακό και έχοντας από πάνω μόνο την ΤΣΣΚΑ την οποία πάντως είχε νικήσει στο γήπεδό της.

Ο πρωταθλητής Ευρώπης πρόεδρος

Κάπως έτσι ο Χοσεάν Κερεχέτα, ο μοναδικός πρόεδρος ομάδας Ευρωλίγκας που έχει αναδειχθεί πρωταθλητής Ευρώπης σαν … παίκτης (με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1980) καμαρώνει για ένα σπουδαίο επίτευγμά του. Μη ξεχνάμε ότι αυτή η ομάδα, είναι σχεδόν ένα αποκλειστικά δικό του δημιούργημα. Αυτός την έκανε μια από τις μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης (η Baskonia θα παίξει για 5 φορά σε φάιναλ-φορ) την είδε να χάνει δυο τελικούς (2001 σε σειρά αγώνων με την Κίντερ Μπολόνια, το 2005 από την Μακάμπι στη Μόσχα, έχοντας όμως νωρίτερα «κουφάνει» όλη την Ευρώπη, με μια τρομερή νίκη κόντρα στην ανίκητη και γηπεδούχο ΤΣΣΚΑ του Ντούσαν Ίβκοβιτς, στον ημιτελικό) αλλά συνέχισε να την πιστεύει.

Χάρη σε αυτό τον δαιμόνιο όσο και ιδιόρρυθμο πρόεδρο, το ευρωπαϊκό μπάσκετ είδε παίκτες όπως ο Λουίς Σκόλα, ο Τιάγκο Σπλίτερ (για χάρη του δημιουργήθηκε θυγατρική ομάδα, η οποία έπαιζε στη Γ Εθνική για να πάρει αγώνες ο νεαρός Βραζιλιάνος), ο Πάμπλο Πριτζιόνι, ο Άντρες Νοτσιόνι, νωρίτερα ο Ραμόν Ρίβας σε μια απευθείας σύνδεση της Βιτόρια με τη Λατινική Αμερική.

Εκεί, άλλωστε, έπαιξε μπάσκετ και ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, μετά την Γιουγκοπλάστικα. Ήταν ο πρωταγωνιστής στον πρώτο (και τελευταίο) ευρωπαϊκό τίτλο της ομάδας το 1996. Το Κύπελλο Σαπόρτα, που είχε κερδίσει μέσα στο γήπεδό της κερδίζοντας στον τελικό τον ΠΑΟΚ του Πέτζα Στογιάκοβιτς (20π) και του Μπάνε Πρέλεβιτς (34π). Ο Περάσοβιτς είχε σημειώσει τότε 19π, με τον Ρίβας να σταματάει στους 31, ενώ ο Μαρσέλο Νικόλα είχε 19. Η Ταουγκρές όπως την μάθαμε (TAU για πολλά χρόνια, μετά) που το 1997 υποδέχθηκε τον Έλμερ Μπένετ τον οποίο δεν κράτησε ο Ολυμπιακός (λόγω του τραυματισμού του στην προετοιμασία) και έκανε διάνα, αφού ο Αμερικανός εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους γκαρντ του ισπανικού πρωταθλήματος. Τέτοιες κινήσεις έκανε (και κάνει) ο Κερεχέτα, που έχει δει στην ομάδα του τεράστιους σκόρερ (Μασιγιάουσκας, Ερντογάν) αν και η κορυφαία προσφορά του παραμένει η κατασκευή της Φερνάντο Μπουέσα Αρένα, σε ένα χώρο όπου παλιότερα έβοσκαν …αγελάδες!

Όταν ο ημιτελικός με την Φενέρ θα ξεκινήσει, η ηρωική μπάντα θα παίζει το ρυθμικό Ba-sko-ni-a και το final four μετά από οκτώ χρόνια (τελευταία συμμετοχή το 2008 στη Μαδρίτη) θα έχει ξαναβρεί ένα ξεχωριστό χρώμα, που μας είχε λείψει…